In de fysica is het een eenvoudig gegeven: als er ergens een vacuüm ontstaat en de omhulling lek is, dan zal dit vacuüm zich vullen met dat wat zich buiten de omhulling bevindt.  Met andere woorden: wie geen eigen Leitkultur heeft, moet er zich niet over verbazen dat een andere cultuur in de plaats komt.    Tot deze vaststelling konden jonge Oostenrijkse ouders komen toen de vader ’s nachts bij zijn 6-jarig geopereerd dochtertje wou blijven.  Al bij de aanmelding in het Weense SMZ Ost (Sozialmedizinisches Zentrum Ost) moesten de ouders zich schriftelijk akkoord verklaren dat de moeder – en niet de vader – bij het meisje mocht waken. 
Een bericht uit de Kronenzeitung:

“Sinds september had ons dochtertje al de zevende opeenvolgende angina, zo vertelt de anoniem blijvende moeder.  We maakten een afspraak voor de operatie en in het voorafgaand gesprek moest ik een akkoordverklaring ondertekenen dat ik ’s nachts bij ons dochtertje zou waken, want dat mijn man niet toegelaten wordt.”

Niet toegelaten?  Hoezo?  De verklaring van de dokters is duidelijk: „Mocht een moslimmoeder ’s nachts bij haar ziek kind in het ziekenhuis willen blijven, dan staan de moslimvaders niet toe dat zich in dezelfde kamer een niet-moslim man bevindt.” 

Het gezin reageert verrast: “Wat indien een man alleenstaande ouder is?  Mag die dan niet bij zijn dochter blijven?” 

Dit speelde zich af in Wenen, maar Oostenrijk is met deze houding geen uitzondering.  Wij, West-Europeanen, laten ons door achterlijke jaloerse immigranten voorschrijven welke spelregels in onze ziekenhuizen gelden.  En in de scholen, én in de zwembaden.

Nog maar eens wordt duidelijk dat een grondwet en een rechtssysteem niet voldoen als Leitkultur, want er wordt pas ingegrepen als het rechtssysteem op gang gebracht werd.  99% van de dagelijkse omgang tussen mensen wordt door de zeden en gebruiken bepaald. 

Het wordt hoogste tijd dat de Europeanen eens een richtlijn voor omgangsvormen in hun landen opstellen en het als voorwaarde aan een verblijfsvergunning koppelen.

Eigenlijk is het klaar als pompwater: wie onze omgangsvormen niet kan accepteren, staat het vrij terug te keren naar hun herkomstland.  Wij worden stilletjesaan de paria’s in ons eigen land.

 Floriaan Terbeke

 Bron: Kronenzeitung

Emeritus hoogleraar en ex pater-jezuïet Etienne Vermeersch mocht in HLN en op onze vermaarde zender zijn filosofisch licht laten schijnen.  Heel af en toe mag er iets politiek-incorrects geschreven of gezegd worden.  Vanzelfsprekend op voorwaarde dat de stellingname of uitspraak niet van een Vlaams Belanger komt. 

Zo verklaarde de jezuïet op 9 maart: “In plaats van huizen te bouwen in ontwikkelingslanden, zouden we die arme rakkers beter geld geven om zich te laten steriliseren.” Het gaat hier niet om een misverstand, verder in het artikel zegt de professor zeer concreet : “In plaats van 1000 dollar te geven voor een nieuw dak in Haïti, zouden we beter 1000 dollar geven aan elke Haïtiaanse vrouw die zich wil laten steriliseren”.

De wereldbevolking groeit immers aan met EEN KWART MILJOEN PER DAG (91 miljoen per jaar of 1 miljard per 11 jaar) In de Derde Wereld, welteverstaan.  Die Derde Wereld hebben we ons in huis gehaald, want die kientjes moeten volgens de politiek-correcte bijbel onze welvaart, onze sociale zekerheid, onze pensioenen redden…

In Denemarken proberen ze het ietsje omfloerster dan Vermeersch aan te pakken: zij sturen vroedvrouwen in de islamitische parallelle maatschappij.  Zij worden op huisbezoek in de moslimgetto’s gestuurd met het doel informatie te verschaffen over anticonceptie en gezinsplanning. Sexuele voorlichting is in de sexueel-repressieve moslimcultuur in het algemeen een taboe en volgens de Deense vroedvrouwen ontstaat daaruit een bloeiend bijgeloof en foutieve informatie (o.a. dat vrouwen tijdens de borstvoedingsperiode niet zwanger kunnen geraken).  

In de meeste moslimmaatschappijen geldt een hoog kinderaantal als een hoge sociale status.  Bovendien is het bij collectivistische structuren in het algemeen gebruikelijk dat ouders veel kinderen hebben om zichzelf economisch te beschermen bij het bereiken van een hoge leeftijd.  In het westen is kinderen krijgen en opvoeden niet goedkoop en de volwassen kinderen kunnen zelf over hun verdiende geld beschikken.  Bovendien leven wij in een welvaartstaat met een pensioenregeling. In westerse culturen is het belangrijk niet méér kinderen ter wereld te brengen dan het aantal dat men zelf op een verstandige manier kan opvoeden en onderwijs laten volgen. 

Indien men echter uit een compleet andere cultuur komt, is het voor een moslim(a) al moeilijk genoeg zich in onze democratische hightechmaatschappij te integreren.  Als die migranten (vooral de vrouwen) dan nog bovendien een boel kinderen ten laste hebben, zal het voor hen zeker niet gemakkelijker zijn de tijd en energie te vinden om een taalcursus te volgen, te gaan werken en in het algemeen deel uit te maken van onze maatschappij.  Bijgevolg is gezinsplanning een noodzakelijk element voor een succesrijke integratie.
 
Bron: HLN en Europenews

De Standaard heeft een leuk en surrealistisch belgisch verhaal op de kop weten te tikken.

Op de Romeinsesteenweg in de buurt van de Heizelpaleizen, rij je met de wagen maar best aan de juiste kant van de weg. De ene helft is opgeknapt. Dat is de Wemmelse kant. De andere helft ligt nog vol putten. Dat is de Brusselse kant.  

De Romeinsesteenweg is een bron van gehakketak want hij ligt op het grondgebied van de stad Brussel, de Vlaamse gemeenten Wemmel, Grimbergen en Vilvoorde — en voor een stukje is zelfs het Brussels Gewest bevoegd.

Er was een afspraak tussen de stad Brussel en de Vlaamse gemeenten om de steenweg te laten vernieuwen en de kosten te delen. Het Wemmels-Brusselse deel zou in 2012 aan de beurt zijn. Maar daarop kon Wemmel niet wachten. De putten waren te groot, vond het gemeentebestuur.

Vorige donderdag lag er een laagje asfalt, zo berichtte Brussel Deze Week. Netjes alleen op de Wemmelse helft. Brussel reageerde meteen boos vanwege deze solo slim die een akkoord doorkruist waar twee jaar over onderhandeld werd.

Het lijkt voor de hand te liggen deze frictie in een communautair licht te zien maar dat gaat niet op. Wemmel is een faciliteitengemeente en de bevoegde schepen van Openbare Werken, Roger Mertens, is een Franstalige van de partij Intérêts Communaux.

Al meermaals is voorgesteld om de steenweg over te hevelen van gemeentelijk naar gewestelijk niveau. Maar de Vlaamse regering weigert alsnog het Vlaamse deel te beheren, en de Stad Brussel wil haar stuk niet afstaan aan het Brussels Gewest omdat het een strategische toegang naar de Heizel is.

Terwijl ministerin Ingriet Lieten de domme fout begaat haar collega's van CD&V en NV-A in een vertrouwelijk verslag te bekladden als teflon- en betonfiguren en deze weinig vleiende commentaren rond te sturen, wordt heel het ministrabel zwikje  dat de Vlaamse Regering vormt, door de realiteit gewikt en gewogen als een stelletje wanbetalers.

De dames en heren die het voorbeeld zouden moeten geven qua commerciële correctheid en financieel fatsoen, gedragen zich als potverteerders die dure bestellingen plaatsen, goederen laten leveren, diensten doen uitvoeren en vervolgens de uitverkoren leveranciers laten wachten op hun geld. Noem dit gerust bedrieglijk opzet, financieel onfatsoen en moreel verwerpelijk gedrag.

Het was LDD-er Lode Vereeck die de cijfers opvroeg op eind december 2010 toen een betalingsachterstand van 130 miljoen euri genoteerd werd.  Het gaat zowel om goederen, diensten als subsidies die te laat betaald worden.

"Als een ander dit doet, staat de deurwaarder klaar", aldus Vereeck. "Grote firma's en instellingen kunnen dit opvangen, maar voor kmo's betekent dit vaak de doodsteek."

Vlaams begrotingsminister Philippe Muyters ziet verschillende oorzaken voor de betaalproblemen : een fout ingeschat betaalritme, een ongelukkige timing qua facturering van de tegenpartij en een kastekort. Je moet echt Philippe Blunders heten om je leveranciers te beschuldigen van een "ongelukkige timing inzake facturering", als je weet aan welke stringente voorwaarden leveranciers gebonden zijn, vooraleer dezen een factuur mogen opmaken voor de Vlaamse Gemeenschap. Wat een domme, arrogante opmerking. En wat met de subsidies, vriend Blunders ?  Die data bepalen jullie zelf via ondermeer beheersovereenkomsten of andere engagementen. Als je voor een bescheiden jaarbegroting van rond de 25 miljard niet bekwaam bent de uitgaven te beheren, dan ben je inderdaad een knoeier.

De lezer herinnert zich ongetwijfeld nog de slogan van de eerste Vlaamse minister-president Gaston Geens : "Wat wijzelf doen, doen wij beter".  Daar blijft intussen niets meer van over.  Zelfs de schijn wordt niet meer opgehouden.  Afgunst en misplaatste profileringsdrang van onbekwame figuren die niet in staat zijn behoorlijk samen te werken en fatsoenlijk met ons aller centen om te springen, dat is de realiteit.  Ingriet Lieten is bovendien een niet-verkozen ministerin in deze Vlaamse Regering, net zoals Philippe Blunders. Je zou verplicht worden op de lange duur Freya Vandenbosche een genie te noemen.

Ray

Voor oud-premier en multimiljonair Jean-Luc Dehaene (CD&V) is het duidelijk. Nieuwe verkiezingen zouden de situatie nog ingewikkelder maken. Dus als het nog 500 dagen moet duren, dan moet het maar, zegt hij in een interview met De Standaard.

Hiermede bevestigt Dehaene dat ook hij lak heeft aan de politieke mening van de belgische kiezers, zoals trouwens de meeste vooraanstaande politici. Juist, laten we inderdaad het oordeel van het klootjesvolk buiten beschouwing. De domme burgers hebben het al genoeg verknald met de huidige samenstelling van het parlement. De kans dat de invloed van de verzamelde pro-Vlaamse partijen nog zou toenemen, mag in geen geval overwogen worden. Er moet net zo lang gesjoemeld worden tot er opnieuw een monstrueus akkoord gesloten wordt, dat niemand bevredigt maar dat vooral de geldstromen van Vlaanderen naar Brussel en Wallonië overeind houdt.  Dat het land B inmiddels aan de rand van het bankroet staat, is een probleem voor later. De multimiljonair uit Vilvoorde staat bekend om zijn politieke compromissen die met misbruik van veel openbaar geld gesloten werden.  Tegelijk heeft hij steeds zorg gedragen voor een groeiend eigen familiekapitaal : voor wat, hoort wat en graaien is nu eenmaal eigen aan gearriveerde politici.  Over het aantal mandaten dat Dehaene bekleedt in het bedrijfsleven is al genoeg geschreven, evenals over zijn bijverdienste in het Euro-parlement waar hij omzeggens nooit verschijnt.

Dat de koning mensen blijft uitsturen, vindt Dehaene geen probleem. "Toen ik in 1988 honderd dagen vroeg aan de koning, noemde men dat 'ongezien'. Wel, als ze nu vijfhonderd dagen nodig hebben, zal dat ook 'ongezien' zijn. Ik wil daarmee niet zeggen dat het zeker 500 dagen moet duren. Maar als het moet, dan moet het maar."
 
Hij voegt daar aan toe dat momenteel "de toekomst te weinig wordt voorbereid. De verdienste van Leterme en zijn regering is dat ze de zaak beheren. Maar we moeten wel vooruit", dixit de neo-kapitalist. "Mijn stelling is altijd geweest: als je iets kan doen, doe dat dan gewoon, want anders blijf je ter plaatse trappelen. Zowel bij de staatshervorming van 1980, 1988 of 1992 wist ik dat er nog andere stappen moesten volgen. Maar dat was geen reden om niets te doen."
 
Over de N-VA zegt Dehaene dat "de grootste partij van Vlaanderen zal moeten leren compromissen afsluiten. Blijkbaar hebben ze het daar nu moeilijk mee. Ze zijn gebiologeerd door de druk van de volgende verkiezingen. Wie geen compromissen wil sluiten, blijft beter weg uit de politiek."

De geldverzamelaar rept met geen woord over de korte en mislukte pogingen die hijzelf in opdracht van de keuning ondernomen heeft om de toestand te ontmijnen.  Evenmin een woord van aandacht over de bemiddeling van partijvoorzitter Beke. 

Ray

Wie in Vlaanderen komt wonen, moet zich aanpassen. Dat meldt Vlaams minister van Binnenlands Bestuur, Inburgering en Vlaamse Rand Geert Bourgeois (N-VA).

De politicus deed die uitspraak in La Libre Belgique. Volgens hem moet elke inwoner van Vlaanderen zich aan de Nederlandse taal aanpassen. Hij noemt Franstaligen in Vlaanderen "Vlamingen die geen Nederlands spreken en die rechten en plichten hebben".

Bourgeois zegt in het interview ook dat het "gedaan moet zijn met de boodschap te verspreiden dat we racistisch zijn". Niet-Nederlandstaligen kunnen hun eigen taal spreken, maar de bestuurstaal is Nederlands.

De faciliteiten zijn in het leven geroepen als een "tijdelijk mechanisme" om de integratie van nieuwkomers te vergemakkelijken. "De Franstaligen hebben altijd geprobeerd om een ander discours te houden door te stellen dat het gaat om een definitief verworven recht, wat niet het geval is", besluit Bourgeois.

Dit is duidelijke taal van Bourgeois waar wij het vanzelfsprekend mee eens zijn. Hopelijk is dit ook de mening van de President van de N-VA en wordt er gestreefd naar de afschaffing van deze belachelijke en a-sociale faciliteiten.  Wie na + veertig jaar niet voldoende Nederlands kent om de officiële berichten van de gemeente te bevatten, is een doelbewuste analfabeet of een onderontwikkelde waar de maatschappij helaas niet langer voor verantwoordelijk kan zijn.  Au revoir, endouilles !

Bron : de media

Ray

Neem de inkomsten uit Arabische olie weg, en de motor van global jihad sputtert en valt spoedig stil.

Een utopie? Neen, integendeel.

Sinds 2007 onderzoekt de Engelse firma CELLA ENERGY een soort "superbrandstof" die weinig koolwaterstoffen uitstoot, vrij milieuvriendelijk kan worden geproduceerd en zich laat tanken in conventionele verbrandingsmotoren zonder al te veel aanpassingen.

Na drie jaar onderzoek is de firma klaar met de brandstof. Het is waterstof maar in een andere vorm. Zoals u allicht weet kan waterstof alleen worden opgeslagen en getankt onder hoge druk en onder extreme koeling. Cella Energy heeft dat probleem opgelost, zodat deze nieuwe brandstof nu gewoon gelijk benzine kan worden getankt en opgeslagen.

En hier is het goede nieuws: de kostprijs aan de pomp zou tussen 0.25 en 0.30 euro per liter bedragen. Die goedkope prijs in combinatie met de te verwaarlozen uitstoot is eigenlijk te mooi om waar te zijn maar hoe dan ook reeds bevestigd met een patentname door de firma CELLA.

Wel waar wachten we nog op, hoor ik u denken? Welnu, de grote oliemaatschappijen en de "elites van het grootkapitaal" voelen de bui hangen en werken Cella met alle middelen tegen om de brandstof via hun distributienetwerken aan te bieden aan de consument en het bedrijfsleven.

Het loont de moeite om hier ruchtbaarheid aan te geven en alzo de wereld kond te maken dat deze brandstof bestaat. Een beetje druk op het politieke establishment en de opinievormers in het hele Westen kan hieromtrent wonderen doen.

Meer info over deze brandstof vindt u bij CELLA ENERGY via deze link : cellaenergy.com 

Stradi

Hong-Kong maakt sedert 1997 deelt uit van de Chinese Volksrepubliek  met bevoorrecht statuut, dat tot 2047 in voege blijft. De regering in Peking houdt zich tot hiertoe zorgvuldig aan deze overeenkomst.  De Hong-Kongers hebben een grotere bewegingsvrijheid en een ruimere vrije meningsuiting dan de rest van China.

Wij hebben ons dertig dagen bewust afgesloten van alle belgische wantoestanden om ons intens onder te dompelen in de adembenemende verwezenlijkingen die het Verre Oosten te bieden heeft.  Stel u voor : gisteren, zaterdagmorgen 12 maart  tjokten wij nog door het gigantische Peking, dat meer inwoners telt dan Nederland (17 miljoen) en de week voordien waren we in Shanghai dat de bevolkingen van Nederland, Vlaanderen en Denemarken samen,  benadert (27 miljoen).  Zijn dit nog leefbare stedelijke gemeenschappen die hun inwonersproblemen beheersen ?

Deze cijfers zijn ramingen, want er lopen, niettegenstaande alle strenge controles, miljoenen illegale inwijkelingen rond uit het agrarische binnenland. Deze twee steden vormen de uithangborden van het "Chinese Land van het Midden" dat tijdens het obligate Partijcongres van voorbije week de economische groei teruggeschroefd heeft tot 7% op jaarbasis.  China heeft 1,35 miljard inwoners van wie 50 miljoen lid zijn van de communistische partij die zonder enige tegenspraak haar zin doet en haar plannen drastisch en zonder tegenspraak ten uitvoer brengt.  Een natte droom voor de duizenden dictatortjes in Europa.

Wij waren op tocht met een internationale groep, onder wie twintig Vlamingen en een tiental franstalige weledelgeborenen uit Bruxelles en "Knokke-le-Zoute". Ons voornemen was duidelijk : wij zouden niet aan politiek doen. Willem Elsschot was echter  even uit onze gedachten verdwenen : tussen droom en werkelijkheid staan praktische bezwaren in de weg.

Gedurende een maand hebben wij met de meerderheid van deze twintig  Vlamingen, als ijverige missionarissen het woord van Vlaanderen verspreid zonder pathos, noch fanatisme, met gedegen argumenten, met de logica van de waarheid en tussendoor gesteund door de botte domheid van de franstalige jammerhouten die enkel in staat waren zich te uiten in hun bargoens dieventaaltje. Frans stond in dat internationale milieu op hetzelfde niveau als Swahili en de beoefenaars van het arrogante gekwaak werden als dusdanig behandeld : met een goedwillende neerbuigendheid.  "Allez, Francois, doet Manneke Pis nog eens na."

Wat vooral opviel, was de volstrekt unanieme houding en argumentatie van al de Vlamingen over de partijgrenzen heen  : het land B gaat voor de bijl door de arrogante taaldwang van de franstaligen én hun niet ophoudende financiële eisen.  Een van de Vlaamse vrienden vertelde bij het afscheid aan Britse en Amerikaanse reisgenoten, dat hij dringend terug aan de slag moest om geld te gaan verdienen om de Walen in leven te houden. Zo'n gevatte uitspraak is meer waard dan een ingewikkelde poging om de transfers uit te leggen

Het bleek al na enkele dagen dat het kluitje Vlamingen dat wij vormden op heel wat sympathie kon rekenen omdat wij ons uit de slag trokken in verschillende talen. Zeer veel buitenlanders bleken geïnteresseerd in de belgische crisis, zeker na het behalen van de belgische kampioenstitel,  en zij begrepen niet dat een land bijna een jaar zonder regering kan bestaan. Lopende zaken of  een overgangsregering, dat zijn in een normaal democratisch bestel, uitzonderingsmaatregelen van hooguit enkele weken. Erg  dankbare opmerkingen, die wij aangrepen om het belgische artificiële onland met enkele welgemikte torpedo-voorbeelden de dieperik in te boren.  Waterhoofd Brussel met zijn 1 miljoen inwoners, een eigen regering met parlement, 19 burgemeesters en circa 700 politieke mandatarissen, illustratief voorgesteld met een gegoogelde foto van het Brussels drankorgel, burgemeester Freddy Beulemans, vormde vaak een hilarisch hoogtepunt.

Daartegen waren de franstaligen met hun eeuwige  "je ne comprends pas"- gejammer niet opgewassen. Zij hingen samen met een groepje aanstellerige staatsfransen en enkele minoritaire Quebec-Canadezen en even gefrustreerde Zwitsers. De man uit Knokke-le-Zoute die er de eerste dagen prat op ging dat hij niet bilingue was, versomberde met de dag toen hij de Vlaamse ambassadeurs bezig zag en hoorde die in wisselende opstelling kontakten hadden met Zweden, Ieren, Amerikanen, Engelsen, Duitsers, Denen, Canadezen, enz.

Wij hebben ons serieus de vraag gesteld hoe het komt, dat binnen de internationale organisaties, zoals ondermeer de Verenigde Naties of de Raad van Europa, de belgische Vlamingen er niet beter in gelukken zich te profileren als goedmenende, democratische  en overtuigde burgers die géén enge, xenofobe lieden zijn.  Wij waren in onze vrijwillige rol echter niet gehinderd door de dubbelzinnige hypocrisie van de belgische leugen. Een reden te meer om correct maar kordaat het belgische pornowinkeltje te sluiten.

Ray 

Zicht op de financiële wijk Pudong in Shanghai. Om 22 uur worden de lichten gedoofd.

(foto's : Gerda)

23% van de Fransen zou in de eerste ronde zijn vertrouwen schenken aan Marine Le Pen die op deze afbeelding de geel-zwarte sjerp van Flandre draagt. Tot spijt van alle linkse volksverloochenaars vindt in Europa een duidelijke verschuiving naar rechts plaats, naar een herverovering van de eigen identiteit en een afwijzing van de islaminvasie.

Uit het recent antwoord van staatssecretaris voor Maatschappelijke Integratie Philippe Courard (PS) op parlementaire vraag nr. 58 blijkt dat de uitgaven voor ‘dringende medische hulpverlening’ aan illegale vreemdelingen in 2009 maar liefst 39.836.986 euro bedroegen. Op tien jaar tijd gaat het bijna om een vertienvoudiging: in 2000 ging het om 4.623.523 euro.

Er zijn twee factoren die de stijging verklaren: de toename van het aantal illegalen en de steeds ruimere interpretatie van het begrip ‘dringende medische hulpverlening’. Dit laatste blijkt uit het feit dat het niet alleen gaat om spoedeisende behandelingen, maar ook om luxe-ingrepen zoals een neuscorrectie of ivf-behandeling. Ook abortus, prenatale consultatie of borstvoedingsbegeleiding, kortom alle medische verrichtingen waarvoor RIZIV-nomenclatuur bestaat, behoren tegenwoordig tot het gamma van de ‘dringende medische hulpverlening’. België dreigt zo niet alleen het OCMW van de wereld te zijn, maar nu ook nog de uitverkoren ziekenhuisbestemming.

Het Vlaams Belang heeft de voorbije jaren parlementaire vragen gesteld over de oorzaken van de explosieve toename van de uitgaven inzake gezondheidszorg voor illegaal verblijvende vreemdelingen. Op de vraag of er misbruiken vastgesteld werden, bleef de bevoegde staatssecretaris evenwel het antwoord schuldig: hij ‘wenst geen speculaties te doen’ en ‘het is voor zijn diensten onmogelijk om een adequate analyse te maken van de redenen van de stijging’. Van een beleidsman kan men het eerste antwoord aanvaarden, het tweede zeker niet.

Het Vlaams Belang vraagt dat een grondig onderzoek wordt uitgevoerd naar de oorzaken en wil een lijst van medische tussenkomsten die in geen geval als ‘dringende medische hulpverlening’ kunnen aangemerkt worden.

Voorts moet een einde worden gesteld aan het gedoogbeleid tegenover illegalen door werk te maken van actieve opsporing en effectieve uitwijzing. Het blijft onaanvaardbaar dat de kans op regularisarie zowat tien keer groter is dan de kans op repatriëring.

Zoals medegedeeld, zal Angeltjes van vandaag af tot half maart slechts op halve capaciteit verschijnen. Dagelijks komen er enkele algemene stukjes en hernemingen. Gedurende een maand zal er geen actualiteit zijn, wij schakelen ze uit. Hopelijk, maar zeer onwaarschijnlijk, is er tegen onze heropening een nieuwe regering, aangevoerd door Didier Reynders. Of een andere francofoon. U houdt het allemaal wel in het oog, liefst niet in nauwe samenwerking met de N-VA, want die zit te popelen om ons over te nemen.  BHV splitsen is te moeilijk, laat staan belgië opdelen, dus zal De Wever proberen Vlaams Belang te splitsen in goeden en slechten. Hij wil natuurlijk de goeden. Het zal hem zuurder opbreken dan "een extra grote friet met tartaar".

Mocht het niet lukken met een nieuwe regering, dan mag u nieuwe verkiezingen laten  uitschrijven, tegen het seizoen van de ontluikende bloemen en de geurige meiklokjes. Een mooie tijd voor de lente van de Vlaamse revolte.

U krijgt echt zeer veel bevoegdheden doorgeschoven, beste Angeltjesvrienden. Maakt u er vooral gretig misbruik van. Maar vergeet niet, Mijnheer Erik waakt streng en desnoods onrechtvaardig,  over de kwaliteit en inhoud van uw reacties. De mogelijkheid om ons een e-post bericht te sturen is tijdens deze onderbreking uitgeschakeld.

Deze tekst blijft bovenaan staan. Nieuwe stukjes verschijnen elke dag hieronder.

Ray

Er zijn weinig Vlaamse gemeenten zonder een naar Johannes Berchmans genoemde parochie, school, college of straat. In Diest werd op 13 maart 1599 Jan Berchmans geboren, die jezuïet werd en als 22-jarige in 1621 in Rome overleed

Jan Berchmans, die in Rome werd begraven, werd veel later, in 1865 zalig en in 1888 heilig verklaard. Duizenden Vlaamse jongeren die aan een van de vele Johannes Berchmanscollege’s werden gevormd, kregen de jongeman uit Diest als hét grote voorbeeld voor het leven mee.
De heilige Jan Berchmans is de patroonheilige voor jongeren en studenten. Hij werd geboren in het huis ‘De Gulde Mane’ waar zijn vader schoenmaker en lederbewerker was. Het gezin telde vijf kinderen. Als vijftienjarige werd zoon Jan na het overlijden van zijn moeder naar Mechelen gestuurd. Daar vond hij een baantje als dienstbode en met genoeg vrije tijd om schoollessen te volgen. De jezuïetenorde opende toen net een kloostergebouw waar de jonge Berchmans les kon volgen.
In 1616, hij was toen 17, trad hij in als novice. Twee jaar later werd hij als veelbelovende jongeman naar Rome gestuurd om daar zijn priesteropleiding te vervolledigen. In 1621 hij was toen pas 22, moest hij met een zware longontsteking het bed houden. De ziekte zou hem fataal worden.
In 1865, meer dan twee eeuwen na zijn dood in 1621, verklaarde Paus Pius IX Jan Berchmans zalig. In 1888 volgde de heiligverklaring door Paus Leo XIII. Samen met Jan Berchmans werden twee andere jonggestorven jongemannen opgenomen in de rij van de heiligen. 
Johannes Berchmans, die op 13 maart 1599 geboren werd, werd al jong opgemerkt in Diest waar hij elke dag door weer en wind naar de kerk ging om voor het Mariabeeld te bidden. Het bedevaartsoord Scherpenheuvel was ook op loopafstand. De kerk daar werd pas in 1605 gebouwd maar Jan Berchmans is er heel vaak te zien bij het Mariabeeld dat daar toen aan een boom in een houten nis hing.
Jan is ook elke dag present in de kerk om de mis te dienen. Hij loopt altijd gekleed in een soutane. En volgens de verhalen liet hij zich toen al een kroontje scheren. Eenmaal is hij ongehoorzaam: als hij het bevel van vader Berchmans om in de leerlooierij te komen werken negeert.
Zijn tantes, beide begijnen, vinden een plaats als ‘tafelkind’ bij een Mechelse kanunnik. Daar loopt hij elke vrijdag blootsvoets de Kruisweg die door de Dijlestad loopt.

Op 24 september 1616 treedt hij in als novice bij de Jezuïeten. Twee jaar later mag hij naar Rome. In 1621 stort Johannes Berchmans na een verhitte discussie mentaal in. Hij krijgt hevige koortsen en een zware longontsteking. Hij vraagt een kruisbeeld, zijn gebedenboek en een rozenkrans die hij in de handen wil hebben terwijl hij, het ‘Ave Maria Stella’ zingend, op 13 augustus 1621 de geest geeft.

De reputatie van Jan Berchmans is dan al zo groot in Rome dat een menigte relikwieënjagers zijn stoffelijk overschot komt plunderen. Het hart van Berchmans wordt dan in een loden buis naar Leuven gebracht, het dode lichaam zelf wordt in Rome begraven.
Het geboortehuis in de (hoe kan het anders, in de Jan Berchmansstraat in Diest) werd in 1872 ingericht als een bidkapel waar de bewonderaars van toen de ‘zalige’ Jan Berchmans en later de ‘heilige’ Johannes Berchmans konden bidden. Het gebouw in de drukke winkelstraat die naar de Grote Markt leidt, is nu in vervallen toestand. Omdat het huis sinds 1949 een beschermd gebouw is, komt het in aanmerking voor subsidies bij restauratie. In het geboortehuis wordt op woensdagvoormiddagen een mis gecelebreerd.

Liliane Baels ("la môme crevette", zoals de Franstaligen haar destijds noemden*) en de door haar gestrikte rokkenjager, Leopold III, voor wie de domme Vlamingen zich het vuur uit de sloffen liepen ...

Op 12 maart 1950 trokken alle Belgen naar de stemlokalen. De enen tooiden zich met de Belgische driekleur. Of droegen de afbeelding van Koning Leopold III, de betwiste vorst. Een dubbele L rondom de romeinse III: dat waren de voorstanders van een terugkeer. Wie tegen de terugkeer van Leopold was, toonde dit duidelijk met rode insignes en rode sjaaltjes. 
Op 12 maart moest beslist worden welk lot de nog steeds in ballingschap levende Belgische koning te beurt zou vallen. Leopold was het voorwerp geworden van een strijd tussen katholieken en vrijzinnigen over de partijgrenzen heen. De Leopoldisten tegen de antiroyalisten.

Koning Leopold, weggevoerd door de Duitse bezetters, eerst naar Duitsland werd bevrijd door Amerikaanse troepen. Hij vertrok dan met zijn familie naar Zwitserland.
Terugkeren naar het bevrijde België? De bevolking van het land bleek niet direct te begrijpen waarom dat niet kon. In politieke kringen ging men dwarsliggen. Voor de oorlog was Leopold niet altijd even democratisch opgetreden als het hoorde. Tijdens de oorlog trouwde hij met een burgermeisje dat meteen prinses werd. Bovendien werd dat huwelijk eerst kerkelijk en daarna pas burgerlijk afgesloten.

Manifestaties voor of tegen de terugkeer van Leopold III volgden elkaar op in het hele land. De eigenlijke strijd werd achter de schermen en in het Parlement uitgevochten.
Ministers reisden naar de verblijfplaats van de vorst. Leopold zelf, in de ‘onmogelijkheid om te regeren’ werd vervangen door zijn broer, Prins Karel die als Regent van België dienstdoend staatshoofd was.
Leopold zelf verklaarde dat hij zijn lot in handen van de Belgen legde en hij zich bij een duidelijke meerderheid daarnaar zou schikken. Uiteindelijk besliste het Parlement, Kamer en Senaat, dat een volksraadpleging kon worden gehouden

De uitslag van de volksraadpleging die op 12 maart 1950 werd georganiseerd was wel duidelijk. Hoewel. In totaal had 57,68 procent van alle Belgen positief geantwoord op de vraag of de Koning mocht terugkeren. 
Bijna 60 procent, 57,68 ‘ja’ is wel een ruime meerderheid, maar 42,32 procent ‘nee’ was ook een indrukwekkend resultaat. En zoals je steeds met statistieken het voor of tegen kunt bewijzen: er werd gauw ontdekt dat wanneer je de resultaten uit het Vlaamse land vergeleek met de Franstalige, je een andere uitleg krijgt voor de volksraadpleging van 12 maart.

Opgesplitst bleek dat ‘ja’ in Vlaanderen niet 57 procent maar zelfs 72 procent haalde, en waren in Wallonië en Brussel de tegenstanders van een terugkeer in de meerderheid. Met 58 procent tegen en niet eens 42 procent voor.

Als Leopold III op 22 juli op vaderlandse grond landde, werd er geen algemeen feest gevierd. Integendeel. De vorst wordt ook ontvangen met stakingen, tegen-manifestaties, bomaanslagen en er vielen zelfs doden.

Op 1 augustus 1950 neemt Leopold dan de beslissing om af te treden ten voordele van zijn minderjarige zoon Boudewijn. De nationale betoging die op 1 augustus was gepland wordt in extremis afgelast. Het land kan verder leven eerst onder het beleid van de Koninklijke Prins, later van de meerderjarig geworden Koning Boudewijn.

 * La môme crevette : is een figuur uit een toneelstuk van Georges Feydeau, een danseuse uit de Moulin Rouge. De Franstaligen konden het niet hebben dat Liliane Baels uit Oostende, dochter van de West-Vlaamse gouverneur, met Leopold III getrouwd was. Zij was in hun ogen een "garnalen-leurster". Volgens historicus Evrard Raskin was deze zeer mooie vrouw een super-ambitieus kreng.

.

Wie door onze winkelstraten slentert valt het op. Winkelketens van Nederlandse nationaliteit overheersen het straatbeeld. Nederlandse producten? Misschien drink je wel koffie van het huis dat op 11 maart 1753 werd opgericht door ene Egbert Douwes. Van een kruidenierszaak en koffiebrander tot multinational werd een hele weg afgelegd.

Die overheersing vanuit het noorden is ooit wel anders geweest. Neem nu de boeken en encyclopedische uitgaven van Elsevier. De stamvader van de groep was Isaac Elsevier, geboren op 11 maart 1596 uit Vlaams-Brabantse ouders. Vooraleer Isaac bibliothecaris en uitgever van de Universiteit van Leiden werd had hij al wat ervaring opgedaan bij drukker Plantijn in Antwerpen.

Op 11 maart werd in 1793 als Oostenrijker taalman Jan Frans Willems in Boechout geboren. Hij groeide op in Lier, als Fransman. Later werkte hij in Antwerpen als Nederlander. Toen hij ook Belg werd werd hij verbannen naar Eeklo. Later beleefde hij zijn triomf als ‘vader van de Vlaamse Beweging’ in Gent. De culturele organisatie Willemsfonds werd naar hem genoemd en de eerste officiële spelling voor onze taal was zijn werk. Lees daarover meer op 9 januari.

Op 11 maart 1932 werd journalist van HLN, Vlaamse liberaal en Logeman Piet Van Brabant geboren. Hij overleed in 2006.

In 1926 werd de gekende komiek Gaston Berghmans geboren.

En op 11 maart 1951 overleed Philip Van Isacker, bij leven Vlaamsvoelend professor, bankier en politicus en krantenuitgever.

Voetbalfanaten hikken nog steeds na wanneer vermeld wordt dat in 1934 op deze 11e maart de eerste wedstrijd Nederland-België werd gespeeld in Amsterdam. Wie won? De uitslag was 9-1 voor de Nederlanders.

Goede morgen lieve dromertjes,

Zijn we dat geworden?  Zijn we zodanig aan het afstand nemen van de fata morgana van de multiculturele werkelijkheid dat we ons mentaal terugtrekken in herinneringen en dromen?  Gedeeltelijk wel – al was het maar uit geestelijk zelfbehoud.  Als ik door de straten loop, dan heb ik dikwijls de indruk dat ik enkele eeuwen geslapen heb en wakker geworden ben in een griezelfilm. 

Ik ga vandaag even wat verder terug in de tijd dan verleden vrijdag.  De zangeres van vandaag, Lucienne Henriette Delache, werd geboren op 16 april 1913 in Parijs en overleed, veel te jong, op 48jarige leeftijd op 10 april 1962.  Van opleiding was zij apothekeres en ze zong slechts in haar vrije tijd, gewoon voor haar plezier.  Toch zou ze onder de artiestennaam “Lucienne Delyle” de populairste Franse zangeres van de vijftiger jaren worden. 

Jacques Canetti, artistiek directeur van Radio Cité, ontdekte haar in 1939 tijdens een zangwedstrijd voor de radio en nam haar onmiddellijk onder contract.  Een jaar later trouwde ze met Aimé Barelli (1917-1995), een jazztrompettist en schrijver van arrangementen, die haar carrière zou begeleiden.  Ze hadden samen een dochter.  Ze nam vanaf 1939 regelmatig plaatjes op maar pas in 1942 had ze haar grootste succes met “Mon amant de Saint-Jean”.  In 1953 stond ze samen met de jonge Gilbert Bécaud op de planken bij de heropening van de Olympia.  Tevens speelde ze in enkele filmen.  Tegen het einde van de vijftiger jaren ging het snel bergafwaarts met haar gezondheid: ze leed aan leukemie en haar laatste concerten dateerden van 1960.  Twee jaar later overleed ze in Monaco. 

Zoveel mooie liedjes heeft ze gezongen: Un ange comme ça, Domino, Mon coeur est un violon, Judas, Le Rififi, Paname, Tu n’as pas très bon caractère, On n’as pas tous les jours vingt ans, Parlez moi d’amour, J’attendrai…

Graag applaus voor Lucienne Delyle met “Je suis seule ce soir”

Tot volgende week. 

Kusje van Lolita