Een uniek en verhelderend document, dat verspreid dient te worden.(in onze voortvarendheid hadden wij de montage van Wim Peeters toegeschreven aan onze Turnhoutse vriend en gemeenteraadslid Wim Peeters. Met onze excuses aan beide heren.)
Van meet af aan liet het Vlaams Belang geen onduidelijkheid bestaan over de waarde van de nota-Di Rupo voor Vlaanderen. Het werkstuk van de Franstalige kandidaat-premier was een gedrocht en schetste een voor Vlaanderen weinig rooskleurige toekomst. Zelfs een blinde kon zien dat de formateursnota mijlenver verwijderd was van de Octopusnota en de vijf resoluties van het Vlaams Parlement. Voor alle duidelijkheid: die resoluties hadden destijds weliswaar niet de splitsing van België voor ogen, maar legden niettemin enkele belangrijke eisen vast: onder meer financiële en fiscale autonomie, coherente bevoegdheidspakketten en de volledige overheveling van de personenbelasting.
Géén omwenteling
In geen geval kon het voorstel van Elio Di Rupo de vergelijking met die Vlaamse resoluties doorstaan. Een ‘Copernicaanse omwenteling’ en ‘systemische staatshervorming’ zaten er niet in. Meer dan terecht noemde de Leuvense politicoloog Bart Maddens de nota-Di Rupo “imbuvable” voor de Vlamingen. Ten bewijze: er is geen spoor meer van zelfs maar een begin van regionalisering van Justitie. De zes faciliteitengemeenten worden uitverkocht en Brussel kreeg een blanco cheque. De federale kieskring en de samenvallende verkiezingen zijn zonder meer een restauratie van het oude Belgique-à-papa. Nog veel fundamenteler is dat van échte fiscale autonomie en financiële verantwoordelijkheid eigenlijk geen sprake was.
Twee landen
Het was niet meer dan logisch dat de N-VA de nota afschoot. De lat lag nog lager dan in de nota-Vande Lanotte, die al een onvoldoende kreeg van CD&V en N-VA.
We zijn nu meer dan een jaar na de federale verkiezingen. Dat er nog geen akkoord is, is de logica zelve. De redenering dat de twee grote winnaars van de verkiezingen maar tot een akkoord moeten komen, gaat voorbij aan de loutere vaststelling dat die partijen de verkiezingen hebben gewonnen op basis van een compleet tegengesteld verkiezingsprogramma.
De nota-di Rupo bewees finaal dat men in dit land geen regering meer kan vormen die de weerspiegeling is van de verkiezingsuitslag in het Noorden en het Zuiden van het land.
België is geen land meer, maar bestaat uit twee landen.
Momentum niet verloren laten gaan
De huidige impasse biedt echter een momentum dat men aan Vlaamse kant niet verloren mag laten gaan. We bevinden ons in het Tsjechoslovakije van net voor de ontbinding: ook daar kwam men tot de conclusie dat het vormen van een federale regering onmogelijk was gelet op de niet te overbruggen kloof tussen de twee deelstaten. Men is daar – tot ieders tevredenheid – overgegaan tot de ordelijke opdeling.
De tijd en de geesten zijn ook hier rijp om aan de finale stap te beginnen: de stap naar de boedelscheiding. Laat dat onze 11 juli-boodschap aan de Vlaamse partijen zijn: overwin uw koudwatervrees, hou op met kostbare tijd te verspelen aan een staatshervorming die opnieuw de kiemen van een volgend conflict in zich dragen, en bereid in het Vlaams Parlement de boedelscheiding voor.
Bruno Valkeniers Voorzitter Vlaams Belang
De historische koerswijziging van de Amerikaanse president Obama
De toespraak over de Arabische lente en het M-O-conflict van de Amerikaanse president Barack Obama werd – zoals verwacht – door de Republikeinen en de Israëliers uiterst kritisch ontvangen. De reden is uiteraard dat Obama, als eerste VS-president in functie, zich expliciet uitsprak voor een twee-statenoplossing, gebaseerd op de grenzen van voor van 1967.
De Israëlische premier Netanjahu repliceerde dat Israël zulke grenzen niet kan verdedigen en wees ze van de hand. De Republikeinen verweten Obama zelfs verraad. De steen des aanstoots waren volgende woorden: “Wij geloven dat de grenzen tussen Israël en Palestina moeten samenvallen met de vóór-1967-toestand, evenals de beiderzijds aanvaarde grondruil. De Palestijnen moeten het recht op een eigen regering hebben en beschikken over al de mogelijkheden in een onafhankelijke en samenhangende staat.”Concreet betekent dit dat Israël zich niet alleen uit de westelijke Jordaanoever dient terug te trekken, maar ook uit Oost-Jeruzalem. Nederzettingen in de onmiddellijke nabijheid van de grens, zoals bv. Ma’ale Adumin, zullen deel uitmaken van Israël, maar de Palestijnen dienen elders daarvoor met een gelijkwaardig territorium gecompenseerd te worden. Wil Israël tegemoet treden aan Obama’s eis van een “samenhangende” Palestijnse staat, dan zal Israël de nederzetting Ariel in het centrum van de westelijke Jordaanoever moeten teruggeven. Nog nooit is een Amerikaanse president zó ver gegaan.
Dat Obama’s toespraak beide partijen dichter bij elkaar zal brengen is onwaarschijnlijk. De betekenis én de explosiviteit, heeft een ander aspect: de Palestijnse Autoriteit wil in september tijdens de algemene vergadering van de UNO-veiligheidsraad laten stemmen over de erkenning van Palestina als onafhankelijke staat.
Tot vandaag gold de Israëlisch-vriendelijke houding van de VS als een onwrikbaar gegeven. Het Amerikaans veto volstaat om elke rechtsgeldig bindende resolutie binnen de UNO-veiligheidsraad te kelderen. Stemmingen tijdens de algemene vergadering hebben slechts een adviserend karakter, zodoende beschikt niemand van de leden over een veto. Een “neen” van de VS voor een onafhankelijk Palestina is niet uitgesloten. Evenwel ligt dit – na Obama’s uitspraak – zeer moeilijk, alhoewel Obama benadrukte dat “symbolische stappen om Israël in september binnen de UNO te isoleren, niet noodzakelijk een onafhankelijke staat als resultaat zullen hebben.” Anderzijds zou een gesloten front pro erkenning van Palestina langs de ene kant, met Israël en de VS aan de andere kant, meer dan een symbool betekenen. Zuid-Amerikaanse landen als Brazilië en Argentinië hebben Palestina al erkend, evenals Rusland en China, twee permanente leden van de UNO-veiligheidsraad. Zelfs twee Europese landen, Frankrijk en Groot-Brittanië, hebben intussen hun sympathie voor de Palestijnse plannen geuit. Indien Israël zich niet snel met de problematiek bezig houdt, dan zal men een akkoord ernstig overwegen, dixit Britse premier Cameron en Franse president Sarkozy.
De Israëlische premier Netanjahu toonde zich ontgoocheld: “Washington begrijpt niet waarmee wij geconfronteerd worden.” Ontgoocheld omdat Obama tijdens zijn toespraak niet gereageerd had op de Palestijnse eis om miljoenen Palestijnen op te nemen in Israël: meestal gaat het om nakomelingen van diegenen die in 1948 en na de oorlogen verdreven of gevlucht waren. De Republikeinen verwijten Obama de bijzondere relatie van de VS met Israël in gevaar te brengen en de Joodse staat onverdedigbaar te maken.
Arabische vertegenwoordigers, zoals de Egyptische UNO-afgevaardigde, hadden hogere verwachtingen en betreurden dat Obama geen concreet onderhandelingsvoorstel over een hervatting van de vredesbesprekingen medegedeeld had. Positief was dan wel weer dat Obama’s oplossing zich binnen de grenzen van vóór 1967 situeerde: dat kon ook rekenen op de goedkeuring van de Jordaanse buitenminister Nasser Dschadwdeh en de EU-commissaris Catherine Ashton. Obama gaf ook te kennen dat Israël moest inzien dat er geen vreedzame staat kan bestaan die zich baseert op een “voortdurende bezetting”.
Netanjahu had in zich in Washington wel al bereid verklaard tot een “royale” gebiedsteruggave aan de toekomstige Palestijnse staat. Hij verklaarde voor het eerst dat “in het raam van een écht vredesakkoord, dat een einde moet maken aan het conflict, enkele nederzettingen buiten de Israëlische grenzen zullen liggen.” Maar hij voegde eraan toe dat de opdeling van Jeruzalem en de terugkeer van Palestijnse vluchtelingen onbespreekbaar zijn. Jeruzalem moet de verenigde hoofdstad van Israël blijven. De reactie van de Palestijnen liet niet op zich wachten: “Netanjahu’s verklaringen zullen ons niet tot vrede leiden, want hij maakt de vredesonderhandelingen nog moeilijker. De Palestijnen willen een eigen staat oprichten in de Gazastrook, op de westelijke Jordaanoever, met het Arabische Oost-Jeruzalem als hoofdstad.”
Voor Netanjahu is het duidelijk: een terugkeer naar de grenzen van vóór 1967 is uitgesloten, maar hij is het in principe eens met de oprichting van een zelfstandig en levensvatbaar Palestina. Israël realiseert zich dat het in ruil voor vrede een deel van het Bijbelse vaderland moet teruggeven: “Israël zal zich royaal ten opzichte van de grootte van de Palestijnse staat tonen, maar tegelijkertijd onwrikbaar over het verloop van de grenzen. Dat moet onderhandeld worden.” Hij herhaalde tevens zijn positie, waarbij Israël bij de eis zal blijven het Jordaandal aan de Jordaanse grens voor lange tijd onder militaire controle te willen houden. Abbas reageerde dan weer: “geen Israëlische aanwezigheid op Palestijnse bodem te zullen accepteren, vooral aan de Jordaan.”
Netanjahu mocht intussen spitsroeden lopen in eigen land: de oppositie noemt hem de “Palestijnse Herzl”. Theodor Herzl geldt als de geestelijke vader en feitelijke stichter van de staat Israël.
Obama suste: zijn regering zou er alles aan doen om op een “creatieve manier” het conflict op te lossen. Er zijn weliswaar verschillende meningen over de manier waarop de vrede moet bereikt worden, maar hij bevestigde dat de vriendschap en de wederkerige ondersteuning tussen Israël en de VS een vaststaand gegeven zijn en blijven. De Republikeinen zijn hiermee allesbehalve overtuigd en verwijten hem Israël niet voldoende bij te staan.
Floriaan Terbeke
Bron: 20 Min.online
De nota
Trouwen in Gents dialect
Schepen Catarina Segers : "Da kadert in de doelstellijnge veur de vierijnge zuu persuunlijk meugelijk te moake, op moate van 't koppel, zeg moar"
Vanaf volgende week vrijdag kunnen in het Gentse Stadhuis koppels huwen in het Gentse dialect. Dat heeft schepen van burgerzaken Catarina Segers (Open vld) bekendgemaakt op een persconferentie. "Gent is een tolerante stad met respect voor ieders eigenheid", klonk het. "Zo wordt geregeld de wettekst met de Wederzijdse rechten en Plichten van beide echtenoten in het Frans, Duits of Engels hernomen. Voortaan zal, na het Nederlands, die tekst ook in het Gentsch hernomen kunnen worden."
Wat het gebruik van dialect in zaken van openbaar bestuur te maken heeft met "tolerantie" is een redenering die enkel kan ontspruiten aan het brein van Catarina de Simpele. De bestuurstaal in Vlaanderen is Nederlands en het is de plicht van elke mandataris op om het even welk niveau, de Nederlandse taal zo correct mogelijk toe te passen en te promoveren. De mensen die Gents of om het even welk dialect praten, begrijpen uiteraard de Nederlandse tekst die Catarina voorleest met haar sappig Gents accent. Laat dat volstaan en waarom er voor Nederlandsonkundigen vreemde talen moeten gebruikt worden, is ons een raadsel. Binnenkort Turks, Roemeens, Hottentots en West-Vlaams, de meest authentieke taal uit onze gewesten. Catarina zal nog veel moeten oefenen, alhoewel er nog weinig tijd rest, want eind 2012 is het wellicht afgelopen met de VLD in het Paarse college. Kan Catarina dan terug naar het "Cour Saint Georges" dat toch leeg staat ?
Ray
09-07-2011
Verkiezingen of niet ?
Het is al maanden aan de gang, dat wij ons storen aan de uitspraken van politici van zowat alle partijen, die schaamteloos verklaren dat nieuwe verkiezingen niets zullen oplossen. Hoe weten die dat ? Ze hebben er alleszins bizarre verklaringen voor :
- er zal niets veranderen, de uitslag zal dezelfde zijn (de meest gehoorde drogreden) ;
- het wordt een referendum over het voortbestaan van belgië (en dan ?);
- de politieke partijen hebben geen geld om campagne te voeren (dat is wel heel eerlijk) ;
- verkiezingen zijn een bedreiging voor de democratie (uitspraak van een gewezen eerste-minister) ;
en er zijn er nog heel wat varianten rond de afwijzing van het raadplegen van de stem van de burger.
Het lijkt wel alsof politici over zienersgaven beschikken, want in hun kristallen bol staat het geschreven : "niet doen !"
Uit de talrijke opiniepeilingen blijkt dat er bij de burgers ook een meerderheid bestaat die verkiezingen afwijst. Wat is dit waard ? Velen praten de partij van hun voorkeur na, want laten we eerlijk wezen, de doorsnee-burger weet niet zoveel af van wat er reilt en zeilt in politieke sferen.
En u, beste Angeltjeslezer, bent u van oordeel dat nieuwe verkiezingen aangewezen zijn ? Het is maar een vraag. Omdat wij nu eenmaal erg nieuwsgierig zijn.
Zie POLL in de linkerkolom bovenaan.
Probeer het eens met betrouwbare Vlamingen.
Laten we vooral kalm blijven bij al de politieke commotie die het land B door mekaar schudt. De politieke polarisatie tussen Vlaanderen, Brussel en Wallonië is nog nooit zo uitgesproken geweest als nu. Bij de koningskwestie in 1949/1950 was de verdeeldheid tussen de gemeenschappen ook groot maar werd het bestaan van belgië minder bedreigd dan nu. Ook de interne polarisatie in Vlaanderen, die altijd bestaan heeft, tekent zich scherp af : de Vlaamsgezinden met hun diverse schakeringen tegen de overwegend linksige belgicisten. Eigenlijk niets nieuws onder de zon, maar ditmaal wel fel afgelijnd.
Bij dit alles proberen de media de maatschappij op te delen in "goeden" en "slechten". Momenteel behoren de slechten tot één kamp : dat van de NVA. Alsof de grote aanhang van honderdduizenden Vlaams Belangers verdampt zou zijn.
Eerst hebben de media, dankzij Woestijnvis en de 0000, van De Wever een icoon gemaakt, een grappige TV-flamingant. De grap is echter zwaar uit de hand gelopen : de media-slimmeriken hebben eens te meer hun kijkers en luisteraars onderschat. Bart nam stormenderhand Vlaanderen in en de blunderende regimezender weet niet hoe deze grove miscalculatie recht te zetten. In 1996 omschreef de Britse thrillerauteur Frederick Forsyth de toestand van de openbare omroepen als volgt : "Alleen Engeland met zijn BBC, probeert nog objectief verslag te doen via de openbare netten. In alle andere landen van West- en Oost-Europa gebruiken de zittende regeringen de nationale zenders om hun eigen politiek te ondersteunen. Dat is al jaren zo". Verbaast het iemand dat de openbare omroep van het land B bij de ondersteuning van het regime, naar beste belgische traditie, een grote flater begaan heeft, met De Wever te lanceren ? Vol goede bedoelingen het regime steunen, de gevaarlijke Belangers uitstoten maar wel het pad effenen voor een nieuwe Heiland. Om het even overdreven te zeggen.
Uitgerekend in deze verwarrende periode, die met de dag hopelozer wordt voor de belgicisten en de vijanden van de Vlaamse identiteit, wordt iedere Vlaming die niets ziet in de nota van Di Rupo, omschreven als een aanhanger van Bart de Wever. Dat soort veralgemeningen is eigen aan de kwaliteitsmedia. Zij behandelen hun klanten als onwetenden.
De Wever beleeft zijn gloriemoment maar laten we duidelijk zijn : in de mars naar Vlaamse ontvoogding, stapt vooraan al meer dan 30 jaar Vlaams Belang, nu nagetrippeld door NVA en als hekkensluiter een slenterende CD&V.
Wij zijn benieuwd hoe de NVA zich verder zal opstellen. Zal de partij van De Wever, na het afwijzen van de nota Di Rupo en versterkt door de steun van vele Vlamingen, nu ook de moed hebben om Vlaams Belang verder te volgen als wegbereider naar de Republiek Vlaanderen ? En zal de CD&V inzien dat de weg naar een onafhankelijk Vlaanderen, de enige oplossing biedt voor "het geluk van de mensen" ?
Wij lopen mee in de voorhoede met de schildwachten van Vlaanderen, zij zijn de gidsen en bezitten een degelijk plan om belgië ordelijk te splitsen. Kom op, NVA en CD&V : probeer het eens met betrouwbare Vlamingen.
Ray
Poll bij Het Nieuwsblad
Wordt het tijd om opnieuw naar de stembus te trekken? Is er nog een dialoog mogelijk tussen Vlaanderen en Wallonië? Het Nieuwsblad wil graag jouw mening horen over de politieke crisis. Geef uw mening op onderstaande vragen. De website van de Franstalige krant L'Avenir stelt dezelfde vragen aan haar lezers.
10 boeiende vragen te beantwoorden : klik op de link hieronder
De resultaten van dergelijke bevragingen bieden een benaderende weergave van de realiteit, ze geven een richting aan. De vragen zijn ongenuanceerd en beperkt in hun keuzes. Dat blijkt ook uit de antwoorden, die mekaar tegenspreken. Al de bevragingen die in vele media opduiken wijzen momenteel in de richting dat Vlaanderen niet langer bereid is te buigen voor de Franstalige arrogantie. Velen zien Bart de Wever als de verpersoonlijking van de Vlaamse onverzettelijkheid. Laten we niet vergeten dat er voor de NVA een grote voorhoede al jaren het pad effent voor een Vlaamse republiek.
Vliegende Gaza-activisten worden tegengehouden in Europa
Ongeveer 30 activisten voor een onafhankelijk Palestina mochten vanochtend op het vliegveld van Genève niet aan boord van een vliegtuig naar Tel Aviv.
Vrijdag werd aan ongeveer 200 pro-Palestijnse activisten geweigerd Israël binnen te reizen. Ze werden er al op de vliegvelden in hun desbetreffende landen aan gehinderd om in het vliegtuig naar Israël te stappen.
Op de zwarte lijst met een inreisverbod zouden de namen van 342 activisten staan. Israël had deze lijst aan internationale vliegtuigmaatschappijen doen toekomen met de eis deze personen niet te vervoeren. Zouden ze dit desondanks toch doen, dan zou de vliegtuigmaatschappij hen op eigen kosten terug moeten brengen.
Op het vliegveld van Genève werd het vanochtend aan ongeveer 30 activisten verboden in het vliegtuig te stappen naar Tel Aviv. Bij het inchecken op het vliegveld Genève-Cointrin kregen ze een brief in handen gedrukt, zei een van de activisten vrijdagmorgen tegen het persbureau sda.
In de brief deelde Easyjet mee, dat Israël hen het verbood binnen te reizen. Tien van de activisten waren Zwitsers, de rest Fransen.
Enkelen van hen probeerden aansluitend langs de veiligheidscontroles te komen. Het vliegveld besloot daarop om 06.00 uur op het vliegveld 45 minuten de controle stop te zetten, zoals een woordvoerder van het vliegveld bevestigde. Dit zou tot vertragingen in het vliegverkeer hebben geleid.
Ook in Brussel, Parijs en Berlijn
Ook in Brussel werden drie activisten eraan gehinderd om aan boord te gaan van een toestel van Swiss-Air naar Tel Aviv. Volgens informatie van een afgewezen passagier zou Swiss-Air een document hebben laten zien met informatie van de Israëlische regering om hen niet binnen te laten reizen in Israël.
Op het Parijse vliegveld Roissy-Charles-de Gaulle bezetten ongeveer 50 Gaza-activisten vrijdagmorgen het check-in-gebied in Terminal 1, nadat o.a. de Lufthansa geweigerd had hen naar Israël te transporteren. Een ander geval werd gemeld uit Berlijn.
Beschuldigingen van de hand gewezen
De deelnemers aan de actie “Welkom in Palestina” wilden volgens informatie van de organisatoren een week lang doorbrengen bij Palestijnse gezinnen op de Westelijke Jordaanoever (West Bank) en vluchtelingenkampen bezoeken. Israël echter denkt, dat de activisten aan demonstraties en protesten willen deelnemen.
Minister-president Benjamin Netanyahu van Israël wees de beschuldiging van de hand om bijna hysterisch op de komst van ongewapende pro-Palestijnse activisten te reageren. Ieder land zou het recht hebben om provocateurs te verbieden binnen te reizen, zei Netanyahu tegen het Israëlische dagblad “Jediot Achronot”. Israël zou provocaties en openlijke opstand willen voorkomen.
Op de luchthaven van tel-Aviv werden enkele pro-Gaza activisten opgepakt, terwijl zij Free Palestine" scandeerden. Onder hen ook ekele Joodse manifestanten.
NL Rookverbod wordt versoepeld
Terwijl in België vanaf 1 juli niet meer mag gerookt worden op café, is in Nederland nu besloten een uitzondering te maken voor kleine cafés.
Het rookverbod in de horeca medio 2008 ingevoerd in Nederland. Nu is besloten dat in een horecazaak die kleiner is dan 70 m2 en geëxploiteerd wordt door een zelfstandige zonder personeel, gerookt mag worden. Het besluit tot versoepeling van het rookverbod werd dinsdag gepubliceerd in het Nederlandse Staatsblad. Tegelijk werd ook beslist de huidige boete van 300 euro bij overtreding van het rookverbod te verhogen wegens "te laag om indruk te maken'. De boetes voor een overtreding van het rookverbod worden verdubbeld tot 600 euro, met een maximum van 4.500 euro bij herhaalde overtredingen.
En nu ? Naar de notaris !
Neen, dit was géén “bittere wraak” van de N-VA, die Di Rupo - zo beweren sommigen - koud terugpakte nadat die eerder de nota-De Wever had gekelderd. Bart De Wever heeft gewoon gedaan wat hij moést doen: deze onaanvaardbare blauwdruk voor een regering, annex staatshervorming, torpederen. Wie de persconferentie gevolgd heeft op televisie, zal trouwens gemerkt hebben dat De Wever onze vlijmscherpe kritiek op de onderhandelingsnota goed gelezen heeft. Heel wat passages zijn (bijna) letterlijk overgenomen uit onze persmededeling, column van Bruno Valkeniers of commentaren op deze webstek. Onze waarschuwing dat de N-VA verraad zou plegen tegenover haar verkiezingsbeloftes en haar kiezers als ze dit zouden aanvaarden als vertrekbasis voor verdere onderhandelingen, is niet in dovemansoren gevallen. Het bewijst andermaal de noodzaak en het nut van het Vlaams Belang als Vlaamse zweeppartij.
Het project van Di Rupo deugt niet. De fiscale autonomie is een zeepbel. De institutionele hervormingen leiden niet tot meer efficiëntie en beter bestuur. Brussel pleegt een bijkomende hold-up op Vlaams geld en uit dank voor onze vrijgevigheid worden de taalwetten er de facto afgeschaft. En, als kers op de taart: in ruil voor een gedeeltelijke splitsing van BHV worden de zes faciliteitengemeenten losgeweekt uit Vlaanderen. Geen wonder dat de Franstalige partijen in hun nopjes waren. Maar voor Vlaanderen zou dit alles inderdaad desastreus zijn.
Beter geen akkoord dan een slecht akkoord! En dus werd de nota terecht aan flarden geschoten. Maar wat nu? België tuimelt steeds verder in een diepe regimecrisis en niemand weet hoe we daar nog uit geraken, áls we er al uit geraken. Koning Albert, bange perscommentatoren, het verdwaasde clubje ‘intellectuelen’ en belgicisten moeten zich langzaam de haren uit het hoofd trekken. Geruchten over nieuwe verkiezingen in het najaar steken de kop weer op, maar daar zit niemand op te wachten. En zeker Albert van Saksen-Coburg niet. Nieuwe verkiezingen zouden immers kunnen uitdraaien op een referendum over het voortbestaan van België.
Sommige politici suggereren - echt waar! - om een buitenlandse bemiddelaar aan te stellen en een internationale vredesmissie op poten te zetten. En zeggen dat sommige dwazen jarenlang naar buitenlandse conflictzones trokken om er het Belgische federalisme aan te prijzen als wondermiddel. Dat sprookje ligt intussen mooi aan duigen. Het ‘bye bye Belgium’-scenario komt steeds dichterbij. Dat is ook in niet geringe mate de verdienste van het Vlaams Blok en later Vlaams Belang. Laten we maar naar de notaris stappen en eindelijk een einde maken aan het Belgische schijnhuwelijk.
@ VB
In onze brievenbus
Waarde redactie,
Tussen al het geweeklaag en gejammer van vooral de hangmatters om de bittere pil die de N-VA hen gisteren in hun reet gedraaid heeft, viel er toch nog wat zwarte humor te noteren in de media.
De gekende ontsnappingskoning, de prachtjongere Benallal, die zelfs een helikopter liet kapen door zijn tot de islam omgekatte liefje om hem uit de petoet( waar hij nu tot 2029 mag verblijven) te vissen, is niet te spreken over zijn strenge beveiliging in de gevangenis van Brugge.
Hij is hiertegen zelfs in hongerstaking gegaan tot hij de couscous rook die andere prachtgedetineerden kregen en hij besloot om toch maar terug te drinken en lekker te njam-njammen. Echter... nu heeft zijn advocaat, de man die elke gangster in dit onland als raadsman heeft, meester Sven Mary, bij de rechtbank een verzoekschrift ingediend om het strenge regime voor zijn kliënt te versoepelen want ... dat beroepsgangstertje wil "universitaire studies" aanvatten en zijn leven beteren.
Neen,meester Sven Mary maakt geen grapjes! Benallal die met moeite zijn naam kan schrijven zonder fouten, nauwelijks de binnenkant van een schoollokaal heeft gezien, tenzij om er iets te kunnen stelen, wil nu om een soepeler leventje te leiden, "studeren" ... waarschijnlijk criminologie.
Niets is blijkbaar gek genoeg in de hoofden van sommige advokaten om hun "bronnen" van inkomsten te kunnen behagen en wie weet wordt er nog een welwillende "juge" gevonden die het verhaaltje gelooft. Ik zéker niet!
Senior
08-07-2011
Eyskens in Le Soir : *NVA en Vlaams Belang, één strijd*
- U heeft bij de RTBF verklaard, dat de NVA en Vlaams Belang een zelfde strijd voeren.
Het verbaast me dat de media dat niet vermelden. Er zijn slechts twee partijen die de nota Di Rupo verworpen hebben : Vlaams Belang en de NVA. Van zodra de nota verschenen was, heeft VB deze onmiddellijk afgeschoten. De NVA heeft gewacht tot donderdag, maar heeft even krachtdadig en met dezelfde argumenten de nota verworpen. Het is nuttig om dat op te merken. Er is de facto een overeenkomst tussen deze beide partijen. Maar slechts 17% van de NVA-kiezers noemen zichzelf separatisten. De overigen zijn in de ban van De Wever.
- Er schijnt nochtans ook een "overeenkomst" te bestaan tussen uw partij en de NVA.
Voor de CD&V betekent de nota een correcte basis om verder te gaan (of te beginnen) met de onderhandelingen. CD&V zal echter pas onderhandelen als ook de NVA aanschuift. Naar mijn gevoel is deze tactiek gedoemd om te mislukken. Er moet een regering komen van voluntaristen. Met de NVA, zoveel te beter, zonder de NVA, jammer. En als de nationalistische partij weigert, laten we dan een socio-economische regering op poten zetten en laten we de staatshervorming over aan het parlement, via een commissie. We moeten los van de bewering : "Als er geen akkoord bestaat over alles, dan is er geen akkoord over iets". Dat is allemaal contra-productief.
- Denkt u dat de NVA haar mening zal herzien over de nota Di Rupo ?
Neen, het is onwaarschijnlijk dat Bart de Wever zijn mening zal wijzigen. Waar we nu nood aan hebben, is de zaken te laten kalmeren, zodat het gezond verstand terugkere bij alle partijen. Ik veronderstel dat de Koning (met hoofdletter) vandaag het ontslag van de formateur niet zal aanvaarden, voor zover er sprake is van een ontslag. Dan moeten er nuttige contacten elegd worden om te kijken hoe we er uit geraken.
- Of er niet uit geraken en nieuwe verkiezingen organiseren ?
Neen ! Nieuwe verkiezingen, die zijn zowel contra-productief als een extreem gevaar voor de democratie.
Philip Claeys wijst Barroso en Van Rompuy op het slappe Schengenbeleid inzake immigratie, bij de bespreking van de resultaten van de Europese raad over immigratiebeleid en de Schengenzone.
Melchior Wathelet lapt het hem weer
Er bevinden zich een aantal Afghaanse vluchtelingen in de gebouwen van de televisiezender AB3 Op de Steenweg op Elsene in Brussel. Ze zijn in hongerstaking sedert 31 mei. Ze eisen een verblijfsvergunning van 1 jaar en als zij die niet bekomen van de belgische autoriteiten (laat me niet lachen) zullen zij naar het échte Paradijs vertrekken.
Zo gezegd, zo niet gedaan.
De Waalse kwakkelende staatssecretaris Melchior Wathelet heeft gisteren 7 juli, 50 van deze afpersers die hun hongerstaking hebben opgezegd, geregulariseerd op basis van "uitzonderlijke omstandigheden". Het Commissariaat voor de Vluchtelingen had aan deze tafelschuimers nochtans niet het vluchtelingenstatuut toegekend. Daar moeten dus ernstige redenen voor geweest zijn, maar Wathelet weet het beter. De 50 krijgen een hernieuwbare verblijfsvergunning voor 6 maanden, die nadien telkens voor 1 jaar verlengd zal worden. Daarvoor moeten zij een Afghaans identiteitsbewijs voorleggen, een arbeidsvergunning aanvragen en niet ten laste zijn van het OCMW.
Momenteel zijn er nog een 35-tal anderen die hun zogenaamde hongerstaking volhouden, want zij gaan niet akkoord met de voorwarden van Wathelet.
Al deze goede berichten worden ons medegedeeld door ene Labiba Bahri, woordvoerder van het Opvangcomité voor Afghanen. Gestructureerd zijn de heren alleszins.
Terwijl ruim 600 belgische militairen in Afghanistan hun leven riskeren om de gekken ginder mekaar niet te laten uitmoorden, komen jonge avonturiers uit dat Prachtland hier de boel belazeren.
Bron : La libre Belgique
Zwitsers minnarettenverbod niet afgekeurd door Hof Straatsburg
Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg heeft zopas de klachten van de critici van het verbod om in Zwitserland nieuwe minaretten aan moskeeën te bouwen onontvankelijk verklaard. Om dit verbod was indertijd veel te doen. Op 29 november 2009 besloten de Zwiters in een referendum met een ruime meerderheid dat geen minaretten meer mogen worden gebouwd in de Alpenstaat. De grondwet moest daarvoor gewijzigd worden. In Zwitserland is de uitslag van een referendum bindend voor de politici.
Het referendum had veel weerklank. In België noemde de directeur van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, Jozef De Witte, het verbod discriminerend. Een aantal Zwitserse moslims trok naar het Europees Hof om de wijziging van de grondwet terug te draaien. Het Europees Hof verklaart hun klachten onontvankelijk. Het meent dat de klagers zelf geen slachtoffer zijn van de beslissing. "Ze klagen er wel over dat dit verbod hun religieuze overtuigingen kwetst, maar ze bewijzen geen concreet nadeel voor hen zelf". Volgens Straatsburg zijn ze ook "geen potentiële slachtoffers" omdat ze niet aantonen dat ze zelf van plan zouden om een minaret te bouwen. "Bovendien zouden de Zwitserse rechtbanken zelf wel voldoende in staat zijn om na te gaan of een minarettenverbod het recht op godsdienstvrijheid en het verbod van discriminatie schendt", aldus nog Straatsburg.
Vandaag.be
Groot gelijk, Israël
De zestig militanten van de internationale missie 'Welcome to Palestine' die met een vlucht van Swissair naar Tel Aviv in Israël zouden vliegen, staan vrijdagmorgen geblokkeerd op Brussels Airport. Dat hebben VRT-radio en de RTBF bericht. Ze konden niet aan boord van het vliegtuig omdat Israël een lijst met meer dan driehonderd 'niet-gewenste personen' had gestuurd.
De organisatie 'Bienvenue en Palestine' had donderdagavond op de website gemeld dat de Israëlische regering instructies had gegeven aan de luchtvaartmaatschappijen die op Tel Aviv vliegen om de toegang tot hun vliegtuigen te verbieden aan de personen die op een zwarte lijst staan - met zowat driehonderd namen - die is opgesteld door de Israëlische geheime diensten.
De internationale missie ging in op een oproep van vijftien Palestijnse organisaties om naar Palestina te komen om de blokkade door Israël van de Palestijnse gebieden aan de kaak te stellen. Voor de actie werden zowat vijfhonderd personen in Tel Aviv verwacht.
De Israëlische minister van openbare veiligheid Yitzhak Aharonovitch had dinsdag de pro-Palestijnse militanten gewaarschuwd dat ze vrijdag bij aankomst op de luchthaven Ben Gourion in Tel Aviv meteen na aankomst zouden worden uitgewezen.
'Die hooligans die proberen onze wetten te schenden, zullen geen toelating krijgen om ons land binnen te komen en zullen onmiddellijk teruggestuurd worden', had hij verklaard.
Ook de militanten die vrijdagmorgen op de luchthavens van Roissy (Frankrijk) en Cointrin (Zwitserland) wilden afreizen, konden niet opstijgen met bestemming Tel Aviv. Brussels Airport weigert elk commentaar en wil de feiten niet bevestigen.
@ Het Nieuwsblad
Chaos en paniek in belgenland
Ook al ligt Bart de Wever niet in onze bovenste schuif, de NVA heeft het Franstalige belgië en een aantal Vlaamse slippendragers een flinke uppercut verkocht. De kamp is niet beslecht en er zijn nog plenty uitwegen om de NVA toch mede te lokken in een regeringsavontuur. Dat zullen de eerstkomende dagen uitwijzen.
De reacties van de Franstaligen liegen er niet om : hun positie wankelt. De franco-belgen overleven bij de lankmoedigheid en vlijt van de Vlaamse bevolking en op 7 juli 2011 heeft een meerderheid van de Vlamingen (NVA, Vlaams Belang, LDD en met enige terughoudendheid CD&V) geweigerd om opnieuw voor een aantal jaren de belgische kar voort te sleuren.
Laurette Onkelinx, de nummer twee van de Parti Socialiste, en een perfecte comédienne, verscheen voor de camera's van Terzake in de rol van het teleurgestelde en afgewezen meisje. We hebben haar al meegemaakt als de Spaanse furie, die dreigt met de afscheuring van Wallonië dat zich bij la douce France zal aansluiten maar gisteren was zij het bedeesde, ontgoochelde meisje dat verdriet had. Haar Vlaamse vriendjes, Bart DW en Wouter B, wijzen haar af. Zij begrijpt de NVA niet, maar is vooral ontgoocheld in de CD&V, een grote partij die altijd paraat heeft gestaan om de Franstalige heren te dienen.
Wouter Beke gaat geen gemakkelijke tijden tegemoet. De belgicisten in zijn partij zijn al geruime tijd aan het graven om ook deze voorzitter te laten struikelen. Normaliter zou de vakbondsvleugel van CD&V de belgische eenheid moeten verdedigen maar de zogenaamde sociale afbraak in de nota Di Rupo maakt het onmogelijk om de PS-strategie te volgen. Wat nu ?
Chaos en Paniek in belgenland, wat een toestanden allemaal.
De dames Tanghe en Devroy zaten gisteren samen om het trieste politieke nieuws toe te lichten tijdens het 19 uur journaal. La Tanghe stelde tendentieuze vragen en Devroy gaf dubbelzinnige antwoorden. In haar eerste zin vermeldde Goedele Devroy de felicitaties van Vlaams Belang voor Dewever : als de 0000 het VB citeert, is dat niet om de loftrompet te steken. Het was een ideale manier om de NVA te compromitteren. En dan kwam de eigen interpretatie van Devroy over het negatieve antwoord, dat betiteld werd als "onverantwoordelijk". Dat viel in goede aarde bij La Tanghe, die onmiddellijk nadien professor Paul de Grauwe liet opdraven om de burgers te waarschuwen, dat het land B de weg opgaat van Griekenland, indien er als de gesmeerde bliksem geen regering komt. De ratingbureaus werden er bijgesleurd en zonder het met zoveel woorden te zeggen, zijn de Vlaams-nationalisten de aanleiding dat wij binnenkort onze spaarcenten mogen afgeven.
Chaos en paniek in belgenland bestaat enkel omdat de Walen voor één keer hun zin niet krijgen. Vlaanderen, los van elke partijpolitieke overweging, is zich duidelijk aan het losmaken van het belgische juk en de Franstalige arrogantie. Deze mentale omschakeling is al geruime tijd aan de gang en kan niet gestopt worden. Op 11 juli 2011 gloort er hoop.
Savat
De Strijd om de heilige stad
Drie religies
Jeruzalem, waar drie religies elkaar treffen, de stad die zowel door de Israëli’s als door de Palestijnen als hun hoofdstad opgeëist wordt. Hier heersten Joodse koningen, hier werd Christus gekruisigd, hier voer de profeet Mohammed hemelwaarts. Drie wereldreligies: meer dan genoeg buskruit voor een rode draad van oorlogen, bloedbaden en verdrijvingen door de eeuwen heen. Tot nu toe hebben slechts de christenen gecapituleerd, die, na het mislukken van de kruistochten in 1187, hun exclusieve aanspraak op de heilige stad opgaven. Joden en moslims vechten het nog steeds uit. Alle twistpunten van het N-O-conflict – vluchtelingen, grenzen, nederzettingen – vindt men terug in de grandioze coulissen van Jeruzalem.
Jeruzalem is dé politieke, sociale en religieuze brandhaard van het Nabije Oosten. Zolang Israëli’s en Palestijnen hier niet tot een akkoord komen, zal er geen vrede zijn. Nergens op de wereld vertoeven Joden en moslims zo dicht bij elkaar en tegelijkertijd zo ver van elkaar verwijderd, met als ijkpunten de Rotskoepel en rechts daaronder de Klaagmuur. Die strekt zich uit ten westen en noorden van de Rotskoepel. De muur aan de oostelijke kant van de Groene Lijn, d.w.z. voornamelijk in het Arabische gedeelte van Jeruzalem. Tot 1967 bevond zich net vóór de Klaagmuur de Marokkaanse wijk, die door Israël afgebroken werd om plaats te maken voor gelovigen die willen bidden aan de Klaagmuur.
Met de oprichting van de staat Israël in 1948 belandde Jeruzalem in het centrum van het Israëlisch-Palestijnse conflict. In het UNO-verdelingsplan hield men rekening met de religieuze en politieke betekenis van deze stad en wou men ze noch aan de ene noch aan de andere kant toebedelen, maar wel onder internationaal bestuur plaatsen. Zoals bekend werd dit plan door de Arabieren geweigerd. In de eerste N-O-oorlog van 1948 bezette Israël het westelijk gedeelte en Jordanië het oostelijk gedeelte, daarbij inbegrepen de historische oude stad. De Joodse wijk werd door de Jordaniërs volledig verwoest en de inwoners verdreven.
“Jeruzalem wordt nooit meer verdeeld”
In de zesdaagse oorlog van 1967 veroverde en annexeerde Israël Oost-Jeruzalem. De Joodse wijk werd heropgebouwd en Joden kwamen er weer wonen. In 1980 verklaarde Israël Jeruzalem expliciet tot haar “ongedeelde” hoofdstad. Ongeacht het feit dat noch de UNO, noch het buitenland dit tot op heden erkend hebben, bevestigde premier Netanjahu dit nogmaals enkele weken geleden tijdens zijn toespraak voor het Amerikaans Congres: “Jeruzalem wordt nooit meer verdeeld”.
De reden van deze duidelijke verklaring is de Palestijnse eis Oost-Jeruzalem tot de hoofdstad van hun toekomstige Palestijnse staat te maken. De Arabische bevolking daar bezit een permanente verblijfstoelating maar weigert meestal de Israëlische nationaliteit. Het is desondanks twijfelachtig of de Arabische inwoners van Oost-Jeruzalem er wel verstandig aan doen in de toekomst in een Palestijnse in plaats van in een Israëlische staat te wonen.
Fysieke, demografische en economische isolering
De facto is de stad al – of beter gezegd altijd nog – verdeeld in een Joods (westelijk) en een moslim (oostelijk) gedeelte. Het Joods inwonersaantal in Oost-Jeruzalem bedraagt intussen bijna 200.000, maar de Arabieren vormen met hun 260.000 toch nog steeds de meerderheid. In vergelijking met de totale bevolking van Jeruzalem bedraagt hun aandeel 35%, met een stijgende tendens. De reden hiervoor is hun hoog geboortecijfer en de uitwijking van de seculiere Joden uit het conservatieve Jeruzalem richting liberaal Tel Aviv. De Israëlische inspanningen om het Joodse bevolkingsaantal te verhogen zijn omstreden. Zo zou het voor de Arabische inwoners moeilijker zijn een bouwvergunning te krijgen; de woningnood dwingt hen zich buiten Jeruzalem te vestigen. Israël maakt geen geheim van zijn plannen: “Het is politiek-incorrect dit te beamen, maar we houden de demografische situatie in het oog om ons ervoor te behoeden dat we binnen twintig jaar in een Arabische stad wakker worden!” Zo citeerde de krant Haaretz het gemeenteraadslid Yakir Segev.
Ook de economische perspectieven zijn verslechterd sinds de versperringen Oost-Jeruzalem van het hinterland, de westelijke Jordaanoever, afsneden. Willen de Palestijnen werken, moeten ze veelal Jeruzalem verlaten. Na zeven jaar verstrijkt hun verblijfsvergunning en kunnen ze niet terugkeren. Tegelijkertijd moedigt Israël de bouw van nederzettingen in Oost-Jeruzalem aan om de verbinding naar de westelijke Jordaanoever ook demografisch te onderbreken.
Grondruil is in Jeruzalem quasi onmogelijk
De zgn. Clintonparameters uit het jaar 2000, die verwijzen naar de vredesonderhandelingen in Camp David, vormen ook de basis van de tot op heden laatste vredesonderhandelingen die het lot van Jeruzalem wilden bepalen. De toenmalige premiers Olmert en Abbas discussieerden in 2008 en 2009 over een teruggave van de Arabische wijk aan de Palestijnen.
Israël zou in de oude stad de controle over de Joodse en Armeense wijken behouden, terwijl de moslims een christelijke wijk aan de Palestijnen zou toebedeeld worden. Een internationaal orgaan – Israël, de Palestijnse Autoriteit, Egypte, Jordanië, Saudi-Arabië de VS – zou de Tempelberg onder haar hoede krijgen tot er een definitieve oplossing gevonden wordt.
Volgens de “Palestine Papers” waren de Palestijnen bereid alle Joodse vestigingen in en rondom Jeruzalem aan Israël af te staan. De Palestijnse hoofdonderhandelaar Saeb Erekat strijdt dit echter af. Door middel van grondruil kan men eventueel op de westelijke Jordaanoever creatief grenzen tekenen, op heilige bodem is dit uitgesloten.