Voor het eerst sinds het overlijden van zijn echtgenote Marie-Rose Morel doet Frank Vanhecke weer politieke uitspraken, meldt Lex Molenaar in Gazet van Antwerpen. Hij spreekt zijn waardering uit voor de N-VA, omdat die partij het been stijfhoudt in de federale onderhandelingen. "Die houding van de N-VA kan ik waarderen", aldus Vanhecke. "Zoals de zaken nu evolueren, is N-VA voor radicaal Vlaamsgezinden de enige nuttige stem." Een uitspraak die kan tellen voor een zetelend Euro-parlementslid van Vlaams Belang.

Na de prominente rol van Bart De Wever tijdens het afscheid van Marie- Rose Morel in de Antwerpse kathedraal rees de vraag of Vanhecke een overstap overwoog naar de N-VA. Maar dat blijkt niet het geval.  "Ik geloof niet dat ik voor Bart De Wever een meerwaarde kan betekenen", zegt hij. "Bovendien hadden Marie-Rose en ik allebei al besloten om ons terug te trekken uit de politiek. Ik werk mijn Europees mandaat af en over twee jaar ga ik iets anders doen."

Wat verstaat Vanhecke onder zijn politiek mandaat afwerken terwijl hij vooral affiniteit vertoont met de NVA en de radicale Vlamingen oproept voor die partij te stemmen ? Stemt hij oo in met de linkserige en anti-Vlaamse standpunten van zijn NVA-collega Brepoels in het Euro-parlement ? Wat is dat voor een ongeloofwaardige houding ?  Een consequent iemand stapt uit zijn partij en laat zijn mandaat aan een opvolger.  En wat met de dubbelzinnige opmerking (of is het een verdoken sollicitatie ?) : "Ik geloof niet dat ik voor Bart De Wever een meerwaarde kan betekenen".

Mensen toch, wat een kleinmenselijke toestanden allemaal. Wij hebben altijd een welgemeend respect gehad voor Frank Vanhecke en wij leven mee met zijn grote verdriet.  Met zijn huidige opstelling kan Vanhecke voor ons het rijtje vervoegen van de ongeloofwaardigen die al jaren Vlaams Belang beschadigen met hun uitlatingen in de regimepers. Als het Frank zo hoog zit, kan hij best zijn partij verlaten. Of wellicht kan de partij zelf een initiatief nemen. Het zou de duidelijkheid en de politieke geloofwaardigheid ten goede komen.

Ray

http://www.gva.be/nieuws/binnenland/aid1028921/frank-vanhecke-n-va-is-geloofwaardiger-dan-vb.aspx

Het parlement heeft vrijdag unaniem ingestemd met het voorstel van de regering in lopende zaken om militair mede op te treden in of tegen Libië.

Lopende Zaken omvatten nu ook al beslissingen over oorlogsvoering, zij het dat de actie(s) onder een andere naam plaatsvinden.  Dit gaat wel erg ver en wat ons betreft : dit gaat er over.

'We zijn een solidaire partner, ook in Navo-verband', zei minister van Buitenlande Zaken Steven Vanackere vanmorgen. De drie voorwaarden om deel te nemen aan een interventie zijn vervuld, vond het kernkabinet. Met name: een reële nood aan een interventie, een mandaat van de VN en steun van de Arabische landen. Dat is het geval, volgens Vanackere.

Het parlement steunt de beslissing van het kernkabinet volmondig. De gemengde Kamercommissie Buitenlandse Zaken/Defensie zat vanmiddag samen en keurde een resolutie goed waarin gesteld wordt dat het parlement de VN-resolutie verwelkomt, dat de voorwaarden voor een actie tegen Kadhafi ingevuld zijn en dat de Belgische regering actief moet deelnemen.

Pardon, de belgische regering ?  Gaat Leterme en zijn irreguliere bende de battle-dress aantrekken, het Libische luchtruim controleren en desnoods een landing op de kusten van Kadhafiland uitvoeren ?  Als dat het geval is, steunen wij vrolijk en enthousiast deze beslissing. De actieve deelname zal natuurlijk gebeuren door het ABL, dat de isico's zal lopen, terwijl de would-be vechtjassen uit de Wetstraat met de veren van een mogelijke overwinning zullen pronken. Zoals het steeds in elk militair conflict gaat. De ijzervretende generaals en de laffe politici sneuvelen nooit. Het zijn de jongens en de meisjes van naast de deur die in een uitzichtloos conflict het leven laten.

Waarom deze tussenkomst in Libië en niet in Jemen of Bahrein ? De gekken die daar aan het bewind zijn, vermoorden ook de eigen protesterende bevolking. 

De Kamercommissie spreekt in de resolutie bijgevolg ook haar steun uit voor een Belgische deelname. Enige amendement : het parlement wil van iedere stap die de regering zet in deze zaak op de hoogte gehouden worden. Het gaat immers over een regering van lopende zaken, benadrukte de Kamercommissie. De parlementsleden worden plots generaaltjes en militaire strategen. De misselijke roepsocialist Van Maele en de Groene Pacifisten zullen zich over de militaire plannen van de Nato buigen en hun wijze adviezen verstrekken. De grote en de kleine tjevenpartijleden (Cd&V en NVA) van wie de meerderheid nog nooit een geweer in de hand heeft gehad, zullen strategische discussies voeren, gebogen over stafkaarten zoals Rommel en Montgomery.  De Wever zal als Veldmaarschalk met een aangepaste veldkeuken de troepen inspecteren.

België kan volgens De Crem deelnemen door F-16's, fregatten of de mijnenjager Narcis in te zetten. De F-16's en de mijnenveger bevinden zich al in de regio van de Middelandse Zee en zijn dus snel inzetbar. Het zou gaan om zes straaljagers.

Grondtroepen zijn geen optie, verzekerde De Crem vanmiddag in de Kamercommissie. 'Dat maakt immers geen deel uit van het NRF (Nato Reaction Force) dat ons land aanbiedt', aldus De Crem. F-16's en een mijnenveger behoren wel tot de opties.

Een Belgische deelname zal er wel pas in een tweede fase komen, op vraag van de Navo. 'Wij moeten in een tweede fase andere acties voorzien dan degene van landen die nu al kunnen tussenkomen, zoals Frankrijk, Groot-Brittannië of de VS', zegt Vanackere.

De VN-veiligheidsraad keurde afgelopen nacht een resolutie goed die een vliegverbod instelt boven Libië en 'alle maatregelen noodzakelijk maakt' om de burgerbevolking in Libië te beschermen. Welke burgerbevolking moet beschermd worden ? Wie zijn de goeden, wie zijn de slechten ?

De tekst zegt ook uitdrukkelijk dat er geen 'occupation forces' (bezittingstroepen) gestuurd mogen worden. Maar volgens de Belgische minister van Buitenlandse Zaken Vanackere betekent dit niet dat er geen grondtroepen kunnen worden ingezet. Waarmede hij direct tegenspreekt wat hij voordien had verklaard.  Zo kennen  we Vanackere, die zich in zijn sas voelt, dat hij als ontslagnemend minister een rol mag spelen in een oorlogje.  Hij is al aan het oefenen voor de gelegenheidssmikkel die hij zal opzetten als een van onze jongens of meisjes sneuvelen. Wat we uit de grond van ons hart niet wensen.

Eerlijk gezegd, wij kijken met verbazing toe, hoe plots een mentaliteit ontstaat van strijdlustige bevlogenheid bij lieden die normaal met hun aktentasje in de hand tussen 9 en 5 zich met administratieve zaken, toepasiing van reglementjes en verbodsbepalingen bezighouden.

Natuurlijk is Kadhafi een gek, die zijn eigen mensen vermoordt, omdat ze zijn dictatoriale streken beu zijn. Dit is pure misdaad en deze criminele gek moet gestopt worden.  Of het echter de taak is van een land zonder regering, een land dat niet in staat is zijn eigen stammentwisten te beslechten, om mede in de militaire vuurdans te springen, valt zeer te betwijfelen. 

Wij kunnen genuanceerd genoeg pro- en anti-argumenten opsommen en waarderen in deze pijnlijke kwestie. En precies daarom, gaan wij niet akkoord met de huidige belgische interventie. Het spijt ons.  De belgische beslissing is o.i. niet democratisch te verantwoorden en zij dient enkel om het geschonden belgische imago op het internationale theater op te poetsen.  Wat een intrieste schijnvertoning.

Ray

Het was een droom van Johan Anthierens, de scherpzinnige journalist en essayist, die deze maand precies elf jaar geleden overleed : hij wou dat het gedicht "Bericht aan de reizigers" van Jan Van Nijlen een plaats kreeg in het Antwerpse Centraal Station. Gisteren was het zover: om 11 uur werd het gedicht als muurschildering, in een ontwerp van Gert Dooreman, onthuld in aanwezigheid van Elisabeth Erauw, de weduwe van Johan Anthierens en stadsdichter Peter Holvoet-Hanssen. De beginzinnen zijn bekend: ‘Bestijg den trein nooit zonder uw valies met dromen, dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen'

Radio 1 Presentatrice Ruth Joos was samen met Brigitte Raskin één van de aanjagers van het initiatief dat uiteindelijk door de NMBS en Antwerpen Boekenstad vorm kon worden gegeven. Antwerpen Boekenstad, een organisatie ontsproten aan Antwerpen Wereldboekenstad (2004), bezit intussen ruime ervaring inzake het brengen van poëzie in de openbare ruimte; in 2004 was er het Boerentorengedicht van Tom Lanoye en momenteel is de organisatie ook met "gedichtenmuren" in de weer. Een eerste gedichtenmuur met de tekst De zwerver van Wannes Van de Velde prijkt op Café 't Half Souke en najaar 2010 werd het gedicht De pijnfuif van Gust Gils op café Köln aan de Stadwaag ingehuldigd. Op het verlanglijstje staan ook gedichtenmuren met werk van Hugues C. Pernath en Paul van Ostaijen.

Maar vanaf nu kan de pendelaar, in één der mooiste stationsgebouwen ter wereld (dixit het tijdschrift Railway Terminal World én Newsweek) even verwijlen bij de tekst van Jan Van Nijlen (1884-1965). Zo brengt Antwerpen een eerbetoon aan een dichter die opgroeide in de  stationsbuurt en niettegenstaande succesrijke publicaties en bekroningen  vanaf de jaren vijftig stilaan in de vergetelheid was beland. Johan Anthierens heeft via woord en geschrift (onder meer met een radiodocumentaire in 1996 voor Radio 3) Van Nijlen altijd weer pogen te rehabiliteren.

 Bron : www.depapierenman.be

Bericht aan de reizigers

RABAT - "De Arabische revoltes betekenen een bedreiging voor het Westen", aldus de leidster van het rechtse Front National in een interview met het Marokkaanse weekblad Actuel, dat vandaag verschijnt. "Ik ben ontzettend blij dat volkeren opkomen voor de democratie.  Ik hoop echter dat dit niet aangegrepen worden door fundamentalistische groepen om de machten te grijpen"

"Zelfs als de fundamentalisten niet aan de basis liggen van deze revoluties, kunnen zij er hun machtspositie door versterken. Het tweede onmiddellijke gevaar, is dat er een massale exodus op gang komt, waarbij vooral Frankrijk in het vizier komt, want mijn land heeft het meest lakse immigratiesysteem dat bestaat".

Verwijzend naar de vloedgolf van clandestiene Tunesiërs, zegt Marine Le Pen : "Die toevloed van Tunesiërs is onbegrijpelijk. Dat men mij zegt dat er asiel moet toegkened worden als een totalitair regime ontvlucht wordt, dat kan ik billijken.  Maar in hun geval, ontvluchten zij de democratie."

Over de dubbele nationaliteit is zij ook duidelijk : haar partij is er ronduit tegen. "Wij geloven dat iedereen een identiteit en een nationaliteit bezit.  Niet twee.  Deze dubbele nationaliteit heeft generaties mensen voortgebracht die niet weten wie zij zijn, van waar ze komen en tot welke cultuur zij behoren. De nationaliteit wordt geërfd of verdiend".

Voor mevruw Le Pen is de islam niet verenigbaar met de lekenstaat. "Ik heb om mij heen een aantal moslims die geen enkel probleem hebben met de lekenstaat. De republiek daarentegen is onverenigbaar met de sharia".

Tot zover enkele uittreksels uit dit vraaggesprek dat vandaga zaterdag verschijnt. In twee opiniepeilingen komt Marine Le Pen als overwinnaar naar voren bij de aanstaande presidentsverkiezingen. Voor de eerste ronde, welteverstaan.  Het moge duidelijk zijn dat in de diverse Franse politieke partijen, zowel die van links als die uit het centrum, de zenuwen laaien en gieren.

 Ray

In 1959 componeerden de jonge conservatoriumstudenten Chen Gang en He Zhanhao een vioolconcerto naar aanleiding van het 10-jarig bestaan van de Chinese Volksrepubliek van Mao Zedong. Het werk kreeg de titel "De Vlindergeliefden" (Butterfly Lovers) en het is pas bekend geworden in internationale muziekmiddens na de Culturele Revolutie enna het einde van de enge politiek van de Bende van Vier, eind jaren '70 van vorige eeuw. 

Chinese muziek is in een ander tonaal systeem geschreven dan onze Westerse klassieke muziek, waardoor ze direct herkenbaar is.  Door gebruik te maken van Westerse instrumenten, ontstaat een prachtige verweving van beide culturen met een uniek geluid tot resultaat. Ook wie geen voorstander is van klassieke muziek, zal meegesleept worden door de fragiele en melodieuze tonen van dit vioolconcerto. De solist is de Chinees Lu Si-Qing, winnaar van de Paganini-vioolwedstrijd uit 1987. Hij vertolkt met zijn instrument de rol van het vrouwelijke hoofdpersonage dat verliefd is op een mannelijke medestudent, vertolkt door de cello.

Het concerto vangt aan met een korte fluitsolo die de natuur en de zingende vogels evoceert, onmiddellijk gevolgd door de viool met een langoureus Chinees volksliedje over de Gele Rivier, waarbij de verschillende instrumentengroepen beurtelings invallen, uitdijend in een globale orkestrale herneming van het hoofdthema.  Opmerkelijk zijn de gevoelige intermezzi van de viool die het tere, vrouwelijke karakter van het hoofdpersonage weergeven.

Het verhaal van de Vlindergeliefden is een Oosterse versie van Romeo en Julia : de onmogelijke liefde tussen een Zij en een Hij die door de sociale omstandigheden niet van mekaar mogen en kunnen houden en als Hij finaal sterft, stort Zij zich in zijn graf. Op dat moment herneemt het orkest het grote liefdesthema en de beide geliefden stijgen op uit het graf en vliegen heen als Vlinders, de Vlindergeliefden die mekaar eindelijk gevonden hebben.

Op deze blog verschijnt de eerste beweging.. Het volledige concerto kan u beluisteren bij Savats Oranje Theehuis : http://blog.seniorennet.be/savat/

Savat

"Bonchour, mijn naam is Sabine Louise Caroline barones de Bethune-Van Cauwelaert de Weyls, ik ben juriste en senatrice voor de CD&V en wil dat de menschen allemaal mooie ingewikkelde scharniernamen bezitten, zodat we binnen enkele generaties niet meer in staat zullen zijn na te gaan van wie we afstammen en hoe onze namen juist geschreven worden."

De barones heeft een wetsvoorstel ingediend dat er op neerkomt, dat de kinderen de naam van zowel de moeder als de vader meekrijgen, een idee, wellicht ingegeven door fervent feminisme dat ook in adellijke kringen opgeld maakt.  De barones is bijgevallen door een wieltjeszuigster van de NV-A, ook een juriste, die iets gelijkaardigs wil, zo mogelijk nog wat gecompliceerder.

Als die twee wereldvreemde poezen hun zin mogen doordrijven worden onze nazaten opgezadeld met prachtnamen als Zean-Zacques de Wilde - Uitdelinde - Van Herentals - Opdebeek - Van Bospoepergem.  Als Zean-Zacques dan met de vrouw van zijn hart in het huwelijk treedt die de welluidende naam draagt van Manon Suyckerbuik - Lacterison - Van Dijk - Van Overloop - Rijkmans - van Ginderachter,  dan krijgen die hun kindjes een nog ingewikkelder familienaam.  De diensten van de burgerlijke Stand zullen in de toekomst meer personeel tellen dan de ganse Federale Overheidsdiensten van vandaag. Daar hebben de twee Grote Lichten uit de Senaat niet aan gedacht.

Tijdens een hoorzitting in het parlement verklaarde professor Patrick Senaeve (familierecht, KULeuven) in de Senaatscommissie Justitie : "De wet op de familienamen moet niet gewijzigd worden, de huidige regeling discrimineert niet. Er is geen maatschappelijk draagvlak voor een wijziging van de namenwet".  

De dames Sabine Louise Caroline barones de Bethune-Van Cauwelaert de Weyls (CD&V) en haar meeloopstertje van de NVA schrokken zich een hoedje bij deze uitspraak van de professor  die verder brandhout maakte van de twee bezopen wetsvoorstellen.

Langzaamaan worden wij er voorstander van om alle politieke mandatarissen te onderwerpen na hun verkiezing aan een IQ-test. Wie daar niet in slaagt, wordt afgevoerd en vervangen door een volgend exemplaar.  Met de democratie wordt toch geen rekening meer gehouden, laten we dus het gezond verstand gebruiken om ons te laten in de luren leggen door mensen die tenminste enige intelligentie bezitten

De volgende, alstublieft.  Uw naam en voornaam ? Siegfried Bracke ?  Afgekeurd wegens verkozen op een verkeerde lijst.

Ray

(Belga) De Airbus van het Belgische leger die Belgen uit Japan zou weghalen, staat in panne in Alaska. Het vliegtuig was onderweg van de Amerikaanse hoofdstad Washington naar Seoel in Zuid-Korea. Maar door problemen met de boordcomputer staat het toestel aan de grond in Anchorage.  

Het ministerie van Defensie kan nog niet zeggen hoeveel vertraging het toestel zal oplopen. De Airbus wordt geleased bij de firma HiFly en die moet volgens het leasingcontract zorgen voor de herstelling. De wisselstukken zijn nu onderweg naar Alaska, maar als dat te lang duurt, moet de firma zorgen voor een vervangtoestel. De Airbus zou normaal gezien zaterdagmorgen starten met het overbrengen van Belgen van Tokio naar Seoel. Dat zal nu wellicht uitgesteld moeten worden. Wel is het zo dat er voorlopig maar zestig Belgen op het aanbod van Defensie willen ingaan, terwijl er op het vliegtuig plaats is voor 265 passagiers.  
 
 
 

Ik wil zeker niet de indruk wekken als zou ik Kadhafi nog maar in het minste tolereren want hij is een gevaarlijke gek. Maar aan de andere kant, de zogenaamde "onschuldige" burgers/rebellen/onderdanen lijken mij nu ook niet precies de arme sukkels die naar democratie smachten op zijn westers. Heeft iemand al acht gegeven op hun luidroepse Allahu akhbar? Het zijn volgens mij fundamentalisten die de macht willen overnemen zoals in de andere omringende landen. Het is hier volgens mij een keuze tussen het kwaad en het slechte.

Laat ze het zelf oplossen en sluit de grenzen hier, dat is wat men zou moeten doen.

Foxy

In een museum in de Spaanse hoofdstad Madrid is een schilderij aangetroffen van de Vlaamse schilder Antoon Van Dijck (17de eeuw). Het schilderij 'De Maagd en het Kind' werd voorheen beschouwd als een kopie, en lag al meer dan een eeuw opgeborgen in de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van de heilige Fernando. Dat meldt de Spaanse webstek van elpais.com.
 
Vorig jaar in juli onderwierpen experts het schilderij aan een grondig onderzoek, waarna bevestigd kon worden dat het wel degelijk om een Van Dijck ging. Het schilderij in kwestie werd rond 1625 geschilderd en maakte oorspronkelijk deel uit van de kunstverzameling van de hertog van Medina de las Torres.

Bron : Het Laatste Nieuws

Bart De Wever heeft donderdag de Britse premier David Cameron ontmoet. De voorzitter van N-VA was zeer vereerd door de ontvangst in Downing Street. "Het is een gouden zaak voor de geloofwaardigheid van mijn partij".

De uitnodiging kwam nog al vreemd tot stand. Martin Callanan, een Brit in het Europees Parlement, trok aan de mouw van LDD'er Derk-Jan Eppink met de vraag of hij hem niet contact kon brengen met De Wever. Uiteindelijk stapte de Antwerpse politicus donderdag op een vliegtuig in Deurne met bestemming London City Airport.

"Het helpt de N-VA om af te komen van het imago dat we hebben in landen als Frankrijk of Italië, die hun informatie uitsluitend halen uit de Franstalige media", aldus De Wever in enkele Waalse kranten. "Daarin worden we afgeschilderd als extremisten die buiten Vlaanderen geen vrienden hebben. Dat klopt dus niet, is nu bewezen. En wacht maar, dit is slechts een begin."

De Wever sprak een halfuur met Cameron. Jan Jambon en Liesbeth Homans waren achteraf welkom op de receptie.

Vlaanderen kan dergelijke internationale contacten best gebruiken en wij zullen ze hoofdzakelijk moeten zoeken en realiseren in de Noordelijke landen van Europa. Een goed punt voor De Wever.

Bron : Gazet van Antwerpen

De VN Veiligheidsraad heeft rond half twaalf ‘s avonds onze tijd een resolutie aangenomen die de weg vrij maakt voor militair ingrijpen in Libië. Er waren tien stemmen voor, nul tegen en vijf onthoudingen. Binnen het mandaat valt een no-fly zone en ‘alle noodzakelijke maatregelen’ om burgers te beschermen tegen aanvallen van Moammar Gaddafi, de m&n die zijn eigen burgers vermoordt.  De Verenigde Naties willen geen bezettingsmacht in Libië. Op het centrale plein in oppositiestad Benghazi steeg gejuich op.

Rusland, China, Brazilië, India en Duitsland onthielden zich van stemming. Frankrijk, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Bosnië en Herzegovina, Gabon, Libanon, Nigeria, Colombia, Portugal en Zuid-Afrika stemden voor.

Wat er ook van zij, de Libische toestand zal een stroom vluchtelingen op gang brengen die hun strijd veilig verder zullen zetten vanuit Europa, dat machteloos elke invasie ondergaat. 

Gisteren, 17 maart 2011 vierde Italië de 150ste verjaardag van zijn eenwording, doch de feestelijkheden verlopen niet rimpelloos. Zo kondigde de gouverneur van Zuid-Tirol, Luis Durnwalder van de - nochtans gematigde - christendemocratische Südtiroler Volkspartei, eerder al aan dat de ‘noordelijkste Italiaanse provincie’ geen officiële vertegenwoordiging naar de feestelijkheden zou sturen. Ook de Oostenrijkse president liet weten niet op de feestelijkheden aanwezig te zullen zijn.

De verklaring daarvoor ligt voor de hand. De Duitssprekende Zuid-Tirolers beschouwen zichzelf immers niet als Italianen en hebben daar ook zo hun redenen voor. Om te beginnen maken zij – in tegenstelling tot de rest van het land – ‘slechts’ 92 jaar deel uit van de Italiaanse staat, en dit dan nog zonder dat zij daar ooit hebben mee ingestemd.

Wie de geschiedenis van de Alpenregio kent, weet bovendien maar al te goed dat de Zuid-Tirolers weinig reden hebben om de onvrijwillige scheiding van het Oostenrijkse moederland uitbundig te vieren. De annexatie na de Eerste Wereldoorlog betekende voor Zuid-Tirol immers het begin van een lange lijdensweg. Slechts door een taaie en ongebroken vrijheidsstrijd slaagden de Zuid-Tirolers erin hun identiteit te vrijwaren. De meest roerige periode mag dan wel achter de rug liggen, maar ook meer dan negentig jaar na de brutale aanhechting van Zuid-Tirol is Italië er niet in geslaagd voor de Tirolers bezuiden de Brenner een tweede vaderland te worden. Uit een peiling die eind vorig jaar werd uitgevoerd, blijkt dat liefst 95 procent van de Zuid-Tirolers zichzelf niet als Italiaan beschouwt. Alles wijst er dan ook op dat de roep om ‘ein Tirol, los von Rom’ de volgende jaren nog luider zal weerklinken dan ooit voorheen. We wensen de Zuid-Tirolers in hun volgehouden vrijheidsstrijd alvast veel succes !

@vb 

In november 2009 trokken de Zwitsers naar de stembus om van hun recht op directe democratie gebruik te maken: met het Minaretteninitiative (referendum) stemden ze tégen de bouw van minaretten in hun mooie Alpenland.  Daarop trokken vier moslimverenigingen naar het Geweten van Europa (Europees Hof van de Rechten van de Mens) om ons diets te maken dat democratie niet rijmt op islamtheocratie. 

De Zwitserse Bundesrat (fed. parl.) ziet zich verplicht van zijn vetorecht gebruik te maken om te verhinderen dat deze klacht door de daarvoor verantwoordelijke Kleine Kamer zou doorverwezen worden naar de Grote Kamer. Wat lijkt op juridische pennenlikkerij heeft echter ook inhoudelijke redenen.  De in Straatsburg hangende minaretklachten zijn voor de Bundesrat een doorn in het oog.  Een mogelijk verdict van het Geweten dat het minarettenverbod een inbreuk op de mensenrechten is en bijgevolg moet teruggeschroefd worden, zou Zwitserland onder druk zetten.  

Wij hebben al bericht over de gang van zaken bij het indienen van een klacht bij het Geweten : slechts als alle rechtsmiddelen in eigen land uitgeput zijn, kan men zich tot het Geweten wenden.  Maar er zijn ook uitzonderingen.  De vier moslimverenigingen (Muslimische Liga Schweiz, Stiftung Muslimische Gemeinschaft Genf, Kulturelle Vereinigung der Muslime in Neuenburg en de Genfer Vereinigung der Muslime) kunnen in Straatsburg aanvoeren dat een klacht in Zwitserland zinloos zou zijn : ten eerste omdat het Zwitsers gerecht volgens de huidige wetgeving geen enkel artikel uit de grondwet kan aanduiden waartegen een inbreuk gepleegd werd, ten tweede omdat er geen concreet voorbeeld kan aangehaald worden tegen het welke men een klacht kan indienen ; geen enkele bouwaanvraag van een minaret werd tot op heden verboden.  Als de minaret in Langenthal mag gebouwd worden zou het nog jaren kunnen duren vooraleer er een volgend bouwaanvraag wordt ingediend.

De Bundesrat heeft tot nu toe tevergeefs geprobeerd het onheil van een dreigend vonnis uit Straatsburg af te wenden : in september 2010 diende het een verzoekschrift in bij het Geweten om de klachten niet-ontvankelijk te laten verklaren.  En nu stelde het zijn veto tegen de afstand aan de Grote Kamer, waardoor de klachten aan gewicht zouden toenemen.

Volgens Falco Galli, hoofd van de informatiedienst van het ministerie van justitie, zou het niet gebruik maken van het vetorecht kunnen uitgelegd worden dat de klachten inderdaad ernstig zijn.  Bovendien heeft Zwitserland tijd nodig mocht het land zelf in de minarettenkwestie actief moeten worden.  Met de behandeling in de Kleine Kamer als bijkomende instantie heeft Zwitserland meer tijd.  De situatie is voor de Bundesrat niet bepaald comfortabel : enerzijds heeft het parlement zich tegen het minarettenreferendum geuit en anderzijds ziet het zich gedwongen het resultaat van het referendum op internationaal niveau te verdedigen.  Het Geweten heeft de ontvangst van het CH-veto bevestigd en zou de Bundesrat over het verloop van het proces op de hoogte houden.
(Wordt vervolgd).

Floriaan Terbeke
Bron: Berner Zeitung

kan nog even duren
 
't zou nog even kunnen duren
vooraleer een "VETTE VIS"
uit de pan van bart de wever
op ons bord verschenen is
't zou nog even kunnen duren
eer de "REVOLUTIE"  komt
belgië stond voor heter vuren
dan de wever's grote mond
't zou nog even kunnen duren
dat ziet zelfs het kleinste kind
dat men zonder samenwerking
nooit de " UITRIT VLAAND'REN" vindt
bart zal binnenkort wel leren
wie de baas is in dit land
wil hij ooit het tij doen keren
gaan we samen hand in hand
voeren we éénzelfde strijd
boven politiek verheven
voor de onafhanklijkheid
 
maar zoals de zaken lopen
haalt de haat de bovenhand
blijft hij Vlaanderen verkopen
aan ZIJN vorst en 't apenland !

jos
 

Dag lievelingen,

Heeft er iemand ooit van “blue-eyed soul” gehoord ?  In het midden van de zestiger jaren kwam deze uitdrukking tot stand in de VS als reactie op het soulmonopolie van de meer gepigmenteerde aardbolbewoner.  Ook blanke muzikanten / zangers konden immers R & B en soulmuziek brengen.  Het beste voorbeeld hiervan zijn Bill Medley en Bobby Hatfield.  Ze begonnen hun carrière in 1962 onder de naam “Paramours”; na een optreden riep een enthousiaste fan “That’s righteous, brothers”  (da’s het ware, broeders) en dit werd opgepikt: hun muziek werd als “righteous” (het ware, het echte) beschreven.  Ze veranderen hun naam dan ook volgens het compliment in “The Righteous Brothers”.

Zowel Medley als Hatfield hadden beiden een uitzonderlijke stem met diepgang, controle, timbre en bereik.  Medley zong de lagere tonen met zijn diepe bas en Hatfield verzorgde de hogere registers met zijn hoog tenorbereik.

In 1964 werden ze door platenproducer Phil Spector onder contract genomen en in een jaar later was het bingo met “You’ve lost that loving feeling”, een internationale hit.  Het zou een van de meest succesvolle popplaatjes van hun tijd worden, ondanks het feit dat het de standaardduur, geschikt voor een radiouitzending, oversteeg.  Naar schatting zou het meer dan 8 miljoen keren op de radio uitgezonden zijn.  In dat zelfde jaar hadden ze verschillende succesnummers, o.a. het keuzelied van vandaag, “Unchained Melody” dat eigenlijk de B-kant van “Hung on You” was.

Het duo schoot niet goed op met Spector en hun contract werd verkocht aan Verve/MGM Records in 1965.  In 1968 zouden Medley en Hatfield uit elkaar gaan; in 1974 probeerden ze het weer samen, hadden enkele kleinere successen maar vanaf 1976 gingen ze elk hun eigen ding doen.  

In 1987 had Bill Medley een schitterende comeback: samen met Jennifer Warnes zong hij het titellied “The time of my life” van de film “Dirty Dancing”  met de inmiddels gestorven acteur Patrick Swayze.  Het lied werd een internationale bestseller.  

Dat The Righteous Brothers terug in de belangstelling konden komen, danken ze aan de film “Ghost” – weer met Patrick Swayze in de hoofdrol – waar hun Unchained Melody quasi de akoestische affiche was.  In 2003 kregen ze een ereplaats in de Rock and Roll Hall of Fame.  Bobby Hatfield werd een half uur voor zijn gepland optreden met Bill Medley dood gevonden in zijn hotelkamer in Kalamazoo, Michigan, op 5 november 2003.  Volgens het autopsierapport werd zijn dood veroorzaakt door cocaïnegebruik. 

Hier volgt Unchained Melody door de Righteous Brothers – als je het mij vraagt een absolute klassieker.

Kusje

Lolita

TOKIO - Op internet is een blog van een medewerker uit de kerncentrale van Fukushima verschenen. Hij omschrijft de bange uren tijdens het tsunami-alarm.

,,In het midden van het tsunami-alarm - het was nacht en we konden amper zien wat we deden - bleven we werken om de reactors te herstellen. We bevonden ons vlakbij de zee en wisten dat dit een dodelijke opdracht kon zijn."

,,De machine om de reactors af te koelen bevond zich vlakbij de oceaan en was vernield door de tsunami. Iedereen deed zijn uiterste best om de machine te herstellen. We moesten vechten tegen de slaap en de honger, we sleepten onszelf naar het werk."

,,Veel van ons zijn er nog niet in geslaagd hun familie te contacten, maar blijven zich focussen op het werk."

,,Dit bericht moet meer dan één persoon bereiken. Iedereen in de kerncentrale is aan het vechten, zonder weg te lopen."

,,Aan alle omwonenden van de centrale wil ik mijn diepe verontschuldigingen aanbieden."

De man sloot zijn bericht af met de volgende woorden: ,,Er zijn mensen aan het werken om jullie te beschermen, zelfs ten koste van hun eigen leven."

Bron : Algemeen Dagblad

De ijdele driftkikker Phara de Aguirre werd door het 0000-onderdeurtje, Canvas, op een zijspoor gezet.  Madame Phara, die zichzelf beschouwt als een onmisbare kwaliteitsjournaliste had na zes maanden loopbaanonderbreking, gedacht dat de rode loper zou uitgelegd worden om haar intrede op 1 april met de nodige luister te vieren.

In plaats van de rode loper, mocht zij bij de baas antichambreren om te vernemen dat het programma dat onder haar pretentieuze voornaam de ether inging, opgedoekt is.  Zij mocht als vijfde wiel aan de wagen één avondje "Reyers laat" presenteren. Madame is ontdaan en is nu op zoek naar een andere bezigheid bij de 0000, de 0verbodige 0nvlaamse 0penbare 0mroep.

Dit kan allemaal bij de in geldnood verkerende regimezender met zijn 3000 ronddolende personeelsleden. Zelfverklaarde vedettes met het aureool van hun linxe gelijkhebberigheid, laten hun job voor een half jaar in de steek (het heilige  personeelsstatuut laat dergelijke strapatsen toe), keren zelfverzekerd terug en gaan in de pers uithuilen, omdat ze hun vedette-status kwijt zijn.  Let wel, madame Phara staat niet op de straat. Zij is een vastbenoemde ambtenaar en zij wordt gewoon doorbetaald, ook als zij niets doet.

Deze socialistische kwezel worde, de kijkers ten bate, het medium ter ere, voor de rest van haar dagen van het scherm geweerd. Zo vragen wij, uit naam van het goede fatsoen.

Savat