We verlaten de kust en rijden terug het binnenland in en komen toe in Jever.
In de Jahnstraße, recht tegenover de Aldi, zetten we ons op de MH-plaats. Eerst op zoek naar de Tankstelle waar we de parking betalen en een jeton kunnen bekomen voor stroom. Nog een bezoekje aan de Aldi en dan op zoek naar het centrum. 

De stad is gekend door zijn brouwerij. Deze ontstond als kleine private brouwerij in 1848 en de Jever-Pils staat nu voor hoge kwaliteit en is gekend over heel Duitsland. De 32 m. hoge toren van de moderne brouwerij glanst in het zonlicht. Niet alleen de brouwerijtoren maar ook de toren van de in 1400 gebouwde Burg is al van ver te zien. Een groot gedeelte van de stad is autovrij. In het toeristenbureau vinden we een plannetje van de stad en met fotoapparaat in de hand verkennen we hier elk hoekje : het bronzen beeld van de waterdraagster in de voetgangerszone, de Sagen- en de Kosakenbrunnen, het klokkenspel met zijn 5 historische figuren en de Schlachtmühle om maar enkele te noemen.

Verschillende uren later zoeken we de MH-plaats terug op en zelfs met plannetje in de hand zijn we op de verkeerde weg. Uiteindelijk toch nog de juiste richting gevonden.  

Nu eerst ontbijten en dat doen we op de aan de Bahnhofstraße gelegen Schützenplatz in het stadje Esens.
Na het ontbijt maken we een wandeling naar het centrum.

Wat zo bijzonder is aan dit stadje is de overvloed aan reuze beren op elke hoek van de straten.
Doordat in de middeleeuwen een beer de bewoners van de stad heeft gered van vijandige troepen is de beer het wapenschild van de stad. Van de parking leidt een pad ons tot aan de voetgangerszone van de gezellige Altstadt.

We overnachten hier niet al is het wel toegestaan.

We houden het hier voor bekeken en met een resem foto’s als herinnering verlaten we Greetsiel en rijden we naar Norddeich om aan de Osthafen – Am Fischereihafen een gezellige avond door te brengen met zicht op het vertrek en aankomst van de overzetboten naar het eiland Juist en Norderney en aldaar te overnachten.

De parking was niet gemakkelijk te vinden maar uiteindelijk konden we ze toch op rijden. Veel MH stonden er niet alhoewel dit volgens een duitse site een gekende stellplatz is. De stroompalen zijn reeds verdwenen en bij de service hangt een bord met vermelding “alleen voor bussen”. Hier is iets aan de hand alhoewel er geen verbodsborden staan.  We trekken er ons niks van aan en zetten ons bij de enkele mede MH-bewoners.

En dan gebeurt het volgende : een natte plek op de grond onder de motor van de MH laat ons vermoeden dat we een water- of olielek hebben. Bij nazicht beseffen we dat we wel degelijk een probleem hebben. Telefoontje naar de reisbijstand en een uurtje later komt de Pannehilfe al de parking opgereden. Deze kan de lek voorlopig dichten (aansluiting aan een tube) maar stelt ons voor om vanavond op de parking van de garage te overnachten zodat ze morgen, eerste werk, het onderdeel kunnen vervangen.

Een gezellige avond wordt het toch nog, maar wel met zicht op de kale muur van de garage. Zoals de man had beloofd wordt het kapotte stuk de volgende dag vervangen en zijn we om 9.30 uur al weer op weg.    

Een bezoek aan het oude vissersstadje Greetsiel mag eigenlijk niet ontbreken.
We verkiezen de korte weg ipv via Emden Knock. Water en boten hebben we nu genoeg gezien.
Via het binnenland bereiken we de grote parking aan de ingang van het stadje.
We plaatsen ons vooraan op de parking en kunnen hier 3 uren blijven staan voor enkele euro’s. De officiële MH-plaats is achteraan op de parking.
Behalve van het toerisme leeft Greetsiel van de garnalenvisserij. Het eerste dat we zien zijn de tweelingmolens die de bekendste zijn hier in de streek. De 1^ste herbergt een gezellige Teestube en in de andere kan men Ostfriesische specialiteiten aankopen. We kiezen de weg naar de haven en komen terecht in een historische prent. Stel de bezoekers voor in historische klederdracht, dan stap je zo het verleden binnen. Hier is de tijd blijven stilstaan. De haven en de historische gebouwen in de kernplaats worden nog steeds vaak gebruikt als achtergrond bij films. In de kleine haven liggen de “Krabbenkutters” uit te rusten na hun zware dagelijkse taak op zee.  Als we via het bruggetje aan de overkant komen ontdekken we nog een gezellig steegje met eetgelegenheden en diverse kunstenaarswinkeltjes en zelfs een kerkje waarvan, raar maar waar, geen enkele muur of raam van recht staan.
Typisch is ook het platduits, dat hier gesproken wordt : “Well na Greetsiel kummt, sücht al van wieden de twee Windmöhlens, de hör Flögels bi gaude Wind immer noch dreihn”. Vertaald betekent dit het volgende: Wie naar Greetsiel komt, ziet als eerste de twee windmolens, met hun wieken die bij goede wind altijd nog draaien. Al is het heden een echt toeristisch plekje, het is de moeite om een stop in te lassen en een bezoek te brengen aan dit gezellige vissersdorpje.

Onze trip brengt ons naar Aurich, het hart van Ostfriesland.
Maar tot onze spijt is de voorgeschreven MH plaats nu één grote bouwwerf is.

Historische Gebouwen, modern winkelcentrum en vele bezienswaardigheden maar deze keer niet voor ons.
En in een drukke stad een andere parkeerplaats vinden voor 2 rijdende huisjes is onbegonnen werk.

Dus zo vlug mogelijk de stad uitgeraken en op weg naar de kust.

We besluiten om vandaag toch nog verder te trekken en na de MH te voorzien van de nodige brandstof begeven we ons richting Hesel.
Een grote MH parking met service aan het begin van het dorpje. We krijgen de regenwolken weer op bezoek en moeten wachten tot het bijna donker is om een stap buiten te zetten.

In het dorpje is niets te zien en hoe verder we zoeken naar een marktpleintje of kerk, hoe donker het wordt...en donkerder en geen kat of mens op straat. Met de hulp van het ledlampje aan onze sleutelhanger vinden we de weg terug naar de parking. Verdwalen kan je hier niet want er zijn maar enkele straten, maar dan ook zonder verlichting.

’s Morgens worden we wakker van de klokken van een kerktoren en ontdekken we op een 50 m van de parking een toren met daaronder een kerk. Hoe hebben we deze kunnen missen? Moet er wel bij zeggen dat de nacht heel rustig was. Het regent de hele morgen al en we maken nog gebruik van de gratis service zodat we weeral een paar dagen verder kunnen. Tegen de middag verdwijnen de donkere wolken en komt het zonnetje af en toe eens piepen.

We zijn nu al 6 dagen onderweg en hebben nog maar 393 km afgelegd. Dus we moeten verder.
En onze route gaat verder richting Leer, waar het verleden nog levendig is en waar huizen en de schepen u vertellen over de vorige generaties tot op heden (zo schrijft de brochure).
We kunnen de motorhome plaatsen op de parking Am grosse bleich.

Op onze verkenningstocht ondervinden we dat hier heel wat te ontdekken is, zoals de haven met zijn historische boten, de Altstadt die verbonden is met de gezellige voetgangerszone (weeral winkelen) en niet te vergeten de mooie aangelegde oeverpromenade langsheen de haven.

De dagen zijn hier echter veel te kort (of willen we te veel zien en doen op één dag). Het is weeral te vlug avond of beter gezegd nacht. Dus ’s morgens terug op stap om de rest te ontdekken in dit gezellig stadje. Een vriendelijke heer van het toeristenbureau, die blij is om nog eens Belgen te kunnen verwelkomen, komt ons begroeten en bezorgt ons nog de nodige documentatie met een snoepje. Het zonnetje is terug van de partij en het wordt een warme maar vermoeiende dag.

We komen toe in Weener, maar het zonnetje zijn we onderweg ergens verloren.

Een blik op de oude haven laat ons de donkere lucht vergeten en we installeren ons op de MH-plaats aan de Pannenborgstraße met zicht op de historische boten die hier aan de kade liggen.

De vriendelijke Platzwart, ja zo noemen ze hier de opzichter van de staanplaatsen, komt ons in de nederlandse taal begroeten en het standgeld ontvangen.
In het sanitairgebouw kan men gratis de toiletten gebruiken en douchen met een € muntstuk. Daar gaan we zeker gebruik van maken.

Het stadje zelf is niet groot maar bezit wel enkele mooie gevels. Het is er rustig en stil maar toch gezellig.
We maken ook nog een wandeling langsheen de oude haven, over de sluizendeuren en via de nieuwe yachthaven naar het Marina Park. Hier heeft elk huisje aan de voordeur zijn eigen aanlegsteiger en aan de achterdeur een carport voor zijn voertuig. Een flinke regenbui verrast ons en druipend nat komen we terug aan de motorhome. Een warme douche doet ons nu nog meer deugd dan anders.

Na een bezoek aan de plaatselijke Lidl (afstand viel te voet wat tegen) trekken we verder noordwaarts en zo komen we aan op onze eerste stopplaats in het Emsland :
Meppen : een oude vestingstad gelegen aan de Eems en op 20 km van de Nederlandse grens. 
(MH-plaats aan het zwembad met service - Nagelshof)
http://www.meppen-tourismus.de/themen/uebernachten/reisemobilstellplatz.html

Dit is ook weer een mooie winkelstad en op wandelafstand van de parking !
In plaats van cultuur op te zoeken wordt het shoppen. Nog overal solden en een stralende zon, wat wil een mens nog meer.

Tijdens de avond blijft het warm en genieten we buiten nog van een gezellige avond met onze medereizigers.  

We zetten onze reis verder en zo komen we in Bad Bentheim, (Niedersaksen) bekend door de Bentheimer zandsteen en het Kasteel Bentheim (Burg Bentheim).
Hier werden geneeskrachtige zwavelbronnen ontdekt waardoor de plaats nu een erkend heilbad is, te herkennen aan het woord "Bad" in de naam.

De centrale parking aan de Funkenstiege, met voorbehouden plaatsen voor MH en service, ligt aan een mooi groot park met zicht op de hoger gelegen Burg.
Bij de inrit van de parking is ook het Sandsteinmuseum waar veel wetenswaardigheden over dit »Bentheimer goud« zijn verzameld.  
De stad bereik je via het park of langs de Funkenstiege. Smalle straatjes, geplaveid met kinderkopjes en flink wat hoogteverschil.
We komen hier aan op maandag en zodoende kunnen we vanavond een “Nachtwächterrundgang” met de nachtwaker meemaken.  Om 21 uur is het verzamelen aan de ingang van de burg en verschijnt stipt, in historische kledij gestoken, de nachtwaker met staf en lantaarn :
“Hört Ihr Leut und lasst Euch sagen: unsere Glock hat neun geschlagen. Neun versäumten Dank und Pflicht, Mensch, vergiss der Wohltat nicht.“ (Lied van de nachtwakers)

“Ik ben geen gids, maar ik bewaak de stad en u kan mij vervoegen tijdens mijn ronde.” en zo wandelen we langsheen de nauwe straatjes en steegjes, naar boven, en naar beneden en vertelt hij leuke anekdotes over gebeurtenissen uit de tijd dat de steden nog bewaakt werden door nachtwakers en torenwachters. Als de klok elf uur slaat zijn we terug op het beginpunt en nemen we afscheid : “Hört Ihr Leut und lasst Euch sagen: unsere Glock hat elf geschlagen. Elf Apostel blieben treu, hilf, Herr, dass kein Abfall sei!“

Diezelfde weg, met een beetje zoeken, doen we de volgende dag opnieuw onder een stralende zon zodat we nog enkele mooie foto’s kunnen nemen.