De naam van het stadje doet een beetje denken aan "Johan en de Alverman" van in onze jeugdjaren, maar de stad en de streek hier zijn bekend voor totaal andere dingen.
Hier is een hoge concentratie van indiaanse stammen, wel 21 verschillende. Ze zijn allen afkomstig van de Maya´s, maar toch heel verscheiden in hun taal, hun klederdracht en hun gewoontes. In het centrum van de stad zie je de vrouwen dan ook in hun typische klederdrachten rondparaderen. Ze proberen hun artisanale dingen te verkopen aan iedere voorbijganger - tourist of geen tourist. Hoewel de meeste reactie hierop is " no, gracias", blijven ze vriendelijk en hartelijk. Sommigen zijn echter zo volhardend en charmant dat we toch een aantal dingen kopen die in feite geen plaats meer hebben in onze volgepropte rugzakken ....
Wat ons ook opvalt is de nadrukkelijke aanwezigheid van de Zapatisten, deze keer geen indianenstam maar wel de politieke beweging die nog steeds strijden voor onafhankelijkheid en vooral voor meer rechten voor de oorspronkelijke bewoners, dus dan toch weer de indianen natuurlijk. Snuffelend tussen de postkaarten vinden we er zelfs met fotos op van zwart gemaskerde, zwaar bewapende leden van het Zapatisten-leger.
We bezoeken het Na-Bolom museum en infocentrum. Gesticht door een Deense archeoloog en een Zwitserse fotografe in de jaren 40, ze hadden heel goede relaties met de vele indianenstammen, vooral met diegenen die nog in het Lacandon-regenwoud leven, misschien ooit op National Geografic gezien ? We krijgen daar heel veel achtergrond info en zien de vele foto die "Trudy" maakte tijdens haar lange leven - ze is 95 geworden en was nog steeds actief !
Daar boeken we dan ook een begeleide tour naar 2 omliggende indianendorpen, de Tzotzil en de Tzeltal, heel interessant !
In de kerk van San Juan Chamula zijn we getuige van hoe de Maya's hun "geloof" beleven. Een keer per jaar komt er een katholiejke priester de kindjes dopen, daar stopt het. De kerk staat wel vol met met ons bekende heiligenbeelden. Er staan geen stoelen of banken, de mensen zitten in groepjes - mnet families- op de grond, die volgestrooid is met dennennaalden. Daartussen zetten ze op de grond tientallen kaarsen, samen maakt dat deuizenden lichtjes ... de kindjes hangen aan de borst, een sjamaan geneest een oude mevrouw, een groep muzikanten offert hun muziek, de meeste families hebben kippen bij die ze ter plekke de nek omwringen om te offeren ... heeeel speciaal, maar er mogen absoluut geen fotos genomen worden ! Elke dag worden er fototoestellen afgepakt en/of kapot geslagen van diegenen die het toch riskeren.
In een ander dorp bezoeken we de cooperativa, en zien de weefgetouwen waarop de vrouwen hun prachtige kleren weven. Bij een familie krijgen we koffie en tortillas, vriendelijk maar na een paar minuten zitten we daar te tranen in het met rook gevulde hutje. Ons kleren rieken nog dagen nadien !
Zaterdagavond gaan we naar het theater, ja, een beetje "beschaving" moet kunnen. Het is een voorstelling over de historische gebeurtenissen in Palenque. Vermits dat onze volgende stop is pakken we dit mee. Veel intriges, mythen en symboliek ... maar de kostuums zijn spectaculair, er wordt mooi gedanst en opzwepende drums gespeeld. We genieten ervan.
San Cristobal is 's morgens en 's avonds koud en nat, veel koffie en chocolademelk en sweaters aan !
De maand januari zit erop ... morgenvroeg vertrekken we naar Palenque om de site te bezoeken.
|
