.

In Groot-Brittannië is er heel wat te doen over deze foto. De in een laken gehulde mevrouw is Sally Bercow, de echtgenote van the speaker of the house, de voorzitter van het Lagerhuis. Mevrouw, die het tegendeel is van een bescheiden en onopvallende medeloopster aan het handje van haar man, is al geruime tijd het mikpunt van de conservatieve pers.  Deze foto, met op de achtergrond het parlement waar manlief de scepter zwaait, is voorlopig het hoogtepunt in de lopende hetze.  Waarom krijgen wij dergelijke foto's niet te zien van mevrouw Peumans of mevrouw Flahaut ?

Sally op wandel met haar echtgenoot, de speaker

Savat

foto : de Morgen

Wij roemen niet vaak De Morgen. Vandaag wel.  De krant heeft zich de moeite getroost de medewerking van de neo-N-VA-er Bracke met de socialistische partij te analyseren en komt tot enkele onthutsende vaststellingen.

Bracke schreef tussen 1992 en 1999 voor het socialistische partijblad Doèn 52 columns en 9 interviews met de socialistische ministers en partijleiders. De Morgen publiceert vandaag een bloemlezing.

Intussen werkte hij voltijds voor de onvolprezen openbare omroep als politiek journalist. En de VRT houdt vol dat zijn journalisten neutraal zijn. Dit is het ontluisterende bewijs van het tegendeel.

Bracke maakte gebruik van verschillende schuilnamen, Valère Descherp en Han Vermeer.  In een van zijn stukken ging hij zelfs zover de VRT-moderator Siegfried Bracke te loven. Anderzijds houdt hij vol dat hij niet betaald werd. Zo zegt hij het : Van betalingen in natura (etentjes) was ook geen sprake; een jammerlijk gevolg van mijn anonimaat. Niet alle leden van de Doén-redactie wisten immers wie Valère Descherp was.

Maak dat de ganzen wijs, Bracke !  Hoe kan je interviews afnemen voor een blad  en anoniem blijven ?  Hoe reageerden de socialisten, denkt u, als plots bij enkelen bekend werd dat dé Siegfried Bracke van de VRT niet enkel een van hen was maar zelfs actief meewerkte ? Zo'n nieuwtje doet de ronde als een lopend vuurtje.

Over de Vlaams-nationalisten en staatshervormingen was Valère Descherp totaal niet te spreken. Dat is een constante die hij consequent volhoudt tot op de dag van vandaag, onze neo-NVA-er.

Ray

Lees het pittige artikel + uittreksels van Brackes hersenspinsels HIER

  Iran zegt het duidelijk : Egypte moet een islamitisch beleid voeren.Ook in de Palestijnse gebieden wordt rumoer gemaakt en moet  het Israëlische leger optreden.  Enkele aanvullingen op de eenzijdige 0000-berichtgeving in deze video van Russia Today.

Eergisteren begon informateur Didier Reynders met zijn raadplegingen. Of zijn pogingen om uit het communautaire moeras te geraken meer zijn dan tijdswinst, valt te betwijfelen. De standpunten tussen Vlamingen en Franstaligen liggen immers steeds verder uit elkaar. Die realiteit staat in schril contrast met het optimisme dat N-VA-voorzitter Bart De Wever gisteren liet horen. “Ik vraag me af waarop zijn optimisme gebaseerd is,” vraagt ook Paul Geudens zich af in Gazet van Antwerpen. “Op het staatsmanschap van Maingain?”

Intussen toont De Wever zich bereid om nog wat meer toe te geven. Bijvoorbeeld inzake Brussel, waarover hij laat verstaan dat het een volwaardig derde gewest zou kunnen worden. Amper een jaar geleden pleitte de N-VA nog voor de opheffing van het Brussels Gewest ! Dat de partij zich na de verkiezingen onmiddellijk akkoord verklaarde met een pak extra geld voor Brussel, was al een slecht voorteken.

Bovendien staat de ‘fundamentele tweeledigheid’ ook met zoveel woorden beschreven in de Octopusnota van de Vlaamse regering, waarover Kris Peeters woensdag nog aan Joris Van Hauthem zei dat hij die rigoureus zou bewaken. Zoals bekend, zit ook de N-VA in die Vlaamse regering.  CD&V sabelde de nota-Vande Lanotte neer omdat die een versterking van Brussel als derde gewest zou inhouden. Daarmee stelt CD&V zich - tot nu toe, want met de christendemocraten weet men nooit - een stuk ‘radicaler’ op dan de N-VA. Hoeveel tijd heeft de partij van Bart De Wever nog nodig om in te zien dat het met België niet meer lukt ?

Tot zover deze persmededeling van Vlaams Belang, die inderdaad de zoveelste accentverschuiving bij de N-VA juist omschrijft. Maar er is meer aan de hand.

Didier Reynders zou zich ergens onderweg hebben laten ontvallen, dat de twee taalgemeenschappen moeten bekijken wat zij nog samen willen doen. De Wever heeft dit kleinood  van een opmerking opgeraapt, het nog eens beluisterd en roept vervolgens uit : "Maar dat klinkt mij als muziek in de oren. Nu moet Reynders tonen wat hij op de tafel kan leggen en moet de MR tonen dat de partij het kan waarmaken. In een moment van nood is de redding soms nabij."  (Bart bedoelt de redding van belgië, waar hij zeer om bekommerd is)

U kan de tekst HIER nalezen in Vandaag.be en dan mag u zich afvragen, was Bart de Wever, bezopen toen hij dit vertelde ?  Beschouwt hij Didier Reynders als een Messias die nooit liegt, die geen zwaar politiek verleden meesleept van een meester-oplichter ?Is Reynders soms geen immer glimlachende kleine Boeddha die zowel zijn eigen waarheden als leugens verloochent volgens het hem uitkomt, een monnik die zijn huik naar de wind hangt en zijn kap sans façon over de haag gooit ... Trouwens, kijk even naar het wandelhondje dat Didier al jaren aan de leiband meevoert, het is een stamboom-racistisch keffertje, dat Olivier heet. 

Nog iets : in de MR is inmiddels een nieuwe voorzitter opgestaan, ene Charles Michel die niet van plan is, zich de les te laten spellen door zijn voorganger. Wat vreemd, dat de anders zo slimme De Wever de verschuivingen binnen de MR negeert en zich op een doorzichtige manier om de tuin laat leiden. Hier is iets anders aan de hand.

Weet u wat wij ons afvragen met ons aangebrand karakter ? Wat heeft die mijnheer Blyweert, die de geheime bijeenkomst met de N-VA en de MR gearrangeerd had in september laatstleden, nog allemaal achter de schermen zitten konkelfoezen om Bart te verleiden met "hemelse muziek in de oren" ?  Het is een vraag.

En dan zwijgen wij nog met ons koeken hart over de rolletjes van de neo-NVA-er Bracke die voortdurend alles ontkent en even later schoorvoetend toegeeft. Wat zijn dat voor mensen die hun politieke carrière starten met leugens, intriges en die enkel schijnen te gedijen in sferen van geheimdoenerij ?  In de Loge is dat schering en inslag, voor het imago van een partij die een nieuwe politieke cultuur voorstaat, is het ontluisterend.

Ray

En hij mag niet.  Een jonge Duitser met wortels in het Erdoganrijk solliciteerde bij een gevangenis voor de job van penitentair ambtenaar, cipier dus.  Zijn kandidatuur werd niet weerhouden en daarom heeft de werkwillige jonge man de antidiscriminatiewetten geraadpleegd en vervolgens klacht neergelegd bij het arbeidsgerecht van Bielefeld: de bluts in zijn zelfsrespect zou alleen maar goedgemaakt kunnen worden met een troostpleister van € 7.500.  De procureur van Nordrhein-Westfalen argumenteert in zijn verdediging (!) dat de eiser tijdens zijn sollicitatiegesprek verzwegen had dat twee van zijn broers zware criminele feiten gepleegd hadden.

Broer één vermoordde een vrouw in Melle, broer twee bracht zijn verhuurster in Bielefeld om het leven.  Beide broertjes kregen lange gevangenisstraffen toebedeeld. Broer drie wil met de familietraditie breken en zelf op zijn broertjes passen. 

Verleden jaar solliciteerde hij voor de job van cipier in een Bielefelder gevangenis, waar één van zijn broertjes zijn lange gevangenisstraf uitzit.  Tijdens de sollicitatieprocedure, die twee dagen duurde, werden talrijke tests en beoordelingsgesprekken gevoerd om vast te stellen in hoever de sollicitanten geschikt waren voor de verantwoordelijke baan.  Wie cipier wil worden moet een onbesproken karakter hebben en er wordt alles aan gedaan om een veiligheidsrisico uit te sluiten.  Zo wordt er ook een psycholoog ingeschakeld: deze was het opgevallen dat de kandidaat-cipier met geen woord de criminele carrière van zijn broers vernoemde en, dat hij bij navraag over zijn motivatie voor de gekozen job, geen verklaring kon geven.  De examencommissie besloot dat hij voor de gevangenisjob niet geschikt was: de redenen waren te vinden in zijn persoonlijkheid. 

De gebuisde kandidaat liet zoveel onrecht niet over zijn kant gaan en meende dat er een inbreuk op de gelijkekansenwet gepleegd was en dat hij de facto, wegens de daden van zijn broers, mee “gevangen” gezet werd.  Bovendien, zo argumenteerde zijn advocaat, mag het psychologisch verslag niet in zijn dossier blijven. 

De benadeelde voegde er nog aan toe: “Mij werd de kans ontnomen een bijzonder beroep te leren.”

Een woordvoerder van de gevangenis legde er de nadruk op dat de kandidaat „niet omwille van zijn broers” maar wel wegens “te weinig openheid” tijdens het sollicitatiegesprek geweigerd werd.  En bovendien zou hij “altijd nog in een andere gevangenis kunnen solliciteren”. 

Er werd nog geen oordeel uitgesproken: onze glazen bol kon het ons al voorspellen, maar wij willen nog even de spanning erin houden.

Floriaan Terbeke

Bron: http://www.nw-news.de

Wat een groot genoegen aan de lezers van Angeltjes dit fragment te kunnen aanbieden uit de eerste muzikale Vlaamse film

"Alleen voor u"

Enkele jaren geleden hebben wij ook stukjes getoond maar er waren toen weer eens problemen gerezen met auteursrechten, die ditmaal hopelijk van de baan zijn. Na het overweldigende succes van De Witte uit 1934, besliste hetzelfde productieteam, Edith Kiel en haar man, de regisseur Jan Vanderheyden,  een tweede film uit te brengen, die integraal opgenomen werd in de Berlijnse UFA studio's waar de Vlaamse ploeg beschikte over grote technische mogelijkheden die in eigen land niet bestonden.  "Alleen voor u" is een liefdesgeschiedenis met in de hoofdrollen de toen heel populaire Frits Vaerewyck (als de kapper) en het charmante en mooie revue-zangeresje Pola Cortez (de mannelijke leden van mijn familie van die generatie waren stapel op dat vrouwtje en ik kan er mij iets bij voorstellen).  Nagenoeg dezelfde cast die in De Witte opgetreden had, reisde ook ditmaal mee naar Berlijn : het was het kruim van de Vlaamse toneelspelers van toen, inclusief Jef Bruyninckx en Nand Buyl, toen nog kinderen. 

Ik haast mij om deze video, die normaliter zaterdag zou moeten verschijnen, nu vrijdag reeds te lanceren, want je weet maar nooit wat er kan gebeuren. Het fragment is gedateerd, zoveel is zeker, het is dan ook 75 jaar oud. De muziek is van Renaat Veremans. Ik hoop enkelen onder u hier blij mee te maken : dit is zonder meer een historische opname die u voorlopig nergens anders zal aantreffen en die behoort tot de grote collectie van de YT-producent Jef Sterkens, (een schuilnaam) die ik enorm dankbaar ben voor zijn grote inspanningen om het recente Vlaamse muzikale verleden open te stellen voor de wereld. Daar kan het ANZ met zijn kruideniersmentaliteit een punt aan zuigen. Over de 0000 praten we niet eens.

Savat

.

Er heeft zich opnieuw een grote massa verzameld in Caïro en het vrijdaggebed is afgelopen.  De bedoeling is dat vandaag opgestapt wordt naar het presidentieel paleis. Het leger kijkt toe vanop afstand. Beweerd wordt dat 50 tot 60% van de manifestanten religieuze bedoelingen hebben. De moslimbroederschap ontkent dit. Uiteraard ontkennen die, de vraag is enkel : hoe kan men in die chaos dergelijke raming maken en ze dientengevolge bevestigen of ontkennen ?  Dat de broederschap alleszins en dubieuze rol speelt, werd duidelijk aangetoond in diverse artikels die u hieronder vindt.

Na de triomfkreten van ministerin Annemie Turtelbaum over de schitterende resultaten van de actie Nultolerantie in de multicriminele wijk Kuregem (Anderlecht), laat TV Brussel een enigszins genuanceerder geluid horen.  Onze vriend en reageerder Fred had reeds zijn terechte twijfels geuit. Ook in mei 2010 werden er dergelijke propagandakreten geslaakt door de poco-elite.

Turtelbaum is een typische politiek-crrecte druif die in haar eigen sprookjes gelooft.  Ze treedt dan ook op in het Bart Peeters' programma voor simpele kijkers "Mag ik u kussen ?". Wat ons betreft, ja, mevrouw de ministerin, u mag ze kussen.

Ray

De getormenteerde

Voor enkele dagen hebben we een stukje gewijd aan erepenningen die het Vlaams Parlement uitreikt aan artiesten.  Wij vroegen ons af of dit de taak is van de praatbarakkers, die voor het overige niet wakker liggen van de Vlaamse cultuur of kunsten. 

Dat de huidige ministerin van cultuur, Joke Schauvliege,(eveneens parlementslid)  geen enkele affiniteit vertoont met de sector is op zich betreurenswaardig maar daarmede is zij niet per se een uitzondering. Van de vele cultuurministers die de Vlaamse regering tot hiertoe gekend heeft, was er eigenlijk maar één die met hart en ziel verknocht was aan het culturele en artistieke gebeuren in Vlaanderen en Brussel : de CD&V-er Hugo Weckx, niet toevallig een Vlaamsgezinde Brusselaar.

De overigen volbrachten hun job, sommigen zoals de slordige poetsvrouw de meubelen afstoft zonder veel aandacht, anderen met veel krassen in de meubels te laten. In het geval van Schauvliege komt er echter bij, dat het mens zich actief gaat bemoeien met het beleid door goed presterende instellingen in een bepaalde richting te dwingen.  Als ik morgen minister van sport word, waar ik totaal niets van afweet, ga ik ook niet vertellen wie trainer moet worden en welke spelers opgesteld moeten worden in de Ronde van Frankrijk. Dat is waar die onwijze vrouw uit Evergem plusminus mee bezig is.  Typische bemoeizcuht van over het paard getilde politiek-onkundigen. Het zij zo.  Anderzijds heeft de artistieke Vlaamse wereld zich jarenlang laten opjutten  en manipuleren door de tranenproducent Bert Anciaux, een even slinkse als schaamteloze mensenbewerker.  Voor de rest zwicht de artistieke sector volledig onder de knoet van de syndicaten : we hebben het net meegemaakt met de belachelijke en amateuristische bijeenkomst in de Brusselse KVS, ten voordele van Vorst en Vaderland.

Misschien betekent  een Joke Schauvliege van die optiek uit bekeken, een goede afkoeling.

Terug naar de prijzen en het Vlaams Parlement. Deze week werden Gouden Erepenningen uitgereikt aan  Jan Verheyen, Raoul Servais en Edwin Provoost, verdienstelijke kunstenaars uit de filmwereld.  Ook Jan Decleir had moeten opdraven maar deze weigerde het eerbetoon. Vandaag lekt een en ander uit, zoals te lezen valt bij Vandaag.be :

“Een stelletje knoeiers”, zo noemt acteur Jan Decleir het parlement na het weigeren van zijn Gouden Erepenning. Parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) kan er niet mee lachen.

“Ik wilde geen penning aanvaarden uit de handen van de voorzitter van het parlement. Ik moet die man niet.” En nog over het Vlaams Parlement: “Een stelletje knoeiers.” Zo reageerde Jan Decleir nadat was uitgelekt dat de acteur de Gouden Erepenning die hem was toebedacht, had geweigerd.

“Jan Decleir heeft ons, zonder reden op te geven, gemeld dat hij van deze onderscheiding afzag”, aldus Peumans. Geen vuiltje aan de lucht dus, tot de berichten hem bereikten. “Ik heb veel respect voor het werk van Decleir”, zegt Peumans. “Maar ik begrijp dit gescheld niet. Als meneer Decleir mij of het parlement ter discussie stelt, zou ik hem willen uitnodigen om dat eens te komen uitleggen op mijn bureau.”

Van de kritiek aan zijn adres ligt de parlementsvoorzitter niet wakker. Peumans is vooral verbolgen over de sneer naar het parlement. “Zo’n uitlating getuigt van een miskenning van de democratie en ruikt zelfs naar onverdraagzaamheid.”

Acteur Jan Decleir gaf gisteren niet thuis. Zijn management Thassos meldde bijzonder verveeld te zitten met de situatie. “We hadden afgesproken over de weigering niet te communiceren.”

Jan Decleir en de beweegredenen van veel van zijn collega's een beetje kennend, wordt hij gewoon emotioneel geleid door een verregaande afkeer van alles wat Vlaams is en zeker van het N-VA overwicht in de huidige politiek. Het is uiteraard het goede recht van Decleir om de hulde te weigeren en zijn mening is wat zij is. 

Het is echter ook bijzonder ondankbaar, buiten alle politieke beschouwingen en persoonlijk revendicaties om, dat een man die zijn ganse leven heeft kunnen besteden aan de toneelkunst, die zwaar betoelaagd is door de gemeenschap, de officiële vertegenwoordigers van diezelfde gemeenschap de rug toekeert. Jan Decleir, die ik als acteur zeer waardeer, is als mens een slachtoffer van zijn emoties en onwetendheid en dan gedraagt hij zich als een gestampte boer die te veel pinten op heeft. De prijs voor het grote talent is zwaar torment, ook in het geval Decleir.

Vader Rik Decleir was een trouwe Vlaams-nationalist, die ondermeer deel uitmaakte van de zogenaamde houthakkerscompagnie (of is het houthakkersbataljon ?) van het belgisch leger voor de Tweede Wereldoorlog. Dit waren Vlaams-nationale dienstweigeraars die naar Frankrijk gestuurd werden om daar zware arbeid te verrichten als houthakker.  Vader Decleir is vele jaren actief bestuurslid en gemeenteraadslid geweest voor de Volksunie in Brasschaat. Niemand is verantwoordelijk voor zijn familie.

Ray

http://belgiq.eu/

(gelieve te klikken op de gekleurde link hierboven)

 Zou het kunnen, dat sommige lezers direct wegzappen, zonder de tekst te lezen ?

Wat denkt u van die directeur ?  Spreekt die man ook van dat "gehakt" Nederlands, dat eigen is aan de lieden afkomstig uit de Prachtlanden ?  Wat er ook van zij : we gaan er enorm op vooruit met dit soort jonge fanatici. Leve de Diversiteit ! Weg met ons !

.

Een romantisch Amerikaans liedje uit de jaren '30 gecombineerd met filmbeelden uit B-films die absoluut niets met de muziek te maken hebben.  Dat is spek naar onze bek en u weet spek, dat is niet voor eenieders bek.   Als u er niet van houdt, heeft u natuurlijk gelijk maar in het omgekeerde geval ook. Want zo is het leven. De ene zingt "Ik verlang naar je" en de andere antwoordt "Kom hier, dat ik je keel".  Prettige vrijdag voor u allen.  Wij zien mekaar straks in Caïro op het Grote Plein van de Misleiding na het vrijdaggebed. 

De redactie van Angeltjes, tot uw dienst. 

In de Philippijnen laten de aanhangers van de godsdienst van de vrede ook regelmatig van zich horen.  Hetzij om de  over het algemeneen vreedzame  plaatselijke bevolking de stuipen op het lijf te jagen en op de gekende zachtaardige manieren het leven te ontnemen,  maar ook regelmatig om mekaar onderling uit te moorden, wegens verschil in mening.  Waar er moslims zijn, ontbreekt het zelden aan ambiance.

Deze week woensdag was het Zuiden van de Philippijnen voor de zoveelste keer het decor voor een kleine veldslag tussen twee moslim-clans met als eindresultaat 13 doden en een 10-tal gewonden. Verslag in de Manila Bulletin.

Terwijl de heren mekaar onderling afmaken, lanceert een vereniging van Filippijnse moslims in de hoofdstad Manila een oproep tot de regering, om de veiligheid van hun geloofsgenoten in Egypte te verzekeren. Zie mededeling + foto in Taqribnews.  

Je moet maar lef hebben in het leven : in de Zuidelijke provincies van de Filippijnen wordt het dagelijkse leven voortdurend bedreigd door moslimmilities van Moro Islamic Liberation (of soortgelijke)  die in een voortdurende strijd gewikkeld zijn met het officiële leger. Er wordt nauwelijks nog ruchtbaarheid gegeven aan deze stille oorlog maar iedereen weet dat hij al tientallen jaren aan de gang is.

De vraag om bescherming in Egypte te bieden, is om het eufemistisch te houden, hypocriet en situeert zich in de hoek van het eeuwige zelfmedelijden en een totaal gebrek aan relativering van bepaalde realiteiten.  Over medelijden of respect voor het leven voor andersdenkenden, wordt nooit nagedacht.  De oplossing is steeds : "I kill you".

Ray

Een lezersreactie, duidelijk van N-VA strekking,  bij Vandaag.be over de huidige politieke toestand

Nu moeten de andere partijtjes luisteren naar grote broer BDW en dat zint de cd&v hoe langer hoe minder. Waar is het vlaams idealisme te bespeuren bij de andere kleuren rood-groen en oranje. Van LDD en VB moeten we niet vrezen,integendeel dat zijn onze geallieerden.

Daniël Dewulf

http://www.vandaag.be/binnenland/58691_de-wever-mr-moet-het-nu-maar-waarmaken.html

Sinds 2005 kunnen personeelsleden van De Lijn administratieve geldboetes opleggen aan zwartrijders en aan reizigers die voor overlast zorgen. Voor lichtere overtredingen, zoals roken in voertuigen of rijden zonder geldig vervoerbewijs, is dat 75 euro. Bij zwaardere overtredingen, zoals het beschadigen van voertuigen of vervalste vervoerbewijzen gebruiken, krijgt de overtreder een boete van 150 euro. Dit schrijft Vandaag.be.

Opmerkelijk is dat van de 81.411 opgelegde boetes (voornamelijk voor zwartrijden) tot nog toe slechts 14.725 effectief betaald werden. "Zo'n 67.000 boetes zijn dus nog altijd niet geïnd", zegt Vlaams parlementslid Chris Janssens (Vlaams Belang).

"Dit toont aan dat het administratieve boetesysteem moet verfijnd worden. Zoniet creëer je bij de overtreders een absoluut gevoel van straffeloosheid en wordt het hele systeem op de helling gezet."

De Lijn stuurt haar personeelsleden het mijnenveld in om straffen uit te delen aan lastige reizigers, wat een niet benijdenswaardige  opdracht is. Als het er echter op aankomt, deze boetes effectief te innen, geeft de Lijn niet thuis. Ik heb vaak de indruk als ik met het openbaar vervoer rijd dat zowat niemand een ticket betaalt. Zijn dat allemaal abonnees of mensen die overgestapt zijn van een andere tram- of buslijn ?

Ray

Het beloofde artikel over de nieuwe profeet van Egypte, al-Baradei, wil jullie meer inzicht geven over de man, die volgens onze collega’s van de officiële media de stap van martelaar voor de godsdienst van de vrede mag overslaan om in het moslimhiernamaals zijn 72 maagden te degusteren.

Dat hij geen dompelaar is, zal iedereen wel duidelijk wezen.  Geboren en school gelopen in Caïro, vader advocaat én Nassercriticus, na zijn bachelor rechten verdere studies internationaal recht in Genève en New York.  Getrouwd met een Iraanse, Aida al-Kachef, twee kinderen, één kleinkind.  Heeft 30 jaar in het buitenland gewoond, waarvan 26 in Wenen.  De blauwe Donau is hem vertrouwder dan de modderige Nijl.  Het gezin heeft haar woning in Wenen nog steeds behouden.  Startte carrière in de diplomatie.  Als toegevoegde assistent van de Egyptische buitenlandminister bij de Camp Davidonderhandelingen was hij betrokken bij het vredesakkoord tussen Egypte en Israël.

Hij zette zijn carrière verder bij de Verenigde Naties in 1980 en werd na afloop van de golfoorlog naar Irak gestuurd om toezicht te houden op de ontmanteling van Saddam Hoesseins’ nucleair programma.  In 1997 steeg hij een trapje hoger op de ladder toen hij verkozen werd tot hoofd van de IAEA (Internationaal Agentschap voor Atoomenergie).  De rest van het verhaal is bekend : hij geraakte op ramkoers met de VS toen hij meldde dat noch Irak noch Iran een nucleair risico inhielden. 

Maar daar hield het niet op : hij begon aan zijn nieuw statuut van heilige toen hij in 2005 – samen met het IAEA – de Nobelprijs voor de Vrede kreeg voor zijn inspanningen “om het gebruik van kernenergie voor militaire doeleinden te voorkomen en op een zo veilig mogelijke manier voor vreedzame doeleinden te gebruiken”… voorwaar de Moeder Teresa van de atoombom.

Wij zijn bij de Angeltjesredactie eerder kritisch : toeval bestaat niet, tenzij er bij een halte prompt een tram stopt.  Is het misschien louter toeval dat al-Baradei net nu een boek geschreven heeft met de titel “The age of deception” (De tijd van misleiding), over een blik achter de schermen van onderhandelingen en confrontaties met de VS, over kernenergie, over Iran, over diplomatie ?  De uitgever zal het boek vervroegd op de markt gooien.  De schrijver-diplomaat-annex-vredesduif is bovendien een overbetaalde gastspreker bij diverse pompeuze, zeer belangrijke gelegenheden.  

In 2009 trad hij terug bij het IAEA en maakte in dat jaar bekend dat hij zou “overwegen” zich kandidaat stellen voor de Egyptische presidentsverkiezingen in 2011.  Op 9 juni 2010 werd er in de Oostenrijkse “Standard” hierover bericht: “Nobelprijswinnaar Mohamed al-Baradei heeft zich voor zijn reformcampagne verzekerd van de steun van de officieel verboden Moslimbroeders en meerdere linkse groeperingen.  De nieuwe hoop van de oppositie uitte zich dinsdagavond na een samenkomst met de linkse oppositie in Caïro: “Na mijn treffen met burgers en mijn gesprekken met afgevaardigden van verschillende politieke groeperingen ben ik er meer dan ooit van overtuigd dat het Egyptische volk gereed is voor de verandering.”  Zowel de linkse activisten als de Moslimbroeders, die hij zaterdag ll. ontmoet heeft, willen deelnemen aan de handtekeningenpetitie voor reformen in de komende maanden. 

Hij verwijt het westen het moslimextremisme aan te moedigen door autoritaire regimes te ondersteunen.

Al-Baradei, die met een Iraanse getrouwd is, onderhandelde als baas van de IAEA vijf jaar lang met Iran om in 2008 vast te stellen dat de onderhandelingen mislukt waren.  Ieder met een greintje mensenverstand wist van bij het begin dat Iran nooit ofte nimmer het voornemen had een duidelijke blik in zijn atoomprogramma te geven en van de ontwikkeling van een atoombom afstand te zullen doen.  Al-Baradei liet echter uitschijnen dat dit wel het geval was en men zou zich kunnen afvragen of hij niet opzettelijk Iran vijf jaar tijdkrediet gegeven heeft om het atoomprogramma ongestoord te kunnen verder ontwikkelen.  In december 2008 meldde hij dat de “gesprekken” mislukt waren en dat de bal nu in het kamp van Barack Obama lag.

Vervolgens pleitte hij voor een “groot akkoord” tussen het Westen en Iran, om erkenning van Irans’ rol in de regio en het land “de macht, het respect en de invloed” te geven dat het verdient.

Al-Baradei kreeg in de VS en andere westerse landen kritiek wegens zijn vermoedelijke goedgelovigheid.  Mark Fitzpatrick, bewapeningsexpert verbonden aan het Internationaal Instituut voor Strategische Studies in Londen : “Vanuit een westers standpunt is hij te snel bereid Iran het voordeel van de twijfel te geven.  In sommige IAEA-verslagen werden Iraanse inbreuken en onwil tot samenwerking eerder verzwegen.”

Wij concluderen uit het voorgaande dat indien onderhandelingen tot niets leiden, men toch verder moet onderhandelen, men mag de tegenpartij niet boos maken door sancties te treffen en moet hem belonen met een rol als leider.  Op zulke wijsheden heeft de wereld gewacht.  Noteer hierbij dat volgens al-Baradei Iran blijkbaar géén autoritair regime heeft, dat het westen niet mag ondersteunen …

De Moslimbroederschap heeft zich nu officieel achter al-Baradei geschaard : hij is hun kandidaat.  Waarheen Egypte zal afdrijven durven wij met ons greintje mensenverstand vermoeden en vrezen  – de EU daarentegen moet er nog eens over nadenken.  Vrijdag zitten ze nog eens bijeen om de kool en de geit te sparen.  Zo is er nog een spreekwoord van toepassing : “als konijnen voor een lichtbak”.  waarmee we niet bedoelen dat de “verlichting” uit het (midden)-oosten komt …

Floriaan Terbeke

Bron: PI, IAEA, Washington Post, Standart, Wikipedia

Voor Zijne Zwaarlijvigheid moet een speciale heavy-duty doos gefabriceerd worden.