In de twee grootste Vlaamse steden, beide bestuurd door socialistische burgemeesters, deden zich de voorbije weken heftige rellen voor naar aanleiding van voetbalwedstrijden gespeeld door Prachtlanden.

Voldoende om de allochtonen in vuur en vlam te zetten en de veiligheid van de oorspronkelijke Gentenaars en Antwerpenaars op het spel te zetten. Zowel Termont als Janssens gaan er in hun naïeve opvattingen nog steeds van uit, dat de aanhangertjes van de religie van de vrede, met de fluwelen handschoen moeten aangepakt worden. "Het zijn mediterrane naturen", glimlachen zij om ter onnozelst.

De gevolgen van deze aanpak zijn gekend : in Gent 30 gewonden, vernielingen, gevechten, geweldplegingen, politie-agenten (en in Antwerpen personeelsleden van de Lijn) die de angst van hun leven meemaken, kortom de multicriminele jungle waar de socialisten dol op zijn en waar zij hun stemmen ronselen.

In Gent is er een rapport opgemaakt, dat aan de domme kluut Termont overhandigd zal worden waaruit men kan concluderen dat er zware inschattingsfouten gemaakt werden.  De rode burgemeester, verantwoordelijk voor het beleid, speekt nu over een gedeelde verantwoordelijkheid. 

In Antwerpen gaf tijdens een extra gemeenteraadszitting de rode burgemeester Janssens toe dat er eveneens foute inschattingen gemaakt werden en dat er een gedeelde verantwoordelijkheid is.

De twee rode rakkers hebben klaarblijkelijk met mekaar afgesproken. Als een politie-optreden voor een risico-toestand leidt tot een goede afloop, dan staan de socialistische verantwoordelijken op de eerste rij om zichzelf te feliciteren met hun prima beleid. Als het uit de hand loopt, dan is er sprake van gedeelde verantwoordelijkheid.

Ray

Zwitserland wil niet verder onderhandelen met de EU over een uitbreiding van het vrije verkeer van personen.  De Bundesrat (fed. parl.) heeft beslist niet in te gaan op een uitnodiging van de EU om een deel van het akkoord over het vrije verkeer van personen te herzien.  Een Zwitserse afvaardiging heeft dit dinsdag aan de betreffende EU-commissie in Brussel medegedeeld.

Concreet gaat het om de EU-richtlijn, die sinds 2004 de aankomst en het verblijf van de EU-burgers binnen de EU regelt.  De EU verzocht Zwitserland verleden jaar hiertoe haar mening te geven, met als achterliggende wens dat Zwitserland de richtlijnen in haar eigen wetten zou overnemen. 

Dat zou vooral aanpassingen naar de rechten van de buitenlanders tot gevolg gehad hebben, meer specifiek de uitbreiding van de gezinshereniging of de verblijfsmodaliteiten bij geregistreerde samenwonenden en bij echtscheidingen.  Bovendien zouden bijkomende doelgroepen, zoals diegenen zonder bestaansmiddelen, de mogelijkheid op bijstand kunnen verwerven.

Zwitsers standpunt is “niet mis te verstaan”

Mario Gattiker, CH-delegatievoorzitter en vice-directeur van het Ministerie voor Migratie, verklaarde in een persconferentie in Brussel: „De Bundesrat heeft beslist af te zien van onderhandelingen over een herziening van Bijlage I van het Akkoord over het Vrije Verkeer van Personen.”

Dat werd de EU-delegatie medegedeeld.  Zwitserland heeft geen enkele verplichting de Bijlage I te herzien.  Het is een onafhankelijke beslissing van de Bundesrat, “met inachtneming van de huidige Europolitieke parameters”, voegde Gattiker eraan toe.  Zwitserland erkent dat de richtlijn bepaalde procedures zou vergemakkelijken, maar tegelijkertijd overstijgt het begrip “EU-burgers”,  dat in Zwitserland niet ingeburgerd is, het begrip “arbeidnemers”, zoals het in het akkoord over het vrije verkeer van personen bepaald is. 

De EU heeft kennis genomen van de afwijzende houding der Zwitsers.  Het Alpenland heeft zijn mening “op een niet mis te verstane wijze” duidelijk gemaakt, zo reageerde men in commissiekringen in Brussel, maar er werd bij vermeld dat de EU nooit “een formele” overname van Zwitserland geëist had. 

Verwijzend naar verschillende nationale initiatieven en de wil van het volk omtrent het vrije verkeer van personen wees de Zwitserse delegatie de EU-commissie erop dat deze ernstig moeten genomen worden om de bilaterale weg en de vrijheid van verkeer van personen veilig te stellen.

Volgens een EU-ambtenaar zou deze verwijzing naar de binnenlandse politieke situatie verband houden met de Zwitserse opmerking dat de Bundesrat met de vrijheid van personenverkeer eens is.  Een eventuele nieuwe onderhandeling – of annulering – van het akkoord, zoals herhaaldelijk in Zwitserland geëist, werd dinsdag niet besproken.

Belangrijk bij het aanvaarden van de vrijheid van personenverkeer zijn de begeleidende maatregelen.  Deze zijn noodzakelijk omdat de inbreuken relatief veel voorkomen, zo stelde Peter Gasser, voorzitter van deze materie bij het Staatssecretariaat voor Economie (SECO).  Zo zijn er de problemen met o.a. schijnzelfstandigen in Zwitserland, maar ook in de EU.  Dit zal bij de herziening van de grensoverschrijdende werknemers op de agenda staan.  Zwitserland en de EU zullen in de herfst daarover van gedachten wisselen.

Uitzettingsreferendum (Ausschaffungsinitiative)

Zwitserland gaf een stand van zaken aan de gemengde EU-commissie: de Bundesrat wil een wet conform het internationale volkerenrecht.  Een verslag van de werkgroep, die het referendum moet omzetten in een wet, wordt tegen einde juni verwacht.  De EU-commissie zal op de hoogte gehouden worden.

Floriaan Terbeke

Bron: 20 Min.on Line

"Het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, zeg maar Spionnencentrum,  slaagt er niet in om een ernstige dialoog over migratie op gang te brengen. Een grote democratische groep in België wil het migratiebeleid grondig herdenken. En dan druk ik mij nog genuanceerd uit. De ideeën van deze groep vind ik niet terug in het jaarrapport van het Centrum. Het CGKR is een wapen geworden in handen van de ene politieke partij tegen de andere en daaraan gaat het Centrum op termijn kapot". Dat zei Bart Somers (Open Vld) in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken.

Daar werd Jozef De Witte, de directeur van het CGKR, gehoord over zijn jaarlijks migratierapport. De Witte kreeg enorme kritiek te verwerken. Verschillende Vlaamse partijenvonden het een erg eenzijdig rapport.

Bart Somers meende dat "alle partijen zich in het rapport van het CGKR moeten kunnen herkennen en dat is momenteel niet zo, want ik sta absoluut niet achter dit rapport".

Ook Nahima Lanjri (CD&V) hekelde de eenzijdigheid van de voorstellen van het Centrum. Voor Lanjri kon het niet dat het CGKR zomaar de bereidheid tot integratie als voorwaarde verwerpt om de Belgische nationaliteit te krijgen. "Het CGKR houdt zich niet meer aan zijn wettelijke taak om beleidsondersteunend werk te leveren. Het CGKR moet niet zelf de politieke keuzes maken."

Een ander commissielied pleitte ervoor om de taak om de migratiestromen objectief te bestuderen over te hevelen van het CGKR naar de Dienst Vreemdelingenzaken. Hij vond het vooral niet kunnen dat het CGKR voorstelt dat iedere zieke buitenlander aan de grens een medische regularisatie in België kan vragen,  omdat wij zo het ziekenhuis van de wereld worden.

De PS reageerde erg boos op al deze kritiek. Rachid Madrane noemde de kritiek "een gevaar voor de democratie". Volgens hem is het rapport van het CGKR "geen politieke maar een wetenschappelijke analyse. Het CGKR is niet de studiedienst van een bepaalde politieke partij".

Jozef De Witte voegde er aan toe dat "de wet ons verplicht om de migratie te bekijken vanuit de visie van de rechten van de migrant". Waarop Somers: "Schenden alle landen die integratie als voorwaarde voor het verkrijgen van hun nationaliteit stellen dan de rechten van migranten?"

Bron : Vandaag.be

Vandaag en vermoedelijk een groot stuk van morgen, draaien wij op halve kracht, wegens technische problemen. U gelieve ons te verontschuldigen.

De redactie van Angeltjes

   Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Geert Bourgeois weigert Véronique Caprasse (FDF) te benoemen als burgemeester van Kraainem, één van de Vlaamse faciliteitengemeenten rond Brussel. Zij heeft in een gesprek met de minister duidelijk gemaakt dat ze de taalwet niet wil laten respecteren, zegt Bourgeois.

Nog steeds wil menig Europees politicus het niet geloven, maar toch is het zo: Turkije vervreemdt zich zienderogen van het oude continent en ook van zijn eigen wortels in de moderne geschiedenis.  Het land wordt islamitisch en dat was te verwachten, om demografische en religieuze redenen.  Het zal na de verkiezingsuitslag van zondag duidelijk worden.  Toen de republiek in 1923 door Kemal Atatürk opgericht werd, telde Turkije 14 miljoen inwoners.  Vandaag zijn het er 75 miljoen.  Meer dan de helft is jonger dan 30 jaar.  

De bevolkingsgroei speelt zich vooral af op het platteland, waar de scheiding van kerk en staat, één der zuilen van het kemalisme en van het moderne Turkije, nooit voet aan de grond kreeg.  Vanaf 1970 begon de vlucht uit het platteland richting stad.  Grote steden ontstonden; Istanbul woekerde naar een inwonersaantal van 20 miljoen, het dorp Ankara is nu een stad met 5 miljoen inwoners.  Op het platteland kozen de boeren en hun zonen braafjes voor de gekende kemalpartijen, m.a.w. voor liberale en religieuze rechten.  In de stad stapten ze van deze gewoonte af: ontworteld als ze waren, begonnen ze voor extreme partijen te stemmen, ofwel voor neo-islamitische of voor ultra-nationalistische.

 Vervreemding tussen Ankara en het Westen

Bij de verkiezingen van 1987 kwamen deze laatste twee groepen slechts op 10% van de stemmen, vier jaar later werd dit 17%.  In 1999 kwam er een verdubbeling met 35% om in 2002 54% te bereiken.  In 2007 stemden twee derden der Turken voor deze extreme partijen; de islamisten behaalden alleen al 48.9%.  In 1987 begonnen ze met 7%; sinds 1993 worden alle grotere steden door een islamitische burgemeester geleid.  

Met Erdogan heeft Turkije sinds bijna 10 jaar een islamitische regeringsleider.

En toch geloven nog vele Europeanen in de kemalistische macht in Turkije.  Maar het leger werd grotendeels uitgezuiverd en – vooral in de lagere officiersrangen – islamitisch “aangepast”.   En het was slechts een kwestie van tijd tot een andere zuil van het moderne Turkije de betrekkingen met Israël zou opblazen.  Turkije is op het punt een wissel van allianties uit te voeren.  Toen Ankara en Brasilia een jaar geleden tegen de sancties van Iran stemden, leidde dit slechts tot een fronsen van de wenkbrauwen.  

De Europeanen en de Amerikanen vonden het slechts belangrijk dat China en Rusland geen veto inbrachten, maar meestemden.  Het Turkse “neen” hield men voor een beledigde reactie, omdat het Turks-Braziliaanse bemiddelingsvoorstel in de atoomproblematiek met Iran geen erkenning gekregen had.  Voor Brazilië zou dit kunnen kloppen, maar het Turkse “neen” is een mijlpaal.  Het “neen” symboliseert een verdere etappe op weg naar de vervreemding tussen Ankara en het Westen.

Nieuwe allianties met het radicaal-islamisme

Kenners was het al vroeger opgevallen.  De Turkije-expert Stephen Cook schreef in het vaktijdschrift voor buitenlandse politiek Foreign Affairs over de “Frenemy” tussen Ankara en Washington.  Met deze woordspeling tekent hij de symbiose van vriend (friend) en vijand (enemy), die de verhouding naar Turkije toe tekent.  Na 60 jaar strategische samenwerking worden Turkije en de VS nu strategische tegenstanders, vooral in het Midden-Oosten.

Het mankeert in Amerika niet aan stemmen, die Europa deze vervreemding in de schoenen schuiven.  Het zouden de Europeanen zijn, die er niet in slagen de Turken sterker aan het Westen te binden, doordat ze de deur naar het EU-lidmaatschap niet verder willen openen.  Zo wordt er geredeneerd door zakenmensen, die niets van geopolitiek begrijpen.  Maar handel en politiek lopen niet altijd in dezelfde pas.

Architect van deze symbiose is de buitenminister Ahmed Davutoğlu.  Hij zoekt toenadering tot de antiwesterse as tussen Rusland, Venezuela, Brazilië, Syrië en Iran.  Tegelijkertijd forceert hij samen met premier Erdogan de vervreemding van Israël, Amerika en Europa.  Met de Palestijnen, vooral met de radicaal-islamitische Hamas, werden geprivilegieerde contacten gesmeed.

 Turkije streeft naar de atoombom

„Kavgam“, de Turkse vertaling van Hitlers „Mein Kampf”, wordt sinds 2005 in een hoge oplage telkens herdrukt; anti-Amerikaanse en antisemitische filmen zijn kassasuccessen; de grondwet wordt islamitiser, het leger wordt gezuiverd, de internetcensuur neemt toe.  

De vijf zuilen van de kemalistische buitenpolitiek vertonen barsten: voorrang voor de nationale interesses, geen imperialisme, afgewend van het Oosten, gericht naar het Westen, neutraliteit bij regionale en wereldconflicten.  Slechts de voorrang voor de nationale belangen blijven overeind, maar worden steeds meer door het islamisme doordrongen.

Het is de binnenlandse verandering die de buitenlandse politiek bepaalt en die tot een wisseling van de allianties leidt.  Indien zich de nationaal-islamitische krachten onder Erdogan en Davutoğlu definitief doorzetten, dan zal het Westen, in het bijzonder Europa, met een as van autocratische beleidssystemen te maken krijgen, die bijna allemaal een atoombom willen.  En dat zal geen probleem zijn…

 EU-toetreding is Europese zelfmoord

De ontwikkeling in Turkije is onophoudbaar.  De demografisch veroorzaakte vlucht van het platteland naar de steden, de radicalisering van de ontwortelde boeren, hun belevenis van de islam heeft zijn gevolgen in Europa, vooral in Duitsland.  Natuurlijk kan men niet alle Turken over één kam scheren, maar de radicalisering in de Turkse woonwijken is niet mis te verstaan, evenals de polarisering tussen de geïntegreerden en de integratieweigeraars.  

In Turkije zelf wordt de islamisering steeds fanatieker, waaronder de christenen ook te lijden hebben.  Moord op geestelijken is geen uitzondering meer.  Van enige geloofsvrijheid – die sowieso al beperkt was – in het pre-Erdogan-tijdperk kan geen sprake meer zijn. 

Het grenst aan zelfmoord Turkije als volwaardig lid in Europa op te nemen.   

 Floriaan Terbeke

Bron: Junge Freiheit

Begonnen als Philippe Muters, dan Philippe Blunders en nu Flipje de Leugenaar ? 

Op maandag 13 juni citeert De Standaard De Wever : De N-VA’er zegt dat na de zomer de ontknoping volgt omdat N-VA dan sowieso stopt met onderhandelen.

Daarop volgen verschillende anti-NVA-reacties, die trouwens al aan het opflakkeren waren voor De Wever zijn stop aankondigde. De NVA raakt meer en meer geïsoleerd en zelfs de term "front vormen" wordt plots aanzien als een oorlogszuchtige uitdaging aan het adres van de Franstaligen. Hieronder enkele bruggetjes naar de afkeurende artikels waarin de NVA over de hekel gehaald wordt. 

 De Croo haalt uit naar De Wever

Eric van Rompuy boos op De Wever

 Charles Michel (MR) : Links blokkeert evenveel als NVA

Beke: 'De Wever vertelt absolute nonsens'

Deze morgen rond 9 uur vernemen wij dat de woordvoerder van de NVA-voorzitter het volgende op de 0000-radio heeft verteld  : "Volgens Overmeer deed De Wever gewoon een vaststelling: na de zomer komt de herfst en is het momentum voorbij en zitten de partijen al met hun hoofd bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012. De kans is klein dat je na de zomer nog tot resultaat kan komen."

Ook wij hadden het anders verstaan : na deze zomer stopt de NVA sowieso met onderhandelen.

Verder geeft De Wever in een moment van ootmoed toe, dat hij fouten heeft begaan, kleine zowel als grote en hij noemt ondermeer,  bescheiden als hij is,  het vasthouden aan onderhandelingen toen zijn eigen nota smadelijk afgewezen werd. Hij had er toen moeten mee stoppen. 

Wat zijn de andere fouten ?  Wij zullen bijspringen in het opsommen :

- het nederig afstaan van het eerste initiatief aan de PS na de verkiezingen ; de Vlaamse knecht kent zijn plaats.

- de totaal onbegrijpelijke houding (tot de dag van vandaag) om hasstarrig te blijven zoeken naar een oplossing om het land B uit de puree te halen.  Zonder te willen erkennen dat Vlaanderen al meer dan 180 jaar zowel vuilmeid als bankier speelt voor belgië en dat van een zogenaamd Vlaams-nationale partij in de eerste plaats verwacht wordt, Vlaanderen te redden ;

- de gezwollen arrogantie, zonder noemenswaardige ervaring, de Franstaligen een lesje te willen leren in onderhandelingstactiek.  Bart verwart zijn vlotte babbel waarmede hij de Vlaamse kiezer epateert met politieke strategie. De franco-belgen zijn niet onder de indruk ;

- de geringschattende afwijzing van Vlaams Belang, daar waar de individuele VB-mandatarissen achter hoekjes en kantjes schaamteloos omgekocht worden om naar de NVA over te stappen ;

- tot hiertoe heeft De Wever & C° zijn kiezers (en de Vlaamse gemeenschap) niets dan gebakken lucht verkocht. We staan geen stap nader bij een structurele oplossing. De Wever blijft in het ijle zweven, wat zijn eigen zaak is, maar niet die van Vlaanderen.

Gaat hij na de zomer de moed hebben, de enige logische conclusie te trekken uit dit beschamende spel ?  De pot op met belgië, nu gaan we volledig voor Vlaanderen ?  Of is het zoals NVA-woordvoerder La Palisse zei : na de zomer komt de herfst ?

Ray

Willy Claes (links) en Wilfried Martens (rechts), een heel late theaterroeping of het drama van de nimmer eindigende ijdelheid ?

Voor de derde Clauskamp van seizoen 2010-11 nodigen NTGent en Wunderbaum een aantal voorname gezichten uit de geschiedenis van de Belgische nationale politiek uit op zijn scène. Ondersteund door NTGent-acteurs en Wunderbaum declameren ze Thyestes (1966), een van de meest verontrustende en onthutsende teksten van Hugo Claus. Acteurs kruipen vaak en graag in de huid van koningen, prinsen en politieke leiders. Op 11 juni – een jaar na de verkiezingen – willen we voor één keer het omgekeerde doen en politici de woorden van de acteurs in de mond leggen. Met: Wilfried Martens, Willy Claes, Wivina Demeester, Miet Smet, Frank Beke...
 
Thyestes vertelt een van de meest duistere episodes uit het koningsgeslacht van de Tantaliden. De Tantaliden werden vervloekt door de goden, omdat stamvader Tantalus de alwetendheid van de goden wilde testen. Die vloek drijft een wig tussen Tantalus’ kleinzonen Thyestes en Atreus. Beiden lonken ze naar de troon van Mycene. Niet in staat om tot een vergelijk te komen drijven de broers niet alleen elkaar, maar ook elkaars kinderen het onheil in. ‘Omstrengeld, als twee minnaars, blijven zij onbeweeglijk,’ zo beschrijft Claus de door strijd uitgeputte broers aan het slot van het stuk.

Het verhaal van de vloek der Tantaliden laat zich lezen als een universele allegorie. Een verhaal over de manier waarop het verleden verder leeft in de toekomst, waarop de keuzes van voorouders worden gedragen door het nageslacht. Een overlevering die zich laat voelen in het leven van alledag, maar die zich veel explicieter openbaart in het verloop van de geschiedenis, en in de politiek. In die zin lezen we Thyestes ook als een allegorisch verhaal over beleidsmakers. Brussel is Mycene niet en België is niet vervloekt. Toch lijkt ons land een last te dragen waar elke nieuwe generatie politici mee te maken krijgt. En dezer maanden meer dan ooit.

Hoe duister ook, Thyestes is een stuk over daadkracht. In koning Atreus brandt een vuur. Een nooit geziene drang om voorgoed een einde te maken aan een loodzware erfenis die van generatie op generatie werd doorgegeven en die zijn nageslacht dreigt te besmetten. Atreus bezint zich over de ultieme daad…

Hugo Claus baseerde Thyestes op het gelijknamige stuk van Seneca. Claus formuleerde zijn fascinatie voor de Romeinse literatuur met een begrip van Simon Vestdijk, dat van de 'kantelende cultuur'. Vanuit het besef dat een cultuur op een dood spoor dreigt te lopen, wijst het begrip op de noodzaak tot verandering, beweging, creativiteit. Claus: ‘De Romeinse decadentie bijvoorbeeld heeft prachtige dichters voortgebracht. Zij schreven van uit een diepe weerzin tegen de maatschappij waarin ze leefden, weerzin die soms haast razernij werd.’

Deze lezing van Thystes vormt de sloteditie van de NTGent-Clauskampen. In dit programmaformat buigen NTGent-acteurs zich, samen met gastregisseurs, -acteurs en andere artiesten, een week lang over het werk van een van onze grootste auteurs. Eerdere edities stonden onder leiding van huisregisseur Julie Van den Berghe en Ceremonia. Deze sloteditie wordt geleid door theatercollectief Wunderbaum.

Met Wilfried Martens, Willy Claes, Wivina De Meester, Miet Smet, Frank Beke, Els Dottermans, Servé Hermans, Walter Bart, Wine Dierickx, Matijs Jansen, Maartje Remmers, Marleen Scholten, e.a.
Scenografie Maarten van Otterdijk
Dramaturgie Koen Haagdorens 

Bron : http://www.wunderbaum.nl/Clauskamp.html

30 aktievoerders van het Taal Aktie Komitee (TAK) vierden maandag één jaar Belgische bestuurloosheid met taart. Aan het traliewerk voor het Koninklijk Paleis te Brussel werden twee (houten) taarten bevestigd. Op de taart het obligate kaarsje. Naast de taart een spandoek met daarop de tekst “Blaas de Belgische kaars uit”.

Binnen de 5 minuten waren de ordediensten massaal ter plaatse met ettelijke overvalwagens. Er werd brutaal en hardhandig opgetreden zoals de Brusselse politie dat altijd doet tegen Vlaamse betogers.  Het sadisme en fanatisme kan je zo aflezen van de Franstalige agenten die speciaal voor dergelijek Vlaamse actie suitgekozen zijn. Twee cameraploegen dienden zich te legitimeren. Uiteindelijk konden een tiental aktievoerders toch nog omkomen.

Gezien de uitdagingen die voor ons liggen, kan deze toestand niet langer meer blijven duren. Wij vragen echter niet om snel-snel een nieuwe regering van besluiteloosheid op de been te brengen, daar hebben we er de voorbije jaren al genoeg van gehad. Wij vragen wel om eindelijk de gepaste conclusie te verbinden aan de algehele blokkering die vorige week nogmaals pijnlijk blootgelegd werd door de totaal tegengestelde reacties op de Europese aanbevelingen en die bezegeld werd door twee onafhankelijke peilingen die de hoofdrolspelers langs beide kanten van de taalgrens op winst zetten.

Aan de overkant van de taalgrens is men inmiddels al lang begonnen met de voorbereidingen voor het post-België tijdperk, kijk naar het Wallo-Bru verhaal. Bart De Wever stelt ter zake in De Standaard van 11/6 terecht dat de Vlaamse publieke opinie zich van die Franstalige strategie onvoldoende bewust is. Hij vergeet echter dat diegenen die de Vlaamse publieke opinie daar zouden kunnen op wijzen al te vaak de andere kant op kijken en zedig zwijgen ... in de hoop op wat? De beloofde kosteloze splitsing van BHV? Een copernicaanse omwenteling? Transparante en verklaarbare transfers?

Wij vragen onze Vlaamse politici daarom om de Franstaligen die al volop met de voorbereidingen van het post-België tijdperk begonnen zijn van antwoord te dienen, de onderhandelingen over de boedelscheiding op te starten en de Belgische kaars uit te blazen.

(Persmededeling TAK)

Met ons Promo-team begaven wij ons op de baan tijdens het voorbije week-end om de Vlaamse bevolking warm te maken mede met ons een nieuwe regering te eisen.  Moe maar tevreden keerden wij niet naar huis, maar we bleven nog lang napraten met onze Promo-dames. Alweer een succesvolle démarche om het vaderland te redden.

De voormalige Britse premier Tony Blair zegt dat hij elke dag in de Koran leest.  Blair hield zich tijdens zijn premierschap afzijdig van godsdienst. Tien maanden na zijn vertrek uit Downing Street bekeerde hij zich tot het katholicisme. Tegenwoordig leest hij elke dag een paar bladzijden uit de Koran, het heilige boek van de moslims.

In een interview in Observer Magazine zegt Blair: "Ik lees elke dag in de Koran. Deels om sommige zaken die in de wereld gebeuren te begrijpen, maar vooral omdat het enorm leerzaam is."

Blair gelooft dat kennis over het geloof hem helpt bij zijn huidige rol als Midden-Oosten-gezant.

Het staat eenieder van ons vrij om ons te verdiepen in allerlei zaken, ook het lezen van de koran kan nuttig zijn.Dat een man als Blair te koop loopt met de leerzame aspecten van de koran, heeft o.i. weinig te maken met de uitdieping van de eigen religieuze opvattingen, wel met het halen een wit voetje bij de aanhangers van de godsdienst van de vrede. Tony Blair en zijn vrouw Cherry hebben tot hiertoe nooit iets gedaan in hun openbare leven, dan het eigen profijt najagen.  De bekering tot het katholicisme, na een anglicaanse passage, was een stap in de richting van Europa om daar beter aanvaard te worden als mogelijk president, de job die Van Rompuy te beurt is gevallen. Nu Blair rondhangt in het Midden-Oosten komt het hem goed uit de halve moslim uit te hangen.Meer moeten we daar niet achter zoeken.

Die man heeft een groot stuk van zijn geloofwaardigheid verloren, in niet geringe mate dankzij de graaizucht van zijn vrouw, en nu dit weer ... Socialisten of ex-socialisten, beginselvastheid is geen karaktereigenschap van dat soort mensen.

Ray

Waarde redactie

In de media konden we de blijde mare lezen dat het land B de laatste 10 jaar een slordige 500.000 nieuwe Belgen* mocht verwelkomen.

Ik ben eventjes aan het cijferen gegaan en ben tot volgende slotsom gekomen : 500.000 "nieuwe" landgenoten op 10 jaar tijd = 50.000 "nieuwe" landgenoten per jaar = 4.166 "nieuwe" landgenoten per maand = 139 "nieuwe" landgenoten per dag = ongeveer 6 "nieuwe" landgenoot per uur.  Welk land(je) doet beter ?

mvg - senior

* Het gaat hier hoofdzakelijk om gergulariseerd ballast

  Afrika’s afval, het zijn niet onze woorden maar die van de Congolese vertegenwoordiger bij de VN. De man heeft het over de vluchtelingen, die door de Italiaanse regering visa voor heel Europa verleend krijgen.  De beschrijving van de horden, die de meest zuidelijke Europese eilanden teisteren, omvatten de woorden “afval”, “ratten” en “vuilnis”.  Niemand kan Serge Boret Bokwango, lid van de Congolese permanente vertegenwoordiging bij de VN in Genève, van racisme beschuldigen.