Vlak voor het Europese parlement in Brussel hebben tegenstanders van homeopathie zaterdag een collectieve poging tot zelfdoding gewaagd door massaal homeopathische middelen te slikken. Er zit toch niets in, zeggen ze. Onder hen Wim Betz, professor emeritus en voorzitter van SKEPP, de Vlaamse vereniging voor sceptici, die homeopathie 'regelrecht boerenbedrog' noemt.

Niet alleen in België, maar in 26 landen roepen sceptici op tot een 'collectieve poging tot zelfdoding' met homeopathische middelen. Met de actie 10²³ Homeopathy: There's nothing in it, protesteren ze tegen de beslissing van het Europese parlement om homeopathische producten als geneesmiddelen te erkennen.

De Belgische delegatie kwam zaterdag om 10 uur naar het Luxemburgplein in Brussel, vlak voor het Europese parlement. 'Door een besluit van dat parlement mogen homeopathische middelen in de hele EU worden verkocht als medicijn, zonder hun werking te moeten bewijzen. Terwijl echte geneesmiddelen aan zware tests onderworpen worden. Een klucht', vindt Betz, voorzitter van SKEPP.

Wie zaterdag gehoopt had op een collectieve sterfte van sceptici, was er  aan voor de moeite. 'Omdat er niets in die middelen zit behalve water, alcohol of suiker', zegt Betz. 'Homeopathische middelen zijn zoveel verdund, dat er geen enkele molecule meer inzit.'

Een leugen, reageert dokter Michel Van Wassenhoven, voorzitter van de Unio Homeopathica Belgica. 'Zeventig procent van de producten die op de markt zijn, hebben nog moleculen. Wat meer is: Luc Montagnier - die in 2008 de Nobelprijs voor geneeskunde won - kwam in 2009 met een onderzoek naar buiten dat een verklaring geeft waarom homeopathische remedies hun biologische activiteit zelfs in extreem hoge verdunningen kunnen behouden.'

"Laat Montagnier dat maar komen bewijzen" zegt Betz. Bij SKEPP ligt een cheque van 10.000 euro klaar voor wie het verschil kan aantonen tussen een flesje homeopathie en een flesje oplosmiddel. 'In de VS ligt er zelfs een cheque van 1 miljoen dollar klaar. Als homeopaten toch zo zeker zijn van hun zaak, waar blijft iedereen dan?'

'Met een eenvoudige scheikundige reactie valt dat inderdaad niet aan te tonen', reageert dokter Mark Bottu, zelf geen homeopaat maar voorzitter van de Academie voor Integrerende Geneeswijzen. 'De meettechnieken zijn nog onvoldoende ontwikkeld.'

Bottu vindt dat SKEPP zich grandioos belachelijk maakt. 'Ik heb Wim Betz al een aantal keren uitgenodigd voor een gesprek, maar hij gaat daar niet op in. Hij komt liever in de media met dit soort stunts: de zoveelste poging om homeopathie in diskrediet te brengen.' Bottu wil de sceptici trouwens graag enkele homeopathische middelen voorstellen. 'Lachesis of arsenicum bijvoorbeeld. Als ze dat in grote hoeveelheden innemen, dan liggen ze de dag nadien wel allemaal in het ziekenhuis.'

'Geen probleem', zegt Betz. 'Ik ga dat middeltje kopen, ga het verdunnen en schudden en het opdrinken. We zullen zien wat er gebeurt.'

Bijna veertig jaar geleden volgde de toen piepjonge dokter Betz zelf twee jaar een homeopathische opleiding. 'Enkele oudere artsen overtuigden me. Maar na twee jaar werd me duidelijk dat het kwakzalverij was.'

Bron Het Nieuwsblad

Beersel, een van de Vlaamse gemeenten in de Brusselse rand, wil de verfransing terugdringen. Dit weet de Standaard te melden.  Zo zal aan winkeliers gevraagd worden om Nederlands te spreken en vooral geen Franstalige opschriften te gebruiken, meldt vrt.

Zoals op deze foto duidelijk te zien is, is halal slachten veel diervriendelijker dan de manier waarop dit in de verwerpelijke landen van het Westen gebeurt.

Frieda, door de fotograaf betrapt,  tijdens een uitbundig moment

Zo is er paragraaf 20 ("vestigt de aandacht op de recente heropleving van nationalisme, vreemdelingenhaat en discriminatie in een aantal lidstaten en benadrukt dat de Commissie een centrale rol moet spelen bij de preventie en bestrijding van deze mogelijke schendingen van de grondrechten"): nationalisme wordt gelijkgesteld met racisme en schendingen van de grondrechten, en moet dus ’bestreden’ worden...

In paragraaf 31 wordt dan weer gepleit voor een versterking van de rol van het FRA (’agentschap voor de grondrechten’), de Europese variant van het ’Centrum voor gelijke kansen’ in ons land. Enige tijd geleden verklaarde Bart De Wever dat hij dat centrum dat de vrije meningsuiting bedreigt wou afschaffen, maar op Europees vlak moet dat soort instanties nu blijkbaar versterkt worden voor de N-VA.

Zoiets noemt men warm en koud blazen. Of tsjevenstreken ...

Philip Claeys - Europarlementslid

Waarde redactie,

Tussen al de berichten over betogingen tegen hun vredelievende regimes in diverse prachtlanden, zouden we het reilen en zeilen in eigen land nog vergeten.

Ditmaal is het de Antwerpse procureur die de dubbele trofee van huichelarij en domheid in de wacht sleept. Herman Dams verklaart en laat optekenen dat het land B een pretpark (lees: paradijs) is voor inbrekers. Dat deze uitspraak een open deur intrappen is, hebben reeds vele landgenoten mogen ervaren. Echter ... de edelachtbare verklaart ook dat dit in vele gevallen de schuld van de benadeelden zelf is ! Hij zegt dat de Vlaming tuk is op een alleenstaand huis en het dan flink omzoomt met bomen en ander groen lover om zijn privacy niet te schaden. Doch deze manier van leven is gesneden koek voor kandidaat-inbrekers, want zij zijn afgeschermd tijdens het werk door die omheining. 

Meneer de procureur toch ... had u een glaasje op wanneer u deze verklaring aflegde ?  Of lijdt u aan de ziekte van allesweterij, een virus dat vaak rondwaart bij justitie.  Justitie waar men vaak neerblikt op de gewone man en vrouw, en ongegeneerd, because bijna onaantastbaar, zich een mening aanmatigt over de maatschappij waar men zelf nauwelijks aan participeert. Behoudens het parmantige figuur dat per Jaguar naar de Aldi komt en luid protesteert als de parking vol staat ...

Beseft Dams niet dat het de quasi straffeloosheid is, die in dit onland heerst die de criminelen naar hier lokt ?  Wie hier op heterdaad betrapt wordt,  kan in vele gevallen na verhoor beschikken want de petoet(en) zitten overvol. De minste procedurefout wordt door gehaaide advocaten aangeklaagd en de crimineel wordt gelost. Het ganse just-is-just bestel in dit land is één grote puinhoop. Elke dag lezen we over de blunders in de media, over het tuig dat lachend van het ene misdrijf naar het andere holt, want de pakkans is klein en de kans op een straf nog kleiner. In Antwerpen zit bovenop die puinhoop een procureur te kraaien, dat de burgers zelf de schuld zijn van de criminaliteit.

Ik ken een aantal mensen die in normale rijhuizen of appartementen wonen en die bestolen en/of overvallen zijn geworden. Mensen voor wie zo'n gebeurtenis niet enkel traumatisch is maar ook financieel een ramp betekent. Maar daar heeft de puinhoopkraaier het niet over, neen, voor hem tellen vooral de bewoners uit de groene rand die zich een woning met tuin kunnen veroorloven.  Vroeger praatte men stilletjes over klassejustitie, vandaag wordt ze uitgebazuind vanop de puinhoop. Misselijk word ik van dat soort toestanden.

mvg - Ray (met dank aan senior voor de inspiratie, de verantwoordelijkheid is  integraal voor mij)

 Geen nieuws, goed nieuws : de betogers houden niet af, vandaag zaterdag en de president laat niets van zich horen.  Iedereen wacht op Godot, alhoewel in Egypte niemand ooit van die man gehoord heeft en hijzelf wel gek zou zijn, zich tot bij hen te begeven.  De president belegt een vergadering met een aantal van zijn belangrijkste ministers, want het economisch leven dreigt te ontsporen.  Straks zal men nog blij zijn dat Moebarak de bevoorrading terug op gang trekt. De echte gebeurtenissen  worden ons verteld door onze charmante correspondente ter plaatse, Paula Slier van Russia Today. Het is even wennen aan die vrouw, want zij vertelt het nieuws, zonder zenuwtrekkingen.  De manifestanten voelen zich geruggensteund door de sympathiebetogingen in New York, Turkije, Yemen, Iran, Zuid-Afrika, Frankrijk en het  land B, waar een van de zwaarwichtigste politici al een hele tijd dreigend rondloopt, voortdurend schreeuwend "Ik ga ze kelen, ik ga ze kelen". Dit zijn hoopvolle n vertrouwde geluiden voor de opstandelingen in Caïro. Er zou ook een nieuwe oppostiepartij in de maak zijn met El Baradei en de Moslimbroederschap. De atoomspecialist hand in hand met de broeders. 

Ray

* Hoe is het in Caïro ? Zet de tv even aan, Ray

Vandaag zaterdag vond een ontploffing plaats van een pijleiding die gas vervoert naar Israël en Jordanië, op het noordelijk gelegen Sinai-schiereiland. Het hoofd van het Egyptische departement "aardgas"  sprak over een lek.  Eerder had de gouverneur van die regio het over mogelijke sabotage, zonder verdere detais. Voor Israël was het niet duidelijk of deze leiding inderdaad hun land bevoorraadt. Vandaag zaterdag is het sabbat,  complete platte rustdag in Israël. Veel energie mag er niet besteed worden aan de controle van binnenkomende energie. Religie is een heilige zaak.

Toelichting bij de video door onze filmexpert : "rustgevende beelden met geroezemoes op de achtergrond. Het lijkt wel een boeiende experimentele film. Iets voor Canvas, in prime time, na het wekelijkse feuilleton "Droeg Hitler de lingerie van Eva Braun tijdens nazi-parades ?" met historisch verantwoorde toelichting door professor Rik Zaadkool en een dramatisch-doorvoelde voordracht van Jean Declair."

Noord-Afrika staat in brand, en elke weldenkende democraat (ondergetekende niet uitgezonderd) verheugt zich over de bibber die bepaalde potentaten nu ondervinden. In zijn DS-cursiefje van 1 februari jl. vraagt Tom Naegels zich af, waarom de islamcritici van onze contreien zich zo gedeisd houden, nu er in verschillende Arabische landen een ongeziene democratiseringsgolf opstuwt. Hoewel die retorische vraag wellicht gesteld is in de richting van notoire islamwatchers zoals Wim Van Rooy en Benno Barnard, voel ik me ten zeerste aangesproken, als voorzitter van de partij die de islamisering van Europa tot politiek thema heeft gemaakt.

Laat het duidelijk zijn dat ik de Arabische volksopstand toejuich, temeer omdat hij vanuit de jeugd en de middenklasse komt, niet vanuit het georganiseerde moslimfundamentalisme (dat uiteraard op de loer ligt om de opstand te recupereren). Het zit in de genen van de Vlaamse beweging om te sympathiseren met vrijheids- en burgerrechtenbewegingen waar ook ter wereld. Wij kunnen niet het Belgische democratisch deficit contesteren en elders autoritaire regimes goedkeuren. Europa houdt zich hier zelfs veel te gedeisd, en Vlaanderen zou, als republiek-in-constructie, met de grootste aandacht de volksrevoluties van deze tijd moeten bestuderen, evenals de secessiebewegingen in Europa en daarbuiten.

Het tweede aspect dat me bijzonder charmeert, is het hoge anti-establishmentgehalte, en de creatie van eigen media in deze (r)evoluties. Als voorzitter van een partij die als “staatsgevaarlijk” wordt beschouwd, in de reguliere media wordt geweerd, en politiek wordt gedemoniseerd (onlangs nog las ik de Moebarak-achtige uitspraak van N-VA-voorzitter Bart De Wever dat hij “het VB-monster de keel ging oversnijden”), ben ik er steeds meer van overtuigd dat de Vlaamse onafhankelijkheid eveneens door de zgn. “facebookgeneratie” zal afgedwongen worden. De positie van de middenklasse is ook bij ons cruciaal, maar het zijn de jongeren die het moeten doen. En het zijn de alternatieve media die hun spreekbuis zullen zijn. De klassieke pers loopt de realiteit achterna. Ze speelt het politieke theater mee, maar de onderstroom wordt ondertussen niet bemerkt. Het was zo in Tunesië en in Egypte, het is ook zo in België: de Vlaamse beweging is, afgezien van enige kleine Samizdat-pers, aangewezen op internetcommunicatie. Of, in het hedendaagse jargon: het cyberactivisme. Talloze florerende blogs en netwerkgroepen laten een autonomistische stem horen die in de “kwaliteitsmedia” nauwelijks aan bod komt.

Een derde reden, waarom ik de Arabische revoluties intens volg, en mijn TV dezer dagen meer op Al Jazeera staat afgestemd dan op de Vlaamse zenders, is de impact dat dit kan hebben op onze eigen migratieproblematiek. Mijn partij pleit al jaren voor een humaan en met de lokale autoriteiten goed gecoördineerd terugkeerbeleid. We zitten met een enorme overmaat aan migranten uit de Maghreb, die sterk gehecht blijven aan hun taal, tradities en religie, uit angst voor de ontworteling. Er zitten laaggeschoolden tussen, maar ook mensen die gestudeerd hebben en als asielzoekers een repressief regime ontvlucht zijn.

Welnu, als de democratiseringsgolf lukt – wat ik van harte hoop -, dan staat niets een terugkeerengagement van deze ontheemden naar het thuisland in de weg.  In dat opzicht vielen er interessante geluiden te beluisteren in het Canvas/Terzake-gesprek van 2 februari, tussen Prof. Rik Coolsaet en de Marokkaans-Nederlandse schrijver Abdelkader Benali. Op een zeker ogenblik zei laatstgenoemde letterlijk dat de Arabische revoluties een volksnationalistisch karakter hebben, en dat de gewone man of vrouw er eindelijk terug kan zeggen: “Dit is mijn land !”. Ik viel haast van mijn stoel, want laat dit motto nu precies de slogan zijn die het Vlaams Belang in de laatste federale verkiezingen gebruikte. Hij geldt inderdaad niet alleen voor de Vlamingen, maar ook voor alle vreemdelingen die bij ons verblijven, en waarvan er velen snakken naar hun land van herkomst.

De drievoudige verzuchting van de Arabische opstanden (meer democratie, meer sociale rechtvaardigheid, en recht op een doorleefde collectieve identiteit) strookt perfect met de opvatting van mijn partij over volksnationalisme en sociale cohesie. Het zou de perfecte hefboom kunnen zijn voor een spontane migratiestop en een remigratieproces, waar iedereen bij wint: wat is er mooier dan zijn eigen land terug te kunnen heropbouwen ? Het perverse systeem van de zgn. “huwelijksherenigingen” (allochtone mannen die een bruid in hun land van herkomst gaan zoeken, die dan totaal ongeïntegreerd in een vreemde cultuur terechtkomt) zou dan tot het verleden behoren, samen met andere excessen zoals de schijnhuwelijken-industrie.

Als het volk echt wint in de Arabische wereld, dan is dit voor ons, Vlaams-nationalisten, een ongeziene opportuniteit. Als republikeinen kijken we dan ook met de grootste belangstelling uit naar de afloop van de lont, richting Marokko bijvoorbeeld, waar een schijndemocratische monarchie met veel “cordons” en weinig persvrijheid de politieke en economische touwtjes stevig in handen houdt. Doet het een belletje rinkelen?

Bruno Valkeniers
Voorzitter Vlaams Belang

.

In Groot-Brittannië is er heel wat te doen over deze foto. De in een laken gehulde mevrouw is Sally Bercow, de echtgenote van the speaker of the house, de voorzitter van het Lagerhuis. Mevrouw, die het tegendeel is van een bescheiden en onopvallende medeloopster aan het handje van haar man, is al geruime tijd het mikpunt van de conservatieve pers.  Deze foto, met op de achtergrond het parlement waar manlief de scepter zwaait, is voorlopig het hoogtepunt in de lopende hetze.  Waarom krijgen wij dergelijke foto's niet te zien van mevrouw Peumans of mevrouw Flahaut ?

Sally op wandel met haar echtgenoot, de speaker

Savat

foto : de Morgen

Wij roemen niet vaak De Morgen. Vandaag wel.  De krant heeft zich de moeite getroost de medewerking van de neo-N-VA-er Bracke met de socialistische partij te analyseren en komt tot enkele onthutsende vaststellingen.

Bracke schreef tussen 1992 en 1999 voor het socialistische partijblad Doèn 52 columns en 9 interviews met de socialistische ministers en partijleiders. De Morgen publiceert vandaag een bloemlezing.

Intussen werkte hij voltijds voor de onvolprezen openbare omroep als politiek journalist. En de VRT houdt vol dat zijn journalisten neutraal zijn. Dit is het ontluisterende bewijs van het tegendeel.

Bracke maakte gebruik van verschillende schuilnamen, Valère Descherp en Han Vermeer.  In een van zijn stukken ging hij zelfs zover de VRT-moderator Siegfried Bracke te loven. Anderzijds houdt hij vol dat hij niet betaald werd. Zo zegt hij het : Van betalingen in natura (etentjes) was ook geen sprake; een jammerlijk gevolg van mijn anonimaat. Niet alle leden van de Doén-redactie wisten immers wie Valère Descherp was.

Maak dat de ganzen wijs, Bracke !  Hoe kan je interviews afnemen voor een blad  en anoniem blijven ?  Hoe reageerden de socialisten, denkt u, als plots bij enkelen bekend werd dat dé Siegfried Bracke van de VRT niet enkel een van hen was maar zelfs actief meewerkte ? Zo'n nieuwtje doet de ronde als een lopend vuurtje.

Over de Vlaams-nationalisten en staatshervormingen was Valère Descherp totaal niet te spreken. Dat is een constante die hij consequent volhoudt tot op de dag van vandaag, onze neo-NVA-er.

Ray

Lees het pittige artikel + uittreksels van Brackes hersenspinsels HIER

  Iran zegt het duidelijk : Egypte moet een islamitisch beleid voeren.Ook in de Palestijnse gebieden wordt rumoer gemaakt en moet  het Israëlische leger optreden.  Enkele aanvullingen op de eenzijdige 0000-berichtgeving in deze video van Russia Today.

Eergisteren begon informateur Didier Reynders met zijn raadplegingen. Of zijn pogingen om uit het communautaire moeras te geraken meer zijn dan tijdswinst, valt te betwijfelen. De standpunten tussen Vlamingen en Franstaligen liggen immers steeds verder uit elkaar. Die realiteit staat in schril contrast met het optimisme dat N-VA-voorzitter Bart De Wever gisteren liet horen. “Ik vraag me af waarop zijn optimisme gebaseerd is,” vraagt ook Paul Geudens zich af in Gazet van Antwerpen. “Op het staatsmanschap van Maingain?”

Intussen toont De Wever zich bereid om nog wat meer toe te geven. Bijvoorbeeld inzake Brussel, waarover hij laat verstaan dat het een volwaardig derde gewest zou kunnen worden. Amper een jaar geleden pleitte de N-VA nog voor de opheffing van het Brussels Gewest ! Dat de partij zich na de verkiezingen onmiddellijk akkoord verklaarde met een pak extra geld voor Brussel, was al een slecht voorteken.

Bovendien staat de ‘fundamentele tweeledigheid’ ook met zoveel woorden beschreven in de Octopusnota van de Vlaamse regering, waarover Kris Peeters woensdag nog aan Joris Van Hauthem zei dat hij die rigoureus zou bewaken. Zoals bekend, zit ook de N-VA in die Vlaamse regering.  CD&V sabelde de nota-Vande Lanotte neer omdat die een versterking van Brussel als derde gewest zou inhouden. Daarmee stelt CD&V zich - tot nu toe, want met de christendemocraten weet men nooit - een stuk ‘radicaler’ op dan de N-VA. Hoeveel tijd heeft de partij van Bart De Wever nog nodig om in te zien dat het met België niet meer lukt ?

Tot zover deze persmededeling van Vlaams Belang, die inderdaad de zoveelste accentverschuiving bij de N-VA juist omschrijft. Maar er is meer aan de hand.

Didier Reynders zou zich ergens onderweg hebben laten ontvallen, dat de twee taalgemeenschappen moeten bekijken wat zij nog samen willen doen. De Wever heeft dit kleinood  van een opmerking opgeraapt, het nog eens beluisterd en roept vervolgens uit : "Maar dat klinkt mij als muziek in de oren. Nu moet Reynders tonen wat hij op de tafel kan leggen en moet de MR tonen dat de partij het kan waarmaken. In een moment van nood is de redding soms nabij."  (Bart bedoelt de redding van belgië, waar hij zeer om bekommerd is)

U kan de tekst HIER nalezen in Vandaag.be en dan mag u zich afvragen, was Bart de Wever, bezopen toen hij dit vertelde ?  Beschouwt hij Didier Reynders als een Messias die nooit liegt, die geen zwaar politiek verleden meesleept van een meester-oplichter ?Is Reynders soms geen immer glimlachende kleine Boeddha die zowel zijn eigen waarheden als leugens verloochent volgens het hem uitkomt, een monnik die zijn huik naar de wind hangt en zijn kap sans façon over de haag gooit ... Trouwens, kijk even naar het wandelhondje dat Didier al jaren aan de leiband meevoert, het is een stamboom-racistisch keffertje, dat Olivier heet. 

Nog iets : in de MR is inmiddels een nieuwe voorzitter opgestaan, ene Charles Michel die niet van plan is, zich de les te laten spellen door zijn voorganger. Wat vreemd, dat de anders zo slimme De Wever de verschuivingen binnen de MR negeert en zich op een doorzichtige manier om de tuin laat leiden. Hier is iets anders aan de hand.

Weet u wat wij ons afvragen met ons aangebrand karakter ? Wat heeft die mijnheer Blyweert, die de geheime bijeenkomst met de N-VA en de MR gearrangeerd had in september laatstleden, nog allemaal achter de schermen zitten konkelfoezen om Bart te verleiden met "hemelse muziek in de oren" ?  Het is een vraag.

En dan zwijgen wij nog met ons koeken hart over de rolletjes van de neo-NVA-er Bracke die voortdurend alles ontkent en even later schoorvoetend toegeeft. Wat zijn dat voor mensen die hun politieke carrière starten met leugens, intriges en die enkel schijnen te gedijen in sferen van geheimdoenerij ?  In de Loge is dat schering en inslag, voor het imago van een partij die een nieuwe politieke cultuur voorstaat, is het ontluisterend.

Ray

En hij mag niet.  Een jonge Duitser met wortels in het Erdoganrijk solliciteerde bij een gevangenis voor de job van penitentair ambtenaar, cipier dus.  Zijn kandidatuur werd niet weerhouden en daarom heeft de werkwillige jonge man de antidiscriminatiewetten geraadpleegd en vervolgens klacht neergelegd bij het arbeidsgerecht van Bielefeld: de bluts in zijn zelfsrespect zou alleen maar goedgemaakt kunnen worden met een troostpleister van € 7.500.  De procureur van Nordrhein-Westfalen argumenteert in zijn verdediging (!) dat de eiser tijdens zijn sollicitatiegesprek verzwegen had dat twee van zijn broers zware criminele feiten gepleegd hadden.

Broer één vermoordde een vrouw in Melle, broer twee bracht zijn verhuurster in Bielefeld om het leven.  Beide broertjes kregen lange gevangenisstraffen toebedeeld. Broer drie wil met de familietraditie breken en zelf op zijn broertjes passen. 

Verleden jaar solliciteerde hij voor de job van cipier in een Bielefelder gevangenis, waar één van zijn broertjes zijn lange gevangenisstraf uitzit.  Tijdens de sollicitatieprocedure, die twee dagen duurde, werden talrijke tests en beoordelingsgesprekken gevoerd om vast te stellen in hoever de sollicitanten geschikt waren voor de verantwoordelijke baan.  Wie cipier wil worden moet een onbesproken karakter hebben en er wordt alles aan gedaan om een veiligheidsrisico uit te sluiten.  Zo wordt er ook een psycholoog ingeschakeld: deze was het opgevallen dat de kandidaat-cipier met geen woord de criminele carrière van zijn broers vernoemde en, dat hij bij navraag over zijn motivatie voor de gekozen job, geen verklaring kon geven.  De examencommissie besloot dat hij voor de gevangenisjob niet geschikt was: de redenen waren te vinden in zijn persoonlijkheid. 

De gebuisde kandidaat liet zoveel onrecht niet over zijn kant gaan en meende dat er een inbreuk op de gelijkekansenwet gepleegd was en dat hij de facto, wegens de daden van zijn broers, mee “gevangen” gezet werd.  Bovendien, zo argumenteerde zijn advocaat, mag het psychologisch verslag niet in zijn dossier blijven. 

De benadeelde voegde er nog aan toe: “Mij werd de kans ontnomen een bijzonder beroep te leren.”

Een woordvoerder van de gevangenis legde er de nadruk op dat de kandidaat „niet omwille van zijn broers” maar wel wegens “te weinig openheid” tijdens het sollicitatiegesprek geweigerd werd.  En bovendien zou hij “altijd nog in een andere gevangenis kunnen solliciteren”. 

Er werd nog geen oordeel uitgesproken: onze glazen bol kon het ons al voorspellen, maar wij willen nog even de spanning erin houden.

Floriaan Terbeke

Bron: http://www.nw-news.de

Wat een groot genoegen aan de lezers van Angeltjes dit fragment te kunnen aanbieden uit de eerste muzikale Vlaamse film

"Alleen voor u"

Enkele jaren geleden hebben wij ook stukjes getoond maar er waren toen weer eens problemen gerezen met auteursrechten, die ditmaal hopelijk van de baan zijn. Na het overweldigende succes van De Witte uit 1934, besliste hetzelfde productieteam, Edith Kiel en haar man, de regisseur Jan Vanderheyden,  een tweede film uit te brengen, die integraal opgenomen werd in de Berlijnse UFA studio's waar de Vlaamse ploeg beschikte over grote technische mogelijkheden die in eigen land niet bestonden.  "Alleen voor u" is een liefdesgeschiedenis met in de hoofdrollen de toen heel populaire Frits Vaerewyck (als de kapper) en het charmante en mooie revue-zangeresje Pola Cortez (de mannelijke leden van mijn familie van die generatie waren stapel op dat vrouwtje en ik kan er mij iets bij voorstellen).  Nagenoeg dezelfde cast die in De Witte opgetreden had, reisde ook ditmaal mee naar Berlijn : het was het kruim van de Vlaamse toneelspelers van toen, inclusief Jef Bruyninckx en Nand Buyl, toen nog kinderen. 

Ik haast mij om deze video, die normaliter zaterdag zou moeten verschijnen, nu vrijdag reeds te lanceren, want je weet maar nooit wat er kan gebeuren. Het fragment is gedateerd, zoveel is zeker, het is dan ook 75 jaar oud. De muziek is van Renaat Veremans. Ik hoop enkelen onder u hier blij mee te maken : dit is zonder meer een historische opname die u voorlopig nergens anders zal aantreffen en die behoort tot de grote collectie van de YT-producent Jef Sterkens, (een schuilnaam) die ik enorm dankbaar ben voor zijn grote inspanningen om het recente Vlaamse muzikale verleden open te stellen voor de wereld. Daar kan het ANZ met zijn kruideniersmentaliteit een punt aan zuigen. Over de 0000 praten we niet eens.

Savat

.

Er heeft zich opnieuw een grote massa verzameld in Caïro en het vrijdaggebed is afgelopen.  De bedoeling is dat vandaag opgestapt wordt naar het presidentieel paleis. Het leger kijkt toe vanop afstand. Beweerd wordt dat 50 tot 60% van de manifestanten religieuze bedoelingen hebben. De moslimbroederschap ontkent dit. Uiteraard ontkennen die, de vraag is enkel : hoe kan men in die chaos dergelijke raming maken en ze dientengevolge bevestigen of ontkennen ?  Dat de broederschap alleszins en dubieuze rol speelt, werd duidelijk aangetoond in diverse artikels die u hieronder vindt.

Na de triomfkreten van ministerin Annemie Turtelbaum over de schitterende resultaten van de actie Nultolerantie in de multicriminele wijk Kuregem (Anderlecht), laat TV Brussel een enigszins genuanceerder geluid horen.  Onze vriend en reageerder Fred had reeds zijn terechte twijfels geuit. Ook in mei 2010 werden er dergelijke propagandakreten geslaakt door de poco-elite.

Turtelbaum is een typische politiek-crrecte druif die in haar eigen sprookjes gelooft.  Ze treedt dan ook op in het Bart Peeters' programma voor simpele kijkers "Mag ik u kussen ?". Wat ons betreft, ja, mevrouw de ministerin, u mag ze kussen.

Ray

De getormenteerde

Voor enkele dagen hebben we een stukje gewijd aan erepenningen die het Vlaams Parlement uitreikt aan artiesten.  Wij vroegen ons af of dit de taak is van de praatbarakkers, die voor het overige niet wakker liggen van de Vlaamse cultuur of kunsten. 

Dat de huidige ministerin van cultuur, Joke Schauvliege,(eveneens parlementslid)  geen enkele affiniteit vertoont met de sector is op zich betreurenswaardig maar daarmede is zij niet per se een uitzondering. Van de vele cultuurministers die de Vlaamse regering tot hiertoe gekend heeft, was er eigenlijk maar één die met hart en ziel verknocht was aan het culturele en artistieke gebeuren in Vlaanderen en Brussel : de CD&V-er Hugo Weckx, niet toevallig een Vlaamsgezinde Brusselaar.

De overigen volbrachten hun job, sommigen zoals de slordige poetsvrouw de meubelen afstoft zonder veel aandacht, anderen met veel krassen in de meubels te laten. In het geval van Schauvliege komt er echter bij, dat het mens zich actief gaat bemoeien met het beleid door goed presterende instellingen in een bepaalde richting te dwingen.  Als ik morgen minister van sport word, waar ik totaal niets van afweet, ga ik ook niet vertellen wie trainer moet worden en welke spelers opgesteld moeten worden in de Ronde van Frankrijk. Dat is waar die onwijze vrouw uit Evergem plusminus mee bezig is.  Typische bemoeizcuht van over het paard getilde politiek-onkundigen. Het zij zo.  Anderzijds heeft de artistieke Vlaamse wereld zich jarenlang laten opjutten  en manipuleren door de tranenproducent Bert Anciaux, een even slinkse als schaamteloze mensenbewerker.  Voor de rest zwicht de artistieke sector volledig onder de knoet van de syndicaten : we hebben het net meegemaakt met de belachelijke en amateuristische bijeenkomst in de Brusselse KVS, ten voordele van Vorst en Vaderland.

Misschien betekent  een Joke Schauvliege van die optiek uit bekeken, een goede afkoeling.

Terug naar de prijzen en het Vlaams Parlement. Deze week werden Gouden Erepenningen uitgereikt aan  Jan Verheyen, Raoul Servais en Edwin Provoost, verdienstelijke kunstenaars uit de filmwereld.  Ook Jan Decleir had moeten opdraven maar deze weigerde het eerbetoon. Vandaag lekt een en ander uit, zoals te lezen valt bij Vandaag.be :

“Een stelletje knoeiers”, zo noemt acteur Jan Decleir het parlement na het weigeren van zijn Gouden Erepenning. Parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) kan er niet mee lachen.

“Ik wilde geen penning aanvaarden uit de handen van de voorzitter van het parlement. Ik moet die man niet.” En nog over het Vlaams Parlement: “Een stelletje knoeiers.” Zo reageerde Jan Decleir nadat was uitgelekt dat de acteur de Gouden Erepenning die hem was toebedacht, had geweigerd.

“Jan Decleir heeft ons, zonder reden op te geven, gemeld dat hij van deze onderscheiding afzag”, aldus Peumans. Geen vuiltje aan de lucht dus, tot de berichten hem bereikten. “Ik heb veel respect voor het werk van Decleir”, zegt Peumans. “Maar ik begrijp dit gescheld niet. Als meneer Decleir mij of het parlement ter discussie stelt, zou ik hem willen uitnodigen om dat eens te komen uitleggen op mijn bureau.”

Van de kritiek aan zijn adres ligt de parlementsvoorzitter niet wakker. Peumans is vooral verbolgen over de sneer naar het parlement. “Zo’n uitlating getuigt van een miskenning van de democratie en ruikt zelfs naar onverdraagzaamheid.”

Acteur Jan Decleir gaf gisteren niet thuis. Zijn management Thassos meldde bijzonder verveeld te zitten met de situatie. “We hadden afgesproken over de weigering niet te communiceren.”

Jan Decleir en de beweegredenen van veel van zijn collega's een beetje kennend, wordt hij gewoon emotioneel geleid door een verregaande afkeer van alles wat Vlaams is en zeker van het N-VA overwicht in de huidige politiek. Het is uiteraard het goede recht van Decleir om de hulde te weigeren en zijn mening is wat zij is. 

Het is echter ook bijzonder ondankbaar, buiten alle politieke beschouwingen en persoonlijk revendicaties om, dat een man die zijn ganse leven heeft kunnen besteden aan de toneelkunst, die zwaar betoelaagd is door de gemeenschap, de officiële vertegenwoordigers van diezelfde gemeenschap de rug toekeert. Jan Decleir, die ik als acteur zeer waardeer, is als mens een slachtoffer van zijn emoties en onwetendheid en dan gedraagt hij zich als een gestampte boer die te veel pinten op heeft. De prijs voor het grote talent is zwaar torment, ook in het geval Decleir.

Vader Rik Decleir was een trouwe Vlaams-nationalist, die ondermeer deel uitmaakte van de zogenaamde houthakkerscompagnie (of is het houthakkersbataljon ?) van het belgisch leger voor de Tweede Wereldoorlog. Dit waren Vlaams-nationale dienstweigeraars die naar Frankrijk gestuurd werden om daar zware arbeid te verrichten als houthakker.  Vader Decleir is vele jaren actief bestuurslid en gemeenteraadslid geweest voor de Volksunie in Brasschaat. Niemand is verantwoordelijk voor zijn familie.

Ray