APENLAND

Het integratie- en migratiebeleid is mislukt en dat is de schuld van de beleidsmakers. Dat is de conclusie van directeur Jozef De Witte, twintig jaar na de oprichting van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding. In een interview in De Morgen smeekt De Witte de beleidsmakers om een visie.

Ik ben akkoord met de idee dat een fout migratiebeleid de fout is van de politici en niet van de migranten. Men heeft de grenzen wagenwijd opengezet voor het gespuis van over heel de wereld en dat vooral om de socialisten een plezier te doen. De socialisten zagen in de migranten een leger van verse stemmen.

Het is zeer gemeen van de politiek dat men problemen in de maatschappij aangrijpt om zichzelf en zijn vrienden te verrijken. Toen het Vlaams Blok opkwam in de jaren tachtig van vorige eeuw maakte de politiek van de situatie misbruik om de lelijke lompe Paula Dhondt aan te stellen als koninklijke commissaris van migranten. (Deze Paula Dhondt is de moeder van de door de politiek benoemde bekende politierechter Peter Dhondt uit Dendermonde.)

Nadien ging men over tot het institutionaliseren van het centrum tegen racisme, ook wel het centrum Leman genoemd. Gans dit centrum wordt bevolkt met politieke vriendjes.

Toen er in de jaren tachtig problemen waren met vervuilde bedrijfsterreinen werd OVAM opgericht met aan het hoofd ervan de echtgenote van SP-er Norbert De Batselier. Ook OVAM is zo'n bastion voor politieke vriendjes. Alle semi-overheidsbedrijven zijn dumpingsplaatsen voor politieke vriendjes.

Schaamteloos was ook de manier waarop Guy Verhofstadt de migranten snel Belg liet maken. Onze voorouders hebben moeten knokken voor dit land, maar sinds Verhofstadt is de Belgische nationaliteit een dom stukje papier. Verhofstadt had dit aan de socialisten moeten beloven als pasmunt voor zijn premierschap. Sindsdien is het met de Vlaams liberalen bergaf gegaan. Het zal jaren duren vooraleer ze Verhofstadt terug te boven zullen komen.

In feite is migratie van alle tijden en alle landen. Maar het is de kunst mensen aan te trekken die waar iedereen beter van wordt. In de VS en Canada keek men lange tijd naar knelpuntberoepen, bv optiekers of uurwerkmakers. Ook bij ons had zoiets gekund. Ondertussen hebben wij vooral profiteurs aangetrokken en zitten wij nog steeds met een heleboel knelpuntberoepen.

Men zal deze situatie nooit meer goed krijgen. Het enige wat men kan hopen is dat deze nieuwe Belgen zich integreren en zoveel mogelijk meebouwen aan deze maatschappij.

"Als er een beleid mislukt, moet je naar de beleidsmakers kijken. Niet naar de migranten", aldus De Witte. "Ik heb geen problemen met verplichtingen voor migranten, maar nu is er een te groot onevenwicht. Als samenleving hebben wij ook verplichtingen tegenover de migranten."

De directeur vat het integratiebeleid samen als "veel te laat en veel te weinig middelen". "In de jaren negentig waren de budgetten voor integratie ook gewoonweg ridicuul. De traditionele partijen hebben tot ver in de jaren 2000 schuldig verzuim gepleegd omdat ze bang waren dat elke keer als ze het woord 'migrant' uitspraken, ze stemmen zouden verliezen aan het Vlaams Belang. Daardoor hebben ze geen migratie- of integratiebeleid gevoerd en de effectieve problemen veel te lang onder de mat geschoven. Die opgebouwde schuld krijg je maar heel moeilijk weg", aldus De Witte.

Hij pleit voor een totale omslag in de Belgische mentaliteit en verwijst naar de slechte cijfers van arbeidsparticipatie van migranten. "Werknemers redeneren nog te veel in termen van vooroordelen en risico's, en de overheid doet te weinig om die houding te verminderen", luidt het nog. "Elke beleidsmaker moet beseffen dat hij een inclusief beleid moet voeren, een beleid dat niemand uitsluit."