Een van de webstekken die ik zowat dagelijks bezoek is die van Freddy Van Gaever. Als u het mij vraagt: zet die blog bij uw favorieten.

Vandaag ook weer eens een hilarisch ongelooflijk absurd stukje, ware het niet zo pijnlijk realistisch, over hoe het belziek gerecht als in een zwarte comedie uitspraken doet. Ga het ter plaatse maar eens lezen, nu echter zijn cursiefje van gisteren.

Ja wij zijn verschillend !!

Ik lees hier zojuist dat er in Irak en in Lybie weeral iemand zich heeft opgeblazen. Feitelijk is dit geen nieuws meer. Reeds jaren blijken de kandidaat "opblazers" in de rij te staan om hun leven te geven voor "Allah". De kans dat ze hun "daad" overleven is uiterst gering en meestal schiet er van de "opblazers" niet veel meer over. Wel jammer is dat ze steeds ontelbaren onschuldigen de dood in jagen of voor hun verdere leven verminken. Hoeveel het er dit nu reeds hebben gedaan weten we niet maar het zijn er meerdere honderden en volgens bepaalde bronnen staan er nog steeds veel wachtenden in de rij.

Wat drijft die zelfmoordenaars? Zijn ze "zeker" dat "Allah" er zal voor zorgen om hen na het stellen van hun "daad" in een staat van quasi permanent en eeuwigdurend "orgasme" te brengen? Zullen er inderdaad lange rijen van "maagden" op hen staan wachten? Hoevele lieve Prinsen zullen er voor de vrouwelijke zelfmoordenaars in de tuinen van Allah met open armen klaar staan? Wij weten het niet.

Wat we wel weten is het feit dat indien Freddy Van Gaever morgen zou beslissen om bijna dagelijks toespraken te gaan houden in vele Vlaamse steden voor de "Vlaamse Onafhankelijkheid" en dat hij tijdens die toespraken een oproep zou doen om enkele kandidaat-zelfmoordenaars te vinden om voor die actie voor meer ruchtbaarheid te zorgen en zelfs als Van Gaever vergezeld zou zijn van een pastoor die graag wil bevestigen dat O.L.H. er zal voor zorgen dat de hemelpoorten na de "ontploffing" onmiddellijk zullen openwaaien en talrijke engelen met lekkere spijzen en dranken voor eeuwig zullen ter beschikking staan, wel zelfs dan vrezen we dat Freddy steeds van een kale reis zal terugkeren en in héél Vlaanderen waarschijnlijk niet één kandidaat zal vinden. Filip Dewinter die beter bespraakt is mag het ook proberen. Ook hij zal bot vangen!

Zelfs de beste sprekers van de andere, zogenaamd democratische partijen, zullen hoogst waarschijnlijk niemand vinden. Ook niet voor andere "edele" doelen". Er is dus een duidelijk verschil tussen de "moslimwereld" en de onze.

Mij stoort het niet dat Abdul of Mohammed hun vrouwen in een soort "levende zakken" laten rondlopen. Zeker als die vrouwen daar mee instemmen.
Mij stoort het niet dat de vrouwen van Piet of Jan, tot groot jolijt van andere strandbezoekers, in hun blote borsten op het strand van Nieuwpoort rondwandelen.

Maar er zijn nu eenmaal zaken die wel storen. Wat zou men er van denken indien men een huis op de Grote Markt van Antwerpen of Brussel zou afbreken en er een Minaret in de plaats zou bouwen? Hoe zouden de toeschouwers bij een hulde aan de tombe van de onbekende soldaat reageren indien de Militaire Muziekkapel van dienst zou beginnen met het spelen van "lang zal hij leven!"? Zouden familieleden en gelovigen die in de kerk een begrafenisdienst bijwonen het op prijs stellen indien de pastoor als verassing voor een kort intermezzo heeft gezorgd door een hoempa-hoempa bandje uit Oostenrijk met inbegrip van de jodelaar zou laten optreden? Hoe zouden Moslims reageren indien ze tijdens een gebedsdienst in een Moskee plots zouden vaststellen dat enkele vrouwelijke toeristen in bikini en luid pratend de Moskee zouden binnenwandelen? Men voelt met de ellebogen aan dat al deze incidenten uiterst "storend" zouden werken.

We kunnen dus alleen vaststellen dat Moslims anders zijn dan wij. Wij zeggen niet dat wij of zij "beter" zijn. Neen we zeggen "anders".
Daarom is het een grove fout geweest van vele van onze vroegere "leiders" om ons trachten te dwingen een soort multiculturele "samenleving" te aanvaarden en ons die te willen opdringen. Een vrouw is in verwachting of niet. Een beetje wel en een beetje niet kan niet. Zo kan men ook tradities, gewoonten, gebruiken en culturen niet "mengen".

Daarom menen we dat we er stap per stap terug moeten voor zorgen om in de Wereld en daar waar het nog mogelijk is terug tot meer homogene bevolkingsgroepen te komen. Als men alles meer en meer begint te "mengen" in een samenleving komt men niet tot een betere samenleving maar stilaan geraakt men in een soort "samendoding". Het is mooi te willen geloven dat de oplossing voor het grote nadeel dat de wereldbevolking kent door talrijke en dikwijls totaal verschillende talen te spreken er in bestaat om iedereen één wereldtaal zoals het Esperanto te laten spreken. Maar de werkelijkheid heeft reeds lang onze ogen geopend en we hebben vastgesteld dat dergelijke dromen een illusie blijven. Talen, tradities, culturen, gebruiken moet men koesteren en niet mengen of vernietigen.

Laat er ons dus voor zorgen dat alle beslissingen die ons terug naar de vroegere situatie van quasi homogeniteit kunnen brengen de nodige steun verdienen en dat in het uiteindelijke voordeel van IEDEREEN men alle verdere vermengingen en daardoor uiteindelijke vernietiging van culturen, talen en tradities moet trachten te verhinderen. Als men in een ver land vertoeft en iemand zijn eigen taal hoort spreken voelt men zich onmiddellijk aangetrokken tot die persoon. Hij heeft misschien op vele punten een andere mening, is misschien van een andere stad of politieke partij, maar ik voel me op een of andere wijze verbonden. Hij behoort tot "mijn samenleving". Vreemdelingen die zich volledig integreren zijn welkom zoals de duizenden Vlamingen die naar de USA trokken en waarvan de kinderen na enkele generaties nog alleen hun naam hebben die hen onderscheidt van de lokale bewoners. Zij hebben zich volledig aangepast.

Maar diegenen die zich niet willen aanpassen, die een voor ons onverstaanbare taal blijven spreken, die op hun winkelramen een voor ons onbegrijpelijk soort "Spaghettigeschrift" schilderen, die hun vrouwen kleden als een soort brievenbus en die niet tot onze "samenleving" willen behoren moeten we inderdaad duidelijk maken dat dit niet verder meer kan. Dat we de door onze voorouders achtergelaten rijkdom aan cultuur, gebouwen, tradities, sociale zekerheid enz. niet verder willen laten vernietigen en dat de tijd gekomen is om te beslissen: "aanpassen" of terugkeren naar de streek van uw "samenleving".

Dat dit alles zo correct en ordentelijk als mogelijk zal moeten verlopen is evident. Maar het is nu tijd dat onze "overheid" de verkeerde weg verlaat die ze jaren geleden is gaan volgen. Ook wij willen graag beloven dat indien we ons in andere streken willen vestigen we geen storend element willen zijn in die "samenlevingen" en ons graag zullen willen aanpassen. Indien we dit niet wensen te doen moeten we ook aanvaarden dat men ons vraagt terug te gaan naar de streek die we verlaten hadden.

Zoals ik veel begrip heb voor Moslims die iets tegen alcohol hebben moeten zij ook begrijpen dat ik niet zot ben om hier in de toekomst de kunstjes van "zelfmoordenaars" te moeten bewonderen. Indien iedereen zoveel mogelijk in "zijn gemeenschap" blijft is de kans op een gelukkig leven ook veel groter dan indien men beslist te vertoeven in een "gemeenschap" die men feitelijk niet kan of wil begrijpen of zoals in sommige gevallen zelfs haat.

Men zegge het voort...

Freddy Van Gaever

Op zich hebben deze verkiezingen een louter lokaal belang. Ze zijn echter maatgevend voor de samenstelling van de Eerste Kamer (de senaat) waar tot hiertoe de PVV niet in vertegenwoordigd was.

Zal de huidige regeringsmeerderheid,  VVD (liberalen) en het CDA (christendemocraten) met de gedoogsteun van de PVV van Wilders nu ook in de senaat over een meerderheid beschikken ? 

In 1913 werd Godfried Bomans in Den Haag geboren. Hij werd ooit de meestgelezen auteur van het Nederlandse taalgebied genoemd.

1820 was het geboortejaar, op 2 maart van Edward Douwes Dekker, bekender als Multatuli en auteur van het meesterwerk Max Havelaar. Lees hierover meer op 19 februari.

In 1835 overlijden keizer Franz I van Oostenrijk tevens als Franz II de laatste keizer van het Heilige Roomse Rijk. Hij werd ook de schoonvader van Napoleon Bonaparte die trouwde met Marie-Louise, de oudste dochter van Keizer Franz.

In 1127 overleed Karel de Goede in Brugge. Overleed? Karel de Goede, graaf van Vlaanderen, werd vermoord in de Sint-Donaatskerk.

Karel de Goede werd vermoord toen hij op 2 maart in het jaar 1127 voor het altaar van de Brugse Sint-Donaatskerk knielde. Hij werd ‘de Goede’ genoemd en droeg de titels van Graaf van Vlaanderen, Graaf van Artésië en graaf van Zeeland. Zijn oorspronkelijke naam was: ‘Karel van Denemarken’. 
Karel werd in Denemarken geboren. Zijn geboortejaar is niet exact gekend, het moet rond 1080 zijn geweest. Hij was de zoon van de Deense Koning Knoet de vierde en van Adela van Vlaanderen, dochter van Robrecht de Fries, graaf van Vlaanderen.
Koning Knoet werd vermoord in 1085 en Adela vluchtte naar haar vader, Robrecht de Fries.
Toen Adela hertrouwde bleef zoontje Karel achter bij zijn grootvader. Hij werd opgevoed aan het Hof in Brugge en werd raadgever van zijn neef, graaf Boudewijn VII. Telkens Boudewijn VII op reis ging werd Karel regent om in Vlaanderen de orde te handhaven.
Karel volgde dan in 1119 de kinderloos gestorven Boudewijn VII op. Er waren wel moeilijkheden vooraleer Karel de titel van Graaf van Vlaanderen mocht dragen. Vooral in Zuid-West-Vlaanderen werd hij niet direct erkend mede omdat hij daar had deelgenomen aan het onderdrukken van opstanden van de kleine adel. Dat optreden tegen de rijke familie Erembald uit Veurne zou Karel de Goede uiteindelijk het leven kosten.
Karel de Goede was zeer godsvruchtig en als vorst bestreed hij onrecht en armoede. De grote hongersnood die in de jaren 1124-1125 in heel Europa was uitgebroken, bezorgde hem de bijnaam ‘de Goede’.
 

@ ww.6minutes.be

Gisteren reden we rond in Londen uit de vijfiger jaren. Vandaag een fragment uit een typisch Britse musical uit 1937  "Me and my Girl" van Noel Gay met de overbekende Lambeth Walk. Een Broadway prodctie uit 1987.

Savat

28-10-2009

Figuren uit de mini & maxi Vlaamse Beweging : Flor Grammens (1899 - 1985)

Flor Grammens met vrouw en zoon Marc    In 1920 belandt Grammens als onderwijzer in de taalgrensstad Ronse. In 1927 begint hij te werken als Davidsfonds-propagandist voor de taalgrens en wordt hij secretaris van het comité Taalgrens Wakker!. Rond 1930 sticht hij de Kristen-Vlaamsche Taalgrensaktie. Hij neemt ontslag uit het onderwijs en aanvaardt een sinecure om zich volledig voor de taalgrenszaak in te zetten. Hij wil aantonen dat de taalwetgeving niet kan worden nageleefd zonder een aanpassing van de provinciegrenzen, omdat Waalse besturen en rechtbanken geen tweetaligheid willen. Daartoe lokt hij processen in beroep uit voor Waalse burgerlijke en correctionele rechtbanken. Grammens' Kristen-Vlaamsche Taalgrensaktie geraakt vanaf 1934 in het slop. Hijzelf evolueert in nationalistische zin en verliest zijn geloof in de parlementaire democratie. In januari 1937 begint Grammens in Edingen en omliggende gemeenten onwettige Franstalige straatnaamborden te overschilderen. Hij laat zich voortdurend opnieuw verbaliseren of zelfs opsluiten en krijgt weldra navolging van honderden, vooral Leuvense, studenten in heel Vlaanderen. Onder druk van Grammens legt de regering in 1938 de eentaligheid op als een bindende interpretatie van de bestuurswet van 1932. Bij de parlementsverkiezingen van 1939 wordt Grammens als onafhankelijke op een VNV-lijst verkozen. Dankzij zijn parlementaire onschendbaarheid kan hij voor de Duitse inval een felle propaganda tegen de Belgische landsverdediging voeren. Tijdens de bezetting treedt Grammens niet toe tot het VNV. Hij protesteert voortdurend bij de bezetter, onder meer tegen de verwaarlozing van het Nederlands in Duitse mededelingen. Hij wordt lid en kort nadien voorzitter van een nieuwe Commissie voor Taaltoezicht, die in het Brusselse onderwijs met grote voortvarendheid te werk gaat en op veel verzet stuit. Grammens trekt de taaltoestanden recht in allerlei besturen en in het onderwijs. Eind oktober 1944 wordt Grammens aangehouden door een verzetsgroep. Hij wordt veroordeeld tot zes jaar opsluiting. Bij zijn vrijlating in 1950 is zijn rol uitgespeeld. @ Nieuwe Encyclopedie Vlaamse Beweging

Het laatste woord van Geert Wilders

bij zijn proces

 
Overal in Europa gaan de lichten uit. Overal op het continent waar onze beschaving bloeide en waar de mens vrijheid en welvaart en cultuur schiep. Overal ligt het fundament van het Westen onder vuur.

Overal in Europa fungeren de elite's als beschermers van een ideologie die al veertien eeuwen uit is op onze vernietiging. Een ideologie die voortkomt uit de woestijn en alleen maar woestijnen kan voortbrengen omdat ze de mens geen vrijheid gunt. De islamitische Mozart, de islamitische Gerard Reve, de islamitische Bill Gates; ze bestaan niet want zonder vrijheid is er geen creativiteit. De islam is een ideologie die zich vooral onderscheidt in moord en doodslag en die alleen maar maatschappijen kan voortbrengen die achterlijk en verpauperd zijn. Vreemd genoeg willen de elites geen slecht woord over die ideologie horen.

Mijn proces staat niet op zichzelf. Alleen de onnozelen denken dat het een incident is. Door heel Europa vechten de multiculturalistische elites een totale oorlog uit tegen hun bevolkingen. Met als inzet de voortzetting van de massa-immigratie, uiteindelijk resulterend in een islamitisch Europa – een Europa zonder vrijheid: Eurabië.

Overal in Europa gaan de lichten uit. Wie op eigen houtje denkt of spreekt loopt gevaar. Vrijheidslievende burgers die kritiek hebben op de islam of zelfs maar stellen dat er een verband bestaat tussen islam en criminaliteit of eerwraak, betalen een bittere prijs en worden bedreigd en gecriminaliseerd. Wie de waarheid spreekt loopt gevaar.

Overal in Europa gaan de lichten uit. Overal staat de Orwelliaanse denkpolitie klaar, overal beducht op gedachte-misdaden, overal er op uit de bevolking terug te werpen binnen de lijnen waarbinnen het geacht wordt te denken.

Dit proces gaat niet over mij. Dit gaat over iets veel groters. Vrijheid van meningsuiting is niet het eigendom van de toevallige elites van een land. Het is een onvervreemdbaar recht, het geboorterecht van ons volk. Er is eeuwen voor gevochten, en nu wordt het opgeofferd om het een totalitaire ideologie naar de zin te maken.

Toekomstige generaties zullen terugkijken op dit proces en zich afvragen wie aan de goede kant stond. Wie opkwam voor de vrijheid en wie het in de uitverkoop wilde doen.

Overal in Europa gaan de lichten uit. Overal wordt onze vrijheid beknot. Daarom herhaal ik de woorden die ik hier eerder vorig jaar sprak:

Het is niet alleen het recht, maar ook de plicht van vrije mensen, en dus ook voor mij als Tweede Kamerlid, zich uit te spreken tegen elke ideologie die de vrijheid bedreigt. Het is dus een recht en een plicht de waarheid over de kwaadaardige ideologie genaamd Islam te spreken. Ik hoop dat de vrijheid van meningsuiting in dit proces zal zegevieren. Ik hoop niet alleen dat ik zal worden vrijgesproken. Maar vooral dat de vrijheid van meningsuiting in Nederland en Europa zal blijven bestaan.

Met dank aan vriend Jos.

29 februari (niet dit jaar)
Februari is de tweede maand van het jaar en telt 28 dagen in gewone jaren, en 29 dagen in schrikkeljaren. Het is dit jaar geen “gewone” maand. 2008 is een ‘schrikkeljaar’ en dus tellen we 29 dagen. 
Februari is genoemd naar de Romeinse god Februus, de god van de zuivering, de purificatie en van de onderwereld. Bij de oude Romeinen was Februaris de maand van de grote reiniging en boetedoening. Februari was toen de laatste maand van het jaar en de schrikkeldag werd aan het einde van het jaar, dus aan februari toegevoegd. Pas in het jaar 456 bij de invoering van de Gregoriaanse kalender werd januari de eerste en februari de tweede maand.

De oud-Nederlandse naam Sprokkelmaand zou een verbastering kunnen zijn van het Latijnse woord “spurcus” of smerig. Er werd toen verwezen naar heidense vruchtbaarheidsfeesten die meestal de spuigaten uitliepen. Sprokkelmaand zou niets met het sprokkelen van hout te maken hebben terwijl een andere verklaring precies naar de schrikkeldagen verwijst. De naam zou zijn afgeleid van “sporkelen” of springen, om de vier jaar dus een dag verspringen.

Een schrikkeldag is een dag voor vrijgezellen. Het wordt op het eerste gezicht een drukke dag. Wie op de 29ste februari wordt geboren moet wel vier jaar wachten op zijn volgende verjaardagsfeestje. 
Bij de ‘beroemde’ jarigen de gebroeders René en Manu Verreth, de gekende acteurs. Zij werden in 1940 geboren.

In 1940 zag ook Sonja Barend, de even bekende Nederlandse TV-presentatrice het levenslicht.

In 468 overleed Paus Hilarius, de 48ste Paus. Hij verkondigde de pauselijke alleenheerschappij.

In 1910 overleed de Antwerpse componist Edward Keurvels. Hij was in zijn tijd een autoriteit bij de opera en was bekend als de organisator van de Dierentuinconcerten.

In 1946 overleed bioloog Victor Van Straelen. De in Antwerpen geboren Van Straelen was directeur van het Nationaal Museum voor Natuurkunde. Hij werd 74.

Op 29 februari 1816 werden de huwelijksfeesten van Kroonprins Guillaume en de Russische tsarendochter Anna Paulowna in Tervuren beëindigd. Lees meer op 27 februari

In 1848 roepen de verschillende Zwitserse kantons het onafhankelijke Zwitserland uit.

En in 1940 wordt in Hollywood de grote succesfilm ‘Gone with the Wind’ bekroond met 8 Oscars.

In de Verenigde Staten is de 29ste februari ‘bachelor day’.

Hoe bereken je een schrikkeljaar ?
Het is hét moment vandaag, het is 29 februari, een schrikkeldag. Denk aan het oude volksrijmpje: ‘Heeft februari negentwintig dagen, dan mogen de meisjes de jongens vragen.’ Maar in welke jaren mogen ze dat, de meisjes? 
Om de vier jaar telt de maand februari geen 28 maar 29 dagen, een extra schrikkeldag. In onze, huidige zogenaamde Gregoriaanse kalender is dat de laatste dag van februari, maand die normaal 28 dagen kent.
Voor deze jaartelling werd er ook al een extra dag toegevoegd, maar toen gebeurde dat op de dag na 23 februari. Die dag na 23 februari werd de extra dag naamloos en nummerloos toegevoegd. Later, bij de overgang naar de Gregoriaanse kalender werd de ‘nummerloze’ dag achter de 28ste gehangen bij de schrikkeljaren.

Om te weten of een jaar al dan niet een schrikkeljaar is is kun je het makkelijkst het jaartal delen door 4. Kan het jaartal, zoals dit jaar 2008, door 4 gedeeld worden dan hebben we recht op een extra dag. Kan de deling niet, zoals volgend jaar 2009 dan blijft februari steken op 28 dagen.
Eeuwjaren, zoals het jaar 2000 was een schrikkeljaar omdat het deelbaar was door 400. Is een eeuwjaar niet deelbaar door 400 zoals 1900 of 2100, dan wordt het geen schrikkeljaar.

Een schrikkeldag wordt aan bepaalde jaren toegevoegd omdat het jaar niet exact 365 dagen telt maar 365 en een kwart. Het invoeren van een schrikkeljaar moet voorkomen dat de kalenderjaren achterlopen op het zonnejaar.

Hoewel het gebruik van schrikkeljaren al dateert van 6 maart 237 voor onze tijdrekening was er al een behoorlijke achterstand op het echte zonnejaar in het jaar 1582. Toen werd op 15 oktober 1582 de Gregoriaanse kalender ingevoerd en de achterstand van 10 dagen in één keer overgeslagen en bijgewerkt.

@ www.6minutes.be

Een van de Engelstalige  commentaren op YT bij deze interessante reportage luidt als volgt : "Dit is precies hoe ik mij Londen herinner, ik was natuurlijk zeer jong maar ik herken de atmosfeer van toen en ik kan zeker het verschil merken tussen toen en nu. Ik woon nog steeds in Londen, maar nu is het een nachtmerrie, de stad is overbevolkt, zonder te spreken over de brutale en ellendige mensen die hier rondlopen. Hoe graag zou ik mijn stad terugwillen zoals we haar zien in deze video" ...

De brave man beweegt zich op het randje van het politiek-correcte taalgebruik, maar iedereen begrijpt waar hij het over heeft.

29-10-2009

Figuren uit de mini & maxi Vlaamse Beweging : Adolf Daens (1839 - 1907)

Daens studeert filosofie en theologie in Leuven (1866-1868 en 1870-1871). Priester gewijd werkt hij als leraar en parochiepriester. Na een hele reeks professionele problemen keert hij in 1888 terug naar Aalst. Tot groot ongenoegen van zijn bisschop komt zijn naam voor op de publieke stichtingsakte van de Christene Volkspartij (april 1893). Daens heeft wellicht een belangrijk aandeel gehad in de redactie van het programma van de partij en zou het boegbeeld worden. Bij de parlementsverkiezingen van 1894 raakt Daens als lijsttrekker van de Christene Volkspartij verkozen. In mei 1895 wordt hij te Rome aangemaand de politiek te verlaten. Daens gaat hier niet op in, waardoor de conflicten met de bisschop van Gent escaleren. Dit levert hem in de periode 1895-1897 tien sancties op. In 1898 stemt Daens erin toe om af te zien van elke politieke activiteit in ruil voor een bezoldigd kerkelijk ambt. Omdat de kerkelijke overheid haar belofte niet nakomt, keert hij spoedig terug in de daensistische beweging. De bisschop suspendeert (1898) en degradeert hem (1899). Van 1902 tot 1906 is Daens volksvertegenwoordiger voor Brussel. Enkele maanden voor zijn dood verzoent hij zich noodgedwongen met de Kerk en wordt hij uit zijn partij gezet. Daens dankt zijn historische betekenis aan de Daensistische beweging. Die koppelde het sociaal progressisme van de christen-democratie aan de Vlaamse emancipatie. Daens bezat niet de uitgesproken Vlaamsgezinde reflex van de andere belangrijke leiders van zijn partij, maar hij vereenzelvigde zich in belangrijke mate met hun standpunten. In 1905 ondertekende hij, samen met zijn broer Pieter, een daensistisch wetsvoorstel tot vernederlandsing van de universiteit van Gent. Gaandeweg zou Daens andere klemtonen leggen dan de andere pioniers van de Christene Volkspartij en daardoor herhaaldelijk met hen in conflict treden, vooral omtrent de (door Daens afgeremde) radicale en autonome opstelling van de partij. @ Nieuwe Encyclopedie Vlaamse Beweging

De dag dat België een ietsje kleiner werd. 
Lachdag? Op 28 februari 1957 doet een nieuwe figuur zijn intrede in ons leven: Guust Flater, de onhandige vriend van Robbedoes.

In 1954 wordt de Nederlandse cabaretier Youp van ’t Hek geboren.

In 1967 Geert Lambert, politicus met het groene brilletje van Spirit en momenteel lid van Groen!. Morgen ?

Voetballer Jan Ceuleers wordt in 1957 op 28 februari geboren.

In 1944 wordt in Brussel Alexandre Galopin vermoord door het verzet. Hij was ‘gouverneur’ van de machtige Société Génerale. Galopin werd bij het uitbreken van de oorlog door Koning Leopold III en andere vooraanstaanden gevraagd zich bezig te houden met het economische leven in het bezette België. Alexandre Galopin was als gouverneur van de machtige Société Générale (later de Generale Maatschappij), een belangrijke persoon die veel, zo niet alles wist over het economisch leven in België.

In 1963 wordt in Leuven gemanifesteerd door Franstalige studenten. Vlaamse studenten houden een tegenbetoging. Enkele jaren later zou het omgekeerd worden.

 
In 1839 wordt er in politieke kringen zwaar gediscussieerd: zal België ingaan op de Hollandse eisen om grondgebied af te staan in ruil voor het ondertekenen van de XXIV-punten vredesverdrag?
Het was goed maar ook slecht nieuws: de Hollandse koning Willem was bereid de XXIV artikelen te ondertekenen. Daarmee kwam er dan een eind aan de oorlogstoestand tussen België en Nederland. Maar voor wat hoort wat. Het in 1830 opgerichte Koninkrijk België moest gebiedsafstand aanvaarden. 
De Limburgse gebieden over de Maas en het Duitssprekende deel van Luxemburg moesten voortaan verder leven onder de Hollandse vlag. In 1830 sloot heel Luxemburg zich bij het nieuwe België aan en in Limburg werden ook Maastricht en Roermond Belgisch. Het waren spontane beslissingen geweest, gesteund door de lokale autoriteiten en inwoners. Maar dat veranderde na het ondertekenen van de vredesverdragen door Nederland.
In 1830 voor de scheiding telde het Verenigd Koninkrijk 6 miljoen inwoners, waarvan 4 miljoen zuidnederlanders, dus Belgen en slechts 2 miljoen inwoners van de Noordelijke provincies. Bij deze vier miljoen Belgen meegerekend 250.000 inwoners van het Limburgse Overmaas en 121.000 Duitssprekende Luxemburgers, de inwoners van het latere Groothertogdom.
Het gevolg van het verdrag was dat in Luxemburg de steden Diekirch, Grevenmacher en Luxemburg-stad België moesten verlaten en apart gingen om later het Grootherttog te vormen.
Het Franssprekende deel van Luxemburg bleef bij België.
In Limburg bleven Hasselt, Maaseik en Tongeren bij België maar Maastricht en Roermond werden Nederlands.
Na het afscheiden van Limburgers en Luxemburgers werd het Belgische grondgebied kleiner. De werkelijke scheiding gebeurde administratief op 4 april 1839.

@ www.6minutes.be

30-10-2009

Figuren uit de mini & maxi Vlaamse Beweging : August Vermeylen (1872 - 1945)

Vermeylen, een Vlaamse Brusselaar, studeert o.a. aan de Université libre de Bruxelles (1890-1894). In 1901 wordt hij er hoogleraar kunstgeschiedenis en onder zijn impuls ontstaat de sectie Germaanse filologie er (1910). In 1919 wordt hij lid van de Kommissie ter vervlaamsching der Gentsche Hoogeschool. Van 1921 af is hij socialistisch gecoöpteerd senator. Hij wordt de eerste rector van de vernederlandste Gentse universiteit (1930-1933). Tijdens zijn atheneumtijd wordt Vermeylen Vlaamsgezind. Hij is in 1893 medestichter van het avant-gardetijdschrift Van Nu en Straks. Van de tweede reeks af (1896) komt zijn Vlaamsgezindheid duidelijk tot uiting. In zijn revolutionair-anarchistische Kritiek der Vlaamsche Beweging (1896), waarmee hij bijdraagt tot de radicalisering van de jongere generatie Vlaamsgezinden, verwijt hij de flaminganten hun taal- en rasromantiek. De V.B. moet de sociaal-economische en geestelijke ontwikkeling van de Vlamingen nastreven en mag "niet slechts een taalbeweging zijn". Zijn bezorgdheid om het taalvraagstuk blijkt echter uit vele latere geschriften en zijn anarchisme verruilt hij voor een humanistische en socialistische interpretatie van de Vlaamse strijd. De V.B. moet een nationale cultuur op Europees peil nastreven, zo stelt hij in zijn essay Vlaamsche en Europeesche Beweging (1900), dat eindigt met: "Om iets te zijn moeten wij Vlamingen zijn. Wij willen Vlamingen zijn, om Europeeërs te worden." Met het einde van Van Nu en Straks (1901) blijkt Vermeylens revolutionaire vuur geluwd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog ondertekent hij als tegenstander van het activisme de protestbrief tegen de vernederlandsing van de Gentse universiteit (8 januari 1916). Als leider van de Brusselse groep passivisten ligt hij, samen met Frans van Cauwelaert en Julius Hoste (jr.), aan de basis van het AVV (6 juli 1919). Hij trekt er zich echter uit terug, omdat hij als overtuigd unitarist het minimumprogramma, met name de spliting van het leger, te radicaal vindt. @ Nieuwe Encyclopedie Vlaamse Beweging

.

In 1848 braken er in Brussel relletjes uit. Volgens de politie was het ene Karl Marx die in Brussel verbleef die de aanstoker was. Hij werd later uitgewezen.

Wie op 27 februari 1981 voor commotie zorgde was de toenmalige premier Wifried Martens. Die vertelde tijdens een rondreis die hij door Congo/Zaïre maakte ‘Ik hou van dit land, zijn volk en zijn leiders’. Iets wat velen er een tikkeltje over vonden, vooral over die leiders.

In 1968 werd Els Van Weert, politica voor Spirit (inmiddels sp.a) geboren.

En in 1943 overleed de Mechelse advocaat en voetballer Oscar Van Kesbeek. Als voorzitter van Racing Mechelen was hij niet de vriend van die andere Mechelse ploeg, Malinois.

Op 27 februari 1996 vallen er 10 dodelijke slachtoffers bij een van de grootste kettingbotsingen op de E17 in Kruishoutem.

Op 27 februari 1931 wordt Guido Claus geboren. Guido was de broer van Hugo. Was er een speciale band tussen de schrijver en zijn inmiddels overleden broer?
Guido Claus, de jongere broer van Hugo Claus, werd ook in Brugge geboren. Drie jaar na Hugo. Hij runde bij leven in Gent het befaamde kunstenaarscafé de Hotsy Totsy Jazz Club. 
In 1973 had de jongste van de familie Claus, Johan Claus, die in 1938 was geboren, een pand gekocht in Gent op de hoek van de Hoogstraat en de Oude Houtlei. Daar werd door broer Guido de sfeer van de Amerikaanse jazzclubs uit de tijd van Al Capone en Chicago op uitbundige wijze in stand gehouden.
Het artiestencafé trekt moderne kunstenaars aan. Bij de stamgasten ook broer Hugo Claus en Jan Hoet. Hugo schrijft er zelfs een gedicht ‘Achter deze gevel hier’ een loflied op de Hotsy Totsy-club dat in de kroeg prijkt. Het is in dit café dat Hugo Claus op 17 maart 1983 het boek ‘Het Verdriet van België’ voorstelt.
Broer Guido overleed in 1991. Hij was naast café-baas ook acteur die in verschillende Vlaamse producties meespeelde.

@ www.6minutes.be

31-10-2009

Figuren uit de mini & maxi Vlaamse Beweging : Pater Jules Callewaert (1886 - 1964)

Tijdens de Eerste Wereldoorlog vlucht pater Callewaert naar Groot-Brittannië. Hij verdedigt in enkele vluchtelingenbladen het pacifisme, wat een storm van protest uitlokt bij de Franstalige Belgische dagbladen. Callewaerts vredespolitiek is nauw verbonden met zijn Vlaamsgezindheid, die door de oorlog sterk radicaliseert. Hij keurt de door de bezetter doorgevoerde splitsing van de ministeries goed en hoopt op een Groot-Nederlandse republiek. Na de oorlog wordt Callewaert de pleitbezorger van een katholiek Vlaams-nationalisme. Bij de parlementsverkiezingen van 24 mei 1936 biedt het VNV hem het mandaat van gecoöpteerd senator aan. Hij weigert, hoewel zijn ideeën aanleunen tegen die van het VNV en hij een persoonlijke vriend is van VNV-leider Staf de Clercq. Tijdens de Tweede Wereldoorlog blijkt dat Callewaert niet houdt van het nationaal-socialisme, de SS en de DeVlag. Toch hoopt hij op een Duitse overwinning zodat Vlaanderen onafhankelijk kan worden. Na de dood van zijn vriend De Clercq bekritiseert hij openlijk de politiek van het VNV. Op 3 maart 1943 bezorgt hij aan de nieuwe VNV-leider Hendrik Elias zijn open brief, waarin hij de collaboratiepolitiek aanklaagt. Het VNV moet volgens hem twee valse principes - Duitsland moet de oorlog winnen en het nationaal-socialisme - opzijschuiven. Grote ophef veroorzaakt pater Callewaert ook met zijn verslag aan Leopold III over de houding van de Vlamingen tegenover het vorstenhuis. Hij pleit daarin voor een autoritaire staat en wijst de parlementaire democratie zonder meer af. Na de oorlog wordt Callewaert gearresteerd en veroordeeld tot zes jaar hechtenis. Op 23 oktober 1948 komt hij vrij, op voorwaarde dat hij België verlaat. Daarop vestigt hij zich als aalmoezenier in Zwitserland. In de lente van 1950 keert hij terug.   @ Nieuwe Encyclopedie Vlaamse Beweging

In 1815 ontsnapte Napoleon van het eiland Elba. Een half jaar later stond hij al in Waterloo tegenover de geallieerde legers.

Op 28 februari 1831 wordt een regering gevormd met Sylvain Van de Weyer, de Belgische voorman die ooit had gezegd dat Vlamingen geen taal hadden en maar Frans moesten spreken. In Leuven werd het standbeeld van Sylvain Van de Weyer van het centrale Ladeuze-plein verplaatst naar de Tervuurse Poort. In het Franse opschrift heet hij Sylvain. In het Vlaams op de zijkant van het standbeeld heet hij ‘Sylvaan’.

Niet alleen Charles Woeste werd op deze dag geboren.
Ook architect Bob Van Reeth, in 1943.
En ook, in 1946, onderzoeksjournalist Walter De Bock die op 20 november 2007 overleed.

In 2003 overleed Michel van Maele, burgemeester van Brugge

Charles Woeste was die boze Belgische politicus die hardvochtig optrad tegen priester Daens. In de film speelde Gerard Desarthe de rol van Woeste. Jan Decleir speelde Daens. Wie was die Woeste in het echte leven? 
Charles graaf Woeste werd in Brussel geboren op 26 februari 1837. Hij was de zoon van de Pruisische ambassadeur in België. Dus eigenlijk was hij niet eens een Belg van origine. Vader Woeste was bovendien een strenge protestant. Moeder was dan weer een gelovige katholieke Belgische vrouw.
Charles Woeste volgde het geloof van zijn moeder.
Hij studeerde rechten aan de Université Libre de Bruxelles maar had ook relaties in Leuven. Hij was bijvoorbeeld lid van het ‘Cartellverband der katholischen deutschen Studentenverbindungen’.
Na zijn studies werd hij advocaat aan de Brusselse balie. Hij klom er op tot stafhouder van de Orde van Advocaten aan het Hof van Cassatie. Zijn positie als politicus en lid van de Katholieke Partij speelde daarbij een rol.
Hij was ook oprichter van het ‘Verbond van Katholieke Kringen’. Als aanvoerder van dit verbond was hij sterk betrokken bij de acties die gevoerd werden tegen de liberale antireligieuze organisaties.
 
Charles Woeste was gedurende zijn politieke loopbaan langjarig lid van de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers als lid van de Katholieke Partij. Hij werd voor het eerst verkozen voor het arrondissement Aalst. 
Eerst had hij geprobeerd om in Brugge verkozen te worden maar dat mislukte.
Dan maar Aalst waar hij met zijn conservatieve ideeën op deze van de progressieve priester Adolf Daens botste.
In het parlement vocht hij tegen de opkomende christendemocratie.
Charles Woeste werd in 1884 minister van Justitie en in 1891 werd hij minister van Staat. Aan eretekens ontbrak het niet bij graaf Charles Woeste. Hij ontving verschillende nationale en internationale onderscheidingen ontvangen. Woeste kreeg het Grootkruis in de Leopoldsorde, het Burgerlijk Kruis Eerste Klasse, de regeringsmedaille van Koning Leopold II. Voor de kerkelijke onderscheidingen kreeg hij het Grootkruis Orde van Sint-Gregorius de Grote, de Orde van het Heilig Graf, de Christus Orde en de Pius Orde en verder het Kruis Pro Ecclesia et Pontifice. Deze laatste zijn allen Vaticaanse onderscheidingen die Woeste gekregen heeft voor zijn inzet voor de kerk.
De film van Stijn Coninckx ‘Daens’ is gebaseerd op het boek van Louis Paul Boon: ‘Pieter Daens of hoe in de negentiende eeuw de arbeiders van Aalst vochten tegen armoede en onrecht' uit 1971.
 
@ www.6minutes.be

01-11-2009

Figuren uit de mini & maxi Vlaamse Beweging : Adiel Debeuckelaere (1888 - 1979)

Debeuckelaere groeit op in de Rodenbachtraditie. Hij studeert in 1911 af in de klassieke filologie aan de Gentse universiteit. Hij behoort tot de intellectuelen die tijdens de Eerste Wereldoorlog aan het IJzerfront de sociaal-culturele actie onder de frontsoldaten organiseren. Die is sterk Vlaamsgezind en katholiek getint. In de herfst van 1916 begint hij, als ‘ruwaard’ (leider), met de organisatie van de Frontbeweging. Het doel is een politieke drukkingsgroep op touw te zetten. Debeuckelaere schrijft de eerste Open Brief van de Frontbeweging aan de koning der Belgen, Albert I. Hij ligt ook aan de basis van de zaak van de Sublieme Deserteurs. Debeuckelaere wordt in september 1918 gevangengenomen door de Duitsers. Zij hopen hem te kunnen gebruiken in hun propaganda. Debeuckelaere houdt de boot echter af, ook tegenover de activisten. Na zijn terugkeer uit het krijgsgevangenenkamp behoort Debeuckelaere tot de leiders van Het Vlaamsche Front, al zal hij nooit het gezag verwerven dat hij aan het front had. Debeuckelaere is eerder pragmatisch ingesteld en ziet de partij niet louter als een anti-Belgisch wapen maar als een middel om op de Belgische politiek te wegen. Op 10 november 1921, tien dagen voor de parlementsverkiezingen, waarin Debeuckelaere kandidaat zou zijn, wordt hij gearresteerd op beschuldiging van samenwerking met de Duitsers en aansporing tot defaitisme. Het proces eindigt op 24 augustus 1922 met vrijspraak. In mei 1940 is Debeuckelaere het enige Vlaams-nationalistische parlementslid dat de Belgische regering naar Frankrijk volgt. Bij de bevrijding, in september 1944, wordt hij geïnterneerd, maar reeds op 24 december 1944 zonder meer vrijgelaten. Na de oorlog blijft hij actief in de beweging voor amnestie en in de organisatie van de IJzerbedevaarten. @ Nieuwe Encyclopedie Vlaamse Beweging

Goedemorgen…morgen, goede dag

Neen, neen, dat idioot liedje komt niet voor in mijn dromen, tenzij in een nachtmerrie.  Vreselijk vond ik dat nummer, al moet ik erbij vermelden dat het grotendeels ligt aan een persoonlijke aversie ten opzichte van het duo dat het bracht.

Lieve vrienden, ik weet met quasi zekerheid dat het liedje van vandaag in goede aarde zal vallen.  Kunnen jullie je nog aan Anneke Grönloh herinneren? 

Zij werd geboren als Johanna Louise Grönloh op het eiland Noord-Celebes, Indonesië, op 7 juni 1942 en bracht haar eerste levensjaren door in een Jappenkamp.  Haar vader, een Haagse militair, was al voor haar geboorte geïnterneerd.  Na de oorlog trok het gezin richting Nederland en Anneke groeide op in Eindhoven.  Op school leerde ze Peter Koelewijn kennen en zij trad samen met hem en zijn Rockets op tijdens feestjes.  Zij krijgt daarbij de naam Miss Dynamite.

Toen zij in 1959 een talentenjacht won, begon haar muzikale carrière.  Een jaar later verschijnt haar debuutsingle Asmara, een Maleis liedje dat ze zelf heeft geschreven.  In tegenstelling tot in Nederland, wordt het nummer in Singapore een grote hit. In het begin van de jaren zestig ontpopte ze zich als Nederlands tieneridool met schlagers als Brandend Zand, Paradiso, Soerabaja en Cimeroni.  In 1964 werd zij geselecteerd om Nederland te vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival met “Jij bent mijn leven”, goed voor een gedeelde tiende plaats met het land b. 

Op 31 augustus 1964 trad ze in het huwelijksbootje met Veronica-platenruiter Wim-Jaap van der Laan.  Hij overleed in 2004.  Samen met hem zou ze het restaurant, het Koetshuis, in Eindhoven openen, maar haar carrière bleek niet te combineren met een horecazaak.  Veel later zou ze dat horecaverhaal nog eens stilletjes overdoen met een cafeetje in Boergondië.

Vanaf 1965 is er geen plaats meer voor haar soort liedjes: het beattijdperk is begonnen.  Zij treedt regelmatig op, gaat op tournee in heel de wereld en is een absolute ster in Indonesië.  Men wou er zelfs “Oh Malaysia”, de vertaling van het keuzelied van vandaag, tot nationaal volkslied uitroepen. 
 
Anneke stopt nog lang niet met zingen.  Zij heeft zowat het hele scala van muziek op haar palmares staan: van schlagers tot jazz en volksliedjes in vele wereldtalen.  Zij staat nog steeds op de planken en heeft haar carrière in 2010 uitgebreid als actrice in een film. 

Een verdiend applaus voor Anneke Grönloh met Brandend Zand:

Doei!

Lolita