Plotseling wordt er een (rook) gordijn opengetrokken.De vergelijking met een andere ( levensgevaarlijke wijk) brengt het spotlicht op de eigenlijke problemen: straatrovers. Bedrijven, ook progressieve,  trekken eruit. Andere maken van hun bedrijf een concentratiekamp. Niet om volk te beletten te ontsnappen maar om indringers tegen te houden.

Afsluitingen met gillettemesjes-draad en stalen afrasteringen met de hele mik-mak van electronische spitsvondigheden moeten het beoogde doel verzekeren : de veiligheid van bedrijf en personeel.

Alle dagen was de weg naar het werk een gang naar Canossa. Tot de personeelsleden onder bewaking naar hun voertuigen begeleid worden. Dit is niet een af ander scenario van een slechte SF-film, dit is de realiteit in Brussel 2011.

Deze voorzorgsmaatregelen zijn slechts tijdelijk, maar niet van tijdelijke aard, neen.  Het bedrijf in de kijker, en nog andere , én hun personeel zijn het terrorisme kotsbeu. Zij willen weg. Zij die nog gevlucht zijn,  zijn op zoek naar een andere locatie. Justitie kan achteraf beschikken over de accomodatie want, integenstelling tot tot de open-deur-gevangenissen uit de tijd van Napoleon en de Hollanders, zijn deze, mits eenvoudige bewaking, wél in- en uitbraak vrij.

Politie ? Ik weet niet of U het weet maar Ingriet Lieten heeft al enkele miljoenen via de FEDERALE geinvesteerd = Uw en ons geld. Fluppe Moureau heeft daar bovenop al ongeveer 45 gardes in bruikleen gekregen van de federales ( opnieuw ons geld) terwijl toezicht en veiligheid der bewoners grotendeels een zaak is van de gemeentelijke overheid die daarvoor subsidies ontvangt. De vraag hoe dat komt, ligt voor de hand. Mijnheer de burgemeester kan toch geen volk inzetten tegen zijn eigen schoonfamilie en de helft ervan opsluiten ? Het intresseert die Baas Gansendonken geen fluit. Ze krijgen zoveel ze willen uit de federale pot, gespijsd door VL.

En dan maar zagen en klagen dat er geen investeerders worden aangetrokken en dat de opbrengst van de belastingen niet volstaat om het hoofd boven water te houden. Er was eens een Vlaamse stad dans le coeur du Brabant... Mag ik voor een keer nostalgisch doen en refereren naar Wannes Vandeveldes " Pieter Breugel den Aawe... "

We zijn er op vooruit gegaan. Brussel is een ander land met een andere taal geworden, hoe komt dat toch ? Misschien een tragedie-thema voor de acteurs-smoelentrekkers uit Gent. Zij kennen immers hun rol, ze schreven hem zelf en daar een stukje piano bij.

Daniël

Gordelcontrole

De gewone burgers, die op alles en nog wat gecontroleerd en zonder pardon beboet kunnen worden, vallen onder het zogezegd preventieve maar vooral hard-repressieve toezicht van heldhaftige ordehandhavers die correct opgeleid werden om onversaagd in te grijpen... Waar dan ook (zou men denken)  behalve daar en daar, en vooral daar...

De gewone burger kan hautain aangesproken worden, met veel vertoon tegengehouden, of aan de kant gesommeerd. Er komt geen bemiddeling laat staan absolutie aan te pas door een aangezocht figuur met kruis, kwispelende wijwaterkwast of speciaal onderscheidende muts of pots die er een kruis over wil laten maken. Korte metten, geen blabla, u moet verstaanbaar zijn voor de eentalige ordediensten of er komt nog smaad en weerspannigheid bovenop. Geen vertaler maar wel de matrak.

Een mens die in Antwerpen leeft of er noodgedwongen passeert, vraagt zich af wat de politie aldaar in de praktijk ganse dagen doet ? Zij vangen geen boeven, zij regelen het verkeer niet, zij zijn verkleed als voddenbalen, en als zij een kluitje vreemdelingen bij mekaar zien, maken zij holderdebolder rechtsomkeer.

Jade
 

Tijdens de extra gemeenteraadszitting in Antwerpen, bijeengeroepen door Vlaams Belang en LDD, werd Janssens zwaar aangepakt op zijn zwak beleid, zijn naieve inschattingsfouten, zijn ridicule dreigingen en als gevolg van dat alles, de terechte gevoelens van onveiligheid bij de inwoners. Janssens plengde enige krokodillentranen en besloot zijn oratio pro domo met deze uitsmijter : "Na 15 juli zal het rustiger worden in Antwerpen, dan gaat de jaarlijkse vakantie-uittocht richting Marokko van start".  Een bekentenis van formaat, een lapsus van belang, een zoveelste bewijs van onbekwaamheid.

Het zal pas rustig worden in Antwerpen, als de schertsfiguur Janssens uit zijn burgemeesterszetel verjaagd wordt.

De Griekse premier Papandreou blijft aan, zo heeft hij bekendgemaakt in een tv-toespraak. Wel voert hij enkele veranderingen door in zijn kabinet.

Welke ministers en staatssecretarissen worden ontslagen, is nog niet duidelijk. Papandreou hoopt meer politieke steun te krijgen voor zijn bezuinigingsplannen, nu ook een paar partijgenoten tegen dreigen te stemmen.

Aanbod
Eerder vandaag bood de premier de oppositie aan om plaats te maken voor een regering van nationale eenheid. Het aanbod werd direct door de grootste conservatieve oppositiepartij verworpen.

Papandreou zou als ruilmiddel hebben geëist dat de eenheidsregering bereid is de door de Europese Unie en het Internationaal Monetair Fonds verlangde bezuinigingsmaatregelen door te voeren.

De conservatieven zeggen dat ze alleen in een dergelijke regering gaan zitten als die opnieuw gaat onderhandelen over de voorwaarden voor internationale steun.

De geplande bezuinigingen in Griekenland stuiten op veel weerstand. Een massale betoging in Athene liep vanmiddag uit op rellen.

Staatsschuld
De overheidsuitgaven gaan drastisch omlaag en de belastingen moeten omhoog, om te voorkomen dat de torenhoge staatsschuld verder oploopt. Ook zijn er plannen om staatsbedrijven te privatiseren. Dat moet 50 miljard euro opbrengen. Die maatregelen zijn nodig om in aanmerking te komen voor nieuwe financiële steun van de overige eurolanden.

Een jaar geleden kreeg Athene van de EU en het IMF al 110 miljard euro aan noodleningen toegezegd, maar dat blijkt niet genoeg. De eurolanden en de Europese Centrale Bank overleggen nu over aanvullende leningen van 85 miljard euro.

Nederlandse banken lopen veel minder risico bij een bankroet van Griekenland dan eerder werd gedacht. Uit een inventarisatie door de NOS blijkt dat de banken op dit moment nog maar voor 1,7 miljard euro uit hebben staan aan Griekse staatsobligaties. In Nederland is men bij de pinken om zulke essentiële gegevens publiek te maken. In het trieste land B, worden wij vanzelfspreken dom gehouden.

De EU en het IMF hebben de afgelopen weken onderzocht of de voorgestelde bezuinigingen afdoende zijn. Hun conclusie is positief.

Bron : NOS nieuws

 
(Belga) Mensen zonder papieren zullen volgend schooljaar niet langer in het volwassenenonderwijs terechtkunnen. Het Vlaams Parlement stemt volgende week het decreet dat dit verbod instelt, maar woensdag bleek al dat enkel oppositiepartij Groen! tegen dit punt zal stemmen. 
 
Het verbod is opgenomen in het Onderwijsdecreet XXI, een verzameldecreet met allerlei nieuwe bepalingen voor de nieuwe start van het schooljaar. Minister van Onderwijs Pascal Smet wil mensen die illegaal in ons land verblijven de toegang tot het volwassenenonderwijs ontzeggen. Op die manier wil hij de wachtlijsten voor die opleidingen korter maken. Hij vindt dat het verbod ook aansluit bij het terugkeerbeleid voor mensen zonder papieren dat de federale regering voert. Normaal moest de tekst woensdag al gestemd worden. Maar de definitieve stemming is met een week uitgesteld. Vlaams Belang vroeg een tweede lezing van het ontwerpdecreet, omdat er nog amendementen zijn aangebracht. Dinsdag vonden er nog protestacties plaats tegen het verbod.

De vertegenwoordigers van de 43 moskeeën in de Antwerpse stad van allah, veroordelen de recente rellen in Borgerhout na voetbalwedstrijden. Ze reiken naar eigen zeggen de hand aan het stadsbestuur om de jongeren van de Marokkaanse gemeenschap in Borgerhout en hun ouders beter te begeleiden. Nordine Taouil stelt voor als voorzitter van de moslimraad, om in de toekomst stewards te voorzien die kunnen tussenkomen en bemiddelen bij problemen met de ordediensten.

Dak u wel, moeders slimste, nu weten we tenminste officieel dat de rellen het werk waren van kutmarrokaantjes.  Als wij zoiets zeggen, hangen de collaborateurs van het Spionnencentrum aan de telefoon bij het Seniorennet.

Lezingen en bijeenkomsten

Volgens Taouil, zelf imam en gewaardeerd medewerker van De Lijn,  zijn er onlangs nog concrete voorstellen gedaan aan het stadsbestuur om rellen zoals die op de Turnhoutsebaan van 4 juni na Marokko-Algerije in de toekomst te vermijden. Zo willen de moskeeën lezingen en bijeenkomsten houden, geleid door "specialisten", om de ouders te leren hoe ze hun kinderen beter in de hand kunnen houden.

Stewards

Bij evenementen die eventueel uit de hand kunnen lopen, zoals voetbalwedstrijden, wil Taouil specifiek daartoe opgeleide stewards uit de eigen gemeenschap inzetten. "Want de jongeren reageren vaak des te agressiever als ook de politie hardhandig optreedt", meent Taouil. "Al zullen we eveneens de jongeren duidelijk maken dat hun opvatting over de ordediensten moet veranderen."

Collectieve verantwoordelijkheid

De verantwoordelijkheid voor de rellen volledig bij de jongeren en hun ouders leggen, wil Taouil niet. "Het gaat om een collectieve verantwoordelijkheid, want de jongeren hebben geen uitlaatklep, geen recreatieruimtes als alternatief. En de uitbaters van de shishabars denken uiteraard enkel aan hun zaak en niet aan hun educatieve functie", aldus Taouil nog.

Tot zover dit bericht uit Vandaag.be

Binnen de moskee kunnen de moslims met hun verloren jeugd aanvangen wat zij willen.  Buiten de moskee maken de jongeren deel uit van de maatschappij en hebben zij zich te gedragen zoals elke burger.  Er is geen behoefte aan een speciale moskee-politie die direct in aanvaring zal komen met onze eigen flikken.  Waar  Slaapmans en Baalmans moeten mee stoppen, is het culpabilseren en aan banden leggen van het politiekorps. Die mensen weten perfect hoe op te treden en hoe in bepaalde dreigende omstandigheden moet opgetreden worden. Het is niet de taak van een reclame-agent en lawaaiconcerten-organisator om zich te bemoeien met zaken die de veiligheid van de burgers raakt.

De politiek-correcte  angstcomplexen en het gebrek aan moed  van Janssens zijn mede de oorzaak van het falend politiebeleid in deze stad. Hij is de oorzaak van het grote onveiligheidsgevoel bij de burgers en de toenemende criminaliteit en het lef van gangsters. Slaapmans en Baalmans zouden voor het Strafhof in Den Haag moeten verschijnen. Neem termont ook maar mede en vis uit een Brussels kabberdoes Beulemans op, die mag ook mee naar Nederland.

In 2012 : ander en beter. Wat de stad van allah aangaat : wij hebben nu al onze kandidaat. Hij spreekt geen Latijn om de burgers te epateren,  hij pronkt niet met zijn vraatzucht maar hij kent de stad en haar geheimen als zijn broekzak en hij is een man van het volk, die spreekt zoals het volk. Ra-ra, over wie hebben wij het ?

Ray 

Nieuw Belgicistisch offensief tegen de republikeinse logica

De Vlaamse pers, en speciaal De Standaard, trekken alle registers open om de N-VA-hype te exorciseren en de Belgische constructie een nieuwe legitimiteit te geven. Eerst werd al met groot aplomb benadrukt dat, blijkens een peiling, de N-VA-kiezer helemaal geen separatist is, maar eigenlijk een foertstemmer die vanuit allerlei partijen en gezindheden tijdelijk is afgezakt naar de formatie van De Wever. Wetenschappelijk zal het wel allemaal kloppen, men kan met statistieken werkelijk alles bewijzen. Zopas bewees ene prof. Hans De Witte zelfs dat de Vlamingen luier zijn dan de Walen, echt waar. De boodschap achter de boodschap is echter duidelijk: het partijpolitieke flamingantisme is een labiel verschijnsel dat zich in de driehoek VB/N-VA/CD&V situeert. Nadat het Vlaams Belang deskundig uit het politiek debat en de media werd geëlimineerd, staan we nu voor een ander, veel subtieler cordon wat de N-VA betreft, alleen weten ze het nog niet: het etiket van de simpele protestpartij. Samengehouden weliswaar door een groot politiek talent. De houdbaarheid van een protestpartij is per definitie beperkt: het zal wel overwaaien.

Tweede uitschieter was de aankondiging van het G1000-initiatief, met als trekpaarden schrijver David Van Reybrouck, hoogleraar Dave Sinardet en televisievedette Francesca Vanthielen. Hier verwijzen we naar de uitstekende analyse vanwege ex-journalist Roger Van Houtte: “De zogenaamde impasse van de G1000”. Van Houtte wijst erop dat we hier met een nieuwe vorm van elitair denken te maken hebben, een demoscepticisme dat in feite de omkering van het populisme betreft. Van Reybrouck en C° geloven de facto niet meer in de democratie, toch niet in de democratie die eerst het VB groot maakte en later de N-VA. Voor hem moet een select clubje van intellectuelen als een deus ex machina neerdalen over dit versnipperde land, en orde op zaken stellen. De bedoeling is uiteraard om het Belgische consensusmodel nieuw leven in te blazen. Parallel daarmee zullen minstens twee partijen als “ondemocratisch” bestempeld worden: u mag één keer raden welke twee. Eentje is het al sinds 1989. Het zijn de partijen die het Belgisch compromis ten gronde in vraag stellen, en momenteel samen goed zijn voor zo’n 45% van het Vlaamse electoraat.

Het heilige Brussel

Van het ene intellectueel sofisme naar het andere. Vandaag stelde diezelfde Standaard zijn kolommen breed open voor een opiniestuk van Philippe Van Parijs, professor aan de UCL en woordvoerder van de Belgicistische Paviagroep (waar we ook hogervernoemde Dave Sinardet tegenkomen). Van Parijs ziet België nog niet zo snel uiteenvallen, “omdat Brussel ons Jeruzalem is”, zo luidt de onwaarschijnlijk theatrale titel van zijn vertoog. Geen van beide gemeenschappen wil Brussel loslaten, dus moeten we er maar het beste van maken. Waarbij Van Parijs stilzwijgend voorbij gaat aan de demografische explosie van Marokkaanse allochtonen in de hoofdstad, de opgang van een Arabische subcultuur, en een globale stedelijke verloedering/verarming. Brussel kan zichzelf niet bedruipen, het zit hopeloos inefficiënt in elkaar,- daarom wil het de hoofdstad van België zijn, een natieloos land zoals de professor zelf toegeeft.

België is geen mysterie (tenzij een vals) en Brussel is geen heilige plek. Het zijn gewoon twee aspecten van een uit de hand gelopen -en omkeerbaar- anachronisme.

Dat het gewest een derde van het Belgisch BNP vertegenwoordigt, wil ik nog wel aannemen, maar dat is vrijwel enkel door zijn status van hoofdstad en het feit dat alle mogelijke federale én regionale instellingen er gevestigd zijn. Neem dit waterhoofd weg, en Brussel is een skelet.

Merkwaardig is vervolgens de stelling van Van Parijs dat wij geen recht hebben op een republiek, zijnde een organische eenheid van natie, taal en cultuur. De monarchie treedt dan logischerwijze op als een substituut, een plakmiddel tussen dingen die per definitie toch niet aan elkaar houden. En dat zou dan precies onze “rijkdom” zijn.

De professor ratelt er als een drama queen op los. In wezen bespeelt hij oude, versleten thema’s: de non-identiteit van België is zijn eigenlijke identiteit, het institutioneel-complexe zijn rijkdom. Er is geen organische cohesie, enkel een “solidariteit” die moet worden opgelegd. Dat is een perverse redenering die het blijft doen bij oude Belgicisten: het sympathieke van een kunstnatie. Alleen het surrealisme werd even niet van stal gehaald, om te bewijzen hoe kunstzinnig inefficiënt bestuur kan zijn.

Drie frontale aanvallen in drie dagen op het Vlaams republikanisme, in dé krant die zich het label “kwaliteitskrant” aanmeet. Dat kan geen toeval zijn. En alle drie hebben ze iets van een tragi-komisch gespartel tegen de logica van de geschiedenis in. De van de pot gerukte metafoor van “Brussel als ons Jeruzalem”, voorbestemd om gedeeld te worden door een Vlaamse en een francofone “etnie” (sic), maakt van een simpele boedelscheidingsoperatie een mystiek taboe. Het had uit de koker van die al even gekke Benno Barnard kunnen komen. Maar België is geen mysterie (tenzij een vals) en Brussel is geen heilige plek. Het zijn gewoon twee aspecten van een uit de hand gelopen anachronisme. De geschiedenis is corrigeerbaar, godsdiensten zijn absolutistisch, daarom is die vergelijking mank én gevaarlijk. Landen kunnen zich herenigen (zoals Oost- en West-Duitsland), of kunnen uiteenvallen (zoals Tsjecho-Slowakije), wanneer de tijd rijp is om de geschiedenis te herzien en de volkeren dat willen. Elementaire volksdemocratie dus, nietwaar mijnheer Van Reybrouck, meer moet dat niet zijn.

Johan Sanctorum

http://vlaamserepubliek.wordpress.com/2011/06/14/de-ondeelbaarheid-van-jeruzalem/

Een Pakistaanse terrorist die in 2006 door de Verenigde Staten werd vrijgelaten uit een geheime gevangenis en teruggestuurd naar zijn vaderland is weer actief voor Al-Qaida. Dat zeggen Amerikaanse inlichtingenagenten.

De VS lieten het Al-Qaidalid, Hassan Ghul, in 2006 vrij onder druk van Pakistan. Dat land zou hebben beloofd hem vast te houden, maar liet hem na een jaar vrij. CIA-officieren verzetten zich destijds tegen de vrijlating van Ghul, die volgens hen overgebracht zou moeten worden naar Guantanamo, de Amerikaanse gevangenis voor terreurverdachten in Cuba. Ghul verschafte de Amerikanen tijdens zijn gevangenschap informatie die bijdroeg tot de opsporing van Osama bin Laden.

De VS proberen momenteel vast te stellen of Pakistan een betrouwbare partner is in de strijd tegen het terrorisme en in dat licht is de onthulling over de vrijlating van Ghul, die werd gedaan door anonieme bronnen, pijnlijk. Sommige leden van het Amerikaanse Congres vinden dat de hulp aan Pakistan moet worden stopgezet, omdat Bin Laden zich in een Pakistaanse garnizoensplaats blijkt te hebben schuilgehouden. Vorige week beschuldigde CIA-directeur Leon Panetta de Pakistaanse inlichtingendienst ervan de producenten van bommen die worden gebruikt voor aanslagen op Amerikaanse soldaten in Afghanistan te hebben getipt over ophanden zijnde acties van de Amerikanen.

Ghul maakte deel uit van het netwerk van Abu Zubaydah, een naaste medewerker van Osama bin Laden, die al sinds maart 2002 in handen van de VS is en sinds 2006 vastzit in Guantanamo. De CIA drong er reeds voor de aanslagen van 11 september 2001 bij Pakistan op aan Ghul te arresteren. De Pakistaanse inlichtingendienst lSI weigerde echter in actie te komen en begin 2004 pakten de VS Ghul zelf op, in Noord-Irak. Pakistan was woedend en begon de VS direct onder druk te zetten om Ghul naar zijn vaderland te sturen, maar de Amerikanen brachten hem naar Afghanistan en later naar een geheime CIA-gevangenis in Oost-Europa. Daar zou hij zijn verhoorders informatie hebben verschaft over de koerier die de CIA op het spoor zette van het huis in Abbottabad waar Bin Laden in mei van dit jaar werd gedood.

Dat de VS uiteindelijk toegaven aan de Pakistaanse druk om Ghul vrij te laten heeft volgens voormalige CIA-agenten waarschijnlijk te maken met de sluiting van de geheime gevangenissen in Oost-Europa waar terreurverdachten werden verhoord. De Amerikanen moesten volgens hen af zien te komen van de gevangenen die niet in aanmerking kwamen voor overplaatsing naar Guantanamo. Het is niet duidelijk waarom Pakistan er zo op was gebrand dat Ghul vrijkwam, maar volgens de voormalige CIA-agenten had hij banden met de terreurgroep Lashkar-e-Taiba, die gesteund werd door de ISI.

Het is niet precies duidelijk waarmee Ghul zich de afgelopen jaren zoal heeft beziggehouden.

@ Nieuws.nl/buitenland

In de twee grootste Vlaamse steden, beide bestuurd door socialistische burgemeesters, deden zich de voorbije weken heftige rellen voor naar aanleiding van voetbalwedstrijden gespeeld door Prachtlanden.

Voldoende om de allochtonen in vuur en vlam te zetten en de veiligheid van de oorspronkelijke Gentenaars en Antwerpenaars op het spel te zetten. Zowel Termont als Janssens gaan er in hun naïeve opvattingen nog steeds van uit, dat de aanhangertjes van de religie van de vrede, met de fluwelen handschoen moeten aangepakt worden. "Het zijn mediterrane naturen", glimlachen zij om ter onnozelst.

De gevolgen van deze aanpak zijn gekend : in Gent 30 gewonden, vernielingen, gevechten, geweldplegingen, politie-agenten (en in Antwerpen personeelsleden van de Lijn) die de angst van hun leven meemaken, kortom de multicriminele jungle waar de socialisten dol op zijn en waar zij hun stemmen ronselen.

In Gent is er een rapport opgemaakt, dat aan de domme kluut Termont overhandigd zal worden waaruit men kan concluderen dat er zware inschattingsfouten gemaakt werden.  De rode burgemeester, verantwoordelijk voor het beleid, speekt nu over een gedeelde verantwoordelijkheid. 

In Antwerpen gaf tijdens een extra gemeenteraadszitting de rode burgemeester Janssens toe dat er eveneens foute inschattingen gemaakt werden en dat er een gedeelde verantwoordelijkheid is.

De twee rode rakkers hebben klaarblijkelijk met mekaar afgesproken. Als een politie-optreden voor een risico-toestand leidt tot een goede afloop, dan staan de socialistische verantwoordelijken op de eerste rij om zichzelf te feliciteren met hun prima beleid. Als het uit de hand loopt, dan is er sprake van gedeelde verantwoordelijkheid.

Ray

Zwitserland wil niet verder onderhandelen met de EU over een uitbreiding van het vrije verkeer van personen.  De Bundesrat (fed. parl.) heeft beslist niet in te gaan op een uitnodiging van de EU om een deel van het akkoord over het vrije verkeer van personen te herzien.  Een Zwitserse afvaardiging heeft dit dinsdag aan de betreffende EU-commissie in Brussel medegedeeld.

Concreet gaat het om de EU-richtlijn, die sinds 2004 de aankomst en het verblijf van de EU-burgers binnen de EU regelt.  De EU verzocht Zwitserland verleden jaar hiertoe haar mening te geven, met als achterliggende wens dat Zwitserland de richtlijnen in haar eigen wetten zou overnemen. 

Dat zou vooral aanpassingen naar de rechten van de buitenlanders tot gevolg gehad hebben, meer specifiek de uitbreiding van de gezinshereniging of de verblijfsmodaliteiten bij geregistreerde samenwonenden en bij echtscheidingen.  Bovendien zouden bijkomende doelgroepen, zoals diegenen zonder bestaansmiddelen, de mogelijkheid op bijstand kunnen verwerven.

Zwitsers standpunt is “niet mis te verstaan”

Mario Gattiker, CH-delegatievoorzitter en vice-directeur van het Ministerie voor Migratie, verklaarde in een persconferentie in Brussel: „De Bundesrat heeft beslist af te zien van onderhandelingen over een herziening van Bijlage I van het Akkoord over het Vrije Verkeer van Personen.”

Dat werd de EU-delegatie medegedeeld.  Zwitserland heeft geen enkele verplichting de Bijlage I te herzien.  Het is een onafhankelijke beslissing van de Bundesrat, “met inachtneming van de huidige Europolitieke parameters”, voegde Gattiker eraan toe.  Zwitserland erkent dat de richtlijn bepaalde procedures zou vergemakkelijken, maar tegelijkertijd overstijgt het begrip “EU-burgers”,  dat in Zwitserland niet ingeburgerd is, het begrip “arbeidnemers”, zoals het in het akkoord over het vrije verkeer van personen bepaald is. 

De EU heeft kennis genomen van de afwijzende houding der Zwitsers.  Het Alpenland heeft zijn mening “op een niet mis te verstane wijze” duidelijk gemaakt, zo reageerde men in commissiekringen in Brussel, maar er werd bij vermeld dat de EU nooit “een formele” overname van Zwitserland geëist had. 

Verwijzend naar verschillende nationale initiatieven en de wil van het volk omtrent het vrije verkeer van personen wees de Zwitserse delegatie de EU-commissie erop dat deze ernstig moeten genomen worden om de bilaterale weg en de vrijheid van verkeer van personen veilig te stellen.

Volgens een EU-ambtenaar zou deze verwijzing naar de binnenlandse politieke situatie verband houden met de Zwitserse opmerking dat de Bundesrat met de vrijheid van personenverkeer eens is.  Een eventuele nieuwe onderhandeling – of annulering – van het akkoord, zoals herhaaldelijk in Zwitserland geëist, werd dinsdag niet besproken.

Belangrijk bij het aanvaarden van de vrijheid van personenverkeer zijn de begeleidende maatregelen.  Deze zijn noodzakelijk omdat de inbreuken relatief veel voorkomen, zo stelde Peter Gasser, voorzitter van deze materie bij het Staatssecretariaat voor Economie (SECO).  Zo zijn er de problemen met o.a. schijnzelfstandigen in Zwitserland, maar ook in de EU.  Dit zal bij de herziening van de grensoverschrijdende werknemers op de agenda staan.  Zwitserland en de EU zullen in de herfst daarover van gedachten wisselen.

Uitzettingsreferendum (Ausschaffungsinitiative)

Zwitserland gaf een stand van zaken aan de gemengde EU-commissie: de Bundesrat wil een wet conform het internationale volkerenrecht.  Een verslag van de werkgroep, die het referendum moet omzetten in een wet, wordt tegen einde juni verwacht.  De EU-commissie zal op de hoogte gehouden worden.

Floriaan Terbeke

Bron: 20 Min.on Line

"Het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, zeg maar Spionnencentrum,  slaagt er niet in om een ernstige dialoog over migratie op gang te brengen. Een grote democratische groep in België wil het migratiebeleid grondig herdenken. En dan druk ik mij nog genuanceerd uit. De ideeën van deze groep vind ik niet terug in het jaarrapport van het Centrum. Het CGKR is een wapen geworden in handen van de ene politieke partij tegen de andere en daaraan gaat het Centrum op termijn kapot". Dat zei Bart Somers (Open Vld) in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken.

Daar werd Jozef De Witte, de directeur van het CGKR, gehoord over zijn jaarlijks migratierapport. De Witte kreeg enorme kritiek te verwerken. Verschillende Vlaamse partijenvonden het een erg eenzijdig rapport.

Bart Somers meende dat "alle partijen zich in het rapport van het CGKR moeten kunnen herkennen en dat is momenteel niet zo, want ik sta absoluut niet achter dit rapport".

Ook Nahima Lanjri (CD&V) hekelde de eenzijdigheid van de voorstellen van het Centrum. Voor Lanjri kon het niet dat het CGKR zomaar de bereidheid tot integratie als voorwaarde verwerpt om de Belgische nationaliteit te krijgen. "Het CGKR houdt zich niet meer aan zijn wettelijke taak om beleidsondersteunend werk te leveren. Het CGKR moet niet zelf de politieke keuzes maken."

Een ander commissielied pleitte ervoor om de taak om de migratiestromen objectief te bestuderen over te hevelen van het CGKR naar de Dienst Vreemdelingenzaken. Hij vond het vooral niet kunnen dat het CGKR voorstelt dat iedere zieke buitenlander aan de grens een medische regularisatie in België kan vragen,  omdat wij zo het ziekenhuis van de wereld worden.

De PS reageerde erg boos op al deze kritiek. Rachid Madrane noemde de kritiek "een gevaar voor de democratie". Volgens hem is het rapport van het CGKR "geen politieke maar een wetenschappelijke analyse. Het CGKR is niet de studiedienst van een bepaalde politieke partij".

Jozef De Witte voegde er aan toe dat "de wet ons verplicht om de migratie te bekijken vanuit de visie van de rechten van de migrant". Waarop Somers: "Schenden alle landen die integratie als voorwaarde voor het verkrijgen van hun nationaliteit stellen dan de rechten van migranten?"

Bron : Vandaag.be

Vandaag en vermoedelijk een groot stuk van morgen, draaien wij op halve kracht, wegens technische problemen. U gelieve ons te verontschuldigen.

De redactie van Angeltjes

   Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Geert Bourgeois weigert Véronique Caprasse (FDF) te benoemen als burgemeester van Kraainem, één van de Vlaamse faciliteitengemeenten rond Brussel. Zij heeft in een gesprek met de minister duidelijk gemaakt dat ze de taalwet niet wil laten respecteren, zegt Bourgeois.

Nog steeds wil menig Europees politicus het niet geloven, maar toch is het zo: Turkije vervreemdt zich zienderogen van het oude continent en ook van zijn eigen wortels in de moderne geschiedenis.  Het land wordt islamitisch en dat was te verwachten, om demografische en religieuze redenen.  Het zal na de verkiezingsuitslag van zondag duidelijk worden.  Toen de republiek in 1923 door Kemal Atatürk opgericht werd, telde Turkije 14 miljoen inwoners.  Vandaag zijn het er 75 miljoen.  Meer dan de helft is jonger dan 30 jaar.  

De bevolkingsgroei speelt zich vooral af op het platteland, waar de scheiding van kerk en staat, één der zuilen van het kemalisme en van het moderne Turkije, nooit voet aan de grond kreeg.  Vanaf 1970 begon de vlucht uit het platteland richting stad.  Grote steden ontstonden; Istanbul woekerde naar een inwonersaantal van 20 miljoen, het dorp Ankara is nu een stad met 5 miljoen inwoners.  Op het platteland kozen de boeren en hun zonen braafjes voor de gekende kemalpartijen, m.a.w. voor liberale en religieuze rechten.  In de stad stapten ze van deze gewoonte af: ontworteld als ze waren, begonnen ze voor extreme partijen te stemmen, ofwel voor neo-islamitische of voor ultra-nationalistische.

 Vervreemding tussen Ankara en het Westen

Bij de verkiezingen van 1987 kwamen deze laatste twee groepen slechts op 10% van de stemmen, vier jaar later werd dit 17%.  In 1999 kwam er een verdubbeling met 35% om in 2002 54% te bereiken.  In 2007 stemden twee derden der Turken voor deze extreme partijen; de islamisten behaalden alleen al 48.9%.  In 1987 begonnen ze met 7%; sinds 1993 worden alle grotere steden door een islamitische burgemeester geleid.  

Met Erdogan heeft Turkije sinds bijna 10 jaar een islamitische regeringsleider.

En toch geloven nog vele Europeanen in de kemalistische macht in Turkije.  Maar het leger werd grotendeels uitgezuiverd en – vooral in de lagere officiersrangen – islamitisch “aangepast”.   En het was slechts een kwestie van tijd tot een andere zuil van het moderne Turkije de betrekkingen met Israël zou opblazen.  Turkije is op het punt een wissel van allianties uit te voeren.  Toen Ankara en Brasilia een jaar geleden tegen de sancties van Iran stemden, leidde dit slechts tot een fronsen van de wenkbrauwen.  

De Europeanen en de Amerikanen vonden het slechts belangrijk dat China en Rusland geen veto inbrachten, maar meestemden.  Het Turkse “neen” hield men voor een beledigde reactie, omdat het Turks-Braziliaanse bemiddelingsvoorstel in de atoomproblematiek met Iran geen erkenning gekregen had.  Voor Brazilië zou dit kunnen kloppen, maar het Turkse “neen” is een mijlpaal.  Het “neen” symboliseert een verdere etappe op weg naar de vervreemding tussen Ankara en het Westen.

Nieuwe allianties met het radicaal-islamisme

Kenners was het al vroeger opgevallen.  De Turkije-expert Stephen Cook schreef in het vaktijdschrift voor buitenlandse politiek Foreign Affairs over de “Frenemy” tussen Ankara en Washington.  Met deze woordspeling tekent hij de symbiose van vriend (friend) en vijand (enemy), die de verhouding naar Turkije toe tekent.  Na 60 jaar strategische samenwerking worden Turkije en de VS nu strategische tegenstanders, vooral in het Midden-Oosten.

Het mankeert in Amerika niet aan stemmen, die Europa deze vervreemding in de schoenen schuiven.  Het zouden de Europeanen zijn, die er niet in slagen de Turken sterker aan het Westen te binden, doordat ze de deur naar het EU-lidmaatschap niet verder willen openen.  Zo wordt er geredeneerd door zakenmensen, die niets van geopolitiek begrijpen.  Maar handel en politiek lopen niet altijd in dezelfde pas.

Architect van deze symbiose is de buitenminister Ahmed Davutoğlu.  Hij zoekt toenadering tot de antiwesterse as tussen Rusland, Venezuela, Brazilië, Syrië en Iran.  Tegelijkertijd forceert hij samen met premier Erdogan de vervreemding van Israël, Amerika en Europa.  Met de Palestijnen, vooral met de radicaal-islamitische Hamas, werden geprivilegieerde contacten gesmeed.

 Turkije streeft naar de atoombom

„Kavgam“, de Turkse vertaling van Hitlers „Mein Kampf”, wordt sinds 2005 in een hoge oplage telkens herdrukt; anti-Amerikaanse en antisemitische filmen zijn kassasuccessen; de grondwet wordt islamitiser, het leger wordt gezuiverd, de internetcensuur neemt toe.  

De vijf zuilen van de kemalistische buitenpolitiek vertonen barsten: voorrang voor de nationale interesses, geen imperialisme, afgewend van het Oosten, gericht naar het Westen, neutraliteit bij regionale en wereldconflicten.  Slechts de voorrang voor de nationale belangen blijven overeind, maar worden steeds meer door het islamisme doordrongen.

Het is de binnenlandse verandering die de buitenlandse politiek bepaalt en die tot een wisseling van de allianties leidt.  Indien zich de nationaal-islamitische krachten onder Erdogan en Davutoğlu definitief doorzetten, dan zal het Westen, in het bijzonder Europa, met een as van autocratische beleidssystemen te maken krijgen, die bijna allemaal een atoombom willen.  En dat zal geen probleem zijn…

 EU-toetreding is Europese zelfmoord

De ontwikkeling in Turkije is onophoudbaar.  De demografisch veroorzaakte vlucht van het platteland naar de steden, de radicalisering van de ontwortelde boeren, hun belevenis van de islam heeft zijn gevolgen in Europa, vooral in Duitsland.  Natuurlijk kan men niet alle Turken over één kam scheren, maar de radicalisering in de Turkse woonwijken is niet mis te verstaan, evenals de polarisering tussen de geïntegreerden en de integratieweigeraars.  

In Turkije zelf wordt de islamisering steeds fanatieker, waaronder de christenen ook te lijden hebben.  Moord op geestelijken is geen uitzondering meer.  Van enige geloofsvrijheid – die sowieso al beperkt was – in het pre-Erdogan-tijdperk kan geen sprake meer zijn. 

Het grenst aan zelfmoord Turkije als volwaardig lid in Europa op te nemen.   

 Floriaan Terbeke

Bron: Junge Freiheit

Begonnen als Philippe Muters, dan Philippe Blunders en nu Flipje de Leugenaar ? 

Op maandag 13 juni citeert De Standaard De Wever : De N-VA’er zegt dat na de zomer de ontknoping volgt omdat N-VA dan sowieso stopt met onderhandelen.

Daarop volgen verschillende anti-NVA-reacties, die trouwens al aan het opflakkeren waren voor De Wever zijn stop aankondigde. De NVA raakt meer en meer geïsoleerd en zelfs de term "front vormen" wordt plots aanzien als een oorlogszuchtige uitdaging aan het adres van de Franstaligen. Hieronder enkele bruggetjes naar de afkeurende artikels waarin de NVA over de hekel gehaald wordt. 

 De Croo haalt uit naar De Wever

Eric van Rompuy boos op De Wever

 Charles Michel (MR) : Links blokkeert evenveel als NVA

Beke: 'De Wever vertelt absolute nonsens'

Deze morgen rond 9 uur vernemen wij dat de woordvoerder van de NVA-voorzitter het volgende op de 0000-radio heeft verteld  : "Volgens Overmeer deed De Wever gewoon een vaststelling: na de zomer komt de herfst en is het momentum voorbij en zitten de partijen al met hun hoofd bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012. De kans is klein dat je na de zomer nog tot resultaat kan komen."

Ook wij hadden het anders verstaan : na deze zomer stopt de NVA sowieso met onderhandelen.

Verder geeft De Wever in een moment van ootmoed toe, dat hij fouten heeft begaan, kleine zowel als grote en hij noemt ondermeer,  bescheiden als hij is,  het vasthouden aan onderhandelingen toen zijn eigen nota smadelijk afgewezen werd. Hij had er toen moeten mee stoppen. 

Wat zijn de andere fouten ?  Wij zullen bijspringen in het opsommen :

- het nederig afstaan van het eerste initiatief aan de PS na de verkiezingen ; de Vlaamse knecht kent zijn plaats.

- de totaal onbegrijpelijke houding (tot de dag van vandaag) om hasstarrig te blijven zoeken naar een oplossing om het land B uit de puree te halen.  Zonder te willen erkennen dat Vlaanderen al meer dan 180 jaar zowel vuilmeid als bankier speelt voor belgië en dat van een zogenaamd Vlaams-nationale partij in de eerste plaats verwacht wordt, Vlaanderen te redden ;

- de gezwollen arrogantie, zonder noemenswaardige ervaring, de Franstaligen een lesje te willen leren in onderhandelingstactiek.  Bart verwart zijn vlotte babbel waarmede hij de Vlaamse kiezer epateert met politieke strategie. De franco-belgen zijn niet onder de indruk ;

- de geringschattende afwijzing van Vlaams Belang, daar waar de individuele VB-mandatarissen achter hoekjes en kantjes schaamteloos omgekocht worden om naar de NVA over te stappen ;

- tot hiertoe heeft De Wever & C° zijn kiezers (en de Vlaamse gemeenschap) niets dan gebakken lucht verkocht. We staan geen stap nader bij een structurele oplossing. De Wever blijft in het ijle zweven, wat zijn eigen zaak is, maar niet die van Vlaanderen.

Gaat hij na de zomer de moed hebben, de enige logische conclusie te trekken uit dit beschamende spel ?  De pot op met belgië, nu gaan we volledig voor Vlaanderen ?  Of is het zoals NVA-woordvoerder La Palisse zei : na de zomer komt de herfst ?

Ray