In de namiddag maken we ons klaar voor ons afsluitstuk in Frankrijk. Via Abbeville, Hesdin en Saint Omer komen we een 250 km later aan in Dunkerque. Onze laatste slaapplaats van onze vakantie. Dit is hier voor ons een regelmatige verbijfplaats. Het is vrijdagavond en nog tamelijk kalm.  De meesten zwervers zijn waarschijnlijk nog ergens onderweg.  Maar wij worden volgende week terug op het werk verwacht. 
Op onze hele vakantie hebben we geen enkele marktdag meegemaakt en daarom hebben we deze stopplaats gekozen.  Morgen is het hier markt in het centrum. Die begint 's morgens en eindigt rond 16.00u. 
Als de kleintjes klaar zijn met hun eerste pap en gewassen en aangekleed zijn trekken we de stad in. We slenteren langsheen alle kraampjes en gaan daarna nog eens een kijkje nemen in de winkelstraat.
In de late namiddag worden de beide motorhomes richting huiswaarts gestuurd.

Tot weerziens Frankrijk en hallo België.

We hebben er weeral van genoten, maar het was weer veel te rap voorbij. Voor de kleintjes was het hun eerste grote reis met de motorhome en dat is voor herhaling vatbaar.

We blijven nog even te betalende autoroute volgen zodat we niet in het havengebied terechtkomen. Onze voorlaatste halte wordt Veulettes sur Mer. De laatste kilometers zijn via kleine smalle wegen. Veulettes sur Mer is een klein kustplaatsje gelegen tussen Fécamp en Saint Vallérie en Caux. We gaan eerst naar de service gelegen in de Chemin des Courses om onze overbodige ballast te lozen en voor de laatste keer water bij te tanken. (Water : jeton € 3,00 te verkrijgen in het Office de tourisme of in de plaatselijke krantenwinkel). Wat we niet wisten is dat er nu ook een service en WC's  zijn op de MH-parking op de dijk (parking € 4,50/24u) We installeren ons en na het avondeten blijven we nog een lange tijd buiten zitten. Er waait wel een fris windje maar tussen de twee MH zitten we goed ingesloten.
We hebben een rustige nacht en zijn al vroeg op stap naar de bakker. De zee zie je niet van op de parking door de vele vakantiehuisjes langs het strand maar de gezellige wandeldijk en het aangename zonnetje nodigen ons uit. Het eerste dat we tegenkomen is ons middageten. We kunnen er niet langs kijken, een geel karretje met in grote letters "Frites" en geen diepvries maar verse geschilde aardappelen. We geven onze bestelling al door zodat hij genoeg patatten kan schillen. Langsheen de keien op het strand duwen we de buggy met de tweeling tot aan de rand van het water. Onze schoonzoon gaat even uittesten of het water op temperatuur is en na een duik in het zeewater komt hij er niet meer uit. Zalig volgens hem.  Je zit tien dagen ergens langs de kust en dit is de eerste keer dat de temperatuur het toelaat om in zee te gaan. We zetten onze wandeling langsheen de wandeldijk verder en als we terug op de parking komen wordt alles in gereedheid gebracht voor ons middageten. De frietjes worden gehaald, het stoofvlees dat we bij hebben opgewarmd en alles wordt met smaak opgegeten. Wij belgen kunnen toch genieten van een goed pak friet, zelfs op vakantie.  We zijn klaar om naar onze laatste stopplaats te rijden, onze vakantie loopt op z'n einde. 

Zoveel volk rondom ons en toch rustig geslapen. Vandaag gaan we nog eens de trappen op de Mont trotseren. Volgens het toeristenbureau aan de ingang van de berg zou het met de buggy beter te doen zijn als we de ingang nemen langs de gendarmerie. Een weg steil omhoog en als we achter de bocht komen is er nog geen einde in zicht. We blijven toch volhouden en dan komen we aan trappen. De tweelingbuggy wordt door de pappa en de opa naar boven gedragen.  Achter elke hoek gaat er iemand op de uitkijk om de situatie te overzien.  We geraken toch nog ver maar uiteindelijk geven we het op want het wordt hier te druk en we moeten steeds wachten tot de weg vrij is om er door te kunnen.
We maken ons klaar om onze route verder te zetten. We laten de nog evenveel motorhomes als bij onze aankomst achter en verlaten de parking. Een 265 km te doen vandaag en dit via Le Pont de Normandie. Een hangbrug die in Normandië de Seine overspant en hiermee de havenstad Le Havre met Honfleur verbindt. Met een totale lengte van 2.143,21 meter is deze brug een van de langste in zijn soort in Frankrijk. Voor al eer we de brug kunnen oprijden krijgen we een stukje tolweg (€ 0,50).  De brug is tevens te betalen. Van hieruit rijden we er eerst over en komen dan pas aan de péage. Hoe dichter we komen hoe hoger het bovenste deel van de brug lijkt. Naast vier rijstroken zijn er aan weerszijden voetpaden en de hoogte bedraagt 214,77 meter. Er werd bijna zeven jaar aan gewerkt om deze constructie te bouwen.  Naar het schijnt staat op het biljet van 500,00 euro een afbeelding van de Pont de Normandie gedrukt. Is mij nog niet opgevallen want zo dikwijls krijg ik ook geen biljet van 500,00€ in handen.  Er zijn 4 tol-tarieven. Motorhomes vallen onder tarief 2 en we betalen € 5,90. Na de péage rijden we de parking op om het hele gevaarte eens van dichterbij te bekijken. Bovenop de péage heb je een overloop en kan je een blik werpen op de brug. En als dat nog niet genoeg is zien we verder een tweede brug die bijna even hoog is als die we al getrotseerd hebben. Eerst de kleintjes hun fruitpapje geven en dan met een goede aanloop beklimmen we de volgende brug. Nog een 70 km af te leggen tot we op onze volgende bestemming aankomen.    

Al heel vroeg in de morgen vertrekken we richting garage en staan om 7.50u  voor de poort. Om stipt 8.00u gaat de poort open en rijden we binnen. Om 8.30u is de motorhome gemaakt en onze bankrekening geplunderd. Maar we kunnen rijden zonder problemen.  Alleen de ruitenwisser doet nog niet normaal, maar dat kan wachten tot we in België zijn.

Ons plaatsje op de parking in Rochefort is nog steeds vrij en onze medereizigers zijn ook al wakker. Nog vlug even langs de bakker, ontbijten en dan rijden we Poitou Charente uit richting Vendée.  We rijden niet langs de kust want we willen nog enkele plaatsen zien op onze weg naar huis.  Na een 220 km komen we aan de brug van ILE DE NOIRMOUTIER, een eiland in de baai van Bourgnef.  Avonturiers kunnen het eiland bereiken via de passage du Gois, een weg van 4,5 km, die bij hoge tij onder water loopt en alleen berijdbaar is bij lage tij. De Passage is een unieke locatie en een nationaal monument en is alleen toegankelijk bij eb 1½ uur voor het laagste waterpunt en 1½ uur erna. Op andere tijdstippen is het niet mogelijk om de Passage te gebruiken, daar hij dan onder water ligt. Na al hetgene we al meegemaakt hebben laten we dat avontuur maar voor anderen en rijden we via de brug het eiland op.  Er zijn drie haventjes: het toeristische haventje van Noirmoutier-en-l'Île, de moderne vissershaven van L'Herbaudière en het haventje van L'Épine. We rijden tot het uiterste puntje van het eiland naar de camperplaats met service van L'Herbaudiere (7€ excl. service - te betalen tussen 19.00u en 9.00u ). Deze parkeerplaats ligt op 5 stappen van de zee en achter het gemeentehuis (Mairie). We hebben geluk want er rijdt juist een MH de parking af en met wat maneuvreren hebben onze medereizigers ook nog een plaatsje op de parking. We hebben nog wel even tijd voor een kennismaking met de omgeving. Het dorpje zelf stelt niet veel voor maar het heeft wel een gezellige haven waar er wel wat drukte heerst. Een vrachtwagen komt aangereden met op de oplegger een jacht volledig ingepakt in witte plastiek. Op de kade staan er nog zulke jachten te wachten voor ophaling. Na een drankje op één van de gezellige terrasjes is het tijd voor het avondeten. Later op de avond genieten we nog van een mooie zonsondergang op zee.  

Rond 9.00u doet een geclaxonneer ons 's morgens op de parking opschrikken.  De bakker brengt ons ontbijt tot aan de deur. Na het eten en het badje van de kleintjes worden plannen gemaakt voor de volgende dagen.  Wat nog te bezoeken en welke route gaan we volgen vanaf woensdag op weg naar huis.  Dit alles in de hoop dat maandag de motorhome terug in orde is. We besluiten nog in Fouras te blijven tot maandagmiddag en ons dan naar de garage te begeven. De batterij wordt bij elke langere stop afgekoppeld zodat er zeker geen stroomverlies is.

Het is warm vandaag en we gaan verder op verkenningstocht met het fotoapparaat op zak. We zoeken eerst de plekjes van ons vorig bezoek aan Fouras. We beginnen nu langs de rechterkant van het schiereiland. De toenmalige motorhomeparking bestaat niet meer en de kermis is van één paardemolentje veranderd in een heuse foor. De strandjes zijn nog hetzelfde. Ter hoogte van de kerk gaan we langs prachtige woningen, uit de negentiende eeuw, naar het centrum.  Het is zondag en dus zijn in de winkelwandelstraat de meeste winkels gesloten.  De terrasjes laten ons beseffen dat we een koel drankje wel zien zitten en de knorrende maagjes van de tweeling vragen naar hun fruitpapje.  Na deze dorstlessende pauze trekken we verder door het centrum naar de linkerkant en wandelen langsheen het water tot aan de andere motorhomeparking.  In de verte zien we Fort Boyard, gelegen tussen het eiland Aix en Île d'Oléron. Het fort van 61 meter lang, 31 meter breed en 20 meter hoog werd oorspronkelijk gebouwd als bescherming tegen de Engelsen.  Tegenwoordig wordt het alleen maar gebruikt voor toerisme en als achtergrond voor het televisiespel 'De Sleutels van Fort Boyard'. Het is niet te bezichtigen, alleen een rondvaart rond het fort is mogelijk. We gaan verder langsheen de jachthaven en een gezellig aangelegd strandje.  Onderweg komen we van die rare houten staketsels tegen waaraan aan een mast een vierkantig visnet hangt dat omhoog en omlaag bewogen wordt met een lier, carrelets genoemd. Het net is vastgemaakt aan een houten vlot op palen, waarop ook een vissershut staat en dat via een ponton verbonden is met het vasteland. Hoe het precies werkt weet ik niet, maar in deze streek kom je deze veel tegen. Juist voorbij de motorhomeparking loopt een weggetje naar boven.  Vandaar gaan we terug langs het centrum en via het bos, waarin het casino en het office du tourisme gevestigd is, terug naar de motorhome. 's Avonds staat er nog een wandeling op ons programma naar La Fumée, dit is het uiterste puntje van het schiereiland.  Hier heb je dan ook een mooi verzicht over de zee en de hele kustlijn. Door de storm Xynthia, eind februari 2010 zijn vele huisjes hier nog steeds onbewoonbaar. Van hier uit vertrekken de boten naar het eiland Aix en heb je een goed zicht op Fort Boyard en Fort Enet.  Dit laatste ligt dichterbij de kust, is gebouwd op een rots en is bij laagwater te voet te bereiken. Tijd om ons terug te trekken en onze bedstee op te zoeken. Morgen is een belangrijke dag.

We bevinden ons in het industriegedeelte van Tonnay Charente en in het centrum is een air de campingcar. We spreken af om tot daar te rijden om onze verdere plannen samen is te bespreken. We gaan er de volgende dagen het beste van maken. De zorgen zijn voor maandag.  
De GPS verwijst ons door het centrum en langsheen de Charente. We rijden langs een mooie promenade met palmbomen en onder een enorme stalen brug die de rivier overspant.  
De parking is gelegen aan een vroegere camping (Quai des Capucins).  Het gedeelte camping is afgesloten maar er is voldoende plaats met zelfs een gratis service (water, lozen afvalwater en WC). Er zijn zelfs picknicktafel voorzien. 
Het stadje zelf is niet zo gekend maar mensen komen hier vooral om de oudste hangbrug in Frankrijk te zien. "Le pont suspendu" is het historisch monument van de stad (je kunt er niet naast kijken) en is een van de oudste hangbruggen in Europa. Het opmerkelijk kunstwerk werd oorspronkelijk gebouwd in 1842,  herbouwd in 1883 en vervangen door metalen palen in 1934.  Het is nu afgesloten voor het verkeer en voorbehouden voor voetgangers en fietsers. Naar het schijnt heb je bovenop de brug een mooie kijk op de stad en de lagere vallei van de Charente maar spijtig genoeg zijn we zover niet gegaan.
We maken gebruik van de service en genieten nog eventjes buiten aan één van de picknicktafels waar we ook besluiten het verdere bezoek aan het eiland Ile D'Oléron voor een volgende reis te laten. Het is vrijdagmiddag, dus nog drie dagen voor we hier terug moeten zijn.

http://tonnay-charente.reseaudescommunes.fr/

We zetten onze ontdekkingstocht in deze buurt verder en komen aan op de camperplaats in SOUBISE, deze is tevens ook gelegen op de oevers van de Charente. Een mooie verzorgde parking met zicht op de kleine jachthaven (rue Colbert, rue du port) service en parking € 6,50/24u incl. electriciteit, drinkwater, lozen afvalwater en cassettes, evenals het gebruik van douches en sanitair in het gebouw van het havenkantoor. Het zonnetje schijnt volop, het is warm, dus eindelijk de tijd voor een BBQ. Maar eerst de omgeving hier is verkennen. Aan het haventje is het heel rustig.  Bootjes liggen nu gedeeltelijk op het droge door het getij. In de verte zien we de hoge brug van Rochefort met daarachter de pylaren van de Pont transbordeur (beschrijving volgt later).  Het centrum ligt iets hoger en via een steil straatje komen we aan een pleintje met de kerk, het gemeentehuis en ook het office de tourisme. Plannetje halen en verder. Via het oude centrum met zijn typische oude franse huisjes komen we in het nieuwe moderne centrum. Veel is er niet te zien maar het is wel een gezellig en verzorgd dorpje. Soubise heeft maar een opp. van 10,9 m2.  Eindelijk kunnen we is buiten eten. De tafeltjes en stoelen worden buitengezet. Met de hele familie bij elkaar smaakt de BBQ, met koude aardappeltjes en groentjes heerlijk en de grote afwas, die doen we samen aan de voorziene afwasbak aan het havengebouw. We kunnen nog tot laat in de avond van de buitenlucht genieten met een mooi zicht op de verlichte brug.

http://www.soubise.fr/

Volgens de brochure is Le Chateau D’Oléron de historische hoofdstad van het eiland.  Het kasteel,  gebouwd in de twaalfde eeuw  en gesloopt in 1625 was de thuisbasis van de hertogen van Aquitanië.  De bouw van een citadel begon in de regeerperiode van Lodewijk XIII,  die deze opdracht gaf aan de architect Pierre Argencourt .  Echter Vauban zal in 1685 het project tot een goed einde brengen.  Het werd gedeeltelijk gebombardeerd, bij de bevrijding tijdens de tweede wereldoorlog,  maar werd gerestaureerd in 1980.

De lekkere warme douche heeft ons gisteren deugd gedaan en na een zeer rustige nacht is het tijd om ons zorgen te maken over het hoe en wat te doen door de panne met de motorhome. We hebben geluk met het weer want het zonnetje komt toch af en toe is kijken. Na uren te zitten zoeken waar het probleem eigenlijk zit wordt hier toch beslist de reisbijstand op te bellen. Na een tijdje komt er een depanneur. Na wat geknoei met startkabels komt er rook uit het dashboard maar trekt zich daarvan niets aan. Als hij uiteindelijk de motor draaiend krijgt zegt hij dat wij een garage in de buurt moeten zoeken. Voor we kunnen vertrekken valt de motor terug stil. Bij nazicht zijn er 4 zekeringen kapot en zelfs na vervanging krijgen we niks stroom meer op ons dashboard. Terug reisbijstand gebeld en zij regelen voor morgenvroeg een depannage naar een fiat garage. Dus we blijven hier nog een nachtje. De nodige boodschappen worden gedaan want wie weet wanneer zien we onze motorhome terug. Van sightseen op het eiland komt er niets meer van. 's Avonds nog een wandeling in het stadje maar het is te donker om de citadel op te zoeken. Dan maar onze nationale feestdag gevierd maar de stemming zit er niet in. 

http://www.oleroneiland.nl/

Om halfacht in de morgen telefoon van de depannage. Die staat al aan de ingang van de parking.  Vlug alles aan kant en de motorhome wordt op de depannagewagen gezet. Na ontbijt in de motorhome van de dochter begeven we ons met zijn allen naar de garage. 
Slecht nieuws, alternator kapot, levering en reparatie pas op maandag. 
We laten de moed niet zakken en we vinden een oplossing voor de volgende dagen. We spreken in de garage af voor maandag en gaan de volgende dagen elke keer de batterij van de twee motorhomes wisselen zodat de beide steeds opgeladen zijn en hopen dat we niet te veel energie nodig hebben onderweg. Een halfuur later zijn we weer op weg.  

  

Geen bbrroem maar wel hmhm. Batterij plat? Kan niet die is juist vervangen. En we reden een afstand van 85 km van La Rochelle tot hier. Dan maar duwen met z'n allen en bbrroem, de motor doet het weer. We besluiten de 25 km richting brug terug te rijden naar het plaatsje LE CHATEAU D'OLERON maar enkele kilometers verder terug problemen, geen ruitenwisser en geen richtingaanwijzers meer. Uiteindelijk geraken we toch nog op de air de campingcar gelegen in de Avenue Philippe Daste - 8,50€/24u incl. service, electriciteit en.....warme douches. De parking bevindt zich pal aan zee.  Straat oversteken en je zit op het strand. Ideaal bij stralend weer. Het centrum is een 10 min. wandelen.
En onze problemen, die lossen we morgen wel op. We gaan eerst genieten van een lekkere warme douche.

Bij het ontwaken nog vele wolken maar tegen de middag eindelijk wat opklaringen. Tijd om de stad te bezoeken. Via een wandelpad langsheen de haven kom je aan de Vieux Port.

De havenstad La Rochelle telt meer dan 100.000 inwoners en is nu de hoofdstad van het departement Charente-Maritime. Gelegen tussen Nantes en Bordeaux in een inham van de Atlantische Oceaan, waar ook de eilandjes Ré en Oléron liggen. De in het zuidelijke deel van de oude stadskern gelegen vissershaven is na Boulogne de belangrijkste van Frankrijk en de grote zeeschepen meren af in de voorhaven La Pallice. 

Het zonnetje komt er eindelijk door en uit de wind is het al aangenaam warm. Het kenmerk van La Rochelle zijn de torens in de oude haven, de Tour Saint-Nicolas en Tour de la Chaîne die al van ver te zien zijn. Met het zonnetje van de partij is het nu het moment om dit op foto vast te leggen.

De 14e eeuwse Tour Saint Nicolas, gelegen aan de zuidkant van de opening van de binnenhaven, is de grootste toren van La Rochelle en diende ter verdediging van bedreigingen vanaf de Atlantische oceaan. De tweeënveertig meter hoge toren heeft een doolhof van trappen en doorgangen ingebouwd in de dikke muren.

De indrukwekkende 14e eeuwse Tour de la Chaîne heeft zijn naam gekregen vanwege de enorme ketting die elke nacht werd opgehangen tussen deze toren en de Tour Saint Nicolas aan de overkant van de haveningang om de haven af te sluiten. Deze bewuste ketting ligt nog steeds aan de voet van de toren. De toren is vierendertig meter hoog met een diameter van zestien meter en een drie en een halve meter dikke muren en werd later ook gebruikt als opslagplaats voor buskruid.

Net als de beide andere torens is de "Tour de la Lanterne", ook wel de Toren van de Vier Sergeanten genoemd, geleidelijk aan opgenomen in de fortificaties rondom La Rochelle. Deze zeventig meter hoge toren staat aan het einde van de muur die het met de Tour de la Chaîne verbindt. De Tour de la Lanterne ontleend zijn naam aan het torentje waar elke avond een grote kaars in een stenen lantaarn werd aangestoken om schepen te leiden maar fungeerde ook jarenlang als gevangenis . Het is één van de zeldzame middeleeuwse vuurtorens van Frankrijk.

Bootjes varen binnen en buiten en het uitzicht is als een postkaart. Langs alle kanten worden hier foto's gemaakt en niet alleen door ons. Vele mensen genieten nu van deze stralende dag. Alle terrasjes zitten vol. We wandelen eerst naar het Office de Tourisme en met de stadskaart zoeken we de andere interessante plekken op.

De Grosse Horloge op de Place Barentin is vanaf de kant van de haven de toegangspoort tot de stad en de winkel-wandelstraat. De opvallende koepel van de Grosse Horloge is pas toegevoegd in de 18e eeuw. De Porte de l'Horloge werd gebouwd om de scheiding tussen de stad en de haven aan te geven. De gezellige straatjes geven een goed beeld van de voor La Rochelle karakteristieke architectuur. Iets verder komen we aan het stadhuis dat nu spijtig in de steigers staat voor restauratie. Het werd in de 15de en de 17de eeuw gebouwd en het ziet eruit als een versterking met een wachttoren en schietgaten en is omgeven door een vestingsmuur met hoektorens, kantelen en een ophaalbrug die slechts nog een decoratieve functie heeft. Van de Saint-Sauveur kerk is de klokkentoren uit de l5de eeuw het enige nog dat van de mooiste kerk van de stad bewaard bleef want het tegenwoordige schip dateert uit de l8de eeuw.  In de verte zien we ook de Kathedraal Saint-Louis die in de l8de eeuw werd gebouwd waarvan de façade, waarvoor twee torens waren ontworpen, onvoltooid bleven.

Er is zoveel te zien hier maar het is nog een eindje wandelen tot aan de motorhome parking. Het zonnetje verdwijnt nu af en toe achter de wolken en de wind heeft een tandje bijgestoken. Hopelijk blijft het droog vanavond.

Later op de avond proberen we nog een avondwandeling te maken langsheen de jachthaven maar de gure wind laat ons al vlug terugkeren.

http://www.larochelle-tourisme.com/

Zoals voorspelt wordt het weer vandaag ook niet beter als de vorige dagen. Een grijse lucht als we opstaan en bij het ontbijt tikken de eerste regendruppels al op het dak. Nog 235 km te gaan tot op onze bestemming. Via Saumur, Thouars en Niort en de nodige stops onderweg, zoals o.a. op een picknickplaats in Montreuil Bellay, komen we uiteindelijk toe in het departement Charente Maritime. Het mooie LA ROCHELLE is de hoofdstad. Dit is de tweede keer dat we deze stad inrijden. In één van onze vorige reizen waren we op zoek naar een parking en na vele straten in en uit zijn we de stad uitgereden. Nu hebben we een goede voorbereiding gemaakt en alle gedoogde parkings opgezocht. Dus geen problemen deze keer.  Een eerste verkeersbord doet ons al twijfelen "In juli en augustus geen doorgang via de Vieux Port na 20 u". Is het nu toch niet 20.10u ! Geen omleidingsborden, smalle één richting straatjes en met een GPS die tilt slaat blijven we een uur ronddolen en geraken we niet aan de parking. Centrum terug uitgereden en via de andere kant terug en uiteindelijk leidt de GPS ons toch nog naar het juiste adres Avenue des Minimes, gelegen aan de grootste plezierjachthaven van Europa (parking tegenover l'école hôtelière et l'auberge de Jeunesse en uitsluitend beschikbaar in de maanden juli en augustus). We vinden toch nog 2 plaatsen en onder de zoveelste regenbui gaan we de nacht in en hopen we op een zonnestraaltje als we morgen wakker worden.

Na ongeveer 3 maanden een reisroute samen te stellen op ons vervolg naar Noord Duitsland wordt hier op de laatste moment beslist om zuidwaarts te trekken, naar Frankrijk. En dit om 2 redenen : het weer en onze reisgezellen, onze dochter, schoonzoon en de kleinkindjes, Fleur en Anaïs van 8 maand, die op de laatste moment beslissen om samen met ons de zon op te zoeken. Om niet te veel tijd te verliezen kiezen we een deel van de route die we reeds in 2004 gevolgd hebben. Dus motorhomes ingeladen en wegwezen. Weg van dit gure weer. Dat is gemakkelijk gezegd want we zijn nog maar juist vertrokken en de regen komt met bakken uit de hemel. De voorspelling is dan ook de eerstvolgende 3 dagen regen, regen en nog eens regen.

Er staan ons een 900 km voor de boeg, dus, rekening houdend met het weer, hebben we niet te veel gepland voor onderweg. We zien wel hoever we de eerste dag komen. Na enkele korte stops komen we aan in FORGES LES EAUX. Een plaatsje waar we al verscheidene keren overnacht hebben. (Boulevard Nicolas Thiessé, 76440 Forges Les Eaux - En face du camping La Minière - € 6,12 incl. electriciteit - 35 plaatsen) Een wandeling in het dorpje zit er niet in want de hele avond blijft het regenen. Toch hierbij een kleine beschrijving van wat we nog weten van onze vorige bezoeken.

"Per spoor en over het water "is het motto van Forges-les-Eaux, die geboorte gaf aan de ijzerfabriek uit de Gallo-Romeinse periode. Door het ijzerhoudende water werd reeds in de zestiende eeuw Forges-les-Eaux een beroemd kuuroord en werd bezocht door vele beroemdheden, waaronder Louis XIII, Anne van Oostenrijk, kardinaal Richelieu en nog veel meer ... Door de productie van fijn aardewerk en keramiek wordt er in de negentiende eeuw nieuw leven in de stad geblazen. Forges Les Eaux is ook gekend door zijn Casino en heeft meer dan 260 speelautomaten. Het parc Mondory , nabij het casino en het gemeentehuis, is uitgegroeid tot een kleine bloementuin waar je rustig en vrij kan wandelen en waar kinderen kunnen genieten van de speeltuin.