We geven eerst de origineel Engelse tekst met grappige woordspeling en doen dan een poging tot vertaling : Bearded Sunni cops in Kashmir attempt to beat the Shiite out of a group of Shia pilgrims. Bebaarde Soeni-politie-agenten slaan (om een onbekende reden) Sjiitische pelgrims in mekaar.
Vandaag 21 mei gaat 'Biking against Rheumatism in Europe' in Brussel van start. 90 patiënten, artsen en paramedici vertrekken per fiets naar Londen om de aandacht te vestigen op ontstekingsreuma. Snds 2006 trekt “Fietsen tegen Reuma” elk jaar vanuit België, door Europa naar het Europees Reuma Congres (EULAR) om de aandacht te vestigen op bepaalde chronische ontstekingziekten zoals juveniele artritis, psoriasisartritis, lupus erythematosus, reumatoïde artritis, sclerodermie, spondylitis ankylosans.
Na Amsterdam, Barcelona, Parijs, Kopenhagen en Rome, gaat de fietstocht dit jaar naar Londen. Een team van 90 reumatologen, paramedici, patiënten en vrijwilligers gaan samen de uitdaging aan, het merendeel met tandems en speciaal aangepaste fietsen. Dit creëert een bijzonder gevoel van solidariteit en samenhorigheid.
Peloton van de hoop Het peloton vertrekt dit jaar op zaterdag 21 mei 2011 aan het Europees Parlement aan het Luxemburgplein te Brussel. Het ‘peloton van de hoop’ wordt versterkt met Vital Borkelmans. Vital, zelf getroffen door ontstekingsreuma, is peter van Biking Against Rheumatisme in Europa. Als peter, maar vooral ook als patiënt, fietst hij de eerste etappe mee vanaf de start tot Mons. Op zondag 22 mei vervoegt hij de groep vanaf Gent tot Zeebrugge. Op 26 mei wordt de hele groep verwelkomd in Londen op het Europees Reuma Congres.
Ontstekingsreuma: een chronische auto-immuunziekte De voornaamste bedoeling van deze actie bestaat erin aandacht te vragen voor de diverse vormen van ontstekingsreuma die tot op vandaag nog te weinig gekend zijn. Naar schatting krijgt ongeveer 3% van de bevolking te maken met deze gewrichtsziekten, die niet alleen pijn en functieverlies met zich meebrengen, maar ook gepaard gaan met hoge kosten voor medicatie, operaties, functionele revalidatie, jobverlies, invaliditeit enz.
Reumatoïde artritis Reumatoide artritis vertrekt van het gewrichtsvlies dat gaat woekeren. Het tast zowel het kraakbeen als het omliggend bot aan. Reumatoïde artritis is een auto-immuunziekte, wat betekent dat het lichaam zijn eigen weefsels aanvalt. Kenmerkend zijn de pijn, het verlies aan kracht en beweeglijkheid. De stijfheid treedt vooral 's morgens op of wanneer men een tijd stil heeft gezeten.
De ontstoken gewrichten doen pijn, zijn warm en gezwollen. Naast de ochtendstijfheid is vermoeidheid een veel gehoorde klacht. Reumatoïde artritis is een complexe ziekte die veel gevolgen kan hebben voor het dagelijks leven van patiënten. Bij de meeste patiënten nemen de klachten met het verstrijken van de tijd toe. Vaak verloopt de ziekte met ups en downs.
Spondylitis ankylosans Spondylitis ankylosans (synoniem: Ziekte van Bechterew) is een specifieke vorm van reuma waarbij ontsteking van de wervels gepaard gaat met verbening.
Kenmerken zijn:
perioden van ontstekingen (exacerbaties) en perioden betrekkelijk weinig ziekte-activiteit (remissies) meestal beiderzijdse sacro-iliitis: ontsteking tussen heiligbeen (sacrum) en darmbeen (lium) pas wanneer ook de wervelkolom in het proces betrokken geraakt, spreekt men van spondylitis de progressieve verstijving van de wervelkolom door ankylosering van de kleine wervelgewrichtjes ringvormige verbening ter hoogte van de tussenwervelschijven door de typische verstijving van de nek en de rug heeft de patiënt de nijging een voorovergebogen houding aan te nemen. SA treft meer mannen dan vrouwen (verhouding 2,5 op 1) en komt weinig voor bij kinderen. Waarschijnlijk is het ook familiegebonden.
Lupus Lupus is een aandoening die vooral jonge vrouwen treft. Ze kan zeer uiteenlopende vormen aannemen: ofwel zich beperken tot de huid (huidlupus) of zich uitbreiden tot alle organen (systeemlupus). Lupus uit zich vooral door algemeen ziekzijn, huiduitslag, overgevoeligheid voor U.V.-licht, gewrichts- en spierpijnen, herhaald miskraam, ...
Scerodermie Sclerodermie is een veralgemeende auto-immuunziekte die verdroging en verharding van het bindweefsel veroorzaakt (sclerose), vooral ter hoogte van de huid, soms ook het maag- en darmstelsel, de longen en de nieren. Tezelfdertijd treedt vernauwing op van kleine bloedvaatjes. Omdat verharding van de huid het meest opvalllend verschijnsel is, werd de ziekte sclerodermie genoemd. Daar de ziekte echter ook inwendige organen kan aantasten, is het juister te spreken van systeemsclerose.
Psoriasisartritis Psoriasisartritis is een vorm van een reumatische ontsteking bij mensen met de huidziekte psoriasis. Het is een ontstekingsziekte van het bewegingsapparaat en wordt daarom tot de reumatische aandoeningen gerekend. Psoriasisartritis kan soms verward worden met andere reumatische ziektes zoals reumatoïde artritis.
Volgens EUObserver van 19 mei verzet Turkije zich tegen een Europeaan of een Amerikaan als nieuw hoofd van het IMF.
Selim Kuneralp, ambassadeur van Turkije bij de Europese Unie, verklaart in het artikel "New economies challenge EU claim to IMF throne" onder meer het volgende:
"Ik heb de Turkse eerste minister bijgestaan gedurende drie topontmoetingen van de G20, dus geloof me maar: het verlangen naar verandering is bij de opkomende economieën evident en duidelijk. De mensen willen niet meer dat de posten verdeeld worden tussen de VS en Europa".
Turkije identificeert zich, om het zacht uit te drukken, niet met Europa, wat in de lijn van haar buitenlands beleid ligt dat zich steeds meer afkeert van Europa en het Westen.
Ik diende dus een parlementaire vraag in aan de Europese Commissie en de Europese Raad: of men het normaal vindt dat een kandidaat-lidstaat zich in het openbaar uitspreekt tegen Europese belangen, op het ogenblik dat men in Europa hoopt dat de functie van directeur van het IMF door een Europeaan kan ingenomen worden? Welke gevolgen hebben de uitspraken van de Turkse ambassadeur voor het verdere verloop van de toetredingsonderhandelingen?
Philip Claeys - Euro-parlementair
Het land B : Paradijs voor NL-Marokkanen.
We hebben deze video een half jaar geleden geplaatst, maar hij is zo "ontzettend leuk" dat we hem hernemen. NL-Marokkanen zijn gek op het land B. U hoort waarom.
Nog wat bijkomende DSK-info
CNN brengt een goede samenvatting van de DSK-saga met nog enkele pittige details die ons ontgaan waren. Zo blijkt de IMF-topman, na zijn inchecking in het Sofitel, de telefoniste-receptioniste uitgenodigd te hebben om een drankje te komen nemen in zijn suite. De dame is daar niet op ingegaan. Het is duidelijk dat DSK zich eenzaam voelde en nood had aan gezelschap.
Voor zijn voorlopig verblijf in New York na zijn voorwaardelijke vrijlating, had de echtgenote, mevrouw Anne Sinclair een luxueus appartement gehuurd maar de medebewoners hebben zich verzet tegen de aanwezigheid van deze "criminele vreemdeling", een uitdrukking die, volgens New Yorkse media, vaker gehoord wordt in de Big Apple.
Tot slot, niet uit deze video, is er de kwestie van de contractuele afscheidspremie bij het IMF. Het wordt een "separation allowance" (afscheidsvergoeding) genoemd en ze bedraagt 60% van het netto-jaarsalaris, of USD 265.000. Nogmaals, netto. Verder is er een afrekening voor het pensioen van de arme man, en dat is minder duidelijk, maar het zou kunnen gaan over USD 250.000 eveneens netto.
In die omstandigheden is het evident dat er heel wat gegadigden opduiken over de ganse planeet voor deze functie. Van China tot Brazilië en van pool tot pool. Ook de voorzitter van de Europese Centrale Bank, de Fransman Trichet, wordt genoemd naast zijn landgenote, ministerin Madame Lagarde. Didier Reynders is verdwenen uit de top Tien.
Vlaming worden onder de Vlamingen in Gent
Stad Gent bezorgt een samenlevingsmapje aan de nieuwkomers, om ze vertrouwd te maken met onze leefgewoontes. Aan de nieuwelingen wordt duidelijk gemaakt, dat zij een aantal dingen niet mogen doen, zoals hondenpoep nalaten op straat, of de duiven voederen. Zoals geweten zijn dit inderdaad dé overlastproblemen waar de bevolking het zwaar van op de heupen krijgt.
Het "samenlevingsmapje", waarbij Gentse veldwerkers sinds maart aan de hand van fiches met anderstaligen over overlastproblemen communiceren, is volgens Vlaams Belang te banaliserend. Volksvertegenwoordiger Tanguy Veys en de Vlaams Belang Koepel Gent ontwikkelden een hardere versie, waarbij via fiches duidelijk gemaakt wordt wat de gevolgen zijn van ernstige strafrechterlijke inbreuken.
Een aantal Vlaams Belangers gaf vrijdagmiddag een dertigtal aangepaste samenlevingsmapjes af aan het diensthoofd burgerzaken en deelde die ook uit aan nieuwkomers die naar het administratief centrum kwamen. In het mapje "Vlaming worden onder de Vlamingen in Gent" wordt via foto's duidelijk gemaakt dat een handtas stelen, inbreken of auto's kraken, een wapen trekken, een buschauffeur bedreigen of drugs gebruiken, leidt tot een gevangenisstraf. Op de cover prijkt een parodie op het stadslogo met ondertitel "slap Gent". "De samenlevingsproblemen die in het 'samenlevingsmapje' van de stad Gent werden opgenomen zijn eerder banale problemen, zoals hondenpoep achterlaten of duiven voederen, en handelen niet over de ernstige overlastfenomenen", aldus lokaal voorzitter Johan Deckmyn. "Gent zegt na vier jaar slap beleid dat ze met een forse aanpak de problemen in de wijk gaat aanpakken, maar instrueren hun ambtenaren met banaliserend materiaal." Het diensthoofd burgerzaken nam de stapel nieuwe samenlevingsmapjes in ontvangst, maar verklaarde dat ze niets kon garanderen.
Integrale Don Giovanni (Mozart) bij Savats Oranje Theehuis
Mozarts meesterwerk Don Giovanni is integraal te beluisteren en te bekijken bij Savats Oranje Theehuis in een boeiende opvoering uit de Metropolitan Opera te New-York. Telkens 4 videofragmenten per dag. De eerste 4 zijn gestart op donderdag en de laatste 4 volgen morgen, zondag. De vrouwelijke hoofdrol, Donna Anna, wordt gezongen door de Amerikaanse sopraan Renée Fleming.
Elke verwijzing naar de actualiteit is louter toevallig en ongewild.
Dominique in de jail
Het is nu al Sinterklaas in het Vlaams Parlement : 2 iPads per verkozene
Elk Vlaams parlementslid kan tot 2 iPads bestellen via de aankoopdienst van het Vlaams Parlement. Dat staat te lezen in De Standaard en wordt bevestigd door de woordvoerder Dirk Nuyts.
Jaarlijks krijgen de parlementsleden een budget van 1750 euro dat ze kunnen besteden aan kantoorartikelen of een gsm. Op vraag van de parlementsleden zelf mogen ze binnen dat budget nu ook een iPad 2 bestellen. Per legislatuur mogen ze er zelfs twee aankopen. "Eén voor thuis en op de baan en één voor in het parlement bijvoorbeeld, dat kunnen ze uiteraard zelf bepalen", zegt Nuyts.
"We zijn momenteel bezig met een bevraging onder de parlementsleden wie er een iPad zou willen", vertelt Nuyts. "De interesse is uiteraard groot, aangezien ze de vraag zelf gesteld hebben." De parlementsleden kunnen kiezen tussen een 16 GB-versie met wifi of een 64 GB-versie met wifi en 3G.
Begin juni zal geweten zijn om hoeveel iPads het gaat. Dan kan ook de bestelling bij Apple geplaatst worden. "In bulk, dat levert een korting op." Midden juni zouden de parlementariërs dan hun tablet moeten krijgen.
En dan maar janken dat de centen op zijn en dat de Walen geldverspillers zijn. Als die mensen een iPad willen, dat ze hem kopen, zoals wij het ook moeten doen. Bende profiteurs.
Ray
Medley Fascinating Rhythm in diverse uitvoeringen
De medley vangt aan met een kort arrangement van Gershwins stuk "Fascinating Rhythm" door de componist-pianist Will Bolcolm (geboren in 1938). Daarna een opname uit 1926 gespeeld door Gershwin zelf, waarna een jong zang-en-dans duo invalt, Fred en Adele Astaire. Tot slot een vrije interpretatie uit 1977 door Earl Wild. Het is iets anders dan Don Giovanni van Mozart.
Adam & Eva, zoals het niet geweest is
20-05-2011
Amnestie gaat niet over de 2de wereldoorlog.
.
De Vlaamse kwaliteitskrant De Standaard neemt in zijn pluralistische redactionele openheid, Tribunes op van om het even welke politici, ook van bijvoorbeeld van de extreem-linkse Partij van de Arbeid, die geen verkozenen heeft in een van onze talrijke parlementen. Alleen Vlaams Belang wordt systematisch, fanatiek en tegen elke logica in, geweerd. Arrogant, ondemocratisch, nijdig en kleinmenselijk. Deze Tribune van Bruno Valkeniers over amnestie, werd weer eens hooghartig weggewuifd door de lilliputters van de Standaard. Gelukkig is er nog internet.
Zopas achtte de Senaat het wetsvoorstel van Bart Laeremans bespreekbaar (en ook niet meer dan dat) om het donkere Belgische hoofdstuk van de na-oorlogse repressie en epuratie af te sluiten. Het was een stemming van Vlamingen tegen Franstaligen, een ongezien feit in de traditie van amnestievoorstellen: het Vlaams Belang dient ze al zo’n 25 jaar in, en tot dusver werden ze altijd verticaal geklasseerd. Tot vandaag dus. De gematigde verklaringen van Vlaamse politici, ook niet-VB-ers zoals Patrick Dewael en Johan Vande Lanotte, dat men moet kunnen vergeven zonder te vergeten, steekt schril af met de paniekerige reacties aan Franstalige kant, én met de clichématige zwart-wit-bedenkingen van een columnist als Marc Reynebeau (DS van 17/5).
Eerst en vooral vormen de rechtstreekse betrokkenen, diegenen die het allemaal hebben meegemaakt, nog maar een kleine minderheid. Vaak zijn zij geen vragende partij meer, omdat elke tegemoetkoming voor hen te laat komt.
Voor ons gaat het in de eerste plaats om een principiële kwestie en een ethisch debat, gestaafd door historische argumenten. Een debat dat een therapeutische betekenis heeft voor heel de rechtstaat en het maatschappelijk weefsel. Wat wij niét beogen, is de geschiedenis van de tweede wereldoorlog herschrijven, en nog minder de misdaden van het nazi-regime vergoelijken, wat de verhitte Belgische francofonie ook moge beweren. Primair gaat het om de excessen die in België hebben plaatsgegrepen na de bevrijding: willekeurige arrestaties, lynchpartijen, schijnprocessen, uitlopend in de burgerlijke uitsluiting van een hele generatie flaminganten, die nadien de zure desem zouden vormen van de naoorlogse Vlaamse Beweging. Men oogst wat men zaait.
De spraakmakende TV-reeks van Maurice De Wilde heeft in de jaren ’80 van vorige eeuw al een genuanceerd-scherp beeld van de collaboratie én van de repressie getekend: de zwarten waren niet zo zwart en de witten niet zo wit. En aan beide kanten waren er idealisten, opportunisten, en regelrechte smeerlappen. Vast staat dat in de dagen, maanden en zelfs jaren na de bevrijding de rechtstaat een hele scheve schaats heeft gereden, en een loopje heeft genomen met wat men vandaag mensenrechten noemt. De Waal en latere eerste minister Pholien vatte in die tijd heel de repressierechtspraak samen als een “justice de rois nègres”. Men was er zich dus heel goed van bewust, maar de trein was niet meer te stoppen: Vlaanderen moest en zou voor eens en altijd uitgezuiverd worden.
Dat brengt me tot de tweede premis die aan de grondslag ligt van het wetsvoorstel. Wie A zegt, moet ook B zeggen. Als de Belgische rechtsstaat de elementaire eerlijkheid kan opbrengen om de na-oorlogse repressie als een ontsporing te kwalificeren, dan ligt het terrein open om de politieke achtergronden te evalueren. Waarom ging men over tot een grootse arrestatiegolf van alle mogelijke figuren uit de Vlaamse cultuurwereld, van schrijver Felix Timmermans tot componist Emiel Hullebroeck,- mensen die bijzonder weinig op hun kerfstok hadden, of zich hooguit beroepshalve wat gebrouilleerd hadden met de bezetter? Ik geef een hint, laat het debat zelf tot een antwoord leiden: zoals in de repressiegolf na de eerste wereldoorlog (toen er van echte collaboratie eigenlijk nauwelijks sprake was geweest), droomde Franstalig België ook in 1946 luidop van een Latijnse cultuurstaat, waarin voor het Nederlands, laat staan het Vlaams-nationalisme, geen plaats was. De roes van de bevrijding vormde het ideale klimaat om deze zuivering te legitimeren. Ook over dit hete hangijzer, dat ons naadloos bij de politieke actualiteit brengt, zal een sereen en open debat dus moeten gaan: over verborgen agenda’s, en het francofoon expansionisme dat de verhoudingen tussen de gemeenschappen van dit land altijd heeft gedetermineerd.
En zo komen we tot de psychodynamiek die aan heel dit amnestieverhaal kleeft,- of beter: het taboe dat op het thema rust,- een taboe dat vooral door francofoon België wordt gecultiveerd. Filosofen zoals Peter De Graeve hebben uitvoerig het democratisch deficit geanalyseerd waarop de Belgische staat berust,- en waar de Vlaamse politici historisch mee voor verantwoordelijk zijn. Zij hebben de meerderheidspositie van de Vlamingen uit handen gegeven, o.m. via de beruchte grondwetsherziening van 1970. De taalpariteit in de ministerraad, de alarmbellen, het cascadesysteem van belangenconflicten, al deze elementen hebben geleid tot een manklopende democratie, die enkel kan gegrondvest worden op een intrinsiek kwaliteitsverschil: Vlamingen zijn met meer, maar ze zijn als volk nu eenmaal achterlijk én gevaarlijk. Economisch boeren ze goed, maar politiek zijn ze ranzig, xenofoob, racistisch. Ecolo-parlementslid Morael bestempelt het politieke Vlaanderen letterlijk als “extreem rot, ongezond en anti-democratisch”. Het pijnlijke is dat ook links Vlaanderen in deze oogverblinding meeloopt. Men voelt constant in het Franstalig discours het parallellisme tussen die pistes: de blijvende ambitie om als minderheid de Vlaamse meerderheid institutioneel te vergrendelen, en de permanente her-culpabilisering van de Vlamingen in het algemeen en het Vlaams-nationalisme in het bijzonder.
En zo blijft de Wetstraat geschaduwd door een negatieve beeldvorming die de Vlamingen altijd opnieuw in het defensief drijft, waarbij de Franstalige media dapper het beeld blijven aanscherpen. Men vergelijke met de situatie van het huidige Duitsland op de internationale politieke scène: niemand wil de Holocaust vergeten, maar niemand wijst Duitsland nog met de vinger, ook Israël niet. Maar de Vlamingen blijven het stigma dragen, ook na meer dan zestig jaar. Tot meerdere glorie van de francofone strategie.
In die optiek is en blijft amnestie voor francofoon België uiteraard onbespreekbaar: terwijl Wallonië zich via de terdoodveroordeling van Leon Degrelle gezuiverd achtte van alle blaam, moet de blijvende historische “schuld” van de Vlamingen beklemtoond worden, en handhaaft België zich als duurzaam heropvoedingsproject voor incivieken.
Het francofone dilemma is nu, dat een volwaardig amnestiedebat, uitlopend in de erkenning van de kromspraak en de excessen, inclusief de oorzaken én de gevolgen, mentaal zelfs louterend zou kunnen werken voor de Belgische constructie. En een hoop negatieve energie zou kunnen neutraliseren. Maar tegelijk zou de francofonie daarmee definitief het moreel fundament ondergraven dat haar status van “verlichte minderheid” ondersteunt. Dàt is wat zich nu in de geesten afspeelt, getuige daarvan de aarzeling van Elio di Rupo zelf in deze materie.
Een echt debat zal dus verreikende gevolgen hebben. Zopas heeft het Rwanda-tribunaal in Tanzania een aantal hoge militairen veroordeeld om hun aandeel in de volkerenmoord. Overal willen volkeren in het reine komen met hun verleden. Uiteraard is die genocide van een andere orde dan de Belgische repressie. Maar een waarheidscommissie, gesteld dat ze echt tot op de bodem gaat, lijkt ons zinvol om het amnestieverhaal tot méér te maken dan het zoveelste alibi voor een partijpolitiek steekspel.
Terecht stelt Luc Huyse dat heel deze kwestie in laatste instantie aan het collectief geheugen toebehoort (DS van 18/5). Maar dat ontlast de politieke klasse niet van de opdracht om het debat te openen en deksels van al te lang stinkende beerputten te lichten.
Als Vlaams Belang-voorzitter geloof ik geen seconde dat de Belgische constructie nog een lang leven beschoren is. Maar ook in het post-Belgische tijdperk, in een Vlaamse republiek, zal de gemeenschap recht hebben op introspectie en loutering, over alle ideologische grenzen heen. Zolang deze wonden niet geheeld zijn, en de logica van “de witten en de zwarten” blijft broeien, moeten we er niet aan denken om ons aan Europa en de wereld te presenteren als een eigen cultuurnatie met een eigen collectief bewustzijn.
Bruno Valkeniers
Voorzitter Vlaams Belang
Pat Condell : over Europa, Ierland, de en hoe wij genaaid worden
Verspreid deze boodschap
In onze brievenbus : de prinselijke zakenman
Waarde redactie,
Zoals iedereen op de hoogte is van het stuntwerk van de keuninklijke spruit, Lorre-den-toerist-von-seks-&-co, werd deze laatste flink de oren gewassen door Pa en Nonkel Kruk.
Gisteren trad hij voor het eerst opnieuw op voor het grote publiek. Fel vermagerd, grauw en bleekjes kwam hij een bezoek brengen bij de Europese week van de dierenartsen te Brussel. Niet in zijn hoedanigheid als prins maar louter (en ik citeer) : als gewone zakenman.
Watte ? Als gewone zakenman, die 25.000 euri per maand leefloon ontvangt. Dedju, zakenman ? Zakkenroller ja !
mvg - senior
Begroting 2011
Waarom hebben wij verkozen parlementairen nodig ? Waarom hebben wij een regering nodig ? Waarom noemt het Titanicland belgië zich nog steeds een parlementaire democratie ?
Alles is hier schijn, en niet eens schone schijn maar ordinair volksbedrog. Een aantal figuren stellen zich op aan het hoofd van de natie : ministers van lopende zaken die pro-forma en met tegenzin voor het parlement verschijnen omdat het niet anders kan en daar de goedkeuring vragen voor een aantal van hun beslissingen. Dat strekt zich uit over diverse terreinen : oorlog gaan voeren tegen een woestijnland, een gouverneur van de Nationale Bank benoemen, of een begroting opstellen om de Europese bazen te behagen.
Gisteren werd in de Kamer deze begroting goedgekeurd. Ze vertoont een kleiner deficit dan geëist door de Europese Commissie. Zijn wij geen brave leerlingen ? Hoe dat zit met de politieke verantwoordelijkheid voor de uitvoering van deze begroting, moeten we ons maar niet afvragen. Dit land is een klucht, een farce, een parodie van wat een echte parlementaire democratie moet zijn. Op Twitter laat gerolf Annemans het volgende weten :
Nieuw record. Fameuze begroting van Leterme goedgekeurd door 73 vd 150 kamerleden. Niet alleen Vlaamse minderheid. Ook Belgische minderheid.
Het MAS, amnestie en onderhandelingen
Ik wil de pret niet bederven. Want het zou als vloeken in de kerk zijn als ik hier nu opnieuw (zoals ik reeds enige tijd geleden in een commissie van de gemeenteraad deed) mijn gedacht zou formuleren over het MAS. Ik wees er toen op dat het museum niet echt als geheel uit de verf komt en dat de lofwaardige pogingen om een lijn te steken in de collecties die men wou tonen slechts gedeeltelijk zullen kunnen verbergen dat het geheel rommelig aandoet, zodat het hele accent vooral komt te liggen op een architectonisch panorama doorheen een gordijn van wonderlijk gebogen glas. Ik wou vorige week de MAS-pret niet bederven en hou het zelfs nu bij deze korte melding. Hopelijk komt dat debat niettemin ooit nog wel eens wat beter op gang.
Wat amnestie betreft. Het is wel grappig hoe dit in de jaren ‘80 en ‘90 heel actuele debat nu plots helemaal vanaf nul terug moet uitgelegd worden aan jonge journalisten en mensen die uit de lucht komen vallen. Amnestie is niet een poging om de collaboratie goed te praten of de schuldvraag te beslechten. Het is wat ons betreft enkel een symbolisch beëindigen van de -beschamende- repressie, zoals dat trouwens in de meeste beschaafde landen het geval is geweest. België is zowat het laatste land waar die kwestie niet geregeld is omdat Franstaligen er nog altijd (dankbaar) gebruik van maken om het Vlaamse autonomiestreven en bij uitbreiding "les Flamands" te culpabiliseren. Toen amnestie wat in de vergetelheid raakte hebben ze iets nieuws bedacht: racisme. Maar nu is het streven naar Vlaamse autonomie weer enkele dagen volop associeerbaar met Nazi-Duitsland. De enige vraag is nu: Quid N-VA? Of mogen we ook in de wankele verhoudingen tussen PS en N-VA de pret niet bederven?
Wat de meeste commentatoren te weinig willen beseffen is dat het land verder door de knieën zakt en dat dit onvermijdelijk is. Alleen een merkwaardige zelfmoordpoging van de N-VA kan nog een Belgisch project op de been brengen. Maar in normale omstandigheden staan we op een punt waar de Belgische kiezers duidelijk 2 winnaars aan de Belgische overwinningstafel hebben gebracht die namens 2 landsgedeelten het omgekeerde geacht worden te moeten doen. Als vanouds werd de meest Waalse partij beloond. Maar voor de tweede keer werd aan Vlaamse kant een partij aan zet gebracht die verondersteld wordt niet te zullen "toegeven" inzake Vlaamse Belangen. Van het Vlaams Blok was dat met zekerheid geweten. Van de N-VA wordt het -tot nader order terecht- verondersteld.
Van 2 tegengestelde belangen 1 regering maken is niet mogelijk. Men kan het proberen en mits wat onzichtbare wafelijzers en compensaties aan elkaar klossen op domeinen zoals (in brede zin) het sociaal-economische. Maar het is onmogelijk inzake BHV. Daar wordt altijd meteen duidelijk of de splitsing (volledig ten onrechte!) wordt "gecompenseerd" door Vlaamse toegevingen die door Franstaligen geëist worden.
Ik herhaal nog eens dat onderhandelen daarover een onvergeeflijke fout was. Ik herhaal nog eens dat de Franstaligen hier belangrijke symbolische toegevingen willen omdat zij beseffen dat het zo goed als afgelopen is met België en dat zij van toegevingen gebruik willen maken om de internationale gemeenschap te tonen dat Vlaamse onderhandelaars in 2011 zèlf toegaven dat Vlaamse gemeenten in de Rand niet meer zo Vlaams waren als het arrest van het Grondwettelijk Hof wel beweerde. Het Franstalige einddoel is territoriale eenheid van Wallonië en Brussel in plaats van de taalgrens als staatsgrens. Ik heb liever dus geen splitsing van BHV dan dat.
Ik wil de pret niet bederven maar... Het is waarschijnlijker dat chaos zal ontstaan door te blijven doen alsof onderhandelingen nog tot iets aanvaardbaars zullen leiden, dan door te beginnen denken aan de Ordelijke Opdeling van België.
Gerolf Annemans
Guynokkio, de vrijetijds-immobiliënfan
Guynokkio gaat in het hartje van Gent wonen. Samen met twee andere koppels hebben de liberaal en zijn vrouw Dominique een indrukwekkend historisch pand uit de 15de eeuw gekocht. Het gebouw, dat zich bevindt in de Lievestraat en dus vlak bij het Gravensteen ligt, zal eerst worden gerestaureerd. Nadien worden er drie appartementen in ondergebracht. Het is niet de eerste keer dat Verhofstadt een pand koopt om te verbouwen. Hij deed het al twee keer in Toscane en in het Gentse Mariakerke. De politiek rendeert goed als je in de juiste partij zit.
(foto : de Standaard)
DSK : beelden uit de rechtbank in New York
De rechtbank heeft DSK in beschuldiging gesteld. De feiten die tot hiertoe bekend zijn, wegen zwaar genoeg om tot dit besluit te komen. Vervolgens stemt de rechter in met de voorwaarden tot invrijheidstelling. Hoe snel en accuraat het Amerikaanse gerecht ook moge optreden (dit in tegenstelling tot de softe linkse aanpak in Europa), het stellen van een borgsom, in dit geval 1 miljoen USD (en 5 miljoen provisie) is een vorm van klasse-justitie. Het zijn enkel maar kapitalisten en socialisten die in staat zijn aan deze voorwaarden te voldoen.
De Franse openbarte opinie van links (maar ook andere) moet niet janken en klagen dat een van hun landgenoten streng en onrechtvaardig werd behandeld door de Amerikanen. De feiten vonden plaats in Amerika en dan gelden de wetten en geplogenheen van dat land. De Fransen moeten blij zijn, dat deze kerel ontmaskerd werd voor hij eventueel president zou worden. Het gaat hem niet om een man die vrouwen behaagt en verleidt, maar om een ordinaire kerel die zich niet weet te bedwingen en over wie nu feiten bekend geraken die veel verder reiken dan flirten, knipogen en versieren.
Wat nu allemaal openbaar gemaakt wordt (poging tot verkrachting van een journaliste, geweld tegen escort-hoeren) staat los van de verdere evolutie van dit ontluisterende dossier en een mogelijke veroordeling. Wij horen tot hiertoe zeer weinig over het lot en de gemoedstoestand van de vrouw die aan de basis ligt van dit alles. Zij heeft geen miljoenen ter beschikking om een dure procedure te voeren. Zij heeft niet gevraagd om deze schokkende ervaringen door te maken. Zij werkte in een bescheiden functie om in haar onderhoud te voorzien en nu is zij ergens ondergedoken zonder verder inkomen en kan ze proberen de nachtmerrie te verwerken. Ja, socialisten komen echt op voor de kleine mens.
Ray
Asperges + Aanpassing 8.15 UUR
Wij hadden bij dit artikel een foto geplaatst van een smakelijk bord asperges. Wij werden zonet door vriend Erik (Duplo Duplex) verwittigd dat hier een wansmakelijke porno-foto verschenen was. Inderdaad, dat was het geval en u zal begrijpen dat dit niet onze intentie was. De bron van de aspergefoto moet "gekaapt" zijn door een zieke geest en hij moet deze vervangen hebben door een eigen "product". Ook Fem heeft gereageeerd in de zin van "dit had ik van Angeltjes niet verwacht". Uiteraard niet. U kan toch veronderstellen dat wij zoiets nooit zouden doen. Alleszins onze excuses aan iedereen die wij geschokt mochten hebben, het is niet ons werk.
Het aspergeseizoen is begonnen. Tot eind juni zullen ze weer volop verkrijgbaar zijn. Hoe verser asperges zijn, hoe lekkerder! Maar hoe weet je of asperges vers zijn? Hoe gezond zijn asperges? En waarom gaat je urine er anders van ruiken? Wat je moet weten over asperges. Hoe verser, hoe lekkerder, maar hoe weet je of asperges vers zijn? Dat kun je horen! Door twee stengels tegen elkaar te wrijven. Als je een piepend geluid hoort, is het goed. De asperges zijn dan heerlijk vers.
Verschillende soorten Er zijn twee soorten asperges: groene en witte. De witte asperges zijn de wortels van de aspergeplant, het deel dat onder de grond groeit. Groene asperges zijn dezelfde stengels maar groeien boven de grond.
Gezond Asperges, ook wel 'het witte goud' genoemd, zijn onder meer rijk aan het aminozuur asparagine. Uit onderzoek is gebleken dat asparagine de nierfunctie stimuleert. Ook heeft asparagine een positief effect op leverstoornissen, chronische reuma en jicht. Asperges passen door hun vochtafdrijvende werking ook goed in een dieet.
Urine Als je asperges gegeten hebt, kan je urine anders gaan ruiken dan normaal. Bij ongeveer de helft van de mensen die asperges eten is dit zo. Deze geur ontstaat doordat er zwavelhoudende sporen in de aspergeplant zitten. De lever zet dit om in methylmercaptanen, vluchtige zwavelverbindingen die via de urine ons lichaam verlaten.
Kwaliteit Asperges van AA-kwaliteit zijn de beste asperges. De stengels hebben een doorsnede van 20 à 28 mm en een gemiddelde lengte van 19-22 cm. De kop van de asperge is gesloten, de steel is recht, de kleur lelieblank en glanst licht.
Barack Hoessein Obama pleit voor een 'toengankelijk Palestina en een veilig Israël'. Er moet een oplossing komen, gebaseerd op de voorstellen die al in 1967 over de grenzen zijn gedaan. Dat heeft hij donderdag gezegd in een toespraak over de recente ontwikkelingen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika.
Gebieden ruilen Volgens Obama zal het geen nut hebben voor de Palestijnen om bij de Verenigde Naties te streven naar erkenning van een Palestijnse staat. Ook zei hij dat de droom van een Joodse en democratische staat niet vervuld kan worden als de huidige bezetting van Palestijnse gebieden wordt voortgezet.
Obama denkt dat een oplossing mogelijk is als beide partijen concessies doen. Hij stelde voor om gebieden te ruilen, zodat ‘veilige en erkende grenzen worden vastgesteld door beide staten’, aldus de president.
Dapper De Israëlische regering moet 'dappere maatregelen' nemen om het vredesproces in het Midden-Oosten weer op gang te krijgen. De Palestijnen dienen het bestaansrecht van Israël te erkennen en geweld tegen dat land af te zweren.
De Israëlische premier Benjamin Netanyahu verwerpt de suggesties van Obama. Hij zei dat de gewenste maatregelen niet van Israël gevraagd kunnen worden. In 2004 beloofde de toenmalige Amerikaanse president George Bush dat de Joden zich niet zouden hoeven terugtrekken op het grondgebied van voor 1967. Netanyahu hoopt dat Obama zich aan deze belofte houdt.
Donderdag keurde Israël nog een bouwaanvraag voor honderden nieuwe huizen in Oost-Jeruzalem goed. De Palestijnen beschouwen Oost-Jeruzalem als hun hoofdstad, maar er komen steeds meer Joodse inwoners.
Volksopstanden De Amerikaanse president sprak donderdag tijdens de langverwachte toespraak ook over Tunesië en Egypte, waar recentelijk de leiders vertrokken na volksopstanden.
Obama beloofde 1 miljard dollar kwijt te schelden van de schulden van de Egyptenaren, op voorwaarde dat het land zich democratisch ontwikkelt. Eenzelfde bedrag kan door Caïro worden geleend om problemen aan te pakken.
Assads keuze Ook Syrië kwam in de speech ter sprake. Obama stelde dat het Syrische volk dapperheid heeft getoond door te gaan protesteren. ‘President Assad heeft nu de keuze: hij kan de transitie leiden, of wegwezen.' Obama eiste verder dat Bashar al-Assad stopt met het schieten op demonstranten en dat hij vreedzaam protest toestaat.
De Libische leider Muammar Khaddafi kreeg tevens forse kritiek. ‘Als het onvermijdelijke moment komt waarop Khaddafi vertrekt of gedwongen is op te stappen, zullen decennia van provocaties ten einde komen en zal de overgang naar een democratisch Libië doorgang vinden.'
