Het integratie- en migratiebeleid is mislukt en dat is de schuld van
de beleidsmakers. Dat is de conclusie van directeur Jozef De Witte,
twintig jaar na de oprichting van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen
en voor Racismebestrijding. In een interview in De Morgen smeekt De
Witte de beleidsmakers om een visie.
Ik ben akkoord met de idee dat een fout migratiebeleid de fout is van de politici en niet van de migranten. Men heeft de grenzen wagenwijd opengezet voor het gespuis van over heel de wereld en dat vooral om de socialisten een plezier te doen. De socialisten zagen in de migranten een leger van verse stemmen.
Het is zeer gemeen van de politiek dat men problemen in de maatschappij aangrijpt om zichzelf en zijn vrienden te verrijken. Toen het Vlaams Blok opkwam in de jaren tachtig van vorige eeuw maakte de politiek van de situatie misbruik om de lelijke lompe Paula Dhondt aan te stellen als koninklijke commissaris van migranten. (Deze Paula Dhondt is de moeder van de door de politiek benoemde bekende politierechter Peter Dhondt uit Dendermonde.)
Nadien ging men over tot het institutionaliseren van het centrum tegen racisme, ook wel het centrum Leman genoemd. Gans dit centrum wordt bevolkt met politieke vriendjes.
Toen er in de jaren tachtig problemen waren met vervuilde bedrijfsterreinen werd OVAM opgericht met aan het hoofd ervan de echtgenote van SP-er Norbert De Batselier. Ook OVAM is zo'n bastion voor politieke vriendjes. Alle semi-overheidsbedrijven zijn dumpingsplaatsen voor politieke vriendjes.
Schaamteloos was ook de manier waarop Guy Verhofstadt de migranten snel Belg liet maken. Onze voorouders hebben moeten knokken voor dit land, maar sinds Verhofstadt is de Belgische nationaliteit een dom stukje papier. Verhofstadt had dit aan de socialisten moeten beloven als pasmunt voor zijn premierschap. Sindsdien is het met de Vlaams liberalen bergaf gegaan. Het zal jaren duren vooraleer ze Verhofstadt terug te boven zullen komen.
In feite is migratie van alle tijden en alle landen. Maar het is de kunst mensen aan te trekken die waar iedereen beter van wordt. In de VS en Canada keek men lange tijd naar knelpuntberoepen, bv optiekers of uurwerkmakers. Ook bij ons had zoiets gekund. Ondertussen hebben wij vooral profiteurs aangetrokken en zitten wij nog steeds met een heleboel knelpuntberoepen.
Men zal deze situatie nooit meer goed krijgen. Het enige wat men kan hopen is dat deze nieuwe Belgen zich integreren en zoveel mogelijk meebouwen aan deze maatschappij.
"Als er een beleid mislukt, moet je naar de beleidsmakers kijken. Niet
naar de migranten", aldus De Witte. "Ik heb geen problemen met
verplichtingen voor migranten, maar nu is er een te groot onevenwicht.
Als samenleving hebben wij ook verplichtingen tegenover de migranten."
De directeur vat het integratiebeleid samen als "veel te laat en veel
te weinig middelen". "In de jaren negentig waren de budgetten voor
integratie ook gewoonweg ridicuul. De traditionele partijen hebben tot
ver in de jaren 2000 schuldig verzuim gepleegd omdat ze bang waren dat
elke keer als ze het woord 'migrant' uitspraken, ze stemmen zouden
verliezen aan het Vlaams Belang. Daardoor hebben ze geen migratie- of
integratiebeleid gevoerd en de effectieve problemen veel te lang onder
de mat geschoven. Die opgebouwde schuld krijg je maar heel moeilijk
weg", aldus De Witte.
Hij pleit voor een totale omslag in de
Belgische mentaliteit en verwijst naar de slechte cijfers van
arbeidsparticipatie van migranten. "Werknemers redeneren nog te veel in
termen van vooroordelen en risico's, en de overheid doet te weinig om
die houding te verminderen", luidt het nog. "Elke beleidsmaker moet
beseffen dat hij een inclusief beleid moet voeren, een beleid dat
niemand uitsluit."
Bart Debie was binnen de partijtop van het Vlaams Belang drie jaar
lang 'mol' van de Belgische Staatsveiligheid. Dat zegt de gewezen
veiligheidsadviseur van partijkopstuk Filip Dewinter zelf in de
Coreliokranten.
"In 2007 hebben ze me ingelijfd als informant. Tot mijn ontslag bij de
partij in 2010 heb ik bijna elke maand op zijn minst één ontmoeting
gehad met mijn vaste begeleider bij de inlichtingendienst", zegt Debie,
die in die periode een sleutelfiguur binnen het Vlaams Belang was.
Eigen initiatief
"Voor alle duidelijkheid: het contact met de Staatsveiligheid is er op
mijn initiatief gekomen", benadrukt Debie. "Ik had het al langer
moeilijk met bepaalde praktijken binnen de partij." Volgens Debie wilde
Staatsveiligheid onder andere weten welke zakenlui de partij sponsorden
en wie er deelnam aan de fundraisingdinners die Dewinter organiseerde.
Ook werden er vragen gesteld over een mysterieuze Amerikaan die in de
periode 2006-2007 contact opnam met Dewinter.
Turtelboom
De 38-jarige Debie zegt dat hij eigenlijk niet van plan was om naar
buiten te komen met zijn werk als informant voor de Staatsveiligheid.
Hij besloot het stilzwijgen te doorbreken na de uitspraken van minister
van Justitie Annemie Turtelboom (Open Vld) vorige week dat de
Staatsveiligheid zich niet bezighoudt met het bespioneren van
parlementsleden.
Reacties Alain Winants, het
hoofd van de Staatsveiligheid, wil in de kranten niet reageren op het
verhaal van Debie. "Ik ga daar geen enkele verklaring over afleggen",
zegt hij. Filip Dewinter reageerde wel. "Ik heb hem altijd beschouwd als
een persoonlijke vriend", luidt het. "Ik ben geschokt dat een kameraad
mij zoiets aandoet."
Onze opinie:
De taak van de staatsveiligheid is de veiligheid van haar Burgers te garanderen. Zo dient ze actief op zoek te gaan naar terroristen of misdadige bendes. Sinds meer dan 10 jaar is men binnen de staatsveiligheid bezig met het controleren van extremistische groeperingen. Rond 2006 was er de inval bij een aantal van deze groeperingen, waarbij verboden wapens werden gevonden. Op een bepaald ogenblik had men ook het Vlaams Belang in het vizier. Filip De Winter was hiervan op de hoogte. Een vertrouweling van hem heeft mij dit bevestigd. Uiteindelijk is het nooit tot een huiszoeking gekomen.
De hamvraag is en blijft tot waar de staatsveiligheid zich mag begeven bij politieke partijen. Want "veiligheid" is een rekbaar begrip. Als men morgen twijfelt aan de Belgische veiligheid met een Bart De Wever aan het bewind, ligt misschien de weg open om hem ook af te luisteren. En misschien is het nu al zover?
Wat natuurlijk niet kan, is dat de staatsveiligheid een instrument wordt van de heersende politieke klasse om haar tegenstrevers te beknotten. Denken we maar aan de beduchte staatsveiligheid in het voormalige Oostblok. Nu, in dit land verschiet ik van niets. Men geeft aan alles een uitleg en een naam. En de media dansen meestal naar de pijpen van de drie grote zuilen. Dus veel verwacht ik daar niet van.
Tenslotte nog dit. Mijn ervaring leert mij dat politieke partijen ook een vorm van inlichtingendienst hebben. Een politieke partij als VLD hield van vele leden dossiers bij in de Melsenstraat, zogezegd voor tuchtsancties. Ook het archief van Herman De Croo was fenomenaal. Dat heette dan natuurlijk in het kader van politieke dienstverlening. En ook hadden partijen langs alle kanten inzage in het rijksregister en het strafregister van de brave burgers. Ook dit is eigenlijk een strafbaar feit. Dus we moeten oppassen dat de pot de ketel niet verwijt.
In Aalst nemen ze geen blad voor de mond, en de Aalsterse
carnavalsverenigingen al zeker niet. Soms moeten we dan maar eens
choqueren. Aan het woord is Michel Keymeulen, de man die het idee
lanceerde om met carnaval de N-VA te parodiëren als de SS.
Een storm van reacties kreeg de Aalsterse carnavalsvereniging Eftepie
over zich heen nadat hun ophefmakende thema, een SS-parodie op de N-VA,
bekend raakte. Bezieler van het thema, Michel Keymeulen, heeft nog geen
seconde spijt van het gedurfde onderwerp.
Eerlijk? Die hele hetze die we kregen nadat onze carnavalsact de media
haalde, had ik niet verwacht. Maar ik ben oprecht blij met de reacties
en de weerklank die we krijgen. We wilden wel gehoord worden, en daar
moesten we dan maar voor choqueren.
Keymeulen wilde geen lege karikatuur van de N-VA maken voor carnaval.
We willen vooral het politiek immobilisme aankaarten. Alles zit hier
vast. We hebben vier regeringen, gewesten, gemeenschappen, en die lijken
elkaar alleen maar tegen te werken en ruzie te maken. En zo gaat er
niets vooruit. En vooral daar willen we iets tegen doen. Er zijn echt
grote problemen in ons land, de vergrijzing, de werkloosheid, de
schandalig hoge immoprijzen, en niemand doet er wat aan, omdat het
onderling gekissebis maar niet ophoudt. Bovendien kijkt niemand naar die
problemen. Als je net na je verkiezing als burgemeester al bekend maakt
een schepen van Vlaamse Zaken te willen aanstellen, dan vraag ik me af
waar we mee bezig zijn. Er zijn toch dringender zaken dan dat.
"Ons land moet gered worden"
Volgens Keymeulen speelt de N-VA hier op in, en werden zij
daarom uitverkozen als carnavalsthema. Toen ik Bart De Wever op de
avond van 14 oktober naar het Antwerpse stadhuis zag lopen, een ware
triomftoch, begon ik aan dit thema te denken. Ook zij denken aan hun
eigenbelang en spelen de verschillen tussen mensen uit. Zo hopen ze meer
postjes te pakken. We hebben vooral een politieke partij nodig die
opkomt voor het algemeen belang, niet voor het belang van een kleine
groep of voor eigenlijk niemands belang. Ons land moet gered worden.
Daarom wil ik niet dat mensen boos worden. Lach ermee en word wakker.
Doe iets aan dat politiek immobilisme.
Uit hoge N-VA-echelons heeft Keymeulen geen reacties gekregen.
Burgemeester DHaese (N-VA, nvdr.) was niet echt enthousiast, maar een
Aalsterse burgemeester moet er maar tegen kunnen. En hij kan er best wel
tegen. Bart De Wever zei in de media dat dit nu maar eenmaal bij
carnaval hoort, en we maar moeten doen. Slim bekeken van hem. Want zoals
we in Aalst zeggen: hoe meer je in een stront blijft roeren, hoe harder
hij gaat stinken.
De leden van de carnavalsvereniging waren niet moeilijk te overtuigen
van Keymeulens idee. Ik heb echt niet moeten aandringen. Iedereen wilde
er meteen instappen. Sommigen hadden vooral schrik voor foute
interpretaties, schrik dat mensen iets anders zouden denken dan wat we
bedoelen. Maar er moet maar niet zoveel heisa over gemaakt worden,
iedereen moet verdraagzaam zijn, ook tegenover choquerende themas.
Het discours van N-VA-voorzitter en burgemeester van Antwerpen Bart
De Wever begint "zijn limieten te tonen". Dat stelt sp.a-voorzitter
Bruno Tobback in een interview met het Franstalige weekblad Le Vif, dat
morgen verschijnt en waarin hij ook verwijst naar het "foute" verleden
van De Wevers grootvader.
Tobback verwijst onder meer naar Antwerpen. "Tot december was het de
fout van de burgemeester (Patrick Janssens) dat er onvoldoende plaatsen
in de scholen waren. Nu hij de burgemeester is, is het de fout van de
Vlaamse regering", stelt Tobback, wiens partij net als N-VA deel
uitmaakt van de Vlaamse bewindsploeg.
De Vlaamse socialist ziet
een andere tegenstelling in het antwoord van De Wever op de
kerstboodschap van koning Albert II. De N-VA-voorzitter verwees toen
onder meer naar koning Leopold III, "die geen vrede nam met zijn
neutrale rol" en "wenste politieke keuzes te maken". Een en ander leidde
tot de zwaarste institutionele crisis ooit, waardoor het land op de
rand van een burgeroorlog kwam te staan, stelde De Wever.
Amnestie
Volgens Tobback zegt De Wever eigenlijk: "De koning zou beter zwijgen,
gezien de houding van zijn vader tijdens de oorlog. Geen enkele
journalist heeft erop gewezen dat het logisch gevolg van die opmerking
zou zijn, dat De Wever tegen elke vorm van amnestie is", terwijl "de
Vlaamse Beweging die steeds heeft verdedigd".
"Indien de koning
moet zwijgen omwille van de houding van zijn vader tijdens de oorlog,
dan zouden verscheidene politici eveneens hun mond moeten houden,
rekening houdend met wat hun ouders tussen 1940 en 1945 hebben gedaan",
voegt Tobback eraan toe.
Hij meent voorts dat de zesde
staatshervorming een federatie bouwt die werkt. In zijn ogen kan een
zevende staatshervorming "in elk geval een generatie" wachten.
Deze zaak is bijna rond. Het gerecht heeft de moordenaar en de tussenpersoon. Het heeft het motief voor de moord en de vermoedelijke opdrachtgever. Onze hoed af voor het gerecht. Of toch niet? In feite had het nooit zo ver mogen komen. In dit land moet er eerst een moord gebeuren vooraleer men in actie schiet en ook de media vormen blijkbaar een belangrijk element. Als de media op een zaak springt, schiet ons gerecht in actie. En klaarblijkelijk beschikken we over voldoende know-how om een ingewikkelde zaak op te lossen.
Wat is er aan de hand? De schoonvader van het slachtoffer had klacht ingediend tegen zijn schoonzoon voor incestueuze handelingen zonder dat er gevolg werd aangegeven. En toen de zaak verder ontspoorde, nam deze het heft in eigen handen. Indien onze peperdure overheidsdiensten hun werk hadden gedaan, was het nooit zover gekomen. Intelligente mensen die zelf tot actie overgaan...Het zegt toch iets over het falen van ons gerecht.
De speurders van de kasteelmoord zijn er meer dan ooit van overtuigd dat
Anton van Bommel de schutter is die Stijn Saelens ombracht. Het bewijs
is een klein ineengeflanst doosje dat de daders achterlieten in het
kasteel. Op de tape rond dat doosje zit het DNA van Van Bommel. Dezelfde
tape - mét Van Bommels DNA - is ook in de chalet van Pierre Serry
gevonden. Waarmee de link tussen beide verdachten definitief is
aangetoond.
List Het gevonden doosje blijkt
van goudwaarde voor de speurders. Ze denken dat Anton van Bommel (49),
die ervan verdacht wordt de uitvoerder van de moord te zijn, het gemaakt
heeft om eind januari 2012 via een list het kasteel binnen te raken -
als 'pakjesbesteller'.
Op de tape rond het doosje werd zijn DNA
gevonden. Bovendien werden in de chalet van Pierre Serry, de
tussenpersoon die de moordenaars aanzocht, stukken karton en een
gelijkaardige tape gevonden. Op die tape stond óók de DNA-afdruk van Van
Bommel. Speurders gaan er nu van uit dat de moord op Stijn Saelens
beraamd en voorbereid werd in de chalet van Serry.
Mogelijk
vergaten de daders het doosje omdat de Nederlander alle moeite had om
het lichaam te verplaatsen. De man was zwaar ziek en overleed in mei. Om
de tweede dader te klissen, hebben de speurders hun hoop gevestigd op
een grootschalig DNA-onderzoek in Nederland.
Het had zo mooi geweest. Eindelijk een intellectueel die komaf zou maken met de corruptie in dit land. Maar je mag de bestaande structuren en zuilen niet vergeten. Zij kunnen terugplooien op macht en geld. En deze middelen lijken zij nu te zullen verliezen. Dus alle hens aan dek, moeten zij denken en zij demoniseren hun politieke vijand als nooit gezien. Ik zou werkelijk niet graag in de schoenen staan van Bart De Wever. De Wever heeft centrum-rechts leeggezogen en betaalt daarvoor nu boete. En wat merk ik op: Deze gemeenschappelijke strategie begint vruchten af te werpen. "Geen rook zonder vuur", zullen velen zeggen of het is een ruziemaker, zoals men pleegde te zeggen over wijlen Pim Fortuyn. Andere reacties op het internet spreken over een calimero of over het feit dat hij het zelf gezocht heeft. En er zelfs enkelen die het nog steeds au serieus nemen dat De Wever iets tegen homo's zou hebben.
Wat mij opvalt is dat weinig mensen die een oordeel vellen het bewuste artikel hebben gelezen. Zelfs de gemene lelijke Yves De Smet van De Morgen lijkt mij het bewuste artikel niet te hebben gelezen. Ook het Terzake-interview is aan de meesten voorbij gegaan. En ik denk zelfs dat de politieke partijen en progressief Vlaanderen daar bewust op gokken. Zij poneren stoer dat de voorzitter van het NVA een NAZI is of toch wel iemand met fascistische kantjes in de hoop dat een deel van de bevolking dit zal slikken.
Bij kritische en intelligente mensen is zo'n tactiek natuurlijk doorzichtig. Maar bij "Jan-met-de-pet" lukt het precies wel een beetje. Joepie, zullen die slechte karakters van de Wetstraat nu denken. "We hebben hem zwart gemaakt en het lijkt eindelijk te lukken." Het zou zonde zijn mocht die bende profiteurs na 2014 gewoon doodleuk voort doen. Want Bart De Wever en het NVA is onze laatste hoop om dit corrupt land terug op de rails te plaatsen.
et
"Er is een nieuw soort cordon sanitaire tegen de N-VA in de maak."
Dat heeft N-VA-voorzitter en burgemeester van Antwerpen Bart De Wever in
het VRT-programma 'Terzake' gezegd in een reactie op de heisa rond
diens uitspraak over homo-T-shirts achter het stadsloket.
Als
ik de nieuwe Hitler ben in de ogen van velen, wat is er dan nog nodig
voor één of ander onevenwichtig element om het heft in eigen handen te
nemen?
Bart De Wever
De Wever herhaalde in 'Terzake' dat hij met zijn verwijzing naar
regenboogshirts van holebi's enkel probeerde uit te leggen wat het
neutraliteitsprincipe van overheidspersoneel in brede zin betekent. Hij
wees erop dat hij daarmee enkel het beleid van zijn voorganger Patrick
Janssens (sp.a) uitvoert. "Als men N-VA niet aankan met argumenten en
men heeft zo'n schrik voor 2014, dat is één ding. Maar beginnen met
criminalisering, dat is iets totaal anders", zo reageert De Wever op de
vele afkeurende reacties op de uitspraak.
Fortuyn
Volgens De Wever is een demonisering aan de gang met het oog op de
verkiezingen van 2014. "Er is een nieuw soort cordon sanitaire in de
maak tegen de N-VA waar heel veel mensen aan meedoen", stelt hij. De
N-VA-voorzitter schuwt de vergelijking met Pim Fortuyn niet. "Als ik de
nieuwe Hitler ben in de ogen van velen, wat is er dan nog nodig voor één
of ander onevenwichtig element om het heft in eigen handen te nemen? Ik
ben daar echt bang voor en ik houd de mensen die dit doen daar echt
verantwoordelijk voor."
Vroeger dacht ik, die Yves De Smet is door de natuur niet goed bedeeld. Zo lelijk is hij. Hij lijkt wel een sociaal geval dat al jaren van de overheid leeft en elke dag in het stationsbuffet zich zit te bezatten met een obligate sigaret in de mond. Het is zo'n type met rotte tanden en een gemene lach. Hij is zo lelijk en vies dat ik hem niet graag een hand zou schudden. Hij zo'n type voor Alloo in de gevangenis. Je weet wel écht tuig.
Totaal onbegrijpelijk heeft de zogezegde "progressieve kwaliteitskrant" dat figuur als hoofdredacteur aangesteld. De Smet is wellicht slimmer dan hij eruit ziet, maar dat is in zijn geval natuurlijk niet moeilijk. Als je eruit ziet als een vuilnisman is elke intellectuele capaciteit vooruitgang. Nu pas op, De Morgen heeft toch wel al een reputatie opgebouwd op het gebied van lelijke redacteurs. Hoe lelijk was die Goossens? Die man verliet de krant als gevolg van de opgang het toenmalige Vlaams Blok. Echt zielig...
En kijk, nu zitten we opgescheept met een andere kinderachtig figuur: Yves De Smet. Progressief Vlaanderen heeft zo zijn eigen manier om alles gekleurd voor te stellen. De weduwe van wijlen dichter Herman De Coninck is ook zo'n grijs figuur. Wat een ridicuul idee om het Pieter De Coninck plein te veranderen in het Herman De Coninck plein. Maar ja, links Antwerpen heeft de mediateugels goed in de hand.
Dit weekend werden we op het nieuws getrakteerd met weer zo'n linkse berichtgeving alsof Bart De Wever plots een soort van NAZIfiguur geworden was die een hetze wou ontketenen tegen homo's. En natuurlijk dat nieuwslezeres Martine Tanghe met haar uitgestreken gezicht dit gekleurd nieuws bracht. Jezus, wanneer verdwijnt die links "Tang" eindelijk van mijn scherm? Sommige mensen hebben echt hun naam niet gestolen? Ik wist onmiddellijk dat dit de zoveelste poging was om De Wever te stigmatiseren. De gemene linkse media weten dit ook. Maar voor deze hopeloze figuren zijn alle middelen goed om De Wever zijn verkiezingsoverwinning in 2014 te verhinderen.
Volgens mij hebben we nog niet alles gezien. Ik heb het reeds vroeger geschreven. Als zijn tegenstrevers hem niet intellectueel kunnen bestrijden zullen ze hem fysiek aanvallen. En blijkbaar is De Wever dezelfde mening toegedaan. Gisteren in Terzake vertelde hij dat een Pim Fortuyn scenario steeds realistischer wordt en dat de media hier ook voor verantwoordelijk zijn.
Ik voorspel het volgende: Indien Bart De Wever wordt vermoord zullen de media met hun gespeelde onschuld de verontwaardiging veruitwendigen. Zij zullen zich intellectueel afvragen hoe het toch zo ver is kunnen komen, terwijl ze zelf verantwoordelijk geweest zijn voor de demonisering van de figuur van De Wever!
Hierbij de zielige tekst van het monster Yves De Smet:
"Sven Nys mag nu wel definitief zijn ambitie opbergen om ooit nog
loketbediende bij de stad Antwerpen te worden. Tot zover de obligate
regenboog-T-shirtgrap, in een maatschappelijk debat dat dit weekeinde op
gang getrokken werd door de Antwerpse burgemeester Bart De Wever. Een
debat dat niet ging over de jarenlange surveillance van politici door de
Staatsveiligheid, of over het gegeven dat dit landje een favoriet
belastingparadijs is voor het parkeren van miljardenwinsten en het
ontwijken van vennootschapsbelastingen door de grootste firma's van de
wereld.
Nee, echte prioriteiten eerst, en daarom moest even
duidelijk gesteld dat na de hoofddoek voortaan ook het regenboog-T-shirt
in de stad A verboden is, omdat het te duidelijk zou tonen dat de
drager ervan tot de 'obediëntie' van de homoseksualiteit hoort.
Nu
kunnen we even niet opgelet hebben, maar tot nog toe zijn er bij ons
weten nog geen regenboogdragende ambtenaren gemeld. Net zomin als er al
betogende moslims waren toen de Antwerpse burgemeester een
samenscholingsverbod aankondigde. De Wever maakt er een sport van
fenomenen die er niet eens zijn te problematiseren en erover te
provoceren. Het is als een geamputeerde die pijn voelt aan ledematen die
hij niet meer heeft. Zo ook wordt de N-VA-voorzitter een
fantoomprovocateur.
De Wever is geen homohater. Het homohuwelijk
is voor hem geen probleem, gelijkberechtiging al evenmin. Maar het moet
nu ook niet te gek worden. Homo zijn mag achter een Antwerps loket,
zolang je het maar niet laat zien. Goede homo's zijn verborgen homo's,
diep in de kast.
Tonen ze wel te uitbundig wie ze zijn, dan maken
ze volgens de burgervader deel uit van een 'obediëntie', dat mooie
oudmodische woord dat in de kringen van De Wever steevast gebruikt wordt
om te verwijzen naar logebroeders en de stroming waarin ze thuishoren.
Dat is een eigenaardige omschrijving, want moslim, katholiek,
vrijmetselaar of Vlaams-nationalist ben je uit keuze of overtuiging,
homo zijn is gewoon zijn wie je bent, niet iets waar je voor kiest. Dat
mag ook van De Wever, en is geen reden om je te discrimineren. Maar o
wee als je ook trots bent op dat anders zijn en dat ook durft te tonen.
Dan word je lid van een obediëntie, waarvoor er aan het loket geen
plaats is. Daar kan - onder het mom van het containerbegrip neutraliteit
- alleen nog maar plaats zijn voor grijze eenvormigheid en middelmaat,
voor de uniformiteit van De Wever en de zijnen.
Dat is de kern
van wat De Wever zegt: de stad is niet langer een oord van diversiteit,
van verschil en van anders mogen en kunnen zijn. De stad moet zijn zoals
wij. En alle anderen, in kleding, mening of obediëntie, die zijn
belachelijk.
Tijdens een schooluitstap naar het Oostenrijkse skioord Innsbruck
zijn twee leraars van een Zweedse elite-skigymnasium zwaar over de
schreef gegaan. Met de kredietkaart van de school ging het duo naar een
luxebordeel. Bij een controle van de onkosten kwam aan het licht dat de
leraars meer dan 1.000 euro verbrast hadden in het bordeel.
Het Zweedse 'Tärnaby Alpina Gymnasium' had een vlekkeloze reputatie. De
elitesportschool leverde al talrijke skisterren af zoals Anja Pärson en
Ingemar Stenmark. Leerlingen die hier opgeleid werden, verzamelden in
totaal 12 wereldtitels en drie olympische gouden medailles.
Leerlingen sliepen Nu
komt de school niet voor de sportresultaten in het nieuws. Tijdens een
trainingsstage in Innsbruck gingen twee skileraars zwaar doorzakken,
terwijl hun leerlingen lagen te slapen. Hun avondje stappen eindigde in
een luxebordeel. De rekening van meer dan 1.000 euro betaalde het
tweetal met de kredietkaart van het gerenommeerde elitegymnasium.
Uit eigen zak terugbetalen Aanvankelijk
kwam het schandaal niet uit. Een van de leraars gaf met het schaamrood
op de wangen toe dat hij de kredietkaart voor 'privékosten' gebruikt had
en probeerde de schade nog te beperken door aan te bieden het geld uit
eigen zak terug te betalen. Bij een controle van de afrekening van de
kredietkaart bleek dan dat de twee leraars zich hadden laten gaan in een
bordeel. De school beraadt zich nu over een zware sanctie.
Vicepremier Joëlle Milquet (cdH) wil de vennootschapsbelasting
verlagen van 33 procent (momenteel 33,99 procent door een
crisisbijdrage) naar 24,75 procent. Dat verklaarde ze dit weekend in La
Libre en in L'Indiscret op RTBF.
De notionele intrestaftrek stond deze week weer in het middelpunt van de
actualiteit, nu blijkt dat staalproducent ArcelorMittal uitgebreid van
het systeem gebruik heeft gemaakt. De intrestaftrek komt erop neer dat
een bedrijf dat ervoor kiest investeringen met eigen vermogen te
financieren, een fictieve rente kan aftrekken van de winst. Daardoor
betalen veel grote ondernemingen een minimale belasting op hun winst.
Algemene belastingverlaging
Milquet wil het systeem nog deze legislatuur herzien, onder meer omdat
kmo's er nauwelijks van profiteren. Ze wil de intrestaftrek vervangen
door een algemene belastingverlaging waar alle bedrijven baat bij
hebben. Een dergelijke daling van de belastingen zou volgens de
vicepremier de economische relance ten goede komen.
Net onder
Het standaardtarief is momenteel 33,99 procent, maar voor kleinere
bedrijven zijn er lagere percentages. Ondernemingen met een winst lager
dan 25.000 euro betalen het minimumtarief van 24,98 procent. Het
percentage dat Milquet voorstelt zou daar dus net onder duiken.
Open Vld-schepen Els Ampe frist geregeld zelf parkeerplaatsen voor gehandicapten op
De manier waarop vele gemeenten het verkeersbeleid aanpakken is dikwijls totaal verkeerd. De voorbije decennia bestond de tendens erin zoveel mogelijk auto's te weren door lange bijna onmogelijke lussen te creëren in stadscentra. Maar zolang auto's er kunnen geraken nemen zij er de extra afstand wel bij. Het resultaat is dat auto's veel langer in stadscentra rondrijden om een bepaald doel te bereiken met extra CO2 uitstoot als gevolg.
Wie is er daar bij gebaat? Niemand natuurlijk, maar de stadsbesturen denken van zichzelf dat ze het goed aanpakken en zijn fier op dit soort maatregelen. Omdat sommige schepenen dat ondertussen door hebben, opteren ze dan maar voor een volledig autovrij maken van het centrum.
Het resultaat van dergelijke politiek is voor vele gemeenten desastreus. Enkel mensen die de steden goed kennen en tijd hebben om oplossingen te bedenken zullen naar de centra blijven komen. Maar toevallige bezoekers, ouderlingen en mensen met kinderen blijven weg. Zeker als dergelijke drastische maatregelen genomen worden in piepkleine stadjes als Dendermonde of Sint-Niklaas. In Sint-Niklaas staat de Stationsstraat halfleeg als gevolg van jarenlange verkeerde beleidsmaatregelen.
In feite moet een overheid zich zo weinig mogelijk bemoeien met ondernemingen en ontwikkelingen. Vanaf ze hun handen uitsteken naar een bepaald onderdeel van de maatschappij loopt het meestal slecht af. Maar ons overaanbod van politici wil zich overal bemoeien met het gekende nefaste resultaat tot gevolg.
Steden zijn ontwikkeld als gevolg van nijverheid of handelsknooppunt wegens hun geografische ligging. Het is een traag en duurzaam proces dat men niet zomaar mag verstoren. Wanneer echter stadsbesturen "Marktpleinen" leeg maken en zelfs geen auto's meer toelaten op middeleeuwse markten dan geeft men natuurlijk een doodsteek aan de lokale middenstand. Wanneer stadsbesturen de bereikbaarheid van stadscentra onmogelijk maakt, dan verdwijnen deze centra.
En wat men nu ziet is gewoon een logisch gevolg van jarenlange verkeerde beslissingen. Commerciële centra in gemeenten verplaatsen zich gewoonweg naar buitengebieden. Overal verschijnen populaire baanwinkels met gratis parking en hier en daar zijn shoppingmalls in opmars. In Brussel rijzen ze als paddenstoelen uit de grond. En natuurlijk dat UNIZO en andere middenstandsorganisaties moord en brand schreeuwen tegen een Uplace of andere overdekte shoppingcentra. Maar het zijn onze beleidsmakers die de boel verpest hebben.
Ik voorspel dat er binnen enkele jaren een nieuwe politiek zal ontstaan. De beleidsmakers zullen op een bepaald ogenblik vaststellen dat hun steden leeg staan. Halve spooksteden zullen ontstaan. Ik weet al wat ze dan zullen doen: Ze zullen de verkrotte panden opvullen met sociale woningen. Maar of Vlaanderen er mooier zal op worden is natuurlijk een ander paar mouwen. Men gaat een soort van steden creëren met enkel nog paar buurtwinkels, een paar woningen waar ouderen wonen, een paar starterswoningen voor jonge gezinnen, een heleboel sociale woningen en een aantal overheidsfuncties zoals politie, brandweer en de gemeentelijke administratie. Maar de charme zal bij de meeste Vlaamse gemeenten zal verdwijnen. De gezellige bedrijvigheid, de ondernemingen, de winkels en de bezoekers zullen graag wegblijven uit zulke saaie triestige plaatsen.
Toen het Brusselse stadsbestuur besliste het aantal rijstroken in de
Wetstraat te verhogen van twee naar drie, ontstond er vooral langs
groene kant protest. De hoeveelheid auto's is schadelijk voor de
gezondheid, luidt het daar. Open Vld oppert dan weer dat er terug minder
files zullen zijn en dus minder CO2-uitstoot.
Begin januari besliste het Brusselse stadsbestuur om de rijstroken in de
Wetstraat van twee naar drie te brengen: twee rijstroken naar Brussel
en één om de stad uit te rijden. De parkeerstrook voor politici wordt
afgeschaft en de fietspaden blijven.
Kritiek
Volgens Bart Dhondt, gemeenteraadslid voor Groen, is de extra rijstrook
een slechte beslissing. Volgens hem zullen er nog meer auto's in
Brussel rondrijden, wat de gezondheid van de weggebruikers niet ten
goede komt.
Schepen van Mobiliteit Els Ampe (Open Vld)
beklemtoont dat de extra rijstrook net een middel is om de files aan te
pakken. "De CO2-uitstoot vandaag is groot door de files in de Wetstraat.
Het verkeer ontstoppen is prioritair voor de gezondheid van alle
soorten weggebruikers", aldus Ampe.
Openbaar vervoer
Volgens Ampe is het openbaar vervoer in Brussel nog niet genoeg
uitgebouwd om als volwaardig alternatief te dienen voor de auto. Ze
vertelde in de gemeenteraad wel dat ze onderzoek voert naar de
mogelijkheid van transitparkings. Bestuurders kunnen daarbij hun auto
aan de rand van de stad parkeren om van daar met het openbaar vervoer
naar het centrum te reizen.
De topman van telecombedrijf Belgacom, Didier Bellens, haalt uit naar
de politiek in België. In een toespraak voor een groep journalisten was
hij erg kritisch over de stralingsnormen in Brussel en over de nieuwe
telecomwet. "België staat in het buitenland bekend als een land dat
graag bedrijven dood doet", zei hij.
Bellens haalde eerst uit naar de stralingsnormen in het Brussels Gewest,
die het volgens hem onmogelijk maken voor Belgacom om er 4G aan te
bieden. Belgacom is die technologie voor sneller mobiel internet in
België aan het uitrollen. "De hoofdstad van Europa dreigt de enige
plaats in Europa te worden waar geen 4G is", verklaarde Bellens.
"4G? Fuck you"
Volgens de Belgacom-top stellen bedrijven zich daar vragen bij. Bellens
gaf het voorbeeld van het ambassadepersoneel in Brussel. Elk land heeft
in de hoofdstad drie ambassades, een voor België, een voor de EU en een
voor de Navo, zo benadrukte de CEO. "De mensen daar hebben nood aan
4G", stelde hij. "En wat zegt Brussel... Fuck you." Volgens Bellens is
het "hoog tijd dat de politieke verantwoordelijken de link leggen tussen
de ontwikkeling van een land, het scheppen van banen en de rol die
telecom daarbij speelt".
Telecomwet
Aansluitend richtte Bellens zijn pijlen op de nieuwe telecomwet. Die is
van kracht sinds oktober en maakt dat consumenten hun telecomcontract na
zes maanden kunnen opzeggen zonder vergoeding. Europa legt een maximum
van 12 maanden op, maar "België, in al zijn wijsheid, zoals gewoonlijk,
heeft beslist om een restrictievere wet in te voeren dan àlle Europese
landen", sneerde Bellens. "Dat verzwakt natuurlijk de Belgische
telecombedrijven tegenover de andere in Europa." Bellens moet naar eigen
zeggen in de Verenigde Staten aan investeerders uitleggen "waarom
België zijn industriële bedrijven wil dood doen".
Gisteren zag ik op CANVAS deel II van la révélation des pyramides. De documentairemakers poneren stoer dat deze reportage onze visie op de wereld zal doen veranderen.
En ik moet zeggen dat ik nu één ding zeker weet: cinéast Patrice Pooyard is compleet gek. Hij is zodanig zot dat het totaal onbegrijpelijk is dat een kwaliteitszender zulke zever op primetime uitzendt.
Enkele voorbeelden: Pooyard zegt in zijn zogezegde documentaire dat hij zich alleen op feiten baseerd. Hij werpt een aantal toevalligheden op, herhaalt ze dan oneindig keer en besluit dan dat het feiten zijn. Zo stelt hij dat de Egyptenaren het getal pi kenden. Geen probleem, pi is een getal dat we in het dagelijks leven onbewust overal tegenkomen en dat is normaal. Een cirkel trekken in het zand is niet moeilijk: Je pakt een touw en een stokje. Je bindt dit touw centraal vast en draait rondom het centrale punt en je hebt een cirkel. Eens je een cirkel in het zand hebt getrokken is het een koud kunstje om in deze cirkel een driehoek te construeren. En zonder je het weet heb een figuur die de verhouding van Pi weergeeft. Dus door te spelen met goniometrische figuren in het algemeen en een cirkel in het bijzonder komt men in het praktijk snel terecht bij de verhouding van Pi. En zo stelt de cineast vast dat deze verhouding terug te vinden is in de pyramide en binnenin de pyramide. Tot hier kunnen we allemaal volgen.
En slaat de fantasie van de cineast op hol. Omdat de Egyptenaren de facto het getal Pi kennen en dat wij dat nog niet wisten moet er wel een geheim genootschap bestaan waar deze informatie werd uitgewisseld. Hij ziet ineens connecties met Middeleeuwse cathedralen in Europa. Hij begint willekeurig verhoudingen van cirkels met elkaar te vergelijken en stelt vast dat de buitencirkel van de pyramide op de binnencirkel een getal geeft dat overeenkomt met de snelheid van het licht. Dus stelt hij stoer dat de Egyptenaren deze snelheid wel moesten kennen. En aangezien ze deze snelheid kenden moesten ze wel op de hoogte zijn van andere wetenschappelijke wetmatigheden. Er worden knettergekke redeneringen op voortgebouwd. Zo moeten de Egyptenaren wel geweten hebben dat de aarde rond was en was het zeker geen toeval dat over heel de wereld in de oudheid bouwwerken ontstonden...De cineast verliest alle werkelijkheidszin, terwijl er dramatische muziek met een dreun op ons wordt afgestuurd.
Uiteindelijk besluit hij dat de Egyptische beschaving veel ouder is dan we voorheen gedacht hebben. Deze theorie heb ik vroeger nog gehoord. Volgens sommige fantasten zijn de pyramiden een spiegelbeeld van een sterrenhemel die ca 12.000 geleden bestond op een ogenblik dat Egypte een totaal andere vegetatie kende.
Ik zekere zin ben ik nog tevreden met die conclusie. Want ik vreesde dat hij de zoveelste zot was die beweerde dat de Pyramides buitenaards waren. Maar toch kon hij het zich niet laten om te verkondigen dat deze oude verdwenen beschaving ons via de pyramides probeerde te waarschuwen voor een ondergang van onze maatschappij.
Deze reportage is een fantastisch goed voorbeeld van hoe niet-wetenschappers naar bepaalde fenomenen kijken. Het is een schoolvoorbeeld van statistische fouten en misleidingen. Wij worden in ons leven dagelijks geconfronteerd met duizenden feiten en voorvallen. Er zijn altijd wel elementen die we kunnen koppelen aan andere informatie. Het is de kunst van de wetenschap toevalligheden te splitsen van causale verbanden. Anders krijg je waanzin.
Een voorbeeld: Een leek zou een verband kunnen zien tussen het aantal monokini's op de plage en het verbruik van ijskreem. Hoe meer monokini's hoe meer ijskreem er wordt consumeerd. Of hoe meer mensen in de zee, hoe meer vrouwen er met hun borsten bloot liggen. En het klopt nog ook. Maar het is niet het aantal mensen in de zee die verantwoordelijk zijn voor de monokini's, het is de ZON die oorzaak is van het verbruik van ijskreem en het aantal monokini's.
Deze cineast zou dus best eerst een cursus statistiek volgen vooraleer duizenden euro's te verpesten aan een dwaas onderzoek met belachelijke conclusies.
The Revelation Of The Pyramids
The investigation that will change the world Wat de piramides onthullen -het mysterie van onze planeet
Bespreking: Al
eeuwen lang spreken de zeven wereldwonderen tot de verbeelding van de
mensen en één in het bijzonder: de grote piramide van Gizeh in Egypte.
Als enige wereldwonder nog echt te aanschouwen, zij het aan de
buitenkant in een wat vervallen staat verkerend. De piramide diende als
grafmonument voor farao Cheops (+
2604 2581 v. Chr.) zoals tot op heden nog steeds verondersteld wordt.
Maar was dat ook echt zo? Er is immers nooit een sarcofaag gevonden,
noch een mummie, noch sporen van grafschatten, die aan de overledene
werden meegegeven. Regisseur Patrice Pooyard is ook gefascineerd geraakt
door dit monumentale bouwsel dat al zoveel eeuwen onze aarde siert. Ze
was onder de indruk van het feit dat de Egyptenaren dit enorme
aardbevingbestendige bouwwerk gemaakt zouden hebben in slechts 20 jaar
en met als enige gereedschap een hamer en een stenen beitel. Toch begon
Pooyard te twijfelen aan deze stellingen, die al jaren als
vanzelfsprekend zijn aangenomen. Ook trok ze in twijfel dat de piramide
van Gizeh een grafmonument was. Door een informant werd ze aangespoord
om op onderzoek uit te gaan en niet alleen in Egypte. Hij raadde haar
aan om ook andere archeologische plaatsen van betekenis, die verspreid
liggen over de hele wereld te bezoeken. Het werd een reis van Paaseiland
naar Peru, van China naar Mexico en uiteindelijk bracht het onderzoek
haar opnieuw naar Egypte. Daar kwam Pooyard tot een heel andere
conclusie dan de Egyptologen. De grote piramide van Gizeh was geen graf,
maar een plek van kennis en die plek was en is van wereldwijd belang.
Pooyard legde haar bevindingen vast in een schitterende documentaire en
ook licht ze daarin haar conclusies toe. De documentaire is onlangs als
DVD verschenen onder de titelThe Revelation Of The Pyramids en nu in
Nederland uitgebracht door MVSP publiciteit.
In deze imposante documentaire onthult Patrice Pooyard wat volgens
haar het werkelijke geheim is van dit grote archeologisch mysterie: de
grote piramide lijkt een astronomische klok te zijn, waarmee men
toekomstige beschavingen wilde waarschuwen voor de veranderingen en de
rampen, die de aarde te wachten staan. Een nogal spectaculaire
conclusie, als we Pooyard mogen geloven. Toch lijken er redenen te zijn
om aan te nemen dat haar theorie wel eens de waarheid kon bevatten. In
1994 baarde de auteur en onderzoeker Robert Bauval al veel opzien met
zijn boek Het Orionmysterie. Daarin beweerde Bauval dat de ligging van
de drie piramides op het Gizehplateau een weergave van het sterrenbeeld
Orion op aarde was. Nader onderzoek wees uit dat de Egyptenaren toen al
op de hoogte waren van het fenomeen precessie. Dat is de verandering
van de aardas, die iedere keer na een cyclus van 26.000 jaar optreedt.
Er is destijds nogal veel kritiek los gebarsten over deze hypothese van
Bauval, maar afgaande op de DVD van Pooyard ziet het er naar uit dat
Bauval nu 17 jaar later bijval heeft gekregen.
Pooyard had graag gezien dat de Egyptologen haar theorie zouden
bevestigen, maar ze kwam tot de onthutsende ontdekking dat deze
wetenschappers hun stellingen alleen gebaseerd hadden op niet bewezen
feiten. Onverklaarbare zaken werden veelal geplaatst onder de noemer van
religie. Nergens zijn teksten terug te vinden over de functie van de
piramides. Hadden zij dan wel gelijk met hun beweringen over de bouw en
het aantal jaren dat die bouw geduurd had? Pooyard zocht daartoe hulp in
andere disciplines van de wetenschap, zoals geologen, architecten en
ingenieurs en ze vond zich nu wel gesterkt in haar opvattingen. In
tegenstelling tot de Egyptologen concludeert Pooyard dat de piramides
uiterst ingenieuze wiskundige bouwsels zijn, tot stand gekomen dankzij
een zeer geavanceerd volk en met technieken als machines. Waar die
bevolking vandaan kwam en hoe hun methodes in hun werk gingen, werkt
Pooyard jammer genoeg niet uit. Mogelijk heeft ze dat niet kunnen
achterhalen, een andere mogelijk kan zijn dat ze niet verder durft te
gaan in haar onthullingen. Immers, de conclusies, die ze wel openbaar
heeft gemaakt, zijn al boud genoeg, zo vindt ze. Niet echt
onbegrijpelijk, want Pooyard is nu eenmaal geen archeoloog. Dat geeft ze
ook zelf toe. Toch waagt ze het om stevige conclusies te trekken, die
bestaande leringen drastisch onderuit halen. Door onderzoekers als
Pooyard en Bauval worden Egyptologen overal ter wereld gedwongen om hun
stellingen te herschrijven. Voor wetenschappers, die al een behoorlijke
mate van beroemdheid hebben verkregen en die hun naam hebben hoog te
houden, valt dit dan ook niet mee. Ook Pooyard beseft dat haar heftige
reacties staan te wachten, evenals haar informant, die haar conclusies
onderschrijft. Hij blijft ook anoniem in de documentaire.
The Revelation Of The Pyramids is een fascinerende documentaire. De
reportage is goed opgezet met prachtige beelden en de conclusies worden
goed onderbouwd. Of deze onthulling de ultieme waarheid bevat, staat
evenmin vast. Feit is wel dat teveel elementen op hun plaats vallen om
afgedaan te worden als toeval. Feit is ook dat veel culturen in de
Oudheid zich bezig hielden met de kosmos en kalenders ontwikkeld hadden,
ze beweerden die kennis van de goden te hebben ontvangen, toen deze
neerdaalden uit de hemel. Het bekendste voorbeeld zijn de Mayas en hun
kalender. Ook zij voorspelden op handen zijnde rampen, die de aarde
zullen treffen. Voor veel mensen zal de theorie van Pooyard zeer zeker
schrikken zijn, want het zet jarenlange denkbeelden volledig op zijn
kop. Maar als je beseft hoe uiterst zorgvuldig er in het verre verleden
gebouwd is om deze monumenten de tand des tijd te kunnen laten
doorstaan, zodat eeuwen later generaties nog kunnen leren van hun
kennis, dan is nadenken over hun boodschap wel het minste wat wij kunnen
doen. Patrice Pooyard heeft met The Revelation Of The Pyramids die
boodschap op een buitengewone manier vertolkt. Aan de toeschouwer nu de
taak om deze documentaire te waarderen op zijn merites.
De non-interventiepolitiek van onze regering heeft gefaald. Eigenlijk is gans de dekolonisering uitgedraaid op een volledige mislukking zowel voor het moederland als voor de gedekoloniseerde gebieden. België is als klein land meegedreven op de internationale politiek van de jaren 1950 en 1960. Die politiek stond toen volledig in het teken van de koude oorlog. Het Westen koos liever voor bevriende Afrikaanse rechtse dictators dan voor opstandige "communistische" gebieden. Dat was ook het lang leven voor iemand als Mobutu.
Toen het ijzeren gordijn viel, was zijn rijk voorbij. Democratisering en liberalisering waren plots de toverwoorden. Echter, de Afrikaanse naties hebben geen politieke cultuur die democratisering naar Europees model kent. Natuurlijk waren er vroeger de stamhoofden en wijzen die op lokaal vlak recht deden gelden, maar een land op grote schaal besturen dat is voor de Afrikaan quasi onmogelijk. Zelfs goed werkende naties kunnen zij op enkele jaren tijd kapot maken. Voor een Afrikaan geldt geen lange termijn visie. Hij zal zichzelf en zijn clan bevoordelen ongeacht het resultaat voor de toekomst. Ook Mobutu deed niet anders. In de jaren 1970 ging hij over tot het nationaliseren van de nijverheid, hetgeen in praktijk betekende dat hij het onder zijn vrienden verdeelde. Op enkele jaren tijd was alles kapot.
Congo en Rwanda zijn momenteel de zieke broertjes van het zwarte continent. Zelfs Afrikanen mijden deze gebieden als de pest.
Socialisten weten het ook niet meer
Wat nu? Daar waar de socialisten in de jaren 70 van vorige eeuw luid stonden te schreeuwen tegen het racistische Rhodesië en Zuid-Afrika, horen we ze nu niet meer. Hun project is uitgedraaid op een fiasco. Enkel in Rusland en Cuba denkt men met heimwee aan figuren als Lumumba. En ik geef toe; in het Westen hebben de media Nelson Mandela een status van heiligdom gegeven. Mandela wordt er omschreven als een soort Christusfiguur in het verlengde van Mahatma Gandi en andere groten der Aarde. Men verliest er bijna alle zin voor realiteit bij en men vergeet zeker de racistische manier waarop het huidige Zuid-Afrika wordt bestuurd. Inderdaad, het blank racisme is er nu vervangen door een zwart racisme. De huidige Zuid-Afrikaanse wetgeving heeft deze nieuwe vorm van racisme opgenomen. Waar staan nu de Europese socialisten? Ze zwijgen als vermoord en steken liever het eigen hoofd in het zand dan hun falen te moeten toegeven.
Officieel prediken de socialisten nog steeds een non-interventie. Humanitaire hulp is toegelaten, maar moet strikt omschreven worden. Militaire acties blijven uit den boze. In praktijk betekent dit dat UNO-soldaten erbij staan en er naar kijken zonder iets te kunnen doen. Hetgeen zij bij voorbeeld in Rwanda doen is noteren wie er vermoord of verkracht is. Doe zo voort zou ik zeggen tegen onze linkse beleidsmakers. Je zal maar een verkrachte Afrikaanse vrouw zijn wiens man de keel werd overgesneden.
Het gele gevaar
De Chinezen maken er zoveel woorden niet aan vuil. Zij denken aan de noodzakelijke grondstoffen die in overvloed te vinden zijn op het continent. Democratisering of liberalisering het zal hen worst wezen. En zo zien wij deze trein aan ons voorbij gaan. Nochtans beschikt ons land nog steeds over een zeer grote Know How op het terrein. Indien ons land over échte staatsmannen beschikte, waren we nu al lang opnieuw actief in centraal Afrika met een humanitaire en militaire missie. We zouden stabiliteit in dit deel van de wereld kunnen brengen en de economie opnieuw op gang kunnen brengen.
Maar het is natuurlijk meer dan dat. Afrika terug op de rails plaatsen is een win-win situatie voor ons en de Afrikanen. Voor hen is het een vooruitgang aan sociale zekerheid, onderwijs en levensstandaard. Voor ons is het een oplossing voor de economische crisis. Hoeveel mensen zouden wij niet in Congo en Rwanda kunnen tewerktellen? Zowel België als Congo zouden vruchten kunnen plukken van deze inbreng.
Maar wat zien we? België gedraagt zich als een bange hond met een staart tussen de benen. Hij grolt wel een beetje, maar hij bijt niet. Afrikaanse leiders kunnen corrupt of misdadig zijn. We staan erbij en kijken ernaar. Zo diep zijn we gevallen.
DE STANDAARD:
De Rwandese autoriteiten hebben een Belgische
soldaat, lid van de Belgische ambassade in Rwanda, gevraagd om het land
dringend te verlaten wegens activiteiten die niet verenigbaar zijn met
zijn functie'.
De redenen voor het dringende vertrek zijn
voorlopig onduidelijk. Wel is geweten dat de man slechts 48u de tijd
krijgt om het land te verlaten. Volgens bronnen zou de uitwijzing het
gevolg zijn van 'een lange reeks incidenten tussen Rwanda en België',
anderen spreken van een vijandige daad'.
De onderofficier, een
man met jarenlange ervaring in het leger, werkte reeds twee jaar op de
Belgische ambassade in Rwanda. Hij maakte er deel uit van een driekoppig
defensieteam onder leiding van kolonel William Breuer en stond er in
voor de veiligheid van Belgische onderdanen.
In november 2012
schortte België zijn militaire samenwerking met Kigali op, omdat Rwanda
de rebellen steunt die Congo destabiliseren.
Het is typisch voor partijen in het nauw; Eerst schieten ze in het wilde weg naar andere partijen en als die tactiek niet aanslaat begint men uit frustratie op elkaar te schieten. In heel mijn leven heb de Vlaamse Christendemocraten nooit zo in het nauw gezien als nu.
Toen ik kind was, waren de katholieke incontournable in Vlaanderen. Ik weet wel, er waren natuurlijk steeds de Vlaams-Nationalisten, socialisten en liberalen, maar het waren toch de christendemocraten die steeds de premier leverden en de toon zetten in de meeste Vlaamse gemeensten. Je moest al een enorm raspaard zijn om het in een andere partij waar te maken.
De liberalen waren van oudsher de partij van de rijke logemannen en vrijzinnigen. In zekere zin waren de liberalen veredelde socialisten. Overigens, als je er de politieke geschiedenis op naleest, dan kan je zien dat in België de socialisten ooit in de schoot van de liberalen zijn geboren. Daarom hebben de liberalen en socialisten lang de tijd de stigmatiserende stempel "links" meegedragen. Ergens in de jaren 60 van vorige eeuw trachtten de liberalen de katholieke kiezers voor zich te winnen. Ze voerden de campagne: "In eer en geweten kan u op de liberalen stemmen." Met deze campagne trachtte de toenmalige PVV de middenklasse voor zich te winnen en ik moet toegeven dat deze opstelling zijn effect niet miste.
Samen met de gestage ontkerkelijking verloren de christendemocraten verkiezing na verkiezing telkens een beetje terrein. Al moet ik toegeven dat iemand als een Leo Tindemans een enorme aanhang kende in Vlaanderen. De man behaalde ooit maar liefst één miljoen stemmen bij de Europese Verkiezingen! Niemand deed het hem later na. De christelijke middenstandsorganisatie NCMV (het latere UNIZO) bleef weliswaar dé organisatie voor zelfstandigen, toch kon ze niet blijvend haar leden aan de CVP binden. Menig middenstander was lid bij deze organisatie maar stemde liberaal of nationalistisch.
Met Wilfried Martens kwam er een grijze muis aan het bewind. Het was de eerste van een reeks grijze muizen die de Christendemocraten zou leiden. Martens stond in schril contrast met zijn partijgenoot Tindemans die bij het Egmontpact getoond had haar op zijn tanden te hebben. Met Martens daarentegen kwam er de "wafelijzerpolitiek" waarbij voor iedere cent in Vlaanderen er ook één in Wallonië werd uitgegeven met de zotste bouwprojecten tot gevolg. Ook de staatsschuld steeg zienderogen onder deze figuur. Nu worden Wilfried Martens en Miet Smet aanzien als een soort van sympathiek koppel, een beetje de Nicole en Hugo van de Vlaamse politiek. Maar in feite verdienen geen van beiden deze positieve connotatie.
Martens heeft het land in een financiële afgrond gestort en het was zijn opvolger Jean-Luc Dehaene die het land terug op de rails plaatste. De boertige Dehaene zag eruit alsof hij net van een akker vandaan kwam. Nochtans had deze lompe kerel een aristocratische achtergrond. Ik ben ooit in zijn ouderlijk huis geweest in de Katelijnestraat te Brugge. De ongemanierde Jean-Luc Dehaene was de zoon van een gerenommeerde Brugse dokter. Dehaene was technisch en politiek-tactisch wellicht de beste premier van de voorbije 25 jaar. Maar zijn uitstraling was zoals gezegd ondermaats. En dat zorgde ervoor dat hij de CVP niet naar een overwinning kon leiden.
Het was de valse ex-Dendermondenaar Guy Verhofstadt die met de pluimen ging lopen. Totaal onverdiend leidde deze politieke paling twee regeringen. Maar hij zal eeuwig in onze herinneringen gebeiteld blijven als de man die onze grenzen wagenwijd openzette voor het gespuis van heel de wereld. Verhofstadt vluchtte weg naar Europa waar hij -raar maar waar- een invloed uitoefende in het Europees parlement. We zullen hem zeker niet missen.
CD&V kwam terug aan zet. Yves Leterme, een soort van notarisklerk, zou de partij en de regering leiden. Het werd echter een lijdensweg met grote "ij". Van de grote hoop, van de "vijf minuten politieke moed" kwam er niets in huis. Leterme viel direct van zijn voetstuk. Hij werd de man van de duistere rendez-vous met onder andere Marijke. Hij is ook de man van de twitterberichten. En hij is ook de man van de duistere gesprekken met rechters in het Fortisdossier. Ook hij vluchtte weg van de nationale politiek.
Met Herman Van Rompuy verscheen opnieuw een grijze muis aan het Belgische firmament. Maar Van Rompuy verdween al even snel naar Europa. Hij zal wellicht ooit een adellijke titel krijgen, want zo gaat het in dit land. Gelukkig voor CD&V heeft men op Vlaams niveau toch een raspaard in haar rangen: Kris Peeters komt intelligent en sympathiek over.
Maar Peeters moet het ook afleggen tegen Bart De Wever van het NVA. De Wever heeft gans de rechterzijde leeggezogen. Natuurlijk iedere held kent zijn opgang en neergang. En ook De Wever zal ooit opgebrand raken. Maar voorlopig werkt niets om hem te doen struikelen. Ieder zinnetje van de nationalistische kopman wordt met een vergrootglas bestudeerd. En bij de kleinste hapering springen ze op hem, alsof hij een misdadiger. Maar dit is zo opvallend dat de bevolking onbewust met deze "underdog" gaat sympathiseren. Dus deze tactiek mist haar doel.
Bij CD&V weet men het ondertussen al lang niet meer. Marianne Thyssen deed het op haar "vrouwtjes". Wat een gelul zeg? Dan Markske van de kampioenen...Sorry, maar Wouter Beke heeft ook het charisma van een dweil. Dat men bij CD&V zo iemand als voorzitter kiest, is toch veelzeggend hé? Met een Wouter Beke aan het stuur zal de partij nooit een overwinning boeken. De partij heeft nood aan een "straffe Hendrik" of een Kris Peeters. Iemand met een uitstraling én met een programma.
Maar is dat niet het grote probleem van de Vlaamse Christendemocraten? Men heeft geen programma, omdat men onmogelijk water en vuur kan verzoenen. Het Christendom als bindmiddel tussen arbeiders, zelfstandigen en ondernemers is te zwak in deze tijd. Je ziet inderdaad politici op het scherm verschijnen als er een mis wordt uitgezonden op één. Maar ik kan mij niet inbeelden dat zij "en masse" nog iedere week naar de kerk gaan. En ik kan mij ook niet inbeelden dat arbeiders alles slikken van hun werkgever omdat zij zondags samen in de kerk zitten. Bovendien hoeveel ACV-ers gaan er nog naar de kerk? CD&V is gedoemd om uit elkaar te vallen. Het water tussen de verschillende deelgroepen is te groot. Mensen en kiezers willen eindelijk duidelijkheid, net een zoveelste paling of grijze muis. Een partij zonder duidelijke standpunten, slaat niet meer aan. Daarom spreekt het charisma van Bart De Wever zoveel mensen aan. De Wever zal zich nooit "links" uiten. Hij is de man van centrum-rechts tot écht rechts. En dat dan een Rik Torfs gefrustreerd geraakt, kan ik goed begrijpen. Als intellectueel verwacht hij duidelijke standpunten en analyses. Maar dan zit hij bij CD&V niet op de juiste plaats. Daar worden ze alleen maar zenuwachtig van een dergelijke politiek.
Momenteel is CD&V verworden tot een soort "postjespartij". Je koopt een lidkaart van deze partij als je benoemd wil worden in de rechtbank en je geen logeman wil zijn. Je koopt een lidkaart als je een benoeming wil in de ambassade of een topbenoeming in het leger. Alle topbenoemingen in dit land worden verdeeld door de grote machtsblokken. En ook het NVA eist nu haar deel van de koek. Dat hebben gezien bij de benoeming van de Oost-Vlaamse gouverneur. Maar het overige mist CD&V op dit ogenblik aantrekkingskracht.
BRUSSEL - In een nieuwe bijdrage
op zijn website geeft CD&V'er Eric Van Rompuy zijn partijgenoten
Rik Torfs en Pieter Marechal zondag een stevige uitbrander. Op de
CD&V-nieuwjaarsreceptie toonden de militanten volgens Van Rompuy
alleen misprijzen voor die twee heren'. Als Torfs en Marechal niet meer
in CD&V geloven, moeten ze maar opstappen, vindt hij.
In een opiniestuk in De Tijd tikten senator Rik
Torfs en voormalig Jong CD&V-voorzitter Pieter Marechal hun partij
zaterdag stevig op de vingers in het Arco-dossier. Als iedereen in dit
land inziet dat een staatsgarantie voor Arco niet kan, waarom blijft
onze partij daar dan aan vasthouden?', vragen ze zich af. Ze roepen hun
partij op tot meer geloofwaardigheid.
Hun houding is bij Eric Van Rompuy in het verkeerde keelgat
geschoten. Op de nieuwjaarsreceptie van CD&V, zaterdagavond in
Leuven, liepen Torfs en Marechal rond met hun verhaal over Belfius en
het ACW en geloofwaardigheid van CD&V in dit verhaal', schrijft Van
Rompuy.
Leeuwen
Al het werk van Wouter Beke, CD&V-ministers, parlementsleden en
onze lokale mandatarissen (die gevochten hebben als leeuwen voor hun
partij bij de gemeenteraadsverkiezingen) werd door deze nestbevuilers
weer te grabbel gegooid in de media enkel voor de eigen profilering.' De
militanten, aldus Van Rompuy, hadden voor Torfs en Marechal dan ook
alleen misprijzen'.
Als ze er niet meer in geloven, dan moeten ze maar opstappen naar
Vier (Torfs) en Club Brugge (Marechal).' Van Rompuy verwijst daarmee
naar de vele mediaoptredens van Torfs en Marechals job als woordvoerder
bij de voetbalclub. We zullen ze niet missen, integendeel!', aldus Van
Rompuy.
Over de nieuwjaarsreceptie zelf is hij wel opgetogen. Wouter Beke
maakte er duidelijk dat zijn partij geen nieuwe staatshervorming wil na
de verkiezingen van 2014, een profilering die Van Rompuy tevreden stelt.
Ik keerde met een good mood' terug naar Zaventem. De comeback van
CD&V is ingezet.'
Open Vld moet in 2013 laten zien dat ze een partij is die
zelfvertrouwen heeft. Ze kan dat door opnieuw de ideeënpartij van
Vlaanderen te worden, zegt voorzitter Gwendolyn Rutten op de
nieuwjaarsreceptie van Open Vld. Rutten lanceert meteen drie concrete
voorstellen.
De Vlaamse liberalen kwamen samen in Bozar in Brussel. Het was uitkijken
naar de maidenspeech van Rutten, die begin december verkozen werd als
voorzitter van Open Vld. Rutten stelt dat het de opdracht van een
politieke partij is om concrete ideeën op tafel te leggen. "Een partij
zonder ideeën is als een relatie zonder liefde. Ze is er wel, maar je
wordt er niet warm van", luidt het. "Daarom wordt 2013 het jaar waarin
we opnieuw de ideeënpartij van Vlaanderen zullen worden."
Dat
Open Vld de kinderbijslag wil hervormen, raakte al bekend. De partij wil
de huidige formule - hoe meer kinderen, hoe hoger het kindergeld -
omdraaien en meer kindergeld geven voor het eerste kind. "Op die
manier", argumenteert Rutten, "krijgen mensen meer geld op het moment
waarop ze dat het meest nodig hebben: als ze jong zijn en veel kosten
hebben."
Een partij zonder ideeën is als een relatie zonder liefde. Ze is er wel, maar je wordt er niet warm van
Belastingen en erfenissen Rutten wil ook werk maken
van de invulling van knelpuntvacatures, en kiest daarbij de weg van de
fiscaliteit. "Ons belastingsysteem is te complex", stelt ze vast. "Wij
willen een systeem met minder tarieven. Maar ook met minder
aftrekposten. (...). Met een eenvoudiger systeem kunnen we de
belastingen verlagen."
Ze stelt voor de Vlaamse fiscale
autonomie als hefboom te gebruiken om wie in een knelpuntberoep aan de
slag gaat een korting te geven op zijn of haar personenbelasting: "een
jobkorting". "We hebben verplegers, lassers en technische mensen
broodnodig, en toch zijn er vandaag wachtlijsten om een opleiding te
mogen volgen. We moeten juist meer inzetten op scholing voor
knelpuntberoepen."
Behalve de kinderbijslag en bepaalde
onderdelen van de personenbelasting, wil Rutten ook de successierechten
hervormen en eenvoudiger maken, zoals al met de schenkings- en
registratierechten gedaan werd. De kernvraag achter de hetze over de
stichting van koningin Fabiola, aldus Rutten, is dat de tarieven te hoog
en onrechtvaardig zijn. "Keep it simple. Dat is ons idee. In plaats van
drie categorieën, nog slechts één. Eenzelfde tarief, ongeacht wie uw
erfenis krijgt."
Keep
it simple. Dat is ons idee. In plaats van drie categorieën, nog slechts
één. Eenzelfde tarief, ongeacht wie uw erfenis krijgt
Conservatisme Zonder een andere partij, politicus
of organisatie bij naam te noemen, haalt Gwendolyn Rutten in haar
toespraak ook uit naar het conservatisme. Ze geeft haar definitie van de
term. "Hervormingen afwijzen, of erger nog, uitstellen. Tegen de
belangen van de mensen in." Maar "conservatief is ook al wie vrijheid
wil beperken". Ze kreeg de zaal op haar hand toen ze verwees naar de
GAS-boetes voor het gooien met sneeuwballen. "We hebben meer
progressieve krachten en minder conservatisme nodig".
Rutten
vraagt de vakorganisaties om te kiezen voor verandering "in plaats van
te blijven steken in gevechten van de vorige eeuw". "Het is tijd dat
vakbonden en werkgevers hun verantwoordelijkheid nemen. In het algemeen
belang, in plaats van alleen in eigen belang."
De nieuwe
voorzitter bedankte uitgebreid de Open Vld'ers in de federale en de
Brusselse regering. Veruit het luidste applaus was voor staatssecretaris
voor Asiel en Migratie Maggie De Block. "Vandaag bewijzen de feiten en
cijfers zwart op wit dat de kordate, maar ook menselijke en rechtlijnige
aanpak van Maggie werkt", juichte Rutten.
Ik heb in mijn leven toch een paar rare kwasten ontmoet. Sommigen beweerden dat de pyramides buitenaards waren en trokken parallellen met de Nazcalijnen in Zuid-Amerika of de Maya en Inca's. Ze beweerden tekeningen van helikopters en vliegende schotels te hebben gezien tussen de hiërogliefen. Achteraf bleken dat toevalligheden door afbrokkelende karakters.
Hoe zotter de personen, hoe belachelijker de theorie. En inderdaad, sommige haalden wel eens de media, zoals de rare mijnheer Nicolas Scezwyck. Ik zag ooit een artikel van hem verschijnen in de Streekkrant. Hij ging een film uitbrengen over de buitenaardse wezens die in Zuid-Amerika een spoor achterlieten. Hij beweerde dat Hollywood de rechten op zijn verhaal had gekocht. Ik heb van hem nadien nooit nog iets gehoord.
Groot was mijn verbazing dat de "betere zender" Canvas deze week "The revelation of te pyramides" uitzond. Ik geef toe, de Franse documentaire maakt gebruik van special effects en creëert een sfeer die de eerder naïeve burger kan meeslepen. Spijtig genoeg ben ik zelf op een aantal locaties geweest die in de documentaire worden aangehaald. De kwaliteit van de bouwwerken in Egypte is totaal verschillend van die in Latijns-Amerika. De Latijn-Amerikaanse kalksteen is zacht en poreus en de Egyptenaren gebruikten het harde graniet. De bouwwerken van de Egyptenaren waren meermaals groter dan die uit Amerika. En ook de datering is niet te vergelijken met die van de Egyptenaren. Duizenden jaren verschil zit er tussen beide culturen, maar dat trekt de cineaste natuurlijk in twijfel. En ook de beelden op het Paaseiland zijn natuurlijk niet te vergelijken met de afgebeelde farao's bij bv Aboe Simbel. Telkens zien we andere figuren, andere lettertypes en schrijfstijlen. Maar volgens de Franse cineaste is het dus één groot scenario dat van buitenaardse origine is.
Ik ben ervan overtuigd dat vele volkeren in de oudheid naar de hemel keken en de sterrenbeelden beter kenden dan wijzelf. En dan is het ook logisch dat vele hoge bouwwerken naar hemel gericht zijn of geïnspireerd naar de langste of de kortste dag per jaar. En inderdaad, vele rotsblokken zijn willekeurig van grootte en toch nauwkeurig op elkaar gestapeld. Wat verwacht men immers van de oudheid? Omdat op verschillende locaties in de wereld in de oudheid bouwsels werden opgericht met willekeurige zware rotsblokken en omdat die allemaal naar de hemel waren gericht zijn ze -volgens sommige kwieten- natuurlijk allemaal van dezelfde origine. Triestig en vooral een verlies van veel geld en energie.
Dit soort theorieën verschijnen met regelmaat van de klok. Ik zag ooit een reportage waarbij wetenschappers beweerden dat de Egyptenaren afkomstig waren van de Canarische eilanden. Als je dan als cineaste pretendeert dat uw reportage "verstrekkende gevolgen zal hebben voor de geschiedschrijving" dan ben je toch wel een beetje ijdel.
Tekst op CANVAS: Tweedelige documentaire over het mysterie achter de Grote Piramides in
Gizeh, nabij Caïro. Op haar zoektocht naar de ware betekenis van de
piramides reist cineaste Patrice Pooyard niet alleen naar Egypte, maar
ook naar China, Peru en Mexico. Ze doet een onthutsende ontdekking met
mogelijk verstrekkende gevolgen voor de geschiedschrijving.
wo 23/01/2013 - 12:38Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) is niet verrast
door het gebrek aan algemene kennis van de studenten lerarenopleiding.
Smet vindt dat niet normaal maar wijst naar de oppervlakkigheid in de
hele samenleving. Volgens hem wacht er het onderwijs, de ouders maar ook
de samenleving zelf een belangrijke taak.
Uit een onderzoek van de Katholieke Hogeschool
Limburg blijkt dat het slecht gesteld is met het algemene kennisniveau
van de studenten in de lerarenopleiding. Vooral aardrijkskunde en
geschiedenis, maar ook politiek en kennis van de sociaal-economische
thema's blijken een pijnpunt.
Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet vindt dat niet normaal maar
toont zich ook niet erg verrast. De resultaten zijn volgens hem een
weerspiegeling van de oppervlakkigheid in heel de samenleving.
"Het ligt voor een stuk ook bij de ouders. Wat wordt er besproken
rond de koffietafel, waar is men mee bezig. Als men meer met filmsterren
bezig is dan met politiek en het gebeuren daarrond dan zal men ook
minder parate kennis hebben", aldus Smet. "De veramerikanisering van
onze samenleving is op dat vlak geen goede evolutie."
Tegelijk wijst de minister van Onderwijs erop dat het profiel van de
studenten lerarenopleiding veranderd is. "Vroeger waren er meer jongeren
met een academisch profiel die ervoor kozen om leraar te worden. Nu is
die instroom breder."
Maar Smet wil de zaak niet blauwblauw laten. "Het is de opdracht van
ons allen om daar iets aan te doen: en dan gaat het niet alleen om het
onderwijs en de ouders maar ook heel de samenleving, en dus ook de
media', stelt hij.
Nog volgens de minister wordt de hervormde lerarenopleiding volop
geëvalueerd. Op basis van die evaluatie zal de opleiding bijgestuurd
worden, luidt het. Daarnaast worden er ook "beroepscompetenties voor
leraren" uitgewerkt. Die competenties moeten beter omlijnen wat leraars
in de toekomst moeten kennen en kunnen.
SPA-voorzitter Bruno Tobback heeft schrik van het confederalisme. Dat heeft hij toegegeven tijdens de nieuwjaarsreceptie van de socialistische partij. Indien Vlaanderen voor meer onafhankelijkheid kiest, riskeert het kleine partijtje van Tobback overal te worden buiten gesmeten. Nu kunnen zij dankzij hun grote Waalse broer PS overal aan de pot zitten en dat willen ze graag zo houden bij de SPA.
Verder zal het socialisten worst wezen dat de brede middenklasse van werkende mensen de crisis betaalt. Zij zetten nu volledig in op de steuntrekkers. Tobback verklaarde tijdens zijn speech dat België af moet van het statuut "belastingparadijs". Waar hij die benaming heeft gehoord, weet niemand, want de belastingdruk in dit land is het hoogst van heel de beschaafde wereld. Maar het is een publiek geheim dat de Vlaamse socialisten nog alle dagen de Rode Vaan lezen en het Communistische Manifest. Ook de klassenstrijd staat nog steeds geschreven in de statuten van de Waalse PS. Van dergelijke figuren kan men natuurlijk geen zinnig woord verwachten.
Voor het overige heet Tobback elke vreemdeling welkom in dit land, behalve wanneer hij vermogend is. Rijke mensen kunnen in de toekomst beter dit land verlaten.
Veel succes boekte Tobback natuurlijk niet met zijn knettergekke toespraak, behalve dan bij een paar profiteurs en nietsnutten. Op het Internet bulkt het van gedegouteerde landgenoten die dat onbenullig dwaas kereltje van Leuven gewoonweg haten. Maar zoals gezegd dient Vlaanderen eerst komaf te maken met het Waalse socialistische profitariaat vooraleer ze ook dit onnozel partijtje aan de deur kunnen zetten.
Wie denkt dat staatshervormingen het antwoord zijn op alle problemen,
die dwaalt. Die boodschap stuurde sp.a-voorzitter Bruno Tobback vandaag
de wereld in vanop de nieuwjaarsreceptie van zijn partij. "Een
staatshervorming - hoe nodig ook - is noch een alternatief, noch een
motor voor een fiscale hervorming, een arbeidsmarktbeleid, een
performant onderwijs of een betaalbare gezondheidszorg", klonk het.
Tobback zette zich uitdrukkelijk af tegen "het pessimisme en het geklaag
dat stilaan de grondtoon is geworden van alles wat we horen". Ondanks
de kritiek op de meerderheidspartijen van de jongste maanden, toonde hij
zich "trots" op de verwezenlijkingen van de federale regering "mét
socialistische premier".
"Een riskante bewering", erkende hij.
"Maar laat ons gewoon een keer naar de feiten kijken." De armoede groeit
ondanks de crisis nauwelijks aan, de energiemarkt is opengebroken en
fiscale en sociale fraude wordt aangepakt, somde hij op. Bovendien
blijft de begroting op het juiste spoor, gaan de loonlasten omlaag en
zijn er eindelijk knopen doorgehakt rond de kernuitstap.
Staatshervorming
Toch blijft het hoognodig in te zetten op nieuw beleid en nieuwe
ideeën, vervolgde Tobback. "Ideeën en beleid die voor toekomstige
generaties jongeren, werknemers, ondernemers en uiteindelijk
gepensioneerden een perspectief kunnen bieden."
Maar met
staatshervormingen alleen zal dat volgens de socialisten niet lukken.
"Confederalisme is voor de staatkunde geworden wat tijgerbalsem is voor
de geneeskunde", trok Tobback de vergelijking. "Het schijnt te helpen
tegen alle kwalen, maar niemand kan zeggen waarom dat zo is of zelfs
maar gewoon wat erin zit." Al moet "niemand daaruit verkeerde conclusies
trekken over onze ambities inzake die staatshervorming", klonk het.
Voor Tobback is nu echter vooral nood aan fiscale hervormingen en een
andere arbeidsmarkt, met kansen én sociale bescherming voor jongeren,
startende ondernemers en oudere werknemers. Maar ook aan een debat over
de samenleving waarin de volgende generatie zal opgroeien. "Dat debat is
vandaag aan de orde", aldus Tobback.
Grote vermogens Mogen
daar echter niet de dupe van worden voor Toback: "de jongsten, de minst
opgeleiden en de meest kwetsbaren en hun gezinnen". Hij wil eerst en
vooral "een eind maken aan onze status van fiscaal paradijs voor de
Depardieus en Arnaults en alle anderen die alles hebben maar niets
willen bijdragen".
De grote vermogens aanspreken, is volgens hem
dé mogelijkheid om de kost voor wie écht werkt verder te verlagen. Om
flexibiliteit mogelijk te maken zonder dat werknemers en hun gezinnen
daarvan alle risico's moeten dragen.
Besluiten deed Tobback met
de aankondiging van het congres dat de socialisten op 8 juni organiseren
rond "Het Vlaanderen van morgen". "De dagelijkse strijd mag dan wel
gaan over wat ons scheidt, maatschappelijke keuzes moeten in de eerste
plaats gaan over dat wat we delen", besloot hij.
Gewesten, gemeenschappen en lokale besturen hebben in de periode
2000-2010 bijna een kwart meer ambtenaren aangeworven. Gouverneur Luc
Coene van de Nationale Bank spreekt van een "ontsporing", die ons duur
te staan kan komen.
"Als we dit niet aanpakken, halen we in 2015 geen begrotingsevenwicht"
Luc Coene
België telt het op een na meeste ambtenaren van alle eurolanden. Gemeten
per hoofd van de bevolking heeft enkel Cyprus meer mensen in
overheidsdienst, blijkt uit het nieuwe boek The Return of the Deficit.
Public Finance in Belgium over 2000-2010. Dat ons land bovenaan in de
rangschikking zit, is een gevolg van de forse stijging van de
werkgelegenheid in de ambtenarij in de periode 2000-2010.
Het
aantal ambtenaren ging in dat decennium met 14,7 procent omhoog. Dat is
vooral op conto te schrijven van de regio's en de gemeenten. Bij
gewesten en gemeenschappen nam het ambtenarenkorps met 22,7 procent toe.
De gemeenten namen 20,5 procent meer mensen in dienst. Ook het aantal
leerkrachten (+16,6 procent) kende een sterke groei.
Gouverneur
Coene vindt deze evolutie onrustwekkend. Hij vraagt zich af of die
aanwervingen wel allemaal nodig waren. "Met elke nieuwe regelgeving van
de gewesten en gemeenschappen kwamen er nieuwe ambtenaren. Voor cultuur,
voor milieu, voor sport, voor vergrijzing, terwijl er vaak onvoldoende
activiteiten voor handen waren. Op dat gebied hebben we veel laten
ontsporen", verklaarde hij gisteren op een forum over onze openbare
financiën.
Het is niet de eerste maal dat Coene klaagt over het
grote aantal ambtenaren in ons land. Wel is het de eerste maal dat hij
spreekt over een 'ontsporing'. In zijn visie legt de ambtenarij een te
groot beslag op de uitgaven van de overheid, waardoor die het moeilijk
heeft om haar uitgaven onder controle te krijgen.
Omdat de
toename van de ambtenarij het grootst is bij de gemeenschappen en
gewesten kijkt Coene in hun richting om iets aan het probleem te doen.
Door te besparen op de ambtenarij kunnen ze een grotere bijdrage leveren
aan de verdere sanering van de Belgische begroting. Dat is wenselijk om
de begroting op koers te houden.
De oproep van de gouverneur
komt bij de start van een bijzonder moeilijk begrotingsjaar. De
regering-Di Rupo moet op zoek naar bijkomende miljarden om de begroting
op koers te houden. Over twee jaar moet ons land zijn begrotingstekort
volledig hebben weggewerkt. Daarover zijn afspraken gemaakt met de
Europese Unie.
Een grotere inbreng van gewesten en gemeenschappen
bij de sanering van de begroting en een afremming van de
vergrijzingsuitgaven, acht Coene absoluut nodig om tot resultaten te
komen. "Als we die cruciale elementen niet aanpakken dan hebben we het
zeer moeilijk om de doelstelling van een evenwicht in 2015 te halen",
zei hij
Tot dusver hebben de gewesten en gemeenschappen de boot
afgehouden om hun budgettaire inspanningen te vergroten. Vlaams
minister-president Kris Peeters wees er in het verleden steevast op dat
de Vlaamse regering met een begroting in evenwicht al een grote bijdrage
levert.
EREMBODEGEM 2013 kent een sombere start voor de
zevenjarige Pablo Van Hecke uit Erembodegem. De kleuter werd betrapt op
het gooien van een sneeuwbal, en riskeert een GAS-boete van 250 euro .
Zijn kansen op zakgeld zouden hiermee voor de rest van het jaar zwaar
worden gehypothekeerd.
Het incident zou zich vanochtend hebben voorgedaan aan de
Erembodegemse basisschool De Lachende Klavertjes, op een moment dat
enkele leerlingen van klasje 1B van juffrouw Jo Keymeulen zich hadden
verzameld voor de schoolpoort, teneinde die te doorwandelen. Het zou op
dit punt zijn geweest dat de zevenjarige Pablo Van Hecke zijn kans
schoon zag om een hoeveelheid sneeuw in de handen te grijpen, met de
bedoeling de neerslag samen te kneden tot een bal. Van Hecke zou
hierbij tot oogmerk hebben gehad om de bal in de richting te gooien van
zijn klasgenootje Gunnar Hoffelinck, die hem volgens ondervraagde
leerlingen daags voordien een harde boks zou hebben gegeven tijdens de
turnles.
Pablo in de seconden voor het incident
Het projectiel zou echter zijn doel hebben gemist, en in een
dramatische samenloop van omstandigheden zijn terechtgekomen op het
uniform van dienstdoend wijkagent Patrick Debruynclopper, die op dat
moment zijn bewakingsopdracht voor de schoolpoort aan het vervullen was,
om een veilig verloop van de ochtend te garanderen.
Orgelpunt
Volgens omstaanders zou de agent ogenblikkelijk op de impact hebben
gereageerd, door de jongen bij zich te roepen om hem een omstandige
reprimande te geven. Luidens bronnen zou de bolwassing tot een
orgelpunt zijn gekomen op het moment dat Debruynclopper de
identiteitsgegevens van de jongen in zijn notitieboekje noteerde, hem
hiermee de facto veroordelende tot een GAS-boete van 250 euro.
Laatste berichtgeving lijkt te bevestigen dat de familie van Pablo
Van Hecke overweegt om een raadsman in de arm te nemen, en aldus de
geldsanctie alsnog zal trachten te ontlopen. In een schriftelijke
reactie liet de zevenjarige nog weten dat met deze gratuit-fascistoïde
maatregel mijn vertrouwen in de neutraliteit van de gezaghebbende
structuren ten diepste geschonden is.
