Ik wil zeker niet de indruk wekken als zou ik Kadhafi nog maar in het minste tolereren want hij is een gevaarlijke gek. Maar aan de andere kant, de zogenaamde "onschuldige" burgers/rebellen/onderdanen lijken mij nu ook niet precies de arme sukkels die naar democratie smachten op zijn westers. Heeft iemand al acht gegeven op hun luidroepse Allahu akhbar? Het zijn volgens mij fundamentalisten die de macht willen overnemen zoals in de andere omringende landen. Het is hier volgens mij een keuze tussen het kwaad en het slechte.

Laat ze het zelf oplossen en sluit de grenzen hier, dat is wat men zou moeten doen.

Foxy

In een museum in de Spaanse hoofdstad Madrid is een schilderij aangetroffen van de Vlaamse schilder Antoon Van Dijck (17de eeuw). Het schilderij 'De Maagd en het Kind' werd voorheen beschouwd als een kopie, en lag al meer dan een eeuw opgeborgen in de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van de heilige Fernando. Dat meldt de Spaanse webstek van elpais.com.
 
Vorig jaar in juli onderwierpen experts het schilderij aan een grondig onderzoek, waarna bevestigd kon worden dat het wel degelijk om een Van Dijck ging. Het schilderij in kwestie werd rond 1625 geschilderd en maakte oorspronkelijk deel uit van de kunstverzameling van de hertog van Medina de las Torres.

Bron : Het Laatste Nieuws

Bart De Wever heeft donderdag de Britse premier David Cameron ontmoet. De voorzitter van N-VA was zeer vereerd door de ontvangst in Downing Street. "Het is een gouden zaak voor de geloofwaardigheid van mijn partij".

De uitnodiging kwam nog al vreemd tot stand. Martin Callanan, een Brit in het Europees Parlement, trok aan de mouw van LDD'er Derk-Jan Eppink met de vraag of hij hem niet contact kon brengen met De Wever. Uiteindelijk stapte de Antwerpse politicus donderdag op een vliegtuig in Deurne met bestemming London City Airport.

"Het helpt de N-VA om af te komen van het imago dat we hebben in landen als Frankrijk of Italië, die hun informatie uitsluitend halen uit de Franstalige media", aldus De Wever in enkele Waalse kranten. "Daarin worden we afgeschilderd als extremisten die buiten Vlaanderen geen vrienden hebben. Dat klopt dus niet, is nu bewezen. En wacht maar, dit is slechts een begin."

De Wever sprak een halfuur met Cameron. Jan Jambon en Liesbeth Homans waren achteraf welkom op de receptie.

Vlaanderen kan dergelijke internationale contacten best gebruiken en wij zullen ze hoofdzakelijk moeten zoeken en realiseren in de Noordelijke landen van Europa. Een goed punt voor De Wever.

Bron : Gazet van Antwerpen

De VN Veiligheidsraad heeft rond half twaalf ‘s avonds onze tijd een resolutie aangenomen die de weg vrij maakt voor militair ingrijpen in Libië. Er waren tien stemmen voor, nul tegen en vijf onthoudingen. Binnen het mandaat valt een no-fly zone en ‘alle noodzakelijke maatregelen’ om burgers te beschermen tegen aanvallen van Moammar Gaddafi, de m&n die zijn eigen burgers vermoordt.  De Verenigde Naties willen geen bezettingsmacht in Libië. Op het centrale plein in oppositiestad Benghazi steeg gejuich op.

Rusland, China, Brazilië, India en Duitsland onthielden zich van stemming. Frankrijk, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Bosnië en Herzegovina, Gabon, Libanon, Nigeria, Colombia, Portugal en Zuid-Afrika stemden voor.

Wat er ook van zij, de Libische toestand zal een stroom vluchtelingen op gang brengen die hun strijd veilig verder zullen zetten vanuit Europa, dat machteloos elke invasie ondergaat. 

Gisteren, 17 maart 2011 vierde Italië de 150ste verjaardag van zijn eenwording, doch de feestelijkheden verlopen niet rimpelloos. Zo kondigde de gouverneur van Zuid-Tirol, Luis Durnwalder van de - nochtans gematigde - christendemocratische Südtiroler Volkspartei, eerder al aan dat de ‘noordelijkste Italiaanse provincie’ geen officiële vertegenwoordiging naar de feestelijkheden zou sturen. Ook de Oostenrijkse president liet weten niet op de feestelijkheden aanwezig te zullen zijn.

De verklaring daarvoor ligt voor de hand. De Duitssprekende Zuid-Tirolers beschouwen zichzelf immers niet als Italianen en hebben daar ook zo hun redenen voor. Om te beginnen maken zij – in tegenstelling tot de rest van het land – ‘slechts’ 92 jaar deel uit van de Italiaanse staat, en dit dan nog zonder dat zij daar ooit hebben mee ingestemd.

Wie de geschiedenis van de Alpenregio kent, weet bovendien maar al te goed dat de Zuid-Tirolers weinig reden hebben om de onvrijwillige scheiding van het Oostenrijkse moederland uitbundig te vieren. De annexatie na de Eerste Wereldoorlog betekende voor Zuid-Tirol immers het begin van een lange lijdensweg. Slechts door een taaie en ongebroken vrijheidsstrijd slaagden de Zuid-Tirolers erin hun identiteit te vrijwaren. De meest roerige periode mag dan wel achter de rug liggen, maar ook meer dan negentig jaar na de brutale aanhechting van Zuid-Tirol is Italië er niet in geslaagd voor de Tirolers bezuiden de Brenner een tweede vaderland te worden. Uit een peiling die eind vorig jaar werd uitgevoerd, blijkt dat liefst 95 procent van de Zuid-Tirolers zichzelf niet als Italiaan beschouwt. Alles wijst er dan ook op dat de roep om ‘ein Tirol, los von Rom’ de volgende jaren nog luider zal weerklinken dan ooit voorheen. We wensen de Zuid-Tirolers in hun volgehouden vrijheidsstrijd alvast veel succes !

@vb 

In november 2009 trokken de Zwitsers naar de stembus om van hun recht op directe democratie gebruik te maken: met het Minaretteninitiative (referendum) stemden ze tégen de bouw van minaretten in hun mooie Alpenland.  Daarop trokken vier moslimverenigingen naar het Geweten van Europa (Europees Hof van de Rechten van de Mens) om ons diets te maken dat democratie niet rijmt op islamtheocratie. 

De Zwitserse Bundesrat (fed. parl.) ziet zich verplicht van zijn vetorecht gebruik te maken om te verhinderen dat deze klacht door de daarvoor verantwoordelijke Kleine Kamer zou doorverwezen worden naar de Grote Kamer. Wat lijkt op juridische pennenlikkerij heeft echter ook inhoudelijke redenen.  De in Straatsburg hangende minaretklachten zijn voor de Bundesrat een doorn in het oog.  Een mogelijk verdict van het Geweten dat het minarettenverbod een inbreuk op de mensenrechten is en bijgevolg moet teruggeschroefd worden, zou Zwitserland onder druk zetten.  

Wij hebben al bericht over de gang van zaken bij het indienen van een klacht bij het Geweten : slechts als alle rechtsmiddelen in eigen land uitgeput zijn, kan men zich tot het Geweten wenden.  Maar er zijn ook uitzonderingen.  De vier moslimverenigingen (Muslimische Liga Schweiz, Stiftung Muslimische Gemeinschaft Genf, Kulturelle Vereinigung der Muslime in Neuenburg en de Genfer Vereinigung der Muslime) kunnen in Straatsburg aanvoeren dat een klacht in Zwitserland zinloos zou zijn : ten eerste omdat het Zwitsers gerecht volgens de huidige wetgeving geen enkel artikel uit de grondwet kan aanduiden waartegen een inbreuk gepleegd werd, ten tweede omdat er geen concreet voorbeeld kan aangehaald worden tegen het welke men een klacht kan indienen ; geen enkele bouwaanvraag van een minaret werd tot op heden verboden.  Als de minaret in Langenthal mag gebouwd worden zou het nog jaren kunnen duren vooraleer er een volgend bouwaanvraag wordt ingediend.

De Bundesrat heeft tot nu toe tevergeefs geprobeerd het onheil van een dreigend vonnis uit Straatsburg af te wenden : in september 2010 diende het een verzoekschrift in bij het Geweten om de klachten niet-ontvankelijk te laten verklaren.  En nu stelde het zijn veto tegen de afstand aan de Grote Kamer, waardoor de klachten aan gewicht zouden toenemen.

Volgens Falco Galli, hoofd van de informatiedienst van het ministerie van justitie, zou het niet gebruik maken van het vetorecht kunnen uitgelegd worden dat de klachten inderdaad ernstig zijn.  Bovendien heeft Zwitserland tijd nodig mocht het land zelf in de minarettenkwestie actief moeten worden.  Met de behandeling in de Kleine Kamer als bijkomende instantie heeft Zwitserland meer tijd.  De situatie is voor de Bundesrat niet bepaald comfortabel : enerzijds heeft het parlement zich tegen het minarettenreferendum geuit en anderzijds ziet het zich gedwongen het resultaat van het referendum op internationaal niveau te verdedigen.  Het Geweten heeft de ontvangst van het CH-veto bevestigd en zou de Bundesrat over het verloop van het proces op de hoogte houden.
(Wordt vervolgd).

Floriaan Terbeke
Bron: Berner Zeitung

kan nog even duren
 
't zou nog even kunnen duren
vooraleer een "VETTE VIS"
uit de pan van bart de wever
op ons bord verschenen is
't zou nog even kunnen duren
eer de "REVOLUTIE"  komt
belgië stond voor heter vuren
dan de wever's grote mond
't zou nog even kunnen duren
dat ziet zelfs het kleinste kind
dat men zonder samenwerking
nooit de " UITRIT VLAAND'REN" vindt
bart zal binnenkort wel leren
wie de baas is in dit land
wil hij ooit het tij doen keren
gaan we samen hand in hand
voeren we éénzelfde strijd
boven politiek verheven
voor de onafhanklijkheid
 
maar zoals de zaken lopen
haalt de haat de bovenhand
blijft hij Vlaanderen verkopen
aan ZIJN vorst en 't apenland !

jos
 

Dag lievelingen,

Heeft er iemand ooit van “blue-eyed soul” gehoord ?  In het midden van de zestiger jaren kwam deze uitdrukking tot stand in de VS als reactie op het soulmonopolie van de meer gepigmenteerde aardbolbewoner.  Ook blanke muzikanten / zangers konden immers R & B en soulmuziek brengen.  Het beste voorbeeld hiervan zijn Bill Medley en Bobby Hatfield.  Ze begonnen hun carrière in 1962 onder de naam “Paramours”; na een optreden riep een enthousiaste fan “That’s righteous, brothers”  (da’s het ware, broeders) en dit werd opgepikt: hun muziek werd als “righteous” (het ware, het echte) beschreven.  Ze veranderen hun naam dan ook volgens het compliment in “The Righteous Brothers”.

Zowel Medley als Hatfield hadden beiden een uitzonderlijke stem met diepgang, controle, timbre en bereik.  Medley zong de lagere tonen met zijn diepe bas en Hatfield verzorgde de hogere registers met zijn hoog tenorbereik.

In 1964 werden ze door platenproducer Phil Spector onder contract genomen en in een jaar later was het bingo met “You’ve lost that loving feeling”, een internationale hit.  Het zou een van de meest succesvolle popplaatjes van hun tijd worden, ondanks het feit dat het de standaardduur, geschikt voor een radiouitzending, oversteeg.  Naar schatting zou het meer dan 8 miljoen keren op de radio uitgezonden zijn.  In dat zelfde jaar hadden ze verschillende succesnummers, o.a. het keuzelied van vandaag, “Unchained Melody” dat eigenlijk de B-kant van “Hung on You” was.

Het duo schoot niet goed op met Spector en hun contract werd verkocht aan Verve/MGM Records in 1965.  In 1968 zouden Medley en Hatfield uit elkaar gaan; in 1974 probeerden ze het weer samen, hadden enkele kleinere successen maar vanaf 1976 gingen ze elk hun eigen ding doen.  

In 1987 had Bill Medley een schitterende comeback: samen met Jennifer Warnes zong hij het titellied “The time of my life” van de film “Dirty Dancing”  met de inmiddels gestorven acteur Patrick Swayze.  Het lied werd een internationale bestseller.  

Dat The Righteous Brothers terug in de belangstelling konden komen, danken ze aan de film “Ghost” – weer met Patrick Swayze in de hoofdrol – waar hun Unchained Melody quasi de akoestische affiche was.  In 2003 kregen ze een ereplaats in de Rock and Roll Hall of Fame.  Bobby Hatfield werd een half uur voor zijn gepland optreden met Bill Medley dood gevonden in zijn hotelkamer in Kalamazoo, Michigan, op 5 november 2003.  Volgens het autopsierapport werd zijn dood veroorzaakt door cocaïnegebruik. 

Hier volgt Unchained Melody door de Righteous Brothers – als je het mij vraagt een absolute klassieker.

Kusje

Lolita

TOKIO - Op internet is een blog van een medewerker uit de kerncentrale van Fukushima verschenen. Hij omschrijft de bange uren tijdens het tsunami-alarm.

,,In het midden van het tsunami-alarm - het was nacht en we konden amper zien wat we deden - bleven we werken om de reactors te herstellen. We bevonden ons vlakbij de zee en wisten dat dit een dodelijke opdracht kon zijn."

,,De machine om de reactors af te koelen bevond zich vlakbij de oceaan en was vernield door de tsunami. Iedereen deed zijn uiterste best om de machine te herstellen. We moesten vechten tegen de slaap en de honger, we sleepten onszelf naar het werk."

,,Veel van ons zijn er nog niet in geslaagd hun familie te contacten, maar blijven zich focussen op het werk."

,,Dit bericht moet meer dan één persoon bereiken. Iedereen in de kerncentrale is aan het vechten, zonder weg te lopen."

,,Aan alle omwonenden van de centrale wil ik mijn diepe verontschuldigingen aanbieden."

De man sloot zijn bericht af met de volgende woorden: ,,Er zijn mensen aan het werken om jullie te beschermen, zelfs ten koste van hun eigen leven."

Bron : Algemeen Dagblad

De ijdele driftkikker Phara de Aguirre werd door het 0000-onderdeurtje, Canvas, op een zijspoor gezet.  Madame Phara, die zichzelf beschouwt als een onmisbare kwaliteitsjournaliste had na zes maanden loopbaanonderbreking, gedacht dat de rode loper zou uitgelegd worden om haar intrede op 1 april met de nodige luister te vieren.

In plaats van de rode loper, mocht zij bij de baas antichambreren om te vernemen dat het programma dat onder haar pretentieuze voornaam de ether inging, opgedoekt is.  Zij mocht als vijfde wiel aan de wagen één avondje "Reyers laat" presenteren. Madame is ontdaan en is nu op zoek naar een andere bezigheid bij de 0000, de 0verbodige 0nvlaamse 0penbare 0mroep.

Dit kan allemaal bij de in geldnood verkerende regimezender met zijn 3000 ronddolende personeelsleden. Zelfverklaarde vedettes met het aureool van hun linxe gelijkhebberigheid, laten hun job voor een half jaar in de steek (het heilige  personeelsstatuut laat dergelijke strapatsen toe), keren zelfverzekerd terug en gaan in de pers uithuilen, omdat ze hun vedette-status kwijt zijn.  Let wel, madame Phara staat niet op de straat. Zij is een vastbenoemde ambtenaar en zij wordt gewoon doorbetaald, ook als zij niets doet.

Deze socialistische kwezel worde, de kijkers ten bate, het medium ter ere, voor de rest van haar dagen van het scherm geweerd. Zo vragen wij, uit naam van het goede fatsoen.

Savat

Met de trein valt meer te beleven dan lang en soms vruchteloos wachten op een waaierig en kil perron. Eens u zich genesteld heeft, kan er best wat plezier gemaakt worden. U kan luidruchtig gebruikmaken van uw GSM en in uw eigen dieventaaltje de medereizigers een kleedje passen. De echte durvers roepen er in krakkemikkig Nederlands enkele verwensingen bij, genre "kankerhoeren, tyfuskop, ik snij je keel over".  U zal merken, de sfeer komt er direct in.

De NMBS zelf draagt zijn steentje bij in de figuur van een controleur die de vervoerbewijzen komt nazien. Daar kan je pas lol mee beleven. Je mag de man of de vrouw uitschelden, beledigen, bedreigen, overgaan tot licht geweld en als het het helemaal wild wordt, komen slagen en verwondingen uitstekend van pas.

Tot zover de feiten. Nu de cijfers.

In de categorie "beledigingen" stijgen we van 157 in 2008, naar 183 in 2009 en 231 in 2010. Niet overdreven, maar hoopgevend. De "lichte geweldplegingen" stegen van 175 in 2008 tot 239 in 2010, en de "bedreigingen" van 346 tot 438. In de categorie slagen en verwondingen is de stijging het opmerkelijkst : van 102 in 2008 tot 143 in 2009 en 177 in 2010.

Zo ziet u maar dat het beschaafde sociale verkeer het openbare vervoer flink bijbeent. 2011 wordt ongetwijfeld wéér beter.

Ray

Het Europees parlement besprak naar jaarlijkse gewoonte het rapport met de misleidende term 'voortgangsrapport' over de situatie rond Turkije. Zoals steeds stelde het rapport vooral vast dat er géén vooruitgang is. Europees parlementslid Philip Claeys riep op om ermee op te houden de Europeanen én de Turken te bedriegen, en de onderhandelingen over toetreding definitief stop te zetten.

De eerste moslimpresidente van Amnesty International, Irene Kahn van Bangladesh werd eind 2009 aan de deur gezet met een riante ontslagvergoeding.  Het nieuws lekte pas uit in februari van dit jaar.

Amnesty International staat overal op de bres om selectief verontwaardigd de hoofdrol te vertolken als het geschokte wereldgeweten.  Dit soort organisaties is zo links als de pest, vooringenomen als de cholera en probeert zich voor te doen als een onkreukbare en neutrale instelling.  Geld wordt bij mekaar gebedeld door lidmaatschappen aan te smeren bij jonge beïnvloedbare mensen, schoolgaande jeugd, linkse domoren en naiëve zielen.  De grootste kapitaalbrokken worden binnengesleept via donaties en subsidies van allerlei openbare besturen waar socialisten en semi-progressieven een vinger in de pap hebben. Alhoewel dit laatste formeel ontkend wordt, maar giften via de talloze VZW's en dergelijke nevenorganisaties van openbare besturen worden natuurlijk wel aanvaard.   Amnesty International doet vaak beroep op gratis vrijwilligers. Het aantal betaalde werknemers is niet makkelijk te achterhalen maar de zaak wordt stevig op kapitalistische voet geleid met fikse salarissen en extra-voordelen voor de top.

Zo verdiende Irene Kahn een jaarsalaris van € 155.000 (€ 13.000 per maand) + onkosten en extra-legale voordelen. 

In de politieke graaiwinkel die AI is, had Kahn heel wat tegenstanders. De een vond haar te laks, de andere te combattief, punt is dat zij niet gewiekst genoeg was, om de tegenstellingen te overbruggen en over onvoldoende gezag beschikte. Kwatongen verwijzen voor haar intellectuele en bestuursfalen naar haar islamitische achtergrond.  Maar dat zijn slecht-geïnspireerde en discriminatoire figuren.  Hoe dan ook, de vrouw werd afgevoerd en zij ondertekende een dadingsovereenkomst met een zwijgclausule voor € 600.000, bijna 4 jaarsalarissen. Ook haar adjuncte werd uitgewuifd met een zwijgpremie van € 350.000

Als uw kinderen en kleinkinderen thuiskomen met AI-bedelboodschappen, schenk gul voor het goede doel : dikke weddes voor linkse graaiers. Vroeger waren het pastoors en paters die geld uit onze zakken haalden, nu zijn het de simpelen van links.

Ray

De Europese Commissaris van Energie Guenther Oettinger (D) noemde Japan gisteren in het Europees Parlement een ‘rampenscenario’. De situatie in de Fukushima Dai-Ichi is volgens hem volledig uit de hand gelopen.

De uitspraken van Oettinger bleven niet zonder gevolgen voor de olieprijs, die tijdens de afgelopen dagen wild heen en weer bewoog. Enerzijds is er de verwachting dat Japan als gevolg van de ramp minder olie gaat nodig hebben.

Anderzijds wordt er nog steeds gevochten in Bahrein en Libië, terwijl het in andere landen van het Midden-Oosten eveneens onrustig blijft. Het is daarom onduidelijk om de toekomstige richting te voorspellen die de olieprijs gaat inslaan.

Phil Flynn, vice president research bij PFGBest in Chicago, is van mening dat de oliemarkt in de komende dagen erg volatiel kan blijven. Pas wanneer de rust terugkeert, zal de mist boven de oliemarkt kunnen optrekken.

http://moneytalk.rnews.be/nl/economie/geld-en-beurs/

Als iemand de prijs verdient van rebelse oppositieleider in het Europarlement, dan is dit ongetwijfeld Nigel Farage van de UKIP (United Kingdom Independent Party).  Deze man ontziet niemand van de Europese elite en hij ontmaskert met zijn grote welsprekendheid keer op keer de hypocrieten die onze Europese jeugddroom misvormd hebben tot een nachtmerrie. Een vertaling :

Mijnheer Van Rompuy, ik hoop dat u de oproepen tot militaire acties in Libië zal weerstaan. Inderdaad, uw liberale landgenoot, Mijnheer Verhofstadt heeft een heftige pro-oorlog speech gehouden over "de helden" van Libië.
Ik hoop dat u de verleiding zal weerstaan omdat er geen legitimatie of eensgezindheid binnen de EU bestaat om militair in te grijpen.  Een militaire actie beginnen is één ding, er mee ophouden is een andere zaak. Libië kan inderdaad een tweede Viëtnam worden. Gaddafi zelf, dat is een ander paar mouwen, en u heeft volkomen gelijk als u zegt dat wat in Libië gebeurt, totaal afkeurenswaardig is.  Maar dat wisten wij al voor het oproer. Net vorig jaar verklaarde Gaddafi de heilige oorlog aan de Zwitsers en hij probeerde de EU te chanteren, herinnert u het zich ?  Hij zei, geef ons 5 miljard euro, of wij sturen een vloedgolf migranten op jullie af.
En natuurlijk Gaddafi is de man die Al Megrahi omhelst, de grootste massamoordenaar uit de Britse geschiedenis (NvdR : de verantwoordelijke voor de Lockerbie tragedie)

Wat u ons echter niet vertelde in uw speech, is dat u mijnheer Gaddafi goed kent.  Inderdaad in de maand december bent u op bezoek bij hem geweest, is het niet ?  Herinnert u het zich ?  Er bestaat zelfs een mooie foto van u en mijnheer Gaddafi terwijl u mekaars handen vasthoudt.  Ik ga het u eerlijk zeggen, ik heb u nog nooit breder zien glimlachen of er gelukkiger weten uitzien dan op deze foto. Is hij misschien een oude drinkebroer van u ?  Ik weet het niet. Maar ik vraag me af, waarom ?  Waarom wilde u per se op de foto met Gaddafi ?  Ik zeg het u ronduit, sedert u President van Europa geworden bent samen met uw boezemvriendinnetje, de nobele barones Ashton die voor Buitenlandse Zaken optreedt, wordt u op het wereldtoneel gezien als een stel politieke pygmeeën.

Bij Wikileaks konden we lezen dat u zeer ongelukkig was, dat u niet herkend werd  en dat u werd afgewezen door Obama, maar hier in Libië kreeg u de kans op erkenning door een staatshoofd. . Ik denk niet dat het een wijze daad was te paraderen met dictators. De Britse Labourpartij heeft gelijkaardige misstappen begaan. Maar ik vraag u op de man af, met de afschuwelijke zaken die zich momenteel afspelen in Libië, ik vraag het u : aanvaard u, dat gefotografeerd worden samen met Gadaffi  in december, een beoordelingsfout was  en als u dit doet, wil u zich dan alsjeblief verontschuldigen ? Dank u.

Deze video dateert van februari 2011 en geeft een beeld van Duitse scholen in migrantenwijken. De talloze geldverslindende projecten om hoofdzakelijk moslim-migranten te integreren zijn falikant mislukt : deze jongeren groeien op voor galg en rad, wat helaas slechts een figuurlijke omschrijving is.  Het drama is, dat deze verloren generatie op haar beurt nieuwe verworpenen voortbrengt die niet ontsnappen aan hun omgeving van haat en geweld. De politiek-correcte verantwoordelijken zijn op de hoogte van deze wantoestanden en zij reageren zoals we dit van hen gewoon zijn : een spreekverbod opleggen aan het onderwijzend personeel en verder de boel laten verzieken. 

Belgen die in de Japanse hoofdstad Tokio wonen roepen de Belgische media op om het rustiger aan te doen met de berichtgeving over de situatie na de aardbeving en de tsunami. "Al de doemscenario's die in het Belgische nieuws verschijnen doen onze families enkel panikeren."

Volgens onze landgenoten ter plaatse is er in Tokio weinig van de ramp die zich in het noordoosten van het land voltrokken heeft te merken. "De situatie in Tokio is normaal, veilig en rustig", meldt Philippe Sequaris, die in het centrum van de Japanse hoofdstad woont. "Zowat alle Belgen in Japan zijn verontwaardigd over hoe de Belgische media de situatie beschrijven", zegt hij.

Landgenoot Wouter Laleman, die bij de American School in Japan werkt, sluit zich daarbij aan. "Ik vraag de Belgische journalisten te stoppen met onze families in België de stuipen op het lijf te jagen", schrijft hij verontwaardigd. "Hier in Tokio gaat het leven zijn gewone gang. Mijn kinderen gaan naar school zoals elke dag, de winkels zijn sinds vandaag terug open. Het is waar dat er de afgelopen dagen wat schaarste geweest in voor sommige producten zoals melk, brood, rijst, batterijen en benzine, maar die situatie is verbeterd. Alle foto's die je ziet van lege winkelrekken geven een vertekend beeld van de werkelijkheid."

Vertrouwen

Over de impact die de ramp op miljoenenstad Tokio zal hebben maakt de Belg zich niet druk. "De nucleaire situatie in Fukushima is ernstig voor de onmiddellijke omgeving maar de suggestie dat er een dreiging is voor Tokio is onzin", zegt hij. "Dat een kerncentrale die op zulke korte afstand van het epicentrum van een der zwaarste aardbevingen totnogtoe, gevolgd door een vernietigende tsunami, slechts relatief weinig gevaar oplevert, geeft mij eerder vertrouwen in hoe goed die dingen wel gebouwd zijn dan omgekeerd."

Tsjernobyl

"Elke vergelijking van Tsjernobyl met wat hier gebeurt is ongepast, zowel in oorzaak als in resultaat", vervolgt Laleman. "Tokio is veilig. Al de rest is brol. Saai? Spijtig voor al wie liever iets spectaculairder schrijft of leest, maar de werkelijkheid in Tokio is niet spectaculair. Je zou denken dat de onze ramptoeristen al genoeg hebben om mee content te zijn met wat er in Sendai gebeurt."

"Het zou goed zijn moesten sommige van onze journalisten een beetje soberder te werk gaan en die vette kluif headline met de woorden 'Tokio' en 'nucleaire ramp' erin aan zich laten voorbijgaan. Spendeer die energie aan het helpen van mensen die onze steun nodig hebben", besluit Laleman.

Bron : Vandaag.be

(foto USA Navy)

De onvoorstelbare catastrofe die Japan getroffen heeft en haar verwoestende gevolgen, hebben heel de wereld geschokt. De aardbeving en de tsunami hebben hun tol geëist maar de nucleaire dreiging is nog steeds aanwezig in "de ergste ramp in Japan sinds de Tweede Wereldoorlog", zoals de premier van Japan het noemde. We spraken met de Nederlandse liberaal Hans van Baalen, voorzitter van de Parlementaire delegatie voor Japan, over de ramp, haar gevolgen en wat de EU kan doen om te helpen.