Poll Het Laatste Nieuws 

http://www.hln.be/ 

De nationale feestdag is weer gepasseerd. Voelt u zich nog Belg?

Ja, ik ben Belg
1270 (25%) 

Ik ben Vlaming, geen Belg
1707 (33%) 

Ik voel me in de eerste plaats Vlaming, maar toch ook nog Belg
1632 (32%) 

Niks Belg of Vlaming, ik ben een Europeaan of wereldburger
525 (10%)

Totaal: 5134 (stand om 09.00 uur - 22.07.11)

Eerst was de keuning triestig dat er geen regering kwam, dan was hij boos dat hij zijn job zou kwijtspelen en als hij eindelijk de intrigerende politiekers naar zijn pijpen kan laten dansen, stuurt hij ze met vakantie. Want ze zijn moe van het vele kuipen en bedreigen.  Plots staat het land niet meer voor de afgrond, het nakende bankroet mag nog wat ter plaatse trappelen en de grote rooftocht op de 700 miljard spaarcenten van de burgers wordt uitgesteld tot na 15 augustus. Zoals in de bouwsector, is het nu politiek verlof. De pauze geldt niet voor de financiële transfers van Vlaanderen naar Wallonië : deze gaan ononderbroken verder. CD&V moet even geduld oefenen vooraleer BHV onverwijld zal gesplitst worden zonder bijkomende tegenprestaties, zoals geëist door deze betrouwbare Vlaamse partij.  Eerst vakantie, nietwaar, want iedereen is moe. Ook die van de NVA zijn uitgeput. Zij zullen zich bezinnen rond het thema "Hoe laten wij ons  politiek rollen in Grotemensenland ?"

Voor mij heeft nu de doorslag gegeven - ik moet er eerlijk over uitkomen - de lectuur van het voorstel van Di Rupo. Toen ik dat las, heb ik dus een pil moeten nemen omdat mijn bloeddruk zo naar omhoog ging. Ik vond dat verschrikkelijk.

Op territoriaal gebied komen we geen stap vooruit, het respecteren van de taalgrens, gaan we achteruit. En inzake de tweetaligheid van Brussel zetten we ook zeer substantieel een stap achteruit.

Ik denk dat dit dramatisch is. Het bewijst dat niemand van de Vlaamse onderhandelaars aan de Franstaligen kan uitleggen dat het territorium van Vlaanderen moet gerespecteerd worden. Dat de olievlek Brussel, dat dat moet gedaan zijn. (...)

Het plan Di Rupo, dat is puur plan B hé.  Alles wordt voorzien, hé. Er is het principe van Badinter: als er een splitsing is, neem in Tsjechoslowakije, dan worden de grenzen die er waren, van deelstaten of regio's, dat worden de landsgrenzen.  Uit possidetis, heet dat, het principe-Badinter. Dat is een principe om in vrede uiteen te gaan. Wij waren eigenlijk van mening dat de landsgrens, moesten we ooit uiteen gaan, dat dit de taalgrens is. 

Het feit dat er nu een apart kanton gevormd wordt met de zes faciliteitengemeenten, waardoor die een eenheid vormen, waardoor die zoveel eigen eigenschappen krijgen, dat men nooit meer tegen Badinter of zijn opvolger zal kunnen zeggen: jamaar, die behoren eigenlijk ook tot Vlaanderen...

Bovendien zit daar nog de provocatie bij dat de hoofdplaats van dat kanton Sint-Genesius-Rode is. Uitgerekend de corridor... Waarom zegt men niet Wemmel?

@ Express

 Rachid Ghannouchi leider van het islamistische Ennahda

In het meest westers-gerichte Noord-Afrikaanse land Tunesië worden de onderhuidse spanningen voelbaar.  Langs de ene kant zijn er de pragmatici die zich realiseren dat een radicaal moslimland niet zal kunnen rekenen op de terugkeer van toeristen of van investeerders-ondernemers – langs de andere kant zijn er de fanatici, die de onderste lagen van de bevolking willen stuwen naar een puur islamitische staat. 

Rond Pasen werd duidelijk hoe erg de toeristische sector lijdt onder de speldenprikken van het georkestreerde straatgeweld.  De internationale media verslaan slechts dat wat politiek-correct en opwindend genoeg is om aandacht te trekken.  De modale Tunesiër, die met lede ogen aanziet hoe zijn land – tot verleden jaar een oase in de islamwoestijn – afglijdt naar het moslimbarbarisme, heeft het moeilijk.  De doorsnee toerist, die slechts de opgeklopte “woede-uitbarstingen” tijdens het journaal in beeld krijgt, zoekt elders de stranden op.

De voorlopige regering had beslist dat “betogingen”, d.w.z. puur straatgeweld, niet meer zouden geduld worden.  Hiermee wou men aan de toeristische sector en de industrie duidelijk maken dat het land op een ordentelijke manier geleid wordt en dat Tunesië opnieuw – nog steeds – het vakantieparadijs is dat zich in een politieke overgangsfase bevindt.  De geplande verkiezingen van juli werden onder druk van de inmiddels meer dan 60 partijen uitgesteld tot 23 oktober omdat men vreesde dat er bij een stembusgang in juli slechts een herhaling van de overgangsregering zou uit de bus komen.  Dat was de eerste slag die de islamieten thuis gehaald hebben.  En ze gaan steeds verder.  Na enkele weken van relatieve stilte, nadat ze merkten dat de rust weerkeerde, dat de toeristen druppelsgewijs terugkwamen, begonnen ze weer met hun straatacties.  Telkens opnieuw: speldenprikken, die moeten leiden tot een explosief verkiezingsklimaat in oktober.

Die speldenprikken bestaan o.a. uit: een brandbom in een politiebureau, een aanval op een bioscoop waar een film voorgesteld werd over het secularisme, hier en daar een betoging van “jongeren” die eisen dat de overgangsregering maatregelen neemt – een bevoegdheid die ze niet heeft – om het land te kneden volgens het moslimideaalbeeld.  De revolutie voor de democratie moet en zal leiden naar de onderworpenheid van een totalitaire moslimstaat.  Dàt is wat ze willen bereiken.  Volgens de laatste bevraging naar de kiesintenties zou de Ennahda, de partij die tijdens Ben Ali verboden was, de partij van de radicale islamieten, aan de winnende hand zijn.  Echter heeft 2/3 van de kiesgerechtigden nog geen keuze gemaakt.  Dus moet de druk opgevoerd worden…

De jongste berichtgeving in onze contreien over de dood van een 14-jarige jongen in Sidi Bouzid, niet toevallig het stadje waar de vermeende hooggekwalificeerde groentenverkoper zich naar verluidt in de fik stak, was even tendentieus als het nieuws over de democratiewens van de moslimlanden in Noord-Afrika en het Midden-Oosten.  Hij nam deel aan een verboden betoging, die gepaard ging met het branden van autobanden en het gooien van brandbommen en stenen naar de politie.  Uit zelfverdediging en om de horde uiteen te drijven schoten de ordediensten in de lucht; een kogel ketste af en doodde de jongen.  Zes politieagenten raakten ernstig gewond; negen personen werden gearresteerd.  Heel het weekeinde werden er her en der protestrellen georganiseerd. 

Terwijl het nieuws over de dood van de jongen zich door het land verspreidde, waarschuwde premier Beji Caid Essebsi het volk maandag in een toespraak dat “extremistische religieuze stromingen en andere extremisten van links en rechts” onrust proberen te stoken om de verkiezingen in oktober te dwarsbomen. De verkiezingen moeten een volksvergadering opleveren die een nieuwe grondwet moet opstellen. "Deze partijen betwijfelen of zij de verkiezingen zullen winnen en vrezen dat door de stemming hun ware gewicht op het politieke toneel wordt onthuld", zei hij. De premier verzekerde dat de verkiezingen, die al een keer zijn uitgesteld, niet nog eens worden verschoven.

En – zoals gebruikelijk bij de belijders van de godsdienst van de vrede – wordt Israël nog maar eens ten tonele gevoerd als reden voor het geweld.  Want de islamieten willen dat de grondwet herschreven wordt volgens de leer van Allah.  Israël is nog maar eens de zondenbok.  Een eerste voorontwerp dat de bevoegde expertencommissie voorlegde verbiedt expliciet elke normalisering van de betrekkingen met Israël.  Pragmatici willen dit eruit gooien, maar de radicale moslims en de links-extremen willen dit absoluut erin opgenomen zien.  De verstandhouding Tunesië-Israël staat al lang op een laag pitje.  Van 1982 tot 1994 gaf Tunesië onderdak aan de PLO, die daarvoor uit Libanon verdreven was.  Hun hoofdkwartier in Tunis werd in 1985 door een Israëlische luchtaanval in puin gelegd.  Tussen 1996 en 2000 trad er weliswaar een lichte dooi op met diplomatische contactpunten in beide hoofdsteden, maar die werd na de tweede intifada in 2000 door Tunesië opgeheven.

Een steen des aanstoots zijn de Tunesische Joden.  Daar waar er in 1972 nog ca. 25.000 Joden waren, blijven er nu minder dan 1.500 over.  In 2002 was de eeuwenoude synagoge op Djerba het mikpunt van een bomaanslag waarbij 21 mensen het leven lieten.  Sindsdien werd het bezoek aan de synagoge van de toeristische lijst der bezienswaardigheden geschrapt tot … dit voorjaar.  Plotseling stond de synagoge met foto prominent aanwezig bij de mogelijke uitstappen, kwestie van aan te tonen hoe veilig Tunesië wel was.  Dat Israël einde maart financiële steun beloofde aan de Tunesische Joden, die eventueel zouden overwegen naar Israël te emigreren, heeft een verontwaardigde reactie uitgelokt.  Het Tunesisch ministerie voor Buitenlandse zaken beschouwt dit als “een inmenging in de binnenlandse aangelegenheden” en hij voegde eraan toe dat Israël daarmee probeert “het postrevolutionaire aanzien van het land te besmeuren”. 

Noteer dat de moslimextremisten wel zo verstandig zijn de toeristische sector zelf niet te bedreigen.  Ze realiseren zich dat ze daarmee in eigen voet zouden kunnen schieten: niet omdat ze de buitenlandse toeristen in hun hart dragen, maar wel omdat ze zich realiseren dat dit wel eens tot een omgekeerd resultaat zou kunnen leiden.

Als het kalf verdronken is, wordt het niet tot leven gebracht door het dempen van de put.

Floriaan Terbeke

Bron: AP, Novum/AP

Goed nieuws voor de multikul-aanbidders: de EU zal er niet alleen op toezien dat de gestage invoer van cultuurverrijkers niet onderbroken wordt, maar bovendien zal het erop letten dat de nieuwe Europeanen gastvrij ontvangen worden.  Over de oorzaken van de mislukte multikul-ideologie en de daaruit te volgen conclusies wordt niet gesproken.

De EU-commissie stelde onder de gekende deskundige leiding van Cecilia Malmström een “Europese agenda voor integratie” op met als doel de vooruitgang bij het integratieproces van vreemdelingen effectiever te kunnen controleren.  Men is immers tot de vaststelling gekomen dat de integratie niet bepaald succesrijk verlopen is.  Daarom is het de bedoeling dat de EU-commissie in de toekomst de integratie aan de hand van bepaalde criteria, zoals bv. werkgelegenheid- en onderwijsaanbod, sociale en politieke verankering in de maatschappij, wil opvolgen. 

Voorlopig heeft de EU niet veel wettelijke mogelijkheden om te kunnen sanctioneren, maar het is de bedoeling bepaalde initiatieven voor te stellen en doelgericht projecten te financieren.  En daarbij wordt verwacht dat de EU-landen zullen rapporteren over successen en flaters.

Het doel is de deelname aan “democratische beslissingsprocessen” te versterken, inburgerings- en taalcursussen aan te moedigen en de migranten dezelfde rechten te geven als de EU-burgers, zoals ook de erkenning van buitenlandse diploma’s.  De EU-commissie vindt dat de economie de migranten nodig heeft: er is nu al een tekort aan vakkrachten, zoals informatici en in de gezondheidszorg. 

Volgens een nieuwe studie, bij zowel migranten als EU-inwoners, zou het gebrek aan taalkennis de hoofdreden zijn bij een mislukte integratie.  Daarom vindt de EU dat de politiek ervoor moet zorgen dat migranten en EU-burgers elkaar kunnen ontmoeten.  Beide groepen zijn van mening dat taalkennis, een job, respect voor de cultuur van het gastland en een officiële verblijfsvergunning maatgevend zijn voor integratie.  Bij de migranten staat de verblijfsvergunning met stip op 1 van het integratielijstje. 

We zijn benieuwd in hoever de EU het respect voor de cultuur van het gastland zal afdwingen en welke maatregelen zullen genomen worden indien er niet voldaan wordt aan de “gastvrijheid” van de EU. Werden er bij “democratische beslissingsprocessen” de bijhorende plichten over het hoofd gezien?

Floriaan Terbeke

Bron: Die Welt

Bonjour les copains!

Een zonnig liedje, gezongen door een mooi meisje, méér moet dan niet zijn om de dag te beginnen.

Annie Chancel werd geboren op 16 augustus 1946 in Créteil.  Als kind wou ze amazone worden in een circus, maar dat werd snel vergeten nadat ze tijdens een auditie ontdekt wordt. Haar ouders tekenen een contract en het eerste plaatje “Sheila”, gezongen door het gelijknamig zangeresje, wordt geperst – zij zal verder met die artiestennaam door het leven gaan. 

Haar tweede plaatje, het keuzenummer van vandaag, is een schot in de roos: “L’école est finie” wordt een miljoen keer verkocht.  Sheila staat op het podium met staartjes in het haar, gekleed in een Schots plooirokje en een wit bloesje.  En zij lanceert hiermee de toenmalige tienermode.

De eerste jaren borduurt ze voort op het gekende succes met het braaf-meisjesimago.  Ze blijft vlot plaatjes verkopen, voornamelijk in het Frans, maar ze zingt ook wel in het Duits, Spaans en Italiaans, kwestie van overal een graantje te kunnen meepikken.

Na vijftien jaar schakelt ze over op het Engels en de discomuziek met als artiestennaam “Sheila and B. Devotion”.  Het contrast met haar vroeger uiterlijk kan niet groter zijn: gekleed met sexy niemendalletjes, lange benen, strak sportief lichaam, ingestudeerde danspasjes samen met drie zwarte dansers als decorvulling.  Ze heeft hiermee slechts kortstondig succes en al na drie jaar keert ze terug naar haar solo carrière.  In 1981 wordt haar laatste internationale elpee Little Darlin’ voorgesteld.  De samenwerking met haar manager Carrère wordt rond die tijd beëindigd.  Zij ontmoet Yves Martin, componist en producer, waarmee ze later in het huwelijksbootje zal stappen.  Onder zijn regie neemt ze drie elpees op met nieuwe liedjes, die niet echt goed ontvangen worden.  Teleurgesteld stopt ze met zingen tussen 1989 en 1998; die jaren gebruikt ze om drie goedverkopende boeken te schrijven, een eigen tv-show te presenteren en gastrolletjes te spelen.  Ook waagt ze zich aan beeldhouwen.

In 1998 is het tijd voor haar comeback met een nieuwe cd: haar repertorium gaat van moderne versies van oude nummers én nieuwe liedjes.  Sheila is nog steeds populair: in 1998 en 2002 gaf ze concerten in de Olympia, ging ze op tournee, verkocht ze geluids- en filmopnames van haar shows. 

Ze zou ca. 400 liedjes opgenomen en 20 miljoen platen verkocht hebben.  Niet slecht voor een meisje dat begon met een vreugdeliedje over het begin van de schoolvakantie: L’école est finie door Sheila.

Je vous embrasse.

Lolita

Dinsdag belde de Amerikaanse president Barack Obama nog met de Duitse bondskanselier Angela Merkel. Woensdag kreeg Merkel de Franse president Nicolas Sarkozy te logeren. Zelfs bankpresident Jean-Claude Trichet voegde zich te elfder ure bij het tweetal en aan de telefoon hing Herman Van Rompuy vanuit Brussel. Vanochtend legde CDA-minister Jan Kees de Jager (Financiën) de Tweede Kamer uit wat in Berlijn allemaal was besproken.

De Jager meldde dat er een principe-akkoord was bereikt over nieuwe Griekse steun, mèt private betrokkenheid. Dat betekent dat de minister zijn zin krijgt: banken, verzekeraars en pensioenfondsen moeten meehelpen aan het oplossen van de Griekse redding. Hoe dat precies in het vat gegoten wordt, moet later worden bepaald.

Pro-Europees
De Jager nam de gelegenheid te baat om uit te halen naar critici die menen dat Nederland anti-Europees handelt in deze crisis. 'Wij zijn juist heel pro-Europees,' zei de minister, verwijzend naar de wens van Nederland om de controle op de begrotingsregels in de toekomst waterdicht te maken. Dit zou kunnen door de Europese Commissie zonder politieke tussenkomst sancties te laten opleggen aan begrotingszondaars.

Vooral Frankrijk was hier tegen, maar de Franse president Sarkozy zou inmiddels om zijn, meldde De Jager de Tweede Kamer. Dat betekent dat het Europees Parlement, dat politieke koehandel tussen lidstaten wil voorkomen, zijn zin krijgt.

Apotheose
Maar dit is toekomstmuziek. De crisis van vandaag is er niet mee opgelost. Daarover gaan de staatshoofden en regeringsleiders zich vanmiddag (en misschien wel de hele avond en nacht) buigen. De top vormt de apotheose van maandenlange beraad van Europese ambtenaren en politici.

Het probleem is immers al lang niet meer Griekenland, maar de potentiële besmetting van grote landen als Spanje en Italië. Als die niet meer tegen een acceptabele rente op de geldmarkt terecht kunnen, is de Unie niet meer te redden en dreigt een nieuwe wereldwijde kredietcrisis. Obama belde Merkel niet voor niets.

Scenario's
Zelden gingen zoveel scenario’s over de toonbank om een probleem in de Europese Unie op te lossen. Meestal wordt voorafgaande aan Europese toppen maandenlang gewerkt aan een kant en klaar voorstel dat dan gezegend moet worden door de staatshoofden en regeringsleiders. Die sleutelen er dan nog wat aan, en de Unie is weer een stuk verder.

De schuldencrisis is een ander chapiter. Die heeft blootgelegd dat er iets fundamenteels mis is in de eurolanden. Zwakke economieën konden jaren boven hun stand leven, met Griekenland als dieptepunt. Om dit probleem aan te pakken is wel iets meer nodig dan noodverbanden en pleisters. Merkel had dus gelijk toen ze opperde dat niemand wonderen moet verwachten van de Brusselse crisistop.

Het echte werk - hervormen en bezuinigen - moet nog beginnen. Er wordt al gesproken over Europese functionarissen die landen als Griekenland bijstaan om hun land op orde te brengen.

Acuut
Natuurlijk moet er ook een acuut probleem worden opgelost: Griekenland heeft op korte termijn geld nodig om zijn schulden te herfinancieren. Volgens minister De Jager 90 miljard euro.

Over de manier waarop Griekenland moet worden geholpen buitelen economen en politici nu al maanden over elkaar heen. Een bankenbelasting was de jongste panacee, maar die is volgens berichten van donderdagochtend alweer van de baan.

Redding
Maar de Duitse en Nederlandse eis dat ook banken, verzekeraars en pensioenfondsen bijdragen aan de redding van zwakke landen blijft op tafel. Afgevaardigden van grote Duitse en Franse banken zouden vandaag zelfs op de Brusselse top aanwezig zijn. Wordt vervolgd.

Carla Joosten

http://www.elsevier.nl/web/Opinie/Brussels-Blog/307070/EUtop-Alles-om-zwarte-donderdag-te-voorkomen

Waarschuwing : grove taal

Het is altijd delicaat als Vlaams Republikeinse blog "iets te doen" rond de figuur van den Dolf.  Maar deze video is zo hilarisch (en ook grof) dat we niet aan de verleiding konden weerstaan hem aan u voor te stellen.  Ook al hebben wij een ingebouwde afkeer van Gunter Lamoot (en het is wederzijds) die instond voor de montage.

Beste Redactie,

"Vive le vélo" van de VRT met leugens : als ge sms't naar het nr 4342 maakt ge kans op een getekende koerstrui en gaat er integraal 1 euro naar een goed doel ( make a wish ). Nu komt de rekening toe en wat blijkt ?  Het nr 4342 is op naam van Pakistan Relief. Over mensen in 't zak zetten, kan dit wel tellen.

groetjes - referee

PST : hieronder een scan van de afrekening

   Deze 21ste juli vier ik met u door de indiening van een voorstel van resolutie gisteren tijdens de laatste parlementaire zitting. De resolutie beoogt de voorbereiding van de Ordelijke Opdeling van België. Op deze manier zullen over enkele weken de grondlijnen van ons project O² ("De Ordelijke Opdeling van België") nu ook automatisch in het Frans vertaald zijn. (klik hier voor het voorstel)

De mogelijkheid om de Franstalige Belgen even met dit grote toekomstperspectief te laten kennismaken zonder dat zij Nederlands moeten (willen) kennen, leek mij wel een mooie symbolische manier om deze voor België eerder desastreuze 21ste juli te markeren.

Gerolf Annemans

De CD&V dwarsboomt de mooie plannen van het Franse FN, dat gisteren genereus meedeelde bij monde van voorzitster Marine Le Pen, bereid te zijn "Wallonië binnen zijn grenzen op te nemen".

"De politieke crisis die belgië doormaakt, plaatst Walen en Vlamingen in een verschrikkelijke onzekerheid. Niemand verheugt zich in deze toestand en elke Fransman deel de ongerustheid van de belgen. Op de vooravond van de belgische nationale feestdag is het de taak van Frankrijk en de Fransen de hand te reiken aan de Walen.

Als belgië zou ontploffen (éclater) en Vlaanderen zijn onafhankelijkheid zou opeisen, een van langsom realistischer scenario, zou het een eer zijn voor de Franse Republiek om Wallonië op te nemen binnen zijn grenzen.

Eerst moet vanzelfsprekend een referendum gehouden worden over de toekomst van onze volkeren door zowel de Fransen als de Walen."

 http://www.fdesouche.com/227336-marine-le-pen-la-france-doit-tendre-la-main-a-la-wallonie-sondage-fds/comment-page-1

20.07.2011 - We hebben zo’n stil vermoeden dat er op deze 21ste juli geen feeststemming zal hangen in het paleis in Laken. Het land verkeert in een existentiële crisis en niemand weet hoe we daar nog uit geraken. Her en der valt de suggestie om een buitenlandse bemiddelaar in te schakelen. De vorming van een federale regering lijkt stilaan onmogelijk te worden en dus komt het ‘Tsjecho-Slowaaks scenario’ - de vreedzame boedelscheiding - steeds dichterbij.

Een paar jaar geleden wierp een Vlaams journalist Elio Di Rupo voor de voeten dat als de Franstaligen dwars zouden blijven liggen, de Vlamingen gewoon hun meerderheid in het parlement zouden kunnen gebruiken om de splitsing van BHV door te drukken. “Dat zou dan het einde van België zijn”, antwoordde Di Rupo laconiek. De journalist kaatste de bal terug met de opmerking: “Dat zou democratie zijn.” Waarop Di Rupo zei: “Dan zal de democratie het einde van België zijn.” Met andere woorden: als Vlaanderen zijn meerderheid gebruikt, barst België.

Het is jammer dat het interview en deze passage niet meer aandacht gekregen hebben, want ze vatten de kern van de Belgische impasse perfect samen. “Als het een simpel geval was van meerderheid tegen minderheid, dan hadden vijf minuten politieke moed volstaan om BHV te splitsen”, merkt Guido Vanden Wyngaerd, professor taalkunde aan de HUB, op (De Standaard, 18.07.11). Maar “de macht van het getal wordt in het Belgische staatsbestel ingeperkt door allerlei mechanismen die de minderheid bescherming bieden tegen ongebreidelde overheersing door de meerderheid.” Wat Vanden Wyngaerd ‘de macht van het getal’ noemt, heet in feite democratie. En die is in België deskundig buiten werking gesteld door pariteit, bijzondere meerderheden en alarmbelprocedures. De minderheid heeft de macht gegrepen en alle touwtjes in handen. Waar zit de linkse persmeute nu die ten tijde van de apartheid in Zuid-Afrika elke dag ‘one man, one vote’ stond te roepen? Voor België geldt dat democratische principe blijkbaar niet…

Vanden Wyngaerd stelt dat de Vlamingen die hopen dat de Franstaligen uiteindelijk wel zullen buigen als de Vlamingen maar voet bij stuk houden, zich vergissen. De Franstaligen beseffen maar al te goed de inzet van het huidige conflict. Het gaat om hun eigen toekomst in een hervormd België. Volgens de prof zijn er maar drie mogelijkheden. Plan A geniet duidelijk zijn voorkeur: het behoud van de Belgische status quo en van alle beschermingsmechanismen. Dat betekent verder aanmodderen en - vermits de prof het er niet bij vertelt, zullen wij het maar doen - dat de Vlamingen al hun gerechtvaardigde eisen moeten opgeven. Dat wij Vlamingen nooit het beleid zullen kunnen voeren dat we willen en ook nodig hebben. Plan B is de splitsing van België. Als het echt moet, zullen de Franstaligen wel voor de splitsing kiezen. Maar dat is, volgens Vanden Wyngaerd vooral ingegeven door hun afkeer voor plan C. En nu wordt het interessant: Plan C is een hervormde Belgische staat waarin de Vlaamse meerderheid ongehinderd kan spelen. Vandaag over BHV, morgen in andere en nog gevoeliger kwesties.

“Die Vlaamse droom is de Franstalige nachtmerrie”, schrijft Vanden Wyngaerd. “De Franstaligen zullen nooit willen leven in een België dat gedomineerd wordt door een Vlaamse meerderheid.” Lees en verbeter: in een land waar ze hun bevoorrechte positie moeten opgeven en waar de democratische meerderheid kan werken. “Dan zullen het de Franstaligen zelf zijn die de stekker uit België trekken.” Dat is wat wij al talloze keren hebben betoogd. Vanden Wyngaerd wijst er dan ook terecht op dat in Franstalig België veel concreter wordt nagedacht over de splitsing van België, dan aan Vlaamse (of zelfs Vlaamsnationale) kant.

De oude uitspraken van Di Rupo en het opiniestuk van Vanden Wyngaerd verdienen de nodige aandacht. Al was het maar omdat ze de hoop op een fundamentele staatshervorming doorprikken. Dat is een illusie. Wie de Belgische blokkeringen wil wegwerken, moet de beschermingsmechanismen opdoeken. Wie dit land grondig wil hervormen, moet aan de positie van de Franstaligen raken. En dat zullen zij nooit dulden, want dan heeft België voor hen geen enkele meerwaarde meer. Of, zoals Di Rupo al zei: ‘democratie zal het einde van België zijn’. Stop dus maar met die oeverloze onderhandelingen die nergens toe leiden. Vlaanderen moet duidelijk maken dat het Plan A niet lust. En vermits de Franstaligen nu al 400 dagen lang laten blijken dat zij niet van Plan C of een ‘Copernicaanse omwenteling’ willen weten, blijft alleen Plan B over: de splitsing. Wachten heeft geen enkele zin meer. 

Bruno Valkeniers

Wat ik gevreesd had, is al werkelijkheid. Beke heeft de broek laten zakken, en opgelucht dat hij was bij zijn toespraak. Niet op gelet? Het staatsbehoudende ei was gelegd, de kogel was door de kerk, oef, wat al dagen op de tsjevenlippen lag, was er eindelijk uit. Geen enkel teken van enige Vlaamse fierheid. Integendeel. Ultimatum tot morgen, de avond voordien al beslist. Ga met zulke soldaten maar naar de oorlog.

Even SOS Vlaming naar Bartje sturen:

En wat hebben we vandaag geleerd?

1. Dat de tsjeven als staatsbehoudende partij totaal onbetrouwbaar zijn als het aankomt op enige Vlaamse vastberadenheid, zoals al zovele keren in het verleden was gebleken;

2. Dat je beter een strategisch "Ja, MAAR " had gezegd in plaats van het expliciete NEEN, want dan hadden de Walen en Brusselaars en de Vlaamse verraders hun zin niet gekregen, en stond je nu niet aan de zijlijn, zonder enige controle over het verdere nefaste verloop van deze onverkwikkelijke poespas, waaraan de CD&V als vierde Vlaamse verraderspartij haar medewerking zal gaan verlenen;

3. Dat lepe Bracke het in dit opzicht volkomen bij het rechte einde had, toen hij daar binnen de partij had op gewezen, zodoende meer politiek inzicht heeft aangetoond dan jij. Hoe zou dit kunnen komen, denk je ?

4. Dat Gennez van de Spa heel erg blij is met dit resultaat (zie Terzake van vandaag), temeer dat zij, die jij eruit wilde, er nu bij is, en jij eruit;

5. Dat de N-VA nu ook al aangeduid wordt als een "zweeppartij" door "Alexandre", bijgevolg nooit meer zal gevraagd worden of aan zet zal gelaten worden - je ziet vanhier - en in het "cordonbootje" mag gaan plaatsnemen naast het verfoeilijke VB, partij die jij eens de keel ging oversnijden;

6. Dat je na meer dan een jaar onderhandelen met het Belgische regime, met lege handen beteuterd achterblijft, totaal niets hebt bereikt, en dat je voortaan ook, net als het vermaledijde VB, dat je altijd met een neerbuigende blik als "roepers aan de zijlijn" hebt betiteld, nu ook zelf aan de zijlijn zal mogen gaan staan roepen;

7. Dat het gevaarlijk kerseneten is voor onervaren politici met door de wol geverfde Belgische profiteurs en beroepsoplichters, als daar zijn de P.S. en aanverwanten.

8. Waardoor we als Vlamingen voor de zoveelste keer opnieuw de dupe dreigen te worden van dat onverkwikkelijke Belgische verhaal

Geronimo

Het was naar adem snakken toen we Wouter Beke tijdens het Journaal (live ?) hoorden en zagen meedelen, dat de CD&V de onderhandelingen voor een regeringsvorming zal aanvatten.

Aan al de bezwaren die de partij voordien geopperd had, werd plots tegemoet gekomen door Elio di Rupo, beweerde de CD&V voorzitter. Op enkele uren tijd lieten de franco-belgen al hun imperialistische plannen vallen. Zo maar.

Desnoods op 21 juli kunnen de onderhandelingen starten over de splitsing van BHV op basis van de elementen door Beke aangevoerd tijdens zijn werkzaamheden als koninklijk onderhandelaar. En de vier angels uit de nota Di Rupo worden geaborteerd in commissies : de versoepeling van het taalgebruik in Brussel, de tweetalige lijsten, de federale kieskring  en de kwestie van het minderhedenverdrag. Deze pasmunten voor de splitsing van BHV worden verzopen in uitzichtloze praatmarathons. Het is bij ons weten de eerste keer, dat politici openlijk toegeven dat het zogenaamd "commissioneren" van precaire onderwerpen, een elegante vergeetput-operatie is. Als respect voor de democratische werking van "onze instellingen" kan dit tellen.

Maar in de Franstalige pers lezen wij ondertussen een enigszins andere visie : onmiddellijk kunnen onderhandelingen over BHV starten maar gelijktijdig wordt er gepraat over de budgettaire besparingen evenals over de modaliteiten voor de fiscale autonomie (La dernière Heure).  Is het een detail ?  Misschien wel maar deze zoveelste afwijkende interpretatie tekent de panieksfeer die bestaat bij zowel de PS als de CD&V.

De druk op Beke en zijn partij  was en is zeer groott, zeker na de emotionele toespraak van de keuning. Eigenlijk stond het in de sterren geschreven, dat 21 juli 2011 niet het begin zou inluiden van het einde van belgië.

De francobelgen beloven om het even wat om de CD&V mee te sleuren in de heilloze pogingen om een regering te vormen. Als puntje bij paaltje komt, worden Franstalige eisen op een of andere verkapte manier, steeds gerealiseerd en blijft het land B overeind dankzij de lankmoedigheid en het gebrek aan ruggengraat van de Vlaamse politici. Het overstag gaan van CD&V op de vooravond van de Nationale Treurdag is meer dan symbolisch : het is de jammere erkenning van de Vlaamse onderdanigheid.

Ray

(dank aan Joos)

In zijn 21 juli-toespraak heeft keuning Albert een dramatische oproep gedaan tot de politici om een redelijk akkoord te sluiten en een volwaardige regering te vormen. Meer nog dan door de inhoud, werd de toespraak getekend door zijn non-verbale boodschap: gebalde vuisten en een trillende stem. En soms omgekeerd. De wanhoop nabij, zo leek het wel.

Albert is boos en ‘diep bezorgd’ over de aanslepende politieke crisis. Hij vreest voor ‘de welvaart van de belgen’ en zijn eigen job natuurlijk. De keuning waarschuwde voor ‘een oprukkend poujadisme dat de democratie ernstig kan schaden’. Helaas  is het  niet het vermeende ‘poujadisme’ dat de democratie schaadt, maar de opeenvolgende compromissen die het land B naar de afgrond sleuren.

Volgens de keuning groeit bij de bevolking het “onbegrip tegenover de politiek die geen oplossing biedt voor de problemen.” De politieke impasse schaadt ook in het buitenland het imago van het land B :  “Ons land met zijn culturele diversiteit werd lange tijd beschouwd als een model voor de Europese Unie. De huidige situatie zorgt in Europa voor ongerustheid. Maar de Europese eenmaking wordt al voldoende tegengewerkt door eurosceptici en populisten.”

Populisten, Poujadisten, gelukkig nog geen putschisten en boven Laken parachutisten. Albert doet straffe politieke uitspraken.

We hebben er al vaker op gewezen dat de meest fanatieke pleitbezorgers voor de vorming van een Europese superstaat te vinden zijn in het uitstervende kamp van belgicisten. Bij gebrek aan een belgische identiteit en natiegevoel, stellen ze al hun hoop op een fictieve Europese identiteit. Europa als ‘dam tegen het Vlaamse autonomiestreven’, zoals Herman Van Rompuy ooit openlijk toegaf in een interview. En zeggen dat er Vlaams-nationalisten zijn die braaf meehollen in de eurofolie en dromen van een belgië dat zou ‘verdampen’ in de Europese Unie …

“Het spreekt vanzelf dat iedereen toegevingen zal moeten doen”, besloot de koning. De vraag is of zijn wanhoopskreet nog veel indruk maakt in de Wetstraat. Het lijkt er alvast op dat CD&V niet meteen ingaat op het nieuwe huwelijksaanzoek van Di Rupo. Dat zou het einde kunnen betekenen van de formatieopdracht. De toestand is ernstig maar niet hopeloos. Het einde van het land B nadert.

Bron : VB

Origineel schilderij van Charles-Gustave Housez : Hendrik IV wordt neergestoken door Ravaillac.

Dit is het werk van de in Wallonië wonende Franse schilder Siob. Het doek  van 2.5 x 2 meter zal morgen 21 juli officieel overhandigd worden en opgehangen in het stadhuis van Dinant. Als de franscouillons geen gelijk halen, worden ze bepaald vulgair en nietsontziend.