Angeltjes,

Gelezen in de krant het Laatste nieuws : "Schermen met fronten en allianties en dreigen met nieuwe verkiezingen, zorgen alleen maar voor nodeloze vertraging, als ik stratego wil spelen,doe ik dat thuis wel met de kinderen" aldus deze groene paling.

Dat is een heel goed idee van Wouter, want thuis met zijn kinderen stratego spelen, daar kan deze limbodanser nog het minst kwaad doen, hij zit er voor ons op een veilige plek, het spijtige daaraan is wel, dat we hem daarvoor nog moeten betalen ook.

mvg SDW

Dag schattekes,

We gaan vandaag even over het Kanaal.  In de zestiger jaren schoten daar de orkestjes als paardenbloemen uit de grond. 

In 1967 ontstond er zo eentje met een Latijnse naam, naar de Birmaanse kat van een vriend, dat zoiets als “buiten of boven alles” zou moeten betekenen: Procol Harum. 

Het groepje zou aan de wieg staan van de ontwikkeling van de progressieve, symfonische en zelfs psychedelische rock.  Geef toe, lieve Angeltjesvrienden, dat jullie nog nooit hiervan gehoord hebben – van dat soort rock, bedoel ik, het nummer zelf herkennen jullie onmiddellijk: “A whiter shade of pale” .  Het werd op 12 mei 1967 uitgebracht, een monsterhit zowel in het Verenigd Koninkrijk, in Europa, in de VS, in Canada als in Australië. 

De muziek was zodanig ongewoon dat je wel moest luisteren.  Ergens deed die denken aan barok, met op de achtergrond Bachs Orchestrale Suite nr. 3 in D major op het orgel, met de soulstem van Brooker en de mysterieuze tekst van Reid: geen gemakkelijk lied.

De groep zelf kende een groot verloop: muzikanten kwamen en gingen.  Zij borduurden voort op hun eerste hit, brachten verschillende platen uit die nooit meer het internationaal enthousiasme konden opwekken.  In de zeventiger jaren brachten zij symfonisch rock en traden op met grote symfonisch orkesten.  In 1977 zou de voortdurende wisseling van muzikanten – elk had zo zijn eigen muzikale mening – ertoe leiden dat de groep ontbonden werd.  Ze kwamen vijf maanden later nog even samen om de prijs voor de beste Britse popsingle 1952 – 1977 (samen met Bohemian Rhapsody van Queen) in ontvangst te nemen tijdens de BRIT Awards, dat deel uitmaakte van de Queen’s zilveren jubileum.

In 1991 probeerden ze het opnieuw, met gematigd succes.  Vanaf 2000 trekken ze voortdurend rond, van het ene continent, van het ene land naar het andere, van festival naar een viering of herdenking.

Hun naam werd intussen vereeuwigd: de asteroïde 14024 werd Procol Harum genoemd en er is ook een orchidee met die naam, een teeltresultaat van de Mighty Sensation en de Electric Ladyland.  Ook zou een roos zich Procol Harum mogen noemen. 

De uitdrukking “a whiter shade of pale” werd in het Engelstalig taalgebruik ingevoerd: ook een verdienste van Procol Harum.

Luister naar A whiter shade of pale in de sfeer die het verdient: ga even rustig zitten en doe je ogen toe.

Kusje

Lolita

Herman van Rompuy komt niet terug naar de belgische politiek in 2025.  Wilfried Martens : "Neen, de moeite niet om te wachten, Herman keert niet terug".  Dehaene : "Goed, wat doen we nu met BHV ?"

Als bewoners van autonome landen zullen Vlamingen en Walen het beter met elkaar kunnen vinden.

Maandag was het alweer een jaar geleden dat in België parlementsverkiezingen werden gehouden, en dat hebben we geweten. Voor de zoveelste keer werden we er aan herinnerd dat de Belgen nog altijd zonder regering zitten, dat geen enkel ander land zolang zonder regering heeft gezeten, en wat erger is, dat het nog wel een tijdje zonder regering zal zitten. Een einde van de regeringscrisis is voorlopig niet in zicht.

Opsplitsen
Optimisten mikken op september. Voor zover er tegen die tijd natuurlijk een oplossing wordt gevonden voor het eeuwige vraagstuk Brussel-Halle-Vilvoorde, een tweetalig kiesdistrict dat de Vlamingen tegen de zin van de Walen willen opsplitsen.
Eén ding ontbrak echter in al die onheilstijdingen: de vraag of het niet stilaan tijd wordt voor een boedelscheiding. Als Vlaanderen en Wallonië met elkaar getrouwd waren geweest, dan waren ze allang uit elkaar gegaan. Sinds in de jaren zeventig het regionaliseringsproces in gang werd gezet, volgen de conflicten over de verdeling van bevoegdheden elkaar in snel tempo op. Zelfs een therapeut zou er radeloos van worden.

Maar in internationale betrekkingen gelden andere maatstaven dan tussen twee mensen. Scheidingen hebben er nooit goed in de markt gelegen, niet alleen omdat ze de stabiliteit aantasten, maar ook omdat de meesten onder ons vinden dat verschillen van taal of identiteit geen voldoende reden zijn om uit elkaar te gaan. Separatistische bewegingen kunnen in het Westen doorgaans op weinig sympathie rekenen.
Maar soms kan het gewoon niet anders. En dan rijst de vraag of het niet beter is om als vrienden uit elkaar te gaan in plaats van te blijven bekvechten tot het ogenblik gekomen is dat de gevolgen niet meer te overzien zijn.

Zoals bij de meeste huwelijken liet ook in het geval van België niets een scheiding voorzien. Wat de Vlaams-nationalisten ook mogen beweren, België was bij zijn ontstaan allesbehalve een kunstmatig land. De provincies die zich in 1830 afscheidden van de rest van het Koninkrijk der Nederlanden vormden toen al eeuwenlang een apart geheel.

Taalmuur
Zelfs de discriminatie van het Nederlands kon de relatie tussen Vlamingen en Walen niet aantasten. De desintegratie begon pas toen België bijna anderhalve eeuw oud was. Met de totstandkoming van aparte deelstaten werd een proces in gang gezet dat niet meer te stuiten was. Sindsdien is de taalgrens een taalmuur geworden. Zelfs voor Vlamingen die graag België bij elkaar willen houden, is Wallonië een vreemd land geworden, en vice versa. En daar kunnen zelfs de Rode Duivels met de beste wil van de wereld niets aan veranderen.

Zelfs als er straks een oplossing uit de bus komt, is het gewoon wachten op de volgende crisis. Dat het beter is om in een dergelijk geval uit elkaar te gaan, bewijst het voorbeeld van Tsjecho-Slowakije. Ook dat was een land waarvan iedereen zich afvroeg waarom het zonodig uit elkaar moest vallen. Net zoals de Vlamingen en de Walen leken de Tsjechen en de Slowaken voor altijd bij elkaar te horen.

Tweederangsburgers
Ondanks de wederzijdse beschuldigingen – van de Slowaken dat ze als tweederangsburgers werden behandeld, van de Tsjechen dat ze steeds weer voor de rekeningen moesten opdraaien – leek niets na de val van het communisme een opdeling van hun land te voorspellen. In tegenstelling tot de Vlamingen en de Walen spraken de inwoners van Tsjecho-Slowakije min of meer dezelfde taal; Belgische toestanden waren hun vreemd.

Maar dat belette de leiders van beide landsdelen niet om enkele jaren na de Fluwelen Revolutie een ‘fluwelen scheiding’ door te voeren. Amper een week nadat het Slowaakse parlement de onafhankelijkheid had uitgeroepen, was de zaak beklonken. Op 31 december 1992 hield Tsjecho-Slowakije formeel op te bestaan. Volgens de betrokken politici waren de tegenstellingen onoverbrugbaar geworden.

Scheiding
Lang niet alle inwoners waren daar gelukkig mee, integendeel. Volgens opiniepeilingen was een meerderheid van de Tsjechen en Slowaken zelfs tegen. Maar betreurd hebben ze hun scheiding niet. Zelfs de Slowaken, het zwakke broertje, hebben er economisch niet onder geleden. Als inwoners van een onafhankelijke staat staan ze beter hun mannetje dan toen ze afhankelijk waren van het geld van de Tsjechen.

Maar de belangrijkste winnaar van de scheiding zijn de onderlinge relaties. Die zijn vandaag veel beter dan toen Tsjechen en Slowaken landgenoten waren, behalve natuurlijk wanneer ze, zoals enkele weken geleden tijdens het wereldkampioenschap, ijshockey tegen elkaar spelen.

De fluwelen scheiding zou dan ook een voorbeeld moeten zijn voor België, waar de communautaire problemen veel groter zijn dan in het voormalige Tsjecho-Slowakije. Voor een economische crisis hoeft niet gevreesd te worden. In tegenstelling tot de Tsjechen en de Slowaken in 1992 beschikken de Vlamingen en de Walen over het vangnet van de Europese eenheidsmarkt.

Ook het probleem Brussel, dat tegelijk een apart gewest en hoofdstad van Vlaanderen is, hoeft een scheiding niet in de weg te staan. Daarvoor dient dan maar een Belgische oplossing bedacht worden, zeker in een tijd waarin het begrip territorialiteit flexibel is geworden, geen onoverkomelijke opdracht.

De auteur, Belgisch staatsburger Jan Hunin, is correspondent voor de Volkskrant in Midden- en Oost-Europa. Hij houdt zijn landgenoten de ‘fluwelen scheiding’ van Tsjechen en Slowaken ten voorbeeld. ‘Soms kan het niet anders.’

http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/8719/Belgi%C3%AB_was_niet_gedoemd_te_falen

Tijdens de politieraad van woensdag 15 juni  werd het voorstel van het Vlaams Belang inzake de opstart van een proefproject rond inbraakpreventie door middel van synthetisch DNA goedgekeurd.

De meerderheid stelde eerst voor om het voorstel verder te onderzoeken binnen het politiecollege en te behandelen op de volgende politieraad. Opvallend was dat niemand eigenlijk tegen het voorstel was, waarop het Vlaams Belang dan ook meermaals aandrong op een stemming wat - met tegenzin van sommige politieraadsleden van de meerderheid - uiteindelijk ook gebeurde.
Normaal gezien worden voorstellen van het Vlaams Belang nooit goedgekeurd. De besluiten worden genomen bij volstrekte meerderheid van stemmen. Onder volstrekte meerderheid van stemmen wordt verstaan: meer dan de helft van de uitgebrachte stemmen, onthoudingen niet meegerekend. Groot was dan ook de verbazing toen bleek dat het voorstel werd goedgekeurd met slechts 5 ja-stemmen, 11 onthoudingen en 0 neen-stemmen.

Ja-stemmen: Erna Scheerlinck (N-VA Denderleeuw), Burgemeester Roger Coppens (Open vld Haaltert), Geert Van Schelverghem (Open vld-Plus Denderleeuw), Maria Moerenhout (Vlaams Belang Haaltert) en Kristof Slagmulder (Vlaams Belang Denderleeuw). De overige politieraadsleden van CD&V, Open Vld en sp.a hebben zich onthouden tijdens de stemming.

http://www.editiepajot.be/regios/32/articles/19255

Video opgedragen aan de drie Vlaams Belang parlementairen die hun persoonlijke religieuze opvattingen in de gebouwen van het parlement willen uitdragen. Mochten de aanhangers van de islam dit proberen, de partij schreeuwde terecht moord en brand. Wie de  noodzakelijke scheiding religie - staat niet kan aanvaarden, zet de deur wagenwijd open voor de islam. Dat zien deze beperkte geesten zelfs niet in. De tijd dat het Vlaams-nationalisme uitsluitend een zaak was van katholieken, ligt al decennia achter ons. 

Angeltjes respecteert de persoonlijke opvattingen inzake geloof of filosofische overtuiging (behalve de islam), en wij hebben meermaals christelijke waarden verdedigd, ook al behoren wij niet tot die club. Wij nemen echter  nadrukkelijk  (en met veel spijt) afstand van Pater Veys en zijn twee nonnetjes die een gebedsgroep in het leven roepen op een plaats met een symboolwaarde (wat we daar verder ook mogen over denken) waar de scheiding met de religie zuiver moet zijn. Wij bedanken deze kwezels die het Vlaams-nationalisme weer eens in een donkere uithoek van de samenleving duwen.  Voor ons zieleheil hoeft niemand te bidden, dat heeft nog nooit gewerkt.

Zoals Pat Condell zegt : Peace !

Redactie van Angeltjes, Ray

+ Aanpassing 16 uur : Dank aan de vele reageerders die zowel pro,  anti  als sussend hun visie op deze zaak gegeven hebben,.  Om geen verdere polemiek te laten ontstaan, zullen wij uw reacties niet openbaar maken.  Wij hebben tegengas gegeven, afstand genomen en verschillende leden van de partijtop hebben ons inmiddels laten weten, dat dit géén VB-initiatief is. Hopelijk zien de betrokkenen in dat de strijd voor Vlaamse Onafhankelijkheid best op een neutrale manier gevoerd wordt.

Het aandeel Dexia van juni 2007 tot vandaag half juni 2011

Eind mei 2011 schreef Trends het volgende :

Als de schuldencrisis in Europa verder escaleert, komt Dexia in nauwe schoentjes. Dan kun je maar beter zorgen dat de schade uit het verleden alvast opgeruimd is.

De provisie van 3,6 miljard euro zadelt Dexia in 2011 met een monsterverlies op. Bestuursvoorzitter Dehaene beklemtoonde echter dat de provisie een schatting van de toekomstige verliezen inhoudt en dat de afbouw van de Amerikaanse rommelkrediet- en de obligatieportefeuille nog moet uitgevoerd worden. Daarmee lijkt hij een slag om de arm te houden.

De voorbije weken steeg de waarde van Dexia’s Amerikaanse huizenportefeuille op de markt, wat de bank overhaalde om te handelen. Maar marktomstandigheden kunnen snel veranderen. Volgens Mariani is er interesse voor de effecten die Dexia massaal wil dumpen. De cruciale vraag is: tegen welke prijs? Het is dus maar de vraag of 3,6 miljard euro zal volstaan om de verliezen te dekken.

Bovendien laat Dexia nu wel het verleden achter zich, maar intussen dienen zich al nieuwe, ernstiger problemen aan. De schuldencrisis in de eurozone en de impact daarvan op de kredietwaardigheid van banken en landen, baart zorgen. Hoe landen als Griekenland, Ierland en Portugal ooit hun schulden zullen terugbetalen, is niet voor iedereen duidelijk. Vooral de situatie in Griekenland is onrustwekkend. En van dat land heeft Dexia 3,5 miljard euro overheidspapier in portefeuille.

Pierre Mariani gaf aan dat de bank bestand is tegen een haircut (niet-terugbetaling van schulden) van 30 tot 50 procent op Griekse overheidsobligaties. Het probleem is natuurlijk dat er in de markt al rekening gehouden wordt met een niet-terugbetaling van minstens 70 procent. En zelfs een absoluut doemscenario zoals de uittrede van Griekenland uit de eurozone, durft niemand meer weg te lachen.

Intussen is de Europese Commissie druk in de weer met de verdere uitbreiding van de Unie met ondermeer Kroatië en later Servië. Om het niet te hebben over.  Turkije Alsof er niets aan het handje is. Het orkest van de Titanic moest verder spelen na de ijsberg-aanvaring. Die van Europa doen rot verwend verder uit verwaandheid, wereldvreemdheid en onverantwoordheid.

Ray

Sinds begin dit jaar heeft de Antwerpse lokale politie al 80 gevallen van halskettingdiefstal behandeld. Gedurende dezelfde periode vorig jaar waren dat er slechts 22. Hoewel er nog geen aanwijzingen zijn dat het om steeds dezelfde daders of georganiseerde bendes gaat, stelt de politie wel vast dat de daders telkens hetzelfde profiel hebben en op een gelijkaardige manier te werk gaan.

Uit de eerste resultaten van de analyse die de politie momenteel doorvoert, blijken de daders steeds "jonge mannen" te zijn die alleen of met twee werken. In het eerste geval rukt hij meestal de ketting af tijdens het voorbijlopen of -fietsen, eventueel na het slachtoffer op de grond te duwen. Wanneer de daders met twee zijn, vraagt de ene vaak inlichtingen of een wegbeschrijving, waarop de tweede het afgeleide slachtoffer berooft en beide daders gaan lopen.

Kiel en Hoboken

Ruim een derde van de feiten speelden zich af in de afdeling Antwerpen zuid, en specifiek aan het Kiel en in Hoboken. De slachtoffers zijn volgens de politie meestal vrouwen van een respectabele leeftijd.

Binnen de afdeling zuid is de politie de komende tijd extra waakzaam. Er komen ook bijkomende patrouilles en buurtonderzoeken om de daders te vatten. Burgemeester Slaapmans heeft gedreigd, dat de daders zeker 10 bladzijden straf zullen moeten schrijven. Als ze gepakt worden.

"Nog voor hij de knop van de centrale vergrendeling kon indrukken, stapten twee mannen in de wagen van Niels Schreyers, de bedenker van de 'Zonder Haat Straat'. De ongewenste medereizigers dwongen de copywriter met een mes zijn bankkaarten en codes te geven. Reclamebureau Mortierbrigade beslist nu uit veiligheidsoverwegingen te vertrekken uit Molenbeek", zo leidt De Morgen het artikel in.

Niels Schreyers is geen alleenstaand geval. Niels Schreyers: "Ik overdrijf niet als ik zeg dat 80 percent van mijn collega's al hinder ondervond in Molenbeek. Ingegooide autoruiten, gestolen boordpapieren, computertassen die werden afgerukt. (...) De gemeente moet ervoor zorgen dat je op het grondgebied van Molenbeek geen kans hebt om ongestraft een crimineel feit te plegen. Het klopt wel dat de meeste mensen in de buurt niet gediend zijn met de criminaliteit. Na de tijdelijke gijzeling – of hoe moet ik het noemen? – kwam er een afvaardiging van buurtbewoners met ons praten. Zij waren heel verontwaardigd. Ze hebben daarna een week als wijkvaders op de hoek op de uitkijk gestaan. Heel lief, maar daarna was alles weer bij het oude."

Of Niels Schreyers nu anders naar zijn 'Zonder Haat Straat'-campagne kijkt? Niels Schreyers: "Ik ben niet geradicaliseerd, sta nog altijd achter mijn idealen. Je kunt een hele wijk niet over één kam scheren terwijl het een minderheid is die de gemeenschap terroriseert." Het zal wel nieuwswaarde hebben dat uitgerekend de bedenker van de 'Zonder Haat Straat'-campagne gegijzeld werd door twee allochtonen, en het heeft ongetwijfeld nieuwswaarde dat men blijkbaar niet in staat is de criminaliteit in een deel van Molenbeek in te dijken. Werknemers van het reclamebureau BBDO, eveneens in Molenbeek gevestigd, heb er ook al last van. Maar de 'Zonder Haat Straat'-campagne was geen geloofsbrief voor de geneugten van een multiculturele samenleving, en nog minder om criminaliteit te dulden. De 'Zonder Haat Straat'-campagne was een "signaal tegen groeiend racisme en geweld". Het was een noodzakelijk signaal na de moordende raid van Hans Van Themsche en de dood van Joe Van Holsbeeck voor een MP3-speler, van Bart Bonroy voor een geweigerde sigaret, en de al even zinloze dood van Yannick Amba-Bongelo in 2006 - 2007.

Tot zover het pathetische stukje op nieuws.be

De linxe believers die het voortouw nemen in het aanprijzen van de multicriminele maatschappij slaan op de vlucht. Het was zoals Don Quichotte in de Man La Mancha : zelfs om te dromen, een onmogelijke droom.  Wakker worden, kindjes, koffertjes pakken en terug naar Grotemensenland.

Gedurende ongeveer 100 minuten zat de maan verscholen in de schaduw van de aarde.

Plotseling wordt er een (rook) gordijn opengetrokken.De vergelijking met een andere ( levensgevaarlijke wijk) brengt het spotlicht op de eigenlijke problemen: straatrovers. Bedrijven, ook progressieve,  trekken eruit. Andere maken van hun bedrijf een concentratiekamp. Niet om volk te beletten te ontsnappen maar om indringers tegen te houden.

Afsluitingen met gillettemesjes-draad en stalen afrasteringen met de hele mik-mak van electronische spitsvondigheden moeten het beoogde doel verzekeren : de veiligheid van bedrijf en personeel.

Alle dagen was de weg naar het werk een gang naar Canossa. Tot de personeelsleden onder bewaking naar hun voertuigen begeleid worden. Dit is niet een af ander scenario van een slechte SF-film, dit is de realiteit in Brussel 2011.

Deze voorzorgsmaatregelen zijn slechts tijdelijk, maar niet van tijdelijke aard, neen.  Het bedrijf in de kijker, en nog andere , én hun personeel zijn het terrorisme kotsbeu. Zij willen weg. Zij die nog gevlucht zijn,  zijn op zoek naar een andere locatie. Justitie kan achteraf beschikken over de accomodatie want, integenstelling tot tot de open-deur-gevangenissen uit de tijd van Napoleon en de Hollanders, zijn deze, mits eenvoudige bewaking, wél in- en uitbraak vrij.

Politie ? Ik weet niet of U het weet maar Ingriet Lieten heeft al enkele miljoenen via de FEDERALE geinvesteerd = Uw en ons geld. Fluppe Moureau heeft daar bovenop al ongeveer 45 gardes in bruikleen gekregen van de federales ( opnieuw ons geld) terwijl toezicht en veiligheid der bewoners grotendeels een zaak is van de gemeentelijke overheid die daarvoor subsidies ontvangt. De vraag hoe dat komt, ligt voor de hand. Mijnheer de burgemeester kan toch geen volk inzetten tegen zijn eigen schoonfamilie en de helft ervan opsluiten ? Het intresseert die Baas Gansendonken geen fluit. Ze krijgen zoveel ze willen uit de federale pot, gespijsd door VL.

En dan maar zagen en klagen dat er geen investeerders worden aangetrokken en dat de opbrengst van de belastingen niet volstaat om het hoofd boven water te houden. Er was eens een Vlaamse stad dans le coeur du Brabant... Mag ik voor een keer nostalgisch doen en refereren naar Wannes Vandeveldes " Pieter Breugel den Aawe... "

We zijn er op vooruit gegaan. Brussel is een ander land met een andere taal geworden, hoe komt dat toch ? Misschien een tragedie-thema voor de acteurs-smoelentrekkers uit Gent. Zij kennen immers hun rol, ze schreven hem zelf en daar een stukje piano bij.

Daniël

Gordelcontrole

De gewone burgers, die op alles en nog wat gecontroleerd en zonder pardon beboet kunnen worden, vallen onder het zogezegd preventieve maar vooral hard-repressieve toezicht van heldhaftige ordehandhavers die correct opgeleid werden om onversaagd in te grijpen... Waar dan ook (zou men denken)  behalve daar en daar, en vooral daar...

De gewone burger kan hautain aangesproken worden, met veel vertoon tegengehouden, of aan de kant gesommeerd. Er komt geen bemiddeling laat staan absolutie aan te pas door een aangezocht figuur met kruis, kwispelende wijwaterkwast of speciaal onderscheidende muts of pots die er een kruis over wil laten maken. Korte metten, geen blabla, u moet verstaanbaar zijn voor de eentalige ordediensten of er komt nog smaad en weerspannigheid bovenop. Geen vertaler maar wel de matrak.

Een mens die in Antwerpen leeft of er noodgedwongen passeert, vraagt zich af wat de politie aldaar in de praktijk ganse dagen doet ? Zij vangen geen boeven, zij regelen het verkeer niet, zij zijn verkleed als voddenbalen, en als zij een kluitje vreemdelingen bij mekaar zien, maken zij holderdebolder rechtsomkeer.

Jade
 

Tijdens de extra gemeenteraadszitting in Antwerpen, bijeengeroepen door Vlaams Belang en LDD, werd Janssens zwaar aangepakt op zijn zwak beleid, zijn naieve inschattingsfouten, zijn ridicule dreigingen en als gevolg van dat alles, de terechte gevoelens van onveiligheid bij de inwoners. Janssens plengde enige krokodillentranen en besloot zijn oratio pro domo met deze uitsmijter : "Na 15 juli zal het rustiger worden in Antwerpen, dan gaat de jaarlijkse vakantie-uittocht richting Marokko van start".  Een bekentenis van formaat, een lapsus van belang, een zoveelste bewijs van onbekwaamheid.

Het zal pas rustig worden in Antwerpen, als de schertsfiguur Janssens uit zijn burgemeesterszetel verjaagd wordt.

De Griekse premier Papandreou blijft aan, zo heeft hij bekendgemaakt in een tv-toespraak. Wel voert hij enkele veranderingen door in zijn kabinet.

Welke ministers en staatssecretarissen worden ontslagen, is nog niet duidelijk. Papandreou hoopt meer politieke steun te krijgen voor zijn bezuinigingsplannen, nu ook een paar partijgenoten tegen dreigen te stemmen.

Aanbod
Eerder vandaag bood de premier de oppositie aan om plaats te maken voor een regering van nationale eenheid. Het aanbod werd direct door de grootste conservatieve oppositiepartij verworpen.

Papandreou zou als ruilmiddel hebben geëist dat de eenheidsregering bereid is de door de Europese Unie en het Internationaal Monetair Fonds verlangde bezuinigingsmaatregelen door te voeren.

De conservatieven zeggen dat ze alleen in een dergelijke regering gaan zitten als die opnieuw gaat onderhandelen over de voorwaarden voor internationale steun.

De geplande bezuinigingen in Griekenland stuiten op veel weerstand. Een massale betoging in Athene liep vanmiddag uit op rellen.

Staatsschuld
De overheidsuitgaven gaan drastisch omlaag en de belastingen moeten omhoog, om te voorkomen dat de torenhoge staatsschuld verder oploopt. Ook zijn er plannen om staatsbedrijven te privatiseren. Dat moet 50 miljard euro opbrengen. Die maatregelen zijn nodig om in aanmerking te komen voor nieuwe financiële steun van de overige eurolanden.

Een jaar geleden kreeg Athene van de EU en het IMF al 110 miljard euro aan noodleningen toegezegd, maar dat blijkt niet genoeg. De eurolanden en de Europese Centrale Bank overleggen nu over aanvullende leningen van 85 miljard euro.

Nederlandse banken lopen veel minder risico bij een bankroet van Griekenland dan eerder werd gedacht. Uit een inventarisatie door de NOS blijkt dat de banken op dit moment nog maar voor 1,7 miljard euro uit hebben staan aan Griekse staatsobligaties. In Nederland is men bij de pinken om zulke essentiële gegevens publiek te maken. In het trieste land B, worden wij vanzelfspreken dom gehouden.

De EU en het IMF hebben de afgelopen weken onderzocht of de voorgestelde bezuinigingen afdoende zijn. Hun conclusie is positief.

Bron : NOS nieuws

 
(Belga) Mensen zonder papieren zullen volgend schooljaar niet langer in het volwassenenonderwijs terechtkunnen. Het Vlaams Parlement stemt volgende week het decreet dat dit verbod instelt, maar woensdag bleek al dat enkel oppositiepartij Groen! tegen dit punt zal stemmen. 
 
Het verbod is opgenomen in het Onderwijsdecreet XXI, een verzameldecreet met allerlei nieuwe bepalingen voor de nieuwe start van het schooljaar. Minister van Onderwijs Pascal Smet wil mensen die illegaal in ons land verblijven de toegang tot het volwassenenonderwijs ontzeggen. Op die manier wil hij de wachtlijsten voor die opleidingen korter maken. Hij vindt dat het verbod ook aansluit bij het terugkeerbeleid voor mensen zonder papieren dat de federale regering voert. Normaal moest de tekst woensdag al gestemd worden. Maar de definitieve stemming is met een week uitgesteld. Vlaams Belang vroeg een tweede lezing van het ontwerpdecreet, omdat er nog amendementen zijn aangebracht. Dinsdag vonden er nog protestacties plaats tegen het verbod.

De vertegenwoordigers van de 43 moskeeën in de Antwerpse stad van allah, veroordelen de recente rellen in Borgerhout na voetbalwedstrijden. Ze reiken naar eigen zeggen de hand aan het stadsbestuur om de jongeren van de Marokkaanse gemeenschap in Borgerhout en hun ouders beter te begeleiden. Nordine Taouil stelt voor als voorzitter van de moslimraad, om in de toekomst stewards te voorzien die kunnen tussenkomen en bemiddelen bij problemen met de ordediensten.

Dak u wel, moeders slimste, nu weten we tenminste officieel dat de rellen het werk waren van kutmarrokaantjes.  Als wij zoiets zeggen, hangen de collaborateurs van het Spionnencentrum aan de telefoon bij het Seniorennet.

Lezingen en bijeenkomsten

Volgens Taouil, zelf imam en gewaardeerd medewerker van De Lijn,  zijn er onlangs nog concrete voorstellen gedaan aan het stadsbestuur om rellen zoals die op de Turnhoutsebaan van 4 juni na Marokko-Algerije in de toekomst te vermijden. Zo willen de moskeeën lezingen en bijeenkomsten houden, geleid door "specialisten", om de ouders te leren hoe ze hun kinderen beter in de hand kunnen houden.

Stewards

Bij evenementen die eventueel uit de hand kunnen lopen, zoals voetbalwedstrijden, wil Taouil specifiek daartoe opgeleide stewards uit de eigen gemeenschap inzetten. "Want de jongeren reageren vaak des te agressiever als ook de politie hardhandig optreedt", meent Taouil. "Al zullen we eveneens de jongeren duidelijk maken dat hun opvatting over de ordediensten moet veranderen."

Collectieve verantwoordelijkheid

De verantwoordelijkheid voor de rellen volledig bij de jongeren en hun ouders leggen, wil Taouil niet. "Het gaat om een collectieve verantwoordelijkheid, want de jongeren hebben geen uitlaatklep, geen recreatieruimtes als alternatief. En de uitbaters van de shishabars denken uiteraard enkel aan hun zaak en niet aan hun educatieve functie", aldus Taouil nog.

Tot zover dit bericht uit Vandaag.be

Binnen de moskee kunnen de moslims met hun verloren jeugd aanvangen wat zij willen.  Buiten de moskee maken de jongeren deel uit van de maatschappij en hebben zij zich te gedragen zoals elke burger.  Er is geen behoefte aan een speciale moskee-politie die direct in aanvaring zal komen met onze eigen flikken.  Waar  Slaapmans en Baalmans moeten mee stoppen, is het culpabilseren en aan banden leggen van het politiekorps. Die mensen weten perfect hoe op te treden en hoe in bepaalde dreigende omstandigheden moet opgetreden worden. Het is niet de taak van een reclame-agent en lawaaiconcerten-organisator om zich te bemoeien met zaken die de veiligheid van de burgers raakt.

De politiek-correcte  angstcomplexen en het gebrek aan moed  van Janssens zijn mede de oorzaak van het falend politiebeleid in deze stad. Hij is de oorzaak van het grote onveiligheidsgevoel bij de burgers en de toenemende criminaliteit en het lef van gangsters. Slaapmans en Baalmans zouden voor het Strafhof in Den Haag moeten verschijnen. Neem termont ook maar mede en vis uit een Brussels kabberdoes Beulemans op, die mag ook mee naar Nederland.

In 2012 : ander en beter. Wat de stad van allah aangaat : wij hebben nu al onze kandidaat. Hij spreekt geen Latijn om de burgers te epateren,  hij pronkt niet met zijn vraatzucht maar hij kent de stad en haar geheimen als zijn broekzak en hij is een man van het volk, die spreekt zoals het volk. Ra-ra, over wie hebben wij het ?

Ray 

Nieuw Belgicistisch offensief tegen de republikeinse logica

De Vlaamse pers, en speciaal De Standaard, trekken alle registers open om de N-VA-hype te exorciseren en de Belgische constructie een nieuwe legitimiteit te geven. Eerst werd al met groot aplomb benadrukt dat, blijkens een peiling, de N-VA-kiezer helemaal geen separatist is, maar eigenlijk een foertstemmer die vanuit allerlei partijen en gezindheden tijdelijk is afgezakt naar de formatie van De Wever. Wetenschappelijk zal het wel allemaal kloppen, men kan met statistieken werkelijk alles bewijzen. Zopas bewees ene prof. Hans De Witte zelfs dat de Vlamingen luier zijn dan de Walen, echt waar. De boodschap achter de boodschap is echter duidelijk: het partijpolitieke flamingantisme is een labiel verschijnsel dat zich in de driehoek VB/N-VA/CD&V situeert. Nadat het Vlaams Belang deskundig uit het politiek debat en de media werd geëlimineerd, staan we nu voor een ander, veel subtieler cordon wat de N-VA betreft, alleen weten ze het nog niet: het etiket van de simpele protestpartij. Samengehouden weliswaar door een groot politiek talent. De houdbaarheid van een protestpartij is per definitie beperkt: het zal wel overwaaien.

Tweede uitschieter was de aankondiging van het G1000-initiatief, met als trekpaarden schrijver David Van Reybrouck, hoogleraar Dave Sinardet en televisievedette Francesca Vanthielen. Hier verwijzen we naar de uitstekende analyse vanwege ex-journalist Roger Van Houtte: “De zogenaamde impasse van de G1000”. Van Houtte wijst erop dat we hier met een nieuwe vorm van elitair denken te maken hebben, een demoscepticisme dat in feite de omkering van het populisme betreft. Van Reybrouck en C° geloven de facto niet meer in de democratie, toch niet in de democratie die eerst het VB groot maakte en later de N-VA. Voor hem moet een select clubje van intellectuelen als een deus ex machina neerdalen over dit versnipperde land, en orde op zaken stellen. De bedoeling is uiteraard om het Belgische consensusmodel nieuw leven in te blazen. Parallel daarmee zullen minstens twee partijen als “ondemocratisch” bestempeld worden: u mag één keer raden welke twee. Eentje is het al sinds 1989. Het zijn de partijen die het Belgisch compromis ten gronde in vraag stellen, en momenteel samen goed zijn voor zo’n 45% van het Vlaamse electoraat.

Het heilige Brussel

Van het ene intellectueel sofisme naar het andere. Vandaag stelde diezelfde Standaard zijn kolommen breed open voor een opiniestuk van Philippe Van Parijs, professor aan de UCL en woordvoerder van de Belgicistische Paviagroep (waar we ook hogervernoemde Dave Sinardet tegenkomen). Van Parijs ziet België nog niet zo snel uiteenvallen, “omdat Brussel ons Jeruzalem is”, zo luidt de onwaarschijnlijk theatrale titel van zijn vertoog. Geen van beide gemeenschappen wil Brussel loslaten, dus moeten we er maar het beste van maken. Waarbij Van Parijs stilzwijgend voorbij gaat aan de demografische explosie van Marokkaanse allochtonen in de hoofdstad, de opgang van een Arabische subcultuur, en een globale stedelijke verloedering/verarming. Brussel kan zichzelf niet bedruipen, het zit hopeloos inefficiënt in elkaar,- daarom wil het de hoofdstad van België zijn, een natieloos land zoals de professor zelf toegeeft.

België is geen mysterie (tenzij een vals) en Brussel is geen heilige plek. Het zijn gewoon twee aspecten van een uit de hand gelopen -en omkeerbaar- anachronisme.

Dat het gewest een derde van het Belgisch BNP vertegenwoordigt, wil ik nog wel aannemen, maar dat is vrijwel enkel door zijn status van hoofdstad en het feit dat alle mogelijke federale én regionale instellingen er gevestigd zijn. Neem dit waterhoofd weg, en Brussel is een skelet.

Merkwaardig is vervolgens de stelling van Van Parijs dat wij geen recht hebben op een republiek, zijnde een organische eenheid van natie, taal en cultuur. De monarchie treedt dan logischerwijze op als een substituut, een plakmiddel tussen dingen die per definitie toch niet aan elkaar houden. En dat zou dan precies onze “rijkdom” zijn.

De professor ratelt er als een drama queen op los. In wezen bespeelt hij oude, versleten thema’s: de non-identiteit van België is zijn eigenlijke identiteit, het institutioneel-complexe zijn rijkdom. Er is geen organische cohesie, enkel een “solidariteit” die moet worden opgelegd. Dat is een perverse redenering die het blijft doen bij oude Belgicisten: het sympathieke van een kunstnatie. Alleen het surrealisme werd even niet van stal gehaald, om te bewijzen hoe kunstzinnig inefficiënt bestuur kan zijn.

Drie frontale aanvallen in drie dagen op het Vlaams republikanisme, in dé krant die zich het label “kwaliteitskrant” aanmeet. Dat kan geen toeval zijn. En alle drie hebben ze iets van een tragi-komisch gespartel tegen de logica van de geschiedenis in. De van de pot gerukte metafoor van “Brussel als ons Jeruzalem”, voorbestemd om gedeeld te worden door een Vlaamse en een francofone “etnie” (sic), maakt van een simpele boedelscheidingsoperatie een mystiek taboe. Het had uit de koker van die al even gekke Benno Barnard kunnen komen. Maar België is geen mysterie (tenzij een vals) en Brussel is geen heilige plek. Het zijn gewoon twee aspecten van een uit de hand gelopen anachronisme. De geschiedenis is corrigeerbaar, godsdiensten zijn absolutistisch, daarom is die vergelijking mank én gevaarlijk. Landen kunnen zich herenigen (zoals Oost- en West-Duitsland), of kunnen uiteenvallen (zoals Tsjecho-Slowakije), wanneer de tijd rijp is om de geschiedenis te herzien en de volkeren dat willen. Elementaire volksdemocratie dus, nietwaar mijnheer Van Reybrouck, meer moet dat niet zijn.

Johan Sanctorum

http://vlaamserepubliek.wordpress.com/2011/06/14/de-ondeelbaarheid-van-jeruzalem/

Een Pakistaanse terrorist die in 2006 door de Verenigde Staten werd vrijgelaten uit een geheime gevangenis en teruggestuurd naar zijn vaderland is weer actief voor Al-Qaida. Dat zeggen Amerikaanse inlichtingenagenten.

De VS lieten het Al-Qaidalid, Hassan Ghul, in 2006 vrij onder druk van Pakistan. Dat land zou hebben beloofd hem vast te houden, maar liet hem na een jaar vrij. CIA-officieren verzetten zich destijds tegen de vrijlating van Ghul, die volgens hen overgebracht zou moeten worden naar Guantanamo, de Amerikaanse gevangenis voor terreurverdachten in Cuba. Ghul verschafte de Amerikanen tijdens zijn gevangenschap informatie die bijdroeg tot de opsporing van Osama bin Laden.

De VS proberen momenteel vast te stellen of Pakistan een betrouwbare partner is in de strijd tegen het terrorisme en in dat licht is de onthulling over de vrijlating van Ghul, die werd gedaan door anonieme bronnen, pijnlijk. Sommige leden van het Amerikaanse Congres vinden dat de hulp aan Pakistan moet worden stopgezet, omdat Bin Laden zich in een Pakistaanse garnizoensplaats blijkt te hebben schuilgehouden. Vorige week beschuldigde CIA-directeur Leon Panetta de Pakistaanse inlichtingendienst ervan de producenten van bommen die worden gebruikt voor aanslagen op Amerikaanse soldaten in Afghanistan te hebben getipt over ophanden zijnde acties van de Amerikanen.

Ghul maakte deel uit van het netwerk van Abu Zubaydah, een naaste medewerker van Osama bin Laden, die al sinds maart 2002 in handen van de VS is en sinds 2006 vastzit in Guantanamo. De CIA drong er reeds voor de aanslagen van 11 september 2001 bij Pakistan op aan Ghul te arresteren. De Pakistaanse inlichtingendienst lSI weigerde echter in actie te komen en begin 2004 pakten de VS Ghul zelf op, in Noord-Irak. Pakistan was woedend en begon de VS direct onder druk te zetten om Ghul naar zijn vaderland te sturen, maar de Amerikanen brachten hem naar Afghanistan en later naar een geheime CIA-gevangenis in Oost-Europa. Daar zou hij zijn verhoorders informatie hebben verschaft over de koerier die de CIA op het spoor zette van het huis in Abbottabad waar Bin Laden in mei van dit jaar werd gedood.

Dat de VS uiteindelijk toegaven aan de Pakistaanse druk om Ghul vrij te laten heeft volgens voormalige CIA-agenten waarschijnlijk te maken met de sluiting van de geheime gevangenissen in Oost-Europa waar terreurverdachten werden verhoord. De Amerikanen moesten volgens hen af zien te komen van de gevangenen die niet in aanmerking kwamen voor overplaatsing naar Guantanamo. Het is niet duidelijk waarom Pakistan er zo op was gebrand dat Ghul vrijkwam, maar volgens de voormalige CIA-agenten had hij banden met de terreurgroep Lashkar-e-Taiba, die gesteund werd door de ISI.

Het is niet precies duidelijk waarmee Ghul zich de afgelopen jaren zoal heeft beziggehouden.

@ Nieuws.nl/buitenland