Franse en Britse banken volgen de gebeurtenissen in Caïro op de voet. Met reden, schrijft het persagentschap Bloomberg, want als het daar verkeerd gaat zijn zij de klos. Van de 49,3 miljard dollar die buitenlandse banken in Egypte hebben uitstaan, zit 40,3 miljard bij Europese banken. Van dat bedrag zit bijna driekwart bij Franse (17,5 miljard) en Britse (10,6 miljard) banken alleen. De bedragen komen uit een recent verslag van de Bank for International Settlements. Ook Italië met 6,3 miljard mag zich stilaan zorgen beginnen maken.

ww.express.be

Terwijl de voorbije dagen meer dan 100 mensen het leven lieten als gevolg van de burgeropstand in Egypte, kijkt vooral Israël bezorgd toe hoe een van zijn weinige vrienden in de regio - de Egyptische president Hosni Mubarak- stilaan maar zeker de greep op de situatie in zijn land lijkt te verliezen. De relatie die de Joodse staat met Mubarak onderhield won vorig jaar nog aaan belang, toen de Israëlisch-Turkse alliantie onderuitging.

Waarom is Amerika zo bang?, vraagt Philip Weiss zich af in Salon.com. Omdat het volk van de grootste Arabische natie het recht opeist om zijn potentiëel waar te maken. Deze verandering zal een enorme verschuiving van de machtsstructuur in de regio met zich meebrengen. Want de VS hebben - als leverancier van traangas - enkel een negatieve rol gespeeld in de Egyptische vooruitgang. Het lijkt onvermijdelijk dat Egypte voortaan afstand zal nemen van zijn rol als 'klantstaat' van de VS, waarbij de orde die de voorbije 30 jaar heeft geheerst op de helling zal komen te staan.

‘Israels toenemende isolering in de regio, gekoppeld aan een verzwakt Amerika, zal de Israëlische regering verplichten nieuwe bondgenoten te vinden,’ schrijft Aluf Benn in Haaretz. Mubarak heeft met negen verschillende Israëlische leiders gewerkt sinds hij aan de macht kwam en heeft een uitzonderlijk hechte relatie met de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, ingegeven door beider angst voor Iran. Indien Nethanyahu’s regering begint te shoppen voor nieuwe bondgenoten, lijkt Syrië de meest natuurlijke kandidaat. Dat land lijkt de Egyptische zwakte te willen uitbuiten om zijn plaats te verwerven onder de sleutelnaties in de regio.

Aluf Benn overdrijft een beetje, want de koningen van Saoedi-Arabië en Jordanië zitten nog in het zadel, schrijft Ludo De Witte op Apache.be. Maar voor hoelang nog? En ook de zogenaamde Palestijnse Autoriteit van Mahmoud Abbas zit nog op haar troon: een brutale kliek die in samenwerking met de CIA en zijn Israëlische evenknie een terreurregime op de West Bank instandhoudt en de verzet tegen de Israëlische bezetting onderdrukt. Maar het loopt zeker niet lekker voor Tel Aviv. Vorig jaar brak er iets wezenlijks in de relatie met Turkije, en vorige week nog behaalde Hezbollah een markant succes door in het Libanese parlement een meerderheid te vinden voor de vervanging van de corrupte, pro-westerse premier Hariri door een premier die dichter bij het anti-Israëlisch verzet staat.

Maar het trieste feit blijft dat het overgrote deel van de Egyptische bevolking de Islamitische fundamentalisten steunt, schrijft de Jerusalem Post.  Uit een peiling van Pew Research uit februari 2010 blijkt dat 59% van de respondenten de Islamisten steunt en amper 27% de hervormers. De massale protesten in de straten van Kaïro, Alexandrië, Suez en andere steden zijn niet het werk van een politieke beweging die duidelijk aangeeft wat ze wil, uitgezonderd dat ze het einde van het Mubarakregime eist.

Verder is er naast de Moslimbroedergemeenschap geen enkele politieke beweging die een groot genoeg deel van de bevolking kan mobiliseren om een coherent alternatief te bieden voor het huidige regime. Echte vooruitgang die de doorsnee Egyptenaar elementaire mensenrechten, vrijheid en economische kansen kan bieden, kan waarschijnlijk enkel worden gerealiseerd door iemand als Suleiman, die de orde kan handhaven en geleidelijke verandering kan realiseren. Vooruitgang zal zeker niet worden gerealiseerd door een ander fanatiek Islamregime. Een ordelijke transitie is dus niet enkel beter voor Israël, maar ook voor het Egyptische volk

http://www.express.be/joker/nl/brainflame/de-revolte-in-egypte-wat-zijn-de-gevolgen-voor-israel/139736.htm

Het is geen nieuw gegeven, maar telkens wij er mee geconfronteerd worden, blijft het ons schokken : de schrijnende achteruitstelling van Vlaamse kinderen in het Brussels Nederlandstalig onderwijs. Door de totaal onaangepaste regels worden alle plaatsen ingenomen door allochtonen, omdat die uit grote gezinnen komen.

Vorig jaar is de school De Voorzienigheid in Kuregem (Anderlecht) met 23 nieuwe leerlingen geëindigd, van wie geen enkele thuis Nederlands sprak. De school telt in totaal 167 leerlingen. Daar is geen enkel kind van autochtone Vlaamse ouders bij.

Wat zijn wij een volk van onnozelaars.  Wij stellen onze eigen jeugd achteruit, om vooral aan de vreemdelingen te laten blijken, hoe verdraagzaam wij zijn. De zelfvernietingsdrang die Europa in zijn greep heeft, wordt vooral hoog gehouden in Vlaanderen en Brussel : wij zijn altijd  behept geweest met de mentaliteit van onderdanige meiden en knechten. Dat dit ook gebeurt op de kap van onze kinderen, is bepaald tegennatuurlijk. 

Brussel is de hoofdstad van Vlaanderen (een stelling die ik nooit begrepen heb, maar ik ben niet van de slimsten) en al tientallen jaren de splijtzwam die de belgische politiek overheerst en de Vlaamse verzuchtingen onderdrukt.  Een politiek-correcte en gearabiseerde, criminele rommelstad waar wij als Vlamingen misprezen worden maar die wij wel financieel overeind houden,  dat is onze hoofdstad.  Onnozelaars verdienen niet beter.

Lees hier meer details over het Nederlandstalig onderwijs.

Savat

Helemaal in de tijdsgeest van multiculturalisme en culturele relativiteit kunnen kindjes nu in Zweden naar de kleutertuin zonder dat daarbij hun biologisch geslacht vastgelegd wordt.  In de media wordt dit op gejuich onthaald.  In een kleutertuin in Stockholm worden de woorden “hij” en “zij” (Zw. “hon” en “han”) vervangen door neutrale “het” (Zw. “hen”).

De kindjes worden niet meer als “jongen” of “meisje” aangesproken, maar wel neutraal als “kind”, “mens” of “persoon”.  Kinderjuf Gabriella Martinson van de kleutertuin “Egalia” geeft meer uitleg: “We zeggen toch niet: “jullie Zweden, laten we spelen!” – Waarom zouden we dan de kindjes volgens geslacht opdelen?  Weliswaar hebben kindjes voorliefdes, maar die hangen niet af van hun biologisch geslacht.” 

Ook als men de wetenschappelijke feiten terzijde laat blijft Martinsons uitleg hoogst merkwaardig.  Waarom ze een vergelijking met een nationaliteit maakt, is ons een raadsel.  Men maakt toch ook een onderscheid tussen “kinderen” en “verzorgsters” en dat gebeurt niet omdat de ene groep meer rechten heeft dan de andere, maar wel om gewoon een gezond functionerende omgeving te scheppen.

Het achterliggend idee van dit “nieuw Zweeds model” wordt aan de bevolking verkocht als “gelijkheid”, “tolerantie”, “gevoeligheid” en “diversiteit”.  De ware achtergrond is helemaal iets anders: heimelijk en stilletjes moeten de oude (en sedert lang verouderde, onzinnige) communistische eisen naar een gelijkschakeling in de opvoeding weer opleven.  In het culturele marxisme gaat het niet erom “lief tegen elkaar te zijn”, maar wel om een systematisch gestuurde staatsgreep van de maatschappij, vermindering van de gezinsinvloed, van individualiteit en meningsvrijheid. 

In de genoemde kleutertuin “Egalia” (…!) wordt bovendien niet slechts gelet op het politiek-correcte taalgebruik, maar ook op boeken en speelgoed, zodat de kindjes op het “rechte” pad blijven.  Zo legt men er o.a. de nadruk op dat in de voorleesboeken alleenstaande of homosexuele ouders een dominerende rol spelen.  Culturele diversiteit wordt bij het speelgoed breed uitgesmeerd: alle poppen zijn vanzelfsprekend donkerhuidig.  

Moet er nog bij vermeld worden dat christelijke waarden niet meer aan bod komen? Men concentreert zich op “iedereen is geslachtsgelijk, het gezin moet vervangen worden door een maakbare maatschappij.”  We zijn benieuwd hoe de moslimbevolking hierop zal reageren.

Met de groeten van Aldous Huxley vanuit de Brave New World.

Bron: Aftonbladet.se

Met dank van Het Raytje aan het Floriaantje. 

Tussen alle onheilstijdingen door,  blijft Zwitserland onze hoop en baken. Een korte bloemlezing van enkele sprokkelberichtjes.

Kiesintenties
 
Binnen negen maanden zijn er federale parlementsverkiezingen in Zwitserland.  Volgens een enquête naar de kiesintenties staat het Alpenland aan de vooravond van een ruk naar rechts.
 
Indien er op 14 januari verkiezingen hadden plaats gevonden dan zou de SVP/UDC 29.8% van de kiezers overtuigd hebben – d.w.z. 0.9% méér dan in 2007.
 
De SP met 18% (- 1.5%) en CVP met 12.9% (-1.6%) zouden de grote verliezers zijn.  De Groenen moeten ook verlies incasseren met 8.8% (-0.8%).  De gefusioneerde liberalen en FDP houden een status quo met 17.7%.
 
De Grünliberalen (GLP) en de BDP gaan erop vooruit met resp. 5.2% (+3.8%) en 2.6%.
 
Bron: 20 Min.on Line
 
 
3.5 jaar gevangenis voor oproep tot eremoord
 
Een 66jarige Turkse, die al 40 jaar in Bern woont, werd tot 3.5 jaar gevangenis (plus gerechtskosten en CHF 1.500) veroordeeld wegens het oproepen tot eremoord op haar schoondochter.  Zo probeerde ze drie jaar door middel van telefoongesprekken en brieven de vader en broers van haar 32jarige schoondochter, woonachtig in een klein Turks boerendorp,  te overtuigen de geviseerde jonge vrouw om het leven te brengen.  Ze beschuldigde haar, tegen beter weten in, van onkuisheid vóór het huwelijk, ontrouw en prostitutie.  Toen de familie er niet op inging, trachtte ze de buren en de burgemeester te overtuigen. 
 
De openbare aanklager had niet meer nodig om de aanklacht van poging tot aanzetten tot moord bewezen te zien.  Hij vroeg in zijn pleidooi zes jaar gevangenis – de advocaat wou vrijspraak want voor Anatoliërs “ligt de familie-eer tussen de benen van de meisjes”. 
 
Bron: derbund.ch
 
Geweldenaar naar Turkije gedeporteerd
 
De man, die in 2008 in het station van Basel een 75jarige gepensioneerde brutaal molesteerde, is woensdag naar Turkije uitgewezen.  De 32jarige geweldenaar had zijn straf uitgezeten en werd rechtstreeks van de gevangenis naar de luchthaven gebracht. 
 
Bron: Bote der Urschweiz

Erg vervelend voor de reissector dat zich enkele probleempjes voordoen in de Prachtlanden Tunesië en Egypte.  Voor de onvermoeibare liefhebbers van de koeltoer uit de woestijnlanden, zijn er voldoende alternatieven met avontuurlijke ontspanningsmogelijkheden. Zoals hier, ergens in de woestijn : duinen beklimmen per SUV.

Drie coryfeeën uit de Vlaamse filmwereld ontvangen woensdag in de Vlaamse praatbarak een Gouden Erepenning. Het gaat om regisseur Jan Verheyen, filmmaker Raoul Servais en producent Erwin Provoost.

Met de erepenningen huldigen de volksvertegenwoordigers mensen die zich 'langdurig en aanwijsbaar verdienstelijk hebben gemaakt ten aanzien van de Vlaamse gemeenschap'. Traditioneel wordt telkens één thema bepaald.

In het verleden zijn er al erepenningen uitgereikt in domeinen zoals economie, beeldende kunst, wetenschap, welzijnswerk, literatuur, sport en muziek. Voor de Gouden Erepenningen van 2010 werd gekozen voor het thema 'de Vlaamse filmwereld'. De kandidaten werden voorgedragen door de Vlaamse volksvertegenwoordigers, die er glunderend zullen bijzitten tijdens de plechtigheid.  Wij gunnen vanzelfsprekend de winnaars hun moment van glorie.  Het blijft echter een zoveelste poging van de politiek om greep te krijgen op allerlei sectoren van het openbare leven dat afhankelijk is van financiële steun. Zieltjes winnen, noemde men dat vroeger.

Is dit eigenlijk een taak voor een parlement ? 

@ Vandaag.be

't Schoon Verdiep wenkt, De Wever ontkent

 Kies de Antwerpse burgemeester in deze poll van GvA :

Janssens - De Wever - Heylen - Dewinter of iemand anders

http://www.gva.be/antwerpen/n-va-droomt-van-antwerps-burgemeesterschap.aspx

Het is en blijft een hopeloze zaak met de aanhangers van de godsdienst van de vrede.  Wij laten ons niet opjagen door de Westerse pers die in de Vrijheidskreten van deze mensen gelooft. Vrijheid met de koran in de hand, dat is aparte les in seksuele opvoeding door monseigneur Van Gheluwe.  Het is natuurlijk niet omdat één Baardmans schreeuwt dat "als er vrijheid komt, de Egyptenaren Palestina zullen bevrijden en Israël vernietigen", dat dit ook zal gebeuren. Wie er aan twijfelt, de islam is en blijft een gevaarlijke oorlogszuchtige ideologie. Altijd vechten, altijd bloed, altijd haat, altijd geweld ... Een trieste zaak voor de mensheid, wij kunnen het niet anders zeggen.

Ray

Indien Teheran het "huidige ritme" aanhoudt, zal Iran dit jaar meer dan duizend mensen ophangen, wat een record is, aldus de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch.

YES !  Duizend !

Afgelopen weekend hing het land de Nederlands-Iraanse Zahra Bahrami op. De vrouw werd in december 2009 gearresteerd en begin januari schuldig bevonden aan drugsbezit. Sindsdien heeft het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken haar proberen te behoeden voor de doodstraf. Helaas, voor Zahra.

Iets meer dan een week geleden presenteerden wij van John Barry een video met fragmenten uit "Out of Africa", een van de meest beklijvende filmscores bij een heerlijk romantische film.  Vandaag verneemt de wereld dat John Barry is heengegaan op 77-jarige leeftijd.  In zijn geval is het niet misplaatst te zeggen, dat hij nog lang in de herinnering zal voortleven dankzij zijn muziek. Deze video geeft een overzicht van de talrijke films waar de Britse componist aan meewerkte.

Savat

Burgemeester Joseph Daussogne inspecteert het wegennet in zijn gemeente : "Alles kits"

Socialistische overheidsbestuurders moeten in Wallonië 10% van hun netto salaris afstaan aan hun partij, de PS.  Dat weigeren burgemeester Daussogne van Jemeppe-sur-Sambre en sportschepen Burny, die zich nu voor straf niet meer verkiesbaar mogen stellen voor de partij. 

De burgemeester is 77 jaar.

Bron: L'Avenir

Als Vlaams Belang op de frontpagina's van de Vlaamse regimegazetten verschijnt, wees zeker dat het niet over politieke standpunten gaat. Neen, dan begeven we ons in schimmige gebieden van verdachtmakingen, irrelevante roddels uit het privé leven of verwijzingen naar de wolvenroedel van Hitler.

Vandaag wordt rondgeschetterd dat er binnen Vlaams Belang een mol aan de slag is, die de Amerikaanse ambassade inlichtte over de standpunten van de "rechts-nationalistische partij". Van 2006 tot 2009. (Want sinds de Obama-Amerikanen de winkel hebben overgenomen, is Yankeeland opnieuw een bevriende natie bij de belgische regime-elite.)

Op de gazettenredacties werken hoofdzakelijk dames en heren met onverhulde rood-groene sympathieën die Amerika beschouwen als de te verslagen vijand.  Alsof de Verenigde Staten ooit de bedoeling hebben gehad Europa te bezetten en hier de macht over te nemen en er een Mac Donald-dictatuur te vestigen.  Dat integendeel, twee vernietigende wereldoorlogen  beëindigd werden dankzij de militaire hulp van de vermaledijde Yankees, wordt weggemoffeld.  We zeggen nog liever dat we bevrijd werden van de Duitse gesel door de interventie van geallieërde legers met ganse bataljons Marokkanen en andere verdrukte volkeren.

De recente Joegoslavische vernietigingsoorlogen, konden door de makke Europese naties niet eens bedwongen worden, ook hier moest Amerika het initiatief overnemen.  Maar toch worden die Amerikanen voortdurend in een verdacht daglicht gesteld.

Wij zijn  wat blij ons leven doorgebracht te hebben onder de paraplu van de Amerikaanse invloedssfeer en niet het ongeluk hebben gekend, een paar duizend kilometer naar het Oosten toe geleefd te hebben, onder de Sovjetlaars.

Terug naar "de mol" : de VB James Bond die verslag uitbrengt bij de Amerikaanse ambassadeur over de ideologie en de inzichten van de Vlaams-nationalisten. So what ?  Die man verklapte geen belgische staatsgeheimen, want die kent hij niet. Flahaut deed dat zelf in die periode : hij verklaarde bijna de oorlog aan Washington.  De VB James Bond en zijn partij is op elk beleidsniveau uitgesloten. Hij moet zich noodgedwongen beperken in zijn mededelingen tot de poen van ons pensioen, de never ending BHV-story, Brussel de rem op onze onafhankelijkheid, de inwoners uit de vele Prachtlanden die onze verloederde steden inpalmen ... So what ?   Wat ons wel een beetje interesseert met onze typische mentaliteit van een overjaarse conciërge : zou onze James Bond ook veel van die fraai gevormde juffrouwen hebben ontmoet ?  Dat zou pas nieuws zijn !

De ontdekking van een VB James Bond door de media is niet meer dan een belachelijke poging om deze partij in een ongunstig daglicht te plaatsen. Wij minimaliseren niks, wij herleiden deze zoveelste ontmaskering tot haar juiste proporties :   James Bond in Plopsaland.

Ray

Van alle hoofdthema's die de lezer vandaag aantreft op de frontpagina's van onze ovolprezen Vlaamse gazetten, is onzes inziens, dit het belangrijkste :

"Trage Vlaamse ambtenaren jagen investeerders weg"

"Meer en meer investeerders twijfelen om met hun plannen naar Vlaanderen te komen". Dat zegt Karel Van Eetvelt, voorzitter van de zelfstandigenorganisatie Unizo. Investeerders twijfelen volgens hem omwille van de "veel te trage en eng denkende ambtenaren". Volgens Van Eetvelt is het in Vlaanderen niet abnormaal dat een ondernemer die nieuwe plannen heeft zeven jaar op een bouwvergunning moet wachten. "Meer en meer investeerders twijfelen om met hun plannen richting Vlaanderen af te zakken. Ze moeten niet alleen lang wachten, al die tijd zijn ze ook niet zeker óf ze wel een vergunning krijgen", aldus Van Eetvelt in de Corelio-kranten.

Van Eetvelt viseert "die groep ambtenaren die alles constant blokkeert en amper besef heeft van de economische impact van zijn daden". Het hardst van al is hij voor de dienst Monumenten en Landschappen die beslist over toelatingen voor werken bij geklasseerde, historische gebouwen.

Vlaams minister van onroerend erfgoed Geert Bourgeois (N-VA) en zijn partijgenoot, minister van ruimtelijke ordening Philippe Muyters, beloven tegen de zomer met wettelijk initiatieven te komen om de vergunningsperiode drastisch in te korten.

@ Vandaag.be

Tijdens de RTL-uitzending van Controverse tussen Vlamingen en Walen, ging het er fel aan toe, gisteren zondag. Als déze dames en heren een regering moeten vormen, dan wordt dit een liefdeloos huwelijk, meer zelfs een vereniging vol afkeer en haat. De woede bij verschillende Franstalige sprekers is opmerkelijk en de rust bij de Vlamingen is typisch voor hun onderdanige mentaliteit.  Is het verstandig om de Senaatsvoorzitter naar een dergelijk debat te sturen ?  Die man kan in zijn functie nooit een combattief partijpolitiek verhaal opdisser.  Pieters bleef keurig en correct, in tegenstelling tot het krijswijf Onkelinx.  Heeft de NVA, buiten haar voorzitter,  wellicht geen mandatarissen die een dergelijk debat aankunnen ?  Waarom stuurt zij geen Fransonkundige die alles in het Nederlands zegt ? 

De bewering van De Wever (zondag tijdens een nieuwjaarsreceptie van zijn partij) om nogmaals te praten met Di Rupo is louter pro-forma : een ongeloofwaardig verhaaltje à la Pinocchio.

Nollet (Ecolo) : de NVA doet zoals in de Middeleeuwen, zij omsingelt en sluit het federaal niveau af, wat kan het haar schelen, en zij wacht af wat er zal gebeuren.

Schouppe (CVP) : In een democratie moeten de winnaars van de verkiezingen hun verantwoordelijkheid opnemen.

Laurette Onkelinx : Bij de NVA is het duidelijk, die willen het einde van belgië, niet onmiddellijk maar het komt wel. De CD&V, dat is andere koek, die verschuilen zich voortdurend achter de rug van de NVA

Danny Pieters (NVA) : Om niet akkoord te gaan, moet je met zijn tweeën zijn.  Wij willen altijd praten. Een regering van nationale eenheid die de staatshervorming in de ijskast stopt en enkel over het sociaal-economische gaat, zien wij niet zitten.

In het vuur van haar betoog tot Etienne Schouppe, steekt Onkelinx de middenvinger op. Achteraf verklaart haar perswoordvoerder dat zij dat niet zo bedoeld heeft, ze heeft zich vergist van vinger. Het beeld wordt even bevroren op het laatst : Laurette gaat de tv-geschiedenis in als de-vrouw-met-de-middenvinger. De titel van Krijswijf heeft zij reeds langer binnengehaald : met onze gelukwensen !

Ray

De officiële versie ?

De Angeltjesversie aangepast door Studio Mieke ?

Dit sympathieke stel heeft al menig migrant met open armen ontvangen in de eigen warme leefruimte.

Uit onderzoek blijkt dat Vlamingen en Walen even immigrant-onvriendelijk zijn, schrijft de Nederlandse Volkskrant, die enkele immigranten interviewde en Waalse en Vlaamse achterstandswijken bezocht.

Immigranten worden in Vlaanderen beter opgevangen. "In Wallonië had ik het heel moeilijk", zegt een immigrant, "daar zijn geen structuren voor immigranten. Je moet alles zelf uitzoeken. Ik had een bankkaart gekregen voor mijn bijstandsuitkering,  maar niemand legde uit hoe die kaart werkte." Hij verhuisde naar Vlaanderen en werd daar "opgevangen als een kind".

Hij kreeg cursussen Nederlands en maatschappij-oriëntatie en moest naar een bureau voor werkzoekenden, dat echt voor hem aan de slag ging. "In Wallonië had ik ook een werk-coach, maar die gaf me alleen een papier waarop stond dat ik werk moest zoeken. Dat was alles."

Bron: Volkskrant 26/1 pag. 8

In Straatsburg staan er nogal wat prestigieuze gebouwen, die in naam van het volk en de democratie in Europa gebouwd werden.  Ze werden opgericht om een groep mensen te herbergen tijdens vergaderingen en beslissingen die de Europese bevolking moeten leiden en beschermen tegen onrecht.  Er is zelfs een gebouw bij dat “het Geweten van Europa” onderdak geeft: het beslaat 28.000 m2 (on)nuttige oppervlakte en heeft 455 miljoen FF gekost in 1994.  Het geweten bestaat uit 47 rechters, één uit elke lidstaat van de Raad van Europa, maar het kan even goed voorkomen dat een land geen rechter of een ander land meerdere rechters heeft.  De rechters vertegenwoordigen niet hun land – ze zetelen in eigen naam en moeten op 70 jaar verplicht op pensioen.  Dat Geweten heeft de officiële benaming  “Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens”.

Ieder die zich in zijn mensenrechtenkruis gepakt voelt, kan er klacht indienen op voorwaarde dat hij/zij alle rechtsmiddelen in het land van de schending uitgeput heeft.  In het land b betekent dit dat het Hof van Cassatie een uitspraak moet gedaan hebben.   De uitspraken zijn bindend en definitief: in beroep gaan kàn niet tenzij bij de Grote Kamer van het Geweten zelf. 

“Bindend” is een rekbaar begrip.  Het Duitse Bundesverfassungsgericht in Karlsruhe (Grondwettelijk Hof) vonniste in 2004 dat de Duitse rechters weliswaar de uitspraken van het Geweten niet mogen negeren, maar dat de Duitse grondwet boven het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens staat.  Een beleefde manier om een grens te bepalen.

In 2009 kwam er vanuit Karlsruhe weer een duidelijke stellingname naar voren: men stelde daar vast dat er geen Europese staat is, maar wel een Duitse staat.  Zolang dat niet verandert is het Duitse parlement, krachtens de Duitse grondwet, de vertolker van de wil van het Duitse volk.  De rechters van het Duitse Grondwettelijk Hof aanvaarden het Europarlement niet als volwaardige volksvertegenwoordiging.  Hun redenering baseert zich op een echte democratie: “one man, one vote”, iedere stem gelijk.  Dat is in het Europarlement niet het geval.  De zetelverdeling van de EU-lidstaten is daarvan het meest flagrante voorbeeld.  In feite concluderen de Karlsruherechters dat de EU zelf op basis van nationaliteit discrimineert omdat de ene EU-verkozene meer burgers representeert dan de andere, omdat de ene meer stemmen nodig heeft dan de andere om verkozen te worden.  Volgens hen is het Europarlement niet de vertolker van de volkswil. Bijgevolg behoudt het Duitse Hof zich het recht voor om zelf te beoordelen hoe de Europese regels worden toegepast in Duitsland: een zaak van nationale beoordeling.

In Duitsland is er opschudding ontstaan over een vonnis van het Geweten.  Meerdere criminelen met zware geweldfeiten zoals moord en doodslag of sexuele misdadigers met ontvoeringen, folteringen en verkrachtingen op hun palmares, dreigen vrij te komen, of werden op vrije voeten gezet na het uitzitten van hun strafmaat, met bovendien een fraaie premie voor geleden smarten er bovenop.  Bij het uitzitten van hun straf bleek dat de genoemde heren niet tot inkeer kwamen, elke therapie weigerden, duidelijk maakten hun vroegere levensstijl niet te zullen wijzigen na hun terugkeer in de maatschappij.  Daarom had justitie hun vonnis met terugwerkende kracht uitgebreid met internering voor onbepaalde tijd.  Probleem is dat internering voor onbepaalde tijd slechts vanaf 1998 werd goedgekeurd; alle voorafgaande vonnissen waren begrensd in tijd.  

Er bestaat een gat in de wetgeving waarvan vier van zulke lieverdjes gebruik hebben gemaakt.  Hun advocaten trokken met een klacht – inbreuk van art. 7 van de mensenrechtenconventie “verbod op verstrenging van de strafmaat met terugwerkende kracht” – naar het Geweten.  Niet alleen werd er gevonnist dat zij, en in het verlengde daarvan alle andere geïnterneerden met een soortgelijke voorafgaande geschiedenis, onverwijld op de samenleving losgelaten moesten worden maar bovendien werd hen een niet onaanzienlijk smartengeld toebedeeld (€ 50.000 in 2009).  

Maar de Duitse justitie legde zich niet hierbij neer: zij trok in beroep naar de Grote Kamer van het Geweten, met als resultaat dat deze het voorgaande vonnis bekrachtigde. Bij politie en justitie is men razend: vanaf de dag van hun vrijlating moeten ze immers door hen dag en nacht “begeleid” worden.  In Niedersachsen hebben ze het vonnis van het Geweten gewoon naast zich neergelegd.  Zij blijven erbij dat ze er geen gevolg zullen aan geven.  Justititeminister Bernd Busemann verklaarde in de Berliner Zeitung dat hij er geen enkele zou loslaten.   Hij eist dat het Bundesverfassungsgericht in Karlsruhe nu duidelijke taal moet spreken: justitie moet weten of de houding van het Geweten geldig is of de rechtsuitspraak uit Karlsruhe.  Het Bundesverfassungsgericht had immers in 2004 geoordeeld dat de bijkomende straf van internering in overeenstemming is met de grondwet.  

Wordt vervolgd.

Floriaan Terbeke

In de analyse van politicoloog Bart Maddens “Dit stond in de sterren geschreven” (DS 27/01) valt me vooral de laatste paragraaf, de conclusie dus, in gunstige zin op. Het staat er een beetje laconiek, maar toch kan niemand er naast kijken: “hoog tijd voor het Vlaams parlement om in actie te schieten.” Inderdaad: de democratische relevantie van het Vlaams Parlement is schromelijk ondergewaardeerd. Het is tenslotte deze volksvergadering die moet doen wat op het Belgisch niveau niet meer mogelijk is, namelijk een institutionele knoop doorhakken.

Natuurlijk zit er veel fatalisme in dat zinnetje “Het staat in de sterren geschreven”. De sfeer is vandaag gelaten, om niet te zeggen defaitistisch. Niemand weet nog hoe het verder moet, maar niemand van de onderhandelaars heeft blijkbaar de moed om er een punt achter te zetten, hoewel ze elkaar allicht kotsbeu gezien zijn. Voor de burger is niet zozeer de impasse ergerlijk, dan wel het feit dat de politiek in een lusbeweging is terechtgekomen, of in schaaktermen: een herhaling van zetten, die tot een patstelling leidt. In het schaakspel breekt men dan de partij af. Misschien moeten we dat reglement dan ook maar eens toepassen in de Belgische carrousel: vaststellen dat niets nog lukt, en opkramen. We hebben veel te lang krediet gegeven aan het federale onderhandelingskader, waarbij de politici en de media elkaar na-echoden dat “er geen alternatief” is. Dat alternatief is er natuurlijk wél, maar dan moeten we voorbij de Belgische context durven denken. Iets wat mijn partij al jaren doet, maar waar het politiek establishment voorlopig voor past. De N-VA moet dus maar eens beslissen welke van die in se onverenigbare intenties ze tot de hare wil maken: België redden, of de Vlaamse republiek mee op de sporen zetten. Zo lang ze dat niet doet, zit alles muurvast. Het confederalisme is nog altijd een tussenstation – een compromis, horresco referens - dat een terminus dreigt te worden: van uitstel komt afstel. Ook een confederaal België blijft een 19de eeuwse constitutionele monarchie, zij het een beetje uitgekleed en van zijn scherpe kantjes ontdaan.

We staan nu op een keerpunt. Mijn gevoel is dat er niet veel meer nodig is om het Belgische paradigma van het compromis en de halve oplossingen definitief op te geven. Van belang is echter dat de radicale Vlaamse beweging nu het voortouw neemt – zoals het OVV dat enkele weken geleden deed -, om een “klik” in de publieke opinie teweeg te brengen.

In dit labyrint is het vinden van de uitgang dé intellectuele uitdaging.

Vlaanderen heeft wel degelijk een afspraak met de geschiedenis. Alleen al daarom moet de Vlaamse beweging een republikeinse beweging worden: een onafhankelijkheidsstreven dat niet los kan gezien worden van een nieuw maatschappelijk project…
In zijn fameuze grot-allegorie beschrijft de Griekse wijsgeer Plato hoe wij allen gevangen zitten in een systeem van percepties en vooroordelen. De echo’s en schaduwen, die we voor waar aannemen, behoren tot het schijnsel van de Grot, dat we zo gewend zijn, dat we nauwelijks nog de echte werkelijkheid, die buiten de Grot ligt, zouden aankunnen. Die verslaafdheid aan het status quo, uit schrik om het te overstijgen, is de mentale sfeer die de Wetstraat actueel kenmerkt. Het is de reden waarom we na 230 dagen nog geen stap verder staan: de verlatingsangst van Franstalig België heeft zich gekristalliseerd tot een echte, veralgemeende paranoia, die ervan uitgaat dat na België de complete chaos wenkt. Economische doemdenkers doen hier uiteraard hun duit in het zakje. En uiteraard speelt ook het Hof hier een fatale rol van vertrager: elk initiatief van het Paleis is erop gericht om de virtuele realiteit te bestendigen en de kloof met de historische realiteit te vergroten.

Vlaanderen heeft wel degelijk een afspraak met de geschiedenis. Alleen al daarom moet de Vlaamse beweging een republikeinse beweging worden: een onafhankelijkheidsstreven dat niet los kan gezien worden van een nieuw maatschappelijk project voor een meer vrije, rechtvaardige samenleving en een opwaardering van de democratie. Laat de Walen dat ook doen, wat houdt hen tegen. België is van deze Res Publica hoe-dan-ook het negatief model, alles wat we niét willen: een van rotte compromissen (dixit J.P. Rondas) vergeven consensusdemocratie, gedomineerd door een machtsevenwicht tussen elites en lobby’s, bol staand van bedekte mediacensuur, en getekend door een negatieve mentale spiraal van het lassez-faire, die alle kwaliteitsnormen inzake goed bestuur de dieperik instuurt, waardoor zelfs geen trein meer op tijd aankomt.
De Republiek – niet toevallig ook een boek van Plato – is de horizon van een radicale politieke veranderingsfilosofie. Iemand moet buiten de grot durven denken, out of the box, zoals dat vandaag heet: daarvoor dienen, vind ik, politieke partijen. Geen ordinaire kiesverenigingen, maar denktanks en ideeënpromotoren die, mogelijk vanuit een numerieke minderheid, mensen en de samenleving in beweging willen brengen. Ooit sprak men laagdunkend van “zweeppartijen”.

Het is uitgesloten dat de traditionele partijen, hoe opportunistisch ze ook de huik naar de wind hangen, nog maar zouden beginnen aan zo’n denkoefening, daarvoor is hun inbedding in het Belgische machtsevenwicht veel te sterk. Een onafhankelijkheidsreferendum zal wellicht geen wandeling door het park worden – het schijnsel van de Grot is nog vrij sterk – maar dat is net een reden temeer om met redelijke én emotionele argumenten de tabula rasa te bepleiten. Het aandeel van 40 à 45 % V-stemmers over de drempel van de 50% tillen, is voor mij de echte politieke uitdaging. Dan pas hebben wij een legitieme basis voor het republikeins model waarvan mijn partij de gangmaker is, maar dat wij willen delen met alle radicale Vlaamse krachten, van links tot rechts. Ooit komt die Vlaamse republiek er, ook dat staat in de sterren geschreven. Als het van ons afhangt: morgen. Maar ze zal niet het product zijn van een Belgisch compromis. Wel van een historisch moment waarop de Vlamingen het lot in eigen handen durven nemen.

Waar wachten we eigenlijk nog op?

Bruno Valkeniers
Voorzitter Vlaams Belang