De Vlaams Belang-delegatie in het Europees Parlement verzet zich tegen een verhoging van het budget van de Europese Unie met 5%, zoals de "bijzondere commissie beleidsuitdagingen en begrotingsmiddelen voor een duurzame Europese Unie na 2013" van het Europees Parlement aanbeveelt.

Op een moment dat overal bespaard moet worden en dat iedereen de buikriem moet aanhalen, is het ongehoord en onaanvaardbaar dat Europa nog meer geld wil uitgeven.

De Europese Unie zou het goede voorbeeld moeten geven door een grote besparingsoperatie op het getouw te zetten. Dat kan door te snoeien op uitgaven voor nutteloze instellingen als het Comité van de Regio’s, het Europees Economisch en Sociaal Comité, door de uitgaven in het kader van regionale fondsen beter te controleren, door geldverslindende praktijken als de maandelijkse verhuis van het Europees Parlement van Brussel naar Straatsburg af te schaffen (200 miljoen euro per jaar), enzovoort.

Het Vlaams Belang stelt vast dat er niet alleen een reusachtige kloof bestaat tussen de burgers en het Europese establishment, maar nu ook al tussen het Europees Parlement en verschillende nationale parlementen. In het Europees Parlement staan de traditionele fracties (van de EVP tot de groenen) op één lijn voor meer geld voor Europa en voor Europese belastingen, terwijl bijvoorbeeld de Nederlandse Tweede Kamer zich daar tegen verzet. Het Vlaams Belang juicht dat verzet toe.

Indien het officiële Europa weigert de tering naar de nering te zetten en zijn arrogantie niet tempert, zal het laatste restje draagvlak bij de publieke opinie verdwijnen.

Philip Claeys, EU-parlementair

Illegalen moeten tegen de politie klacht kunnen indienen voor racisme of geweld, zonder uit het land gezet te worden. De wet die het witwassen van misdaadgeld voorkomt moet worden veranderd zodat illegalen een bankrekening mogen openen zonder hun identiteit te moeten bewijzen. Bij gezinshereniging mogen genaturaliseerde Belgen niet strenger behandeld worden dan burgers uit de Europese Unie, zoals de kersverse wet op de verstrenging van de gezinshereniging doet. Kennis van een landstaal of wil tot integratie mag geen element zijn bij het toekennen van de Belgische nationaliteit. Dat zijn slechts enkele voorstellen uit het nieuwe jaarrapport van 2010 over migratie, dat het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (CGKR), zopas voorstelde.

Volgens het CGKR kwamen in 2009 zo'n 126.877 buitenlanders België binnen. Er kwamen dat jaar 69.004 legale buitenlanders bij. Dat is een gemeente zoals Genk of Seraing.

Het gros van de nieuwkomers van buiten de EU ("derdelanders") kwam "om familiale redenen": 48,4%. België is hiermee de koploper in de hele Europese Unie, waar het gemiddelde van alle 27 lidstaten 27,3% bedraagt.

Frankrijk en Duitsland reiken meer dan een kwart van hun verblijfsvergunningen aan derdelanders uit aan studenten, België slechts 12,3%,

BEDENKINGEN

1.Het rapport is meer nog dan de vorige jaren een im-migratierapport, geen migratierapport. Zoals vroeger al gesteld: dat mag allemaal, maar het moet dan ook duidelijk gezegd worden.

2. Het rapport vertrekt bovendien vanuit de visie van de persoon die België wil binnenkomen of hier wil blijven. Alle maatregelen die het CGKR voorstelt, maken het makkelijker dat buitenlanders België binnenkomen of ze maken het moeilijker om buitenlanders te verwijderen.

3. Op een aantal punten is het rapport kwalitatief minder goed dan de vorige jaren. Zo is het soms nogal slordig (met cijfers). Het onderdeel over medische regularisatie is voor een buitenstaander zonder doctoraat in het vreemdelingenrecht niet te begrijpen, bij de gezinshereniging wordt de belangrijke problematiek van de bilaterale verdragen niet vermeld, op pagina 85 staan twee verschillende percentages over het totaal aantal humanitaire regularisatie (66,1% van alle beslissingen, 61,3% van alle beslissingen) zonder verdere uitleg, het CGKR promoot de vrijwillige terugkeer zonder de problemen van de Brazilianen, voor wie de vrijwillige terugkeer een veredeld reisbureau is (zie: hier), te vermelden.

4. Men kan zich vragen stellen bij een aantal voorstellen. Moet werkelijk alles nu wijken voor de rechten van illegalen? Jarenlang heeft o.a. het CGKR terecht de sportsector gemobiliseerd om de mensenhandel in zijn rangen tegen te gaan. En nu zouden de clubs illegale sporters moeten toelaten, zodat ze juridisch gezien zelf mensenhandelaars worden?

5. Daarbij rijst eens te meer de vraag naar het statuut van het CGKR zelf. De ene afdeling van het CGKR voert een goede strijd tegen mensenhandel, terwijl de andere afdeling voorstellen formuleert die de mensenhandel de facto vergemakkelijken en bevorderen.Wie controleert het CGKR? En vooral: hoeveel controle is nodig en controle op welke activiteiten? Dat is onduidelijk, zo bleek vorige donderdag in de Kamer. MR-fractieleider Daniël Bacquelaine had daar "sancties" geëist tegen adjunct-directeur Edouard Delruelle omdat die het pas goedgekeurde boerkaverbod "discriminerend" en "absurd" had genoemd. Voogdijminister Joëlle Milquet (cdH) betreurde de uitspraken van Delruelle maar zegde dat het CGKR "volkomen autonoom is" en dat zij dus niets kon doen.

http://www.gva.be/dekrant/experts/johndewit/cgkr-het-migratierapport-van-2010.aspx

Stradi

Het is zover. Binnen de 10 dagen na de opening van het MAS is de eerste kunstdiefstal een feit.

Donderdagmiddag 26 mei 2011 omstreeks 16.30 uur stelde een suppoost vast dat een object uit de vaste opstelling op de vierde verdieping ontbrak Het gaat om een kruithoorn met oorlogstafereel, uitgevoerd in hoorn, zilver, metaal en hout. Het voorwerp behoort tot de collectie Vleeshuis en is goed gedocumenteerd door middel van beschrijvingen en fotomateriaal. Het kunstwerk stond opgesteld op de vierde verdieping onder het thema Machtsvertoon. De wand waar de kruithoorn werd getoond staat onder cameratoezicht, en er is een zeer frequente controle van de suppoost. Tot zover de mededeling door de Stad Antwerpen

Wij zijn er niet trots op maar wij hebben er in ons commentaarstuk over de opening van het MAS nadrukkelijk op gewezen, dat veel van de tentoongestelde objecten zo voor het grijpen staan. Een beetje behendige dief slaagt hier probleemloos zijn slag.  Net zoals de eerste de beste vandaal schilderijen en andere stukken kan beschadigen als dat in zijn brein opkomt.

De beveiliging in het MAS is van Jan-mijn-voeten.  Ik heb met diverse suppoosten en verantwoordelijken daarover gesproken, op een beminnelijke manier en niet als een ouwe betweter,  en àl de dames en heren gaven grif toe dat het zo niet kon.  Ik heb  mij opzettelijk voorovergebogen naar enkele Japanse poppen, die onbeschermd, open en bloot met de hand kunnen aangeraakt worden. Toen ging er een belletje af en even later kwam een verantwoordelijke kijken.  Terwijl wij stonden te praten, was het perfect mogelijk geweest dat een handlanger (ik ga altijd op stap zonder handlangers) op een andere plaats iets weggegrist zou hebben. Om maar te zeggen.

Schepen Philip Heylen,  minimaliseert deze diefstal, want het stuk is voldoende beschreven en gekend. "Alle 470.000 museumstukken werden op voorhand geïnventariseerd. Het object wordt nu ontvreemd aangemeld via de hier toe geijkte kanalen zoals Interpol." En daarmee is de kous af. 

Het MAS en het slimme stadsbestuur van Antwerpen dragen een grote verantwoordelijkheid voor het Vlaamse Kunstpatrimonium dat zij beheren. Beheren, want het is niet van hen, het behoort toe aan de ganse gemeenschap. Verdieping per verdieping moet de beveiliging opgevoerd worden.  Deze toestand is schandelijk en onbegrijpelijk.

Ray

Een gevangene, die beschouwd wordt als gevaarlijk, is vrijdagmorgen rond 10.30 uur uit de gevangenis van Lantin ontsnapt. Hij zou geholpen zijn door vier mannen met kalasjnikovs. Ze zijn spoorloos. De vier mannen konden de gedetineerde vrijkrijgen met een ladder, en gewapend met kalasjnikovs en een zakmes van Vlaams Belang.

Volgens RTL werden er schoten afgevuurd binnen de muren van de gevangenis. Het is nog onduidelijk of er gewonden zijn. Het zou al de derde keer zijn dat de gevangene in kwestie probeert te ontsnappen. Hij vluchtte samen met zijn kompanen met een vluchtauto. De politie zette meteen de achtervolging in, maar ze zijn het spoor kwijtgeraakt. Dat kan de beste overkomen. De gangsters hielden zich niet aan de maximumsnelheid, zo is het gemakkelijk om de politie te verschalken.

In het mooie Oslo, hoofdstad van Noorwegen en géén lid van de EU, bewijzen de politiestatistieken dat àlle aangegeven verkrachtingen het werk zijn van mannen van vreemde origine, afkomstig uit "getraumatiseerde landen" zoals de knappe politiecommisaris het politiek-correct formuleert. Een van de blonde slachtoffers getuigt, dat haar overvaller haar zegde, dat hij, krachtens zijn religie, recht heeft op haar en dat vrouwen niets te protocollen hebben. 

Een of andere linxe idioot heb ik ooit horen beweren, dat verkrachten weliswaar niet goed te keuren valt, maar het is wel een (onbehendige) vorm van een beetje liefde geven. Rozer van Gheiluwe zou zeggen : "het is een relatietje". Met een inwoner uit een getraumatiseerd land.

Heb ik Madame niet in het Sofitel ontmoet ?

De Kamer keurde donderdagavond omstreeks 23u15 dan toch de wet goed die de gezinshereniging moet verstrengen. N-VA, CD&V, Open Vld, MR, sp.a en LDD stemden voor. De Groenen stemden tegen omdat de wet de mensenrechten zou schenden, het VB stemde tegen omdat de wet nog te veel gezinsherenigingen toelaat. cdH en PS onthielden zich, net als Karine Temmerman (sp.a) en Olivier Maingain (MR).

In 2010 telde ons land 41.336 gezinsherenigingen. Bijna de helft van de buitenlanders die naar België komen, doen dat via de gezinshereniging. De grootste groep gezinsherenigers zijn Marokkanen en Turken. Meestal gebeurt dit via het systeem van de “importbruiden”, waarbij mannen uit de tweede en derde generatie een bruid zoeken in hun herkomstland.

Vier jaar geleden, tijdens de eerste regering-Leterme, werd beslist dat de wet op de gezinshereniging zou worden verstrengd. De onderhandelingen tussen de partijen van de regering-Leterme I hierover leverden niets op omdat de gezinshereniging gekoppeld was aan een verstrenging van de snel Belgwet, de strijd tegen de schijnhuwelijken en de regularisatie van illegalen. Toen Herman Van Rompuy premier werd besloot hij om alles los te koppelen en onmiddellijk illegalen te regulariseren. Daardoor vielen de discussies over de andere topics stil, want de Franstalige partijen hadden gekregen wat ze wilden. Er kwam een regering-Leterme II en ook die bereikte geen akkoord over gezinshereniging. Nu is er dus een akkoord, maar wel van een alternatieve meerderheid: N-VA, CD&V, Open Vld en MR, later aangevuld met sp.a.

Door deze wet moet iemand die een familielid uit het buitenland laat overkomen minstens 120% van het leefloon verdienen én bovendien een behoorlijke huisvesting voor de nieuwkomer hebben. De aanvragen mogen alleen nog vanuit het buitenland worden ingediend en buitenlanders moeten minstens gedurende een vol jaar een verblijfsvergunning van onbeperkte duur hebben vooraleer ze iemand kunnen laten overkomen. Belgen en niet-Europeanen moeten 21 jaar zijn om iemand te laten overkomen en de bruid moet ook zo oud zijn.

Belgen worden even streng behandeld als niet-Europeanen, maar strenger dan EU-burgers. Want over EU-burgers heeft België niets te zeggen. Belgen en niet-Europeanen mogen geen ouders of grootouders meer laten overkomen, EU-burgers nog wel.

http://www.vandaag.be/binnenland/68952_kamer-keurt-verstrenging-gezinshereniging-goed.html

Als ik een nazi was, zoals Olivier Maingain, ik zou wat  trots zijn op zo'n mooie afbeelding en zeggen : "Danke schön, mes chers amis". Voor dezen "teppe" is het nooit niet goed, een ondankbare nazi, dat is hij.

Als ik Van Gheiluwe was, zou ik trots zijn op deze afbeelding. Maar als nazi, doe ikzelf pipi op de NVA.

Als ik een blinde nazi was, zoals Maingain zou ik wat blij zijn met een Vlaamse homoseksuele geleidehond die Pascal heet.

Ook nazi's zijn maar mensen die graag plezier maken

Eind 2005 waren er 165 Nobel-prijzen uitgereikt aan joden, er leefden toen ongeveer  12.000.000 (twaalf miljoen) joden op de aardbol .

Terzelfdertijd hadden 6 moslims een Nobel-prijs ontvangen, moslims waren toen met  1.400.000.000 (bijna anderhalf miljard).

Dat is een verhouding van 3208 tegen één.

P.S.: Zowel bij de joden (Israeli's) als bij de islamieten (Sadat en Arafat) waren er twee flut-Nobel-prijzen. Als deze eruit worden gehaald is de verhouding nog frappanter.

Rob

Ik ga verder waar ik in de vorige aflevering gestopt ben : bij het woord “democratie”, met de Jasmijnrevolutie.  Je kan er niet omheen, alhoewel men daar in Djerba alle moeite van de wereld doet om het je te laten vergeten.  Ze willen het zelf ook liefst vergeten, heb ik de indruk.  Velen werden ontslagen; anderen hebben angst dat ze hun Tunesische C4 eerstdaags mogen afhalen.  Slechts enkele hotels en clubs zijn terug open. 

Als je zelf niet over de revolutie begint, dan doen ze alsof er niets aan de hand is.  Ofwel zijn ze in een ontkenningsfase, ofwel hopen ze met die houding de toeristen te overtuigen dat er in se niets gebeurd is.  De veiligheidsagent aan het strand – veiligheidsagenten, ze staan overal, maar dat was vroeger ook al het geval: bij de ingang, aan de poort, zonder je hotelpas kom je er niet in – er lopen er enkele rond op het domein van de club, wel, die veiligheidsagent aan het strand – een pekzwarte struisgebouwde neger met een brede Louis Armstrongsmile herkent me ook.  Dadelijk een handdruk en een babbel.  “Bonjour!  Blij dat u teruggekomen bent…” En dan ik: “Hoe is het met u?  Gaat het een beetje?  U hebt uw job kunnen behouden?”

Er glijdt ineens een wolk voor zijn zonnige glimlach.  Tja, hij weet niet goed wat hij kan en mag antwoorden, tot hij dan toch stelt: “Het wordt tijd dat ze allemaal eens gaan kalmeren of het is hier voorgoed om zeep!”    En dan keert hij snel terug in zijn schildwachthok vooraleer een “chef” hem opmerkt. 

Lap, da’s de tweede die niet razend enthousiast is over de bewierookte stap naar democratie.  Hier krijg je de indruk dat ze daar massaal zaten te wachten op die revolutie, maar ik heb eerder de indruk dat ze die ondergaan hebben als een sprinkhanenplaag.
’s Avonds roept Rafik, DJ en verantwoordelijke technische ondersteuning animatieploeg, me “Kom d’r bij zitten.”  Hij is in de bar in het gezelschap van een zestal Fransen.  Het gesprek gaat over Libië.  Hij maakt ons duidelijk dat de vriendschap tussen de buurlanden op een zeer laag pitje staat.  De Libiërs lijden, volgens hem, aan een superioriteitsgevoel; zij beschouwen de Tunesiërs als hongerlijders, die de hielen likken van de Europese toeristen.  En op hun beurt vinden de Tunesiërs dat de Libiërs onderontwikkelde woestijnbewoners zijn.  Hij staaft dit door het ultieme bewijs: de Libiërs weten zelfs niet wat een trein is… Hoe dom kan je zijn?  Bovendien kennen de Tunesiërs behoorlijk wat talen, zij zijn  vertrouwd met de Franse keuken enz.  De Libiërs daarentegen… Neen, hij houdt niet van Libiërs, eigenlijk niemand in zijn land.  

De Fransen vinden het nodig mij voor schut te zetten: “ah, la petite Belge”.  Als ik daarop antwoord dat ik mijzelf niet als een belgische onderdaan beschouw maar wel als een Vlaamse, die door het noodlot – en ik verduidelijk: Napoleons’ ongebreidelde overheersingsdrang, de natuurlijke Franse neiging om alles wat niet Frans is te willen onderdrukken, vervolgens de hertekening van de staatsgrenzen na 1815, na 1830… - binnen de geografische grenzen van het kunstmatige land belgië beland ben… dan zijn ze op hun teentjes getrapt.  Men had nooit moeten toelaten dat “un patois, le Flamand”  - ik verbeter “het Nederlands” - als taal erkend werd.  Dan zouden er nu geen problemen geweest zijn.  Voilà!  Ik laat niet op mijn kop zitten: leg uit dat Vlamingen en Nederlanders samen meer dan 22 miljoen Nederlandssprekenden vertegenwoordigen, dat daar dan ook nog de overzeese vroegere Nederlandse gebieden moeten bijgeteld worden en voeg er aan toe dat ze in de toekomst veel moeite zullen moeten doen om de taal van Molière te verdedigen want dat die al lang haar pluimen als wereldtaal verloren heeft en – om ze nog een beetje te jennen – geef ik enkele voorbeelden van de verengelsing / verloedering van hun geliefde taal.  En dat ik van hen eigenlijk wat meer nationale trots verwacht had ...  Het ongeloof op hun gezichten doet me nu nog grijnzen!

Libiërs :  we hebben hier de berichten gezien omtrent de vluchtelingenstroom vanuit Libië naar Tunesië.  Je stelt je daar een soort volksverhuizing bij voor, voornamelijk uit arme mensen, die beladen met hun have en goed, in tentenkampen op hulp van internationale NGO’s, het Rode Kruis of het islamitische Halve Maan, zitten te wachten. 

In mijn vakantieclub zaten er ook, vluchtelingen, bedoel ik.  In vroegere jaren kon het wel eens gebeuren dat er tussen de Europese toeristen op vrijdagmorgen een Tunesisch gezin opdook, dat twee dagen kwam vertoeven als klant in het hotel.  Meestal waren dat moderne mensen, die niet speciaal opvielen.  Nu waren het duidelijk andere inboorlingen:  vrouwen in een zwart tentkleed, van top tot teen bedekt, jengelende, verwende kinderen, mannen met pasja-allures.   Op mijn vraag, wie dat waren, kwam het korte antwoord: “Libische vluchtelingen”.

Dat ze niet onder de door ons begrepen beschrijving vielen was duidelijk.  De moderne kinderwagens, de juwelen, de gsm’s, de laptops, de kleding van de kindjes… die lijken niet echt op de plunjezak van een vluchteling.  Het contact tussen hen en het hotelpersoneel / sportmonitoren / animatieteam is in het beste geval als onderkoeld beleefd te beschrijven.   Later meer hierover.

Linde Edelinck

Wordt vervolgd

 Lieve Angeltjesvrienden,

Vandaag een liedje dat het eerst werd uitgebracht in 1931.  De oorsprong lag zelfs nog verder in het verleden, in 1881 gebaseerd op The Spanish Cavalier.  Maar hét succes, waardoor het wereldwijd bekend werd, kwam in 1957, gezongen door Pat Boone.

Een beschrijving van Pat Boone kan bladzijden vullen.  Ik zal trachten me te beperken tot een korte c.v. van de brave man.  Braaf?  Nou ja… talentrijk, intelligent en met een duidelijke mening.

Hij werd geboren als Charles Eugene Boone op 1 juni 1934 in Jacksonville, Florida, maar het gezin verhuisde naar Nashville, Tennessee.  Hij zou een directe nazaat van één van Amerika’s legendarische pioniers zijn: Daniel Boone, en hij telt in zijn familiekring enkele tv-sterren.  Dom was hij ook niet, want hij sloot zijn studies magna cum laude af.  Vanaf 1954 begon hij plaatjes op te nemen.  Zijn successen waren rhytm & blues nummers, gekopieerd van zwarte zangers, bestemd voor een blank publiek.  Deze plaatjes haalden betere verkoopcijfers dan de oorspronkelijke zwarte versies.  In 1955 had hij zijn eerste hit met “Ain’t that a shame”, een cover van Fats Domino. 

In de zestiger jaren schakelde hij over op gospel; tien jaar later op country.

Op 23jarige leeftijd mocht hij al gastheer spelen tijdens een ABC-tv-show, een programma dat het 115 uitzendingen uithield.  De verkoopcijfers van zijn platen zijn indrukwekkend: hij zou meer dan 45 miljoen lp’s verkocht hebben, had 38 top-40 hits en acteerde in ca. 12 Hollywood filmen.  Pat Boone had vele talenten, als zanger en acteur, als schrijver, zag er bovendien goed uit, scheen met zijn conservatief imago de ideale schoonzoon, was welbespraakt zowel in de amusementssector, in de politiek én als predikant.  Als een devoot christen weigerde Pat Boone liedjes en filmrollen waarbij hij meende zijn normen en waarden te overschrijden – zelfs een rol aan de zijde van Marilyn Monroe kon hem niet verleiden.  In zijn eerste film, April Love, weigerde hij tegenspeelster Shirley Jones een filmkus te geven omdat de actrice in het werkelijke leven getrouwd was!

Hij trouwde erg jong, kort voor zijn 19de verjaardag, met drie jaar jongere Shirley Lee Foley.  Ze kregen vier dochters: Cheryl Lynn, Linda Lee, Deborah Ann (zangeres Debbie Boone) en Laura Gene.  Ze zouden in de zestiger en zeventiger jaren samen een gospelgroep vormen, de Pat Boone Family.  Alhoewel Pat Boone diep christelijk opgevoed werd en later predikant zou worden, heeft hij ook de listen en verleidingen van de duivel moeten doorstaan.  Zijn huwelijk ging bijna kapot door zijn overmaats alcoholgebruik en feestgedrag.  Vrouwtje Shirley hield hem en het gezin op de “right and narrow” met bijbelstudiedagen voor sterren.  Tevens zet hij zich in voor goede doelen en heeft hij een eigen stichting opgericht die ijvert voor drinkbaar water in Tanzania.  Maar hij heeft een eerder realistische kijk op filantropie: zo was hij jarenlang hét gezicht van General Motors en zag hij er geen graten in zich regelmatig een auto te laten schenken…

Pat Boone was én is conservatief.  Hij koos resoluut voor de Republikeinen.  Hij voerde mee campagne voor Ronald Reagan voor het goeverneurschap van California en nadien voor de nominatie tot president in 1976.  Hij nam duidelijk stelling in de Vietnam- en Irakoorlog, schreef bijdragen in kranten en verdedigde zijn uitgesproken mening op televisie.  Zo schreef hij in 2007 twee artikels waarbij hij de evolutieleer verketterde tot “absurd”, “nonsens” en “een bankroete foute religie”…In 2009 vergeleek hij de Democraten met vuile kankercellen… Vrije meningsuiting in het kwadraat!

Men hoeft het met hem niet eens te zijn, maar hij is wel iemand die zijn kansen benut heeft zonder zijn eigenheid daarvoor prijs te geven.

Mag ik jullie applaus voor een eigenzinnig man, Pat Boone, die qua persoonlijkheid zowat het tegenovergestelde is van het mierzoete succeslied Love letters in the sand.
 
 

De ‘democratische' Vlaams-nationalisten zijn de laatste tijd in kringen van de republikeinse Vlaams-nationalisten op rooftocht. Dat zit zo. Al geruime tijd komen Vlaams Belang mandatarissen in gemeente- en/of provincieraden bij mij hun verbazing en sommigen ook hun verontwaardiging uiten over de wijze waarop zij werden benaderd door de lokale N-VA verantwoordelijken.

Het stramien is ongeveer altijd hetzelfde. Als de Vlaams Belanger tijdig de partij verlaat en als "onafhankelijke" gaat zetelen, dan garandeert de N-VA hem volgend jaar een zeker verkiesbare plaats. In sommige gevallen gaat het om mandatarissen waarvan -bij vriend en vijand- het gezag zo groot is in hun gemeente dat hen zonder omwegen het lijsttrekkerschap (en virtueel burgemeesterschap) wordt aangeboden of het eerste schepenambt dat de N-VA zou kunnen bemachtigen. Afgezien van de bedenking dat het Vlaams Belang aldus een goed beeld heeft van de gemeenten waar de N-VA zinnens is apart op te komen (en dus tégen de CD&V) en waar niet, zijn door de gemeenschappelijke kenmerken van deze operatie ondertussen bij ons de contouren bekend van de N-VA strategie. Wij kennen ten eerste het profiel van wat voor de N-VA "bruikbare" Vlaams-nationalisten zijn. De hoogte van het bod is meestal daaraan aangepast. En wij kennen ook de afspraken in verband met wat ook steevast "de ontluizingsperiode" wordt genoemd.

Er zijn op die rooftocht twee reacties mogelijk. Diegenen die het mij niet komen vertellen, volgen meestal - vandaag ook weer een tweetal - het volgende scenario. Zij beginnen hun "ontevredenheid" te uiten over allerlei zaken. Gelijk wat ze over de partij horen, grijpen ze aan om er afstand van te nemen. Dan plots sturen ze een brief (en meestal ook een persmededeling) waarin zij hun ontslag uit het Vlaams Belang aankondigen en zeggen dat ze onafhankelijk gaan zetelen wanneer zij te veel als Vlaams Belanger gekend zijn. Is dat niet het geval of hebben ze zich al voldoende tegen hun eigen partij geroerd in de pers, dan krijgen ze meteen een lidkaart van de N-VA en worden met vlag en wimpel en tot hun soms zichtbare genoegen ook door de persfotografen ingehaald. Voor diegenen die de fameuze "ontluizingsperiode" moeten ondergaan, is het nog even wachten tot wanneer het de N-VA belieft of goeddunkt hen als "gezuiverde" ten toon te stellen. Het zal dus nog wel enkele maanden duren dat soort "ontslagen" en het zal pas stilvallen als de "ontluizingsperiode" in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen te kort zal zijn.

Het spreekt vanzelf dat de Vlaams Belangers die mij dit alles wél komen vertellen uiterst trouwe mensen zijn. Het zijn mensen die (zoals ik) er op vertrouwen dat het Vlaams Belang - mits hard, trouw en onverdroten werken - opnieuw in stijgende lijn zal gaan omdat de andere partijen allemaal burgerlijke partijen zijn die zich allemaal - de ene vroeg, de andere laat - vastrijden in de modder van het Belgische regime en zijn mandaten allerhande, tot in de kleinste gemeente toe. Bovendien: in landen als Denemarken, Oostenrijk, Zweden, Finland, Frankrijk, Italië en Nederland zijn partijen als de onze het onuitwisbaar merkteken van het begin van de 21ste eeuw. Ook als de soms eenzame weg van het cordon sanitaire en het cordon médiatique het niet altijd zonnig maakt om Vlaams Belanger te zijn, ook als schouderklopjes en bewondering van de machtigen niet ons deel zijn: wij houden vol want wij hebben een hogere opdracht. Een opdracht die we gekregen hebben van kiezers die het verdienen dat we trouw zijn aan de idealen van onze partij en ook dat we voor geen macht te koop zijn.

Sommige hooggeplaatsten in de Wetstraat hebben beweerd dat Bart De Wever vorig jaar zou gezegd hebben dat hij in 2012 een ontmoeting heeft met de geschiedenis omdat hij dan (in de gemeenteraden en provincieraden) ten behoeve van het regime het Vlaams Belang monster de keel gaat oversnijden. Die bewering dat hij zulks gezegd heeft, lijkt steeds geloofwaardiger te worden.

Gerolf Annemans

 http://deredactie.be/cm/vrtnieuws

Haast u naar de de redactie.be (klik op de gele banner hierboven, niet op de affiche)  en beantwoord de prangende vraag die de verontruste linkselingen zich stellen : is het wegschenken van een zakmesje een daad die aanzet tot geweld ? 

 Dagelijks worden ettelijke onschuldigen neergestoken door dragers van zakmesjes en,  hoeft het betoogt, de daders zijn steevast VB-aanhangers.

+ Aanpassing 16.38 uur 

Dit zijn de resultaten om 16.35 uur
 
Nee 42%
Ja 58%
 
Totaal aantal deelnemers: 1623

(een beetje naar beneden laten rollen, langs de rechterkant onder de titel POLL)

U kent ze nog, Moemoe Lizin  (Anne-Marie) van de PS. Gewezen ministerin, voorzitster vande Senaat, burgemeesteres van Hoei en nog veel meer, kortom daar waar wat te graaien valt, zag je de rooie, lichtjes gezwollen kop van Moemoe Lizin.

Tot ze finaal over ... de rooie ging en met haar klikken en klakken door de PS aan de deur werd gezet. Geen parlementair mandaat meer, gewipt uit de burgemeesterszetel van Hoei en buitengebonjourd uit alle nevenfuncties. Moemoe was r-a-z-e-n-d.  Ze presteerde het zelfs opzettelijk de auto van haar opvolgster op de parking van het gemeentehuis aan te rijden. Zo zijn de socialisten : niet dankbaar om de vele jaren dat zij zich hebben kunnen verrijken, maar r-a-z-e-n-d als er een einde komt aan de graaipartij en het de beurt is aan een ander.

Moemoe kreeg een proces aan haar broek, omdat ze als voorzitster van het Gemeentelijk Ziekenhuis tussen 1998 en 2002 meer dan 27.000 euri onterechte kosten had ingediend voor reizen, etentjes en enkele persoonlijke aankopen.  Een normaal mens zou schaamtevol dat bedrag terugstorten met een gemompelde verontschuldiging, zoniet Lizin. Moemoe was r-a-z-e-n-d, want zij had recht op dat geld. Waarom ? Omdat zij Moemoe is.

De zaak is uiteindelijk voor de rechter gekomen, en die heeft naar goede Waalse en belgische traditie, Moemoe vrijgesproken. De klacht is niet ontvankelijk sprak de rechter en Moemoe ging glimlachend naar huis. Volgend jaar komt zij in Hoei op (met enkele hopeloze sullen die geen enkele toekomst meer hebben) en zij rekent er op terug in de burgemeesterszetel te komen.  Wij supporteren voor Moemoe : hoe verdorvener de Waalse politiek is, hoe liever wij dit hebben.

Ray

Alweer een overdonderende reeks waarheden over de Joden en Israël. De Joden zouden de wereld overheersen ... kom maar af met bewijzen.  Trouwens als het waar was, dan zou ik liever onder dat regime leven dan één dag onder de plak te zitten bij de aanhangers van de godsdienst van de vrede. Onredelijke haat tegen Joden wordt door moslims met de moedermelk meegegeven.  Joden ontvluchten Europa omdat zij niet beschermd worden door de overheden tegen de gewelddadigheden van de moslims.

Het is meer dan tijd dat een man als Pat Condell de geesten in Europa wakkerschudt. Nog beter ware het, dat politici de moed vertoonden om deze standpunten over te nemen. Politici en moed ... ? Wat zeggen we nu weer.

Ray

De wereld volgens Bart de Zwever

Gisteravond leidde Bart de Wever de Tsjechische president Vaclav Klaus in tijdens een gespreksavond in de Universiteit van Antwerpen. Op de toespraak van Klaus komen wij later terug als we in het bezit zijn van de tekst.

Voor De Wever is het volledig te begrijpen dat zoveel Oost-Europeanen terughoudend zijn, democratische macht af te staan aan Europa. Na de Tweede Wereldoorlog hadden zij immers niet het voorrecht om kennis te maken met de weldaden van de vrijheid. En wat met de weldaden van de vrijheid in Vlaanderen na WO II, mijnheer de historicus ? Of moeten wij zeggen, onvermoeibare praatvader, die uit de geschiedenis zijn eigen stukjes waarheid knipt. En diezelfde tactiek ook toepast op de huidige belgische, politieke actualiteit. Hoe meer wij De Wever bezighoren, hoe beter wij de denkwijze en de mentaliteit van deze man doorhebben : een behendige slalommer op de pistes van de rethoriek. De Wever is géén belgische surrealist maar veeleer een magisch-realist, een genre uit de Vlaamse letterkunde dat toegepast werd door Johan Daisne en Hubert Lampo : de werkelijkheid wordt verbonden met de schijnrealiteit en het resultaat fascineert het publiek. Voor een tijdje.

In de politiek hebben wij iets gelijkaardigs al meegemaakt met Verhofstadt, een kerel die ons zijn fantasma's voorschotelde als idealen die voor het grijpen lagen zolang wij hem maar volgden. Helaas, deden velen dit met het gekende gevolg. En nu zit Verhofstadt te molenwieken in het EU-parlement waar men eerlang ook zal doorhebben met wie men te maken heeft : een personage  uit "Een vloog over het Koekoeksnest", gekleed in dwangbuis.

De Wever zit in hetzelfde straatje, met een enigszins andere rethoriek maar met een zelfde hoge graad van onwaarschijnlijkheid.  Velen van zijn fans zullen verontwaardigd zijn door deze vergelijking.  Wij hebben dergelijke fascinaties, die achteraf eindigen in zware ontgoochelingen, al eerder meegemaakt.

Tijdens de inleiding  had de NVA-voorzitter het ook over zijn houding ten overstaan van Europa : hij is niet eurokritisch maar euro-realistisch. We hadden, eerlijk gezegd, iets originelers verwacht van Bart. Alhoewel het er eigenlijk niet toe doet wat De Wever orakelt. Wij kunnen de Euro-instelling van de  NVA afrekenen dankzij het werk in het EU-parlement van de fractie waartoe de partij behoort. Namelijk die van de extreem-linkse Groenen samen met de EVA én de houding van haar enige verkozene in het Euro-parlement, Frieda Brepoels.  Die met een zuur grimlachje om de mond ondermeer het Minderhedenverdrag bejubelde, dat de franskiljons in Vlaanderen opnieuw de rechten toekent die zij in 1830 bezaten. 

Eurorealistisch ?  Waarom niet Euro-zwammerig of om het een beschaafd tintje te geven, Euro-magisch-realistisch.

Ray