|
Het was beschamend, het interview van Sigrid Spruyt met de kersverse kardinaal. Nu ben ik zelf niet de grootste katholiek, verre van, maar het interview was zo aanvallend negatief dat ik mij in plaats van Sigrid Spruyt enorm schaamde. Ik stel vast dat onze maatschappij steeds meer gedwongen wordt om een progressieve koers te varen. Al diegenen die niet meedoen aan deze levensfilosofie worden afgedaan als extremistisch, onverdraagzaam of oerconservatief.
De progressieve Vlamingen zijn in feite zelf zeer onverdraagzaam ten opzichte van traditioneel denkend Vlaanderen. Enkele voorbeelden: Spruyt viel Léonard aan omwille van het feit dat hij homofilie onnatuurlijk noemt. Pas op, Léonard staat niet alleen. Een filosoof als Gerard Bodifé werd eens op dezelfde manier aangevallen door Kristien Emmerechts omdat die net dezelfde bedenking maakte. Ik kan er niet aan doen maar ik treed de mening bij van een Léonard of een Bofifé. Homofilie is niet natuurlijk. De natuur heeft mannetjesdiertjes en vrouwendiertjes geschapen om zich voor te planten. Wanneer diertjes van hetzelfde geslacht gaan paren is er een probleem. Men kan zich niet voortplanten. Dat neemt niet weg dat iedereen in zijn leven van mij mag doen waar hij of zij zin in heeft, voor zolang hij de andere medemens niet schaadt. Dus als iemand er zijn plezier in schept om met soortgenoten van hetzelfde geslacht te paren dan is dat zijn zaak. Nu vind ik ook niet dat we dat moeten gaan verheffen tot de norm. Nu sociociologisch valt er ook wel wat te zeggen over homofilie. Het valt op dat als men muizen van hetzelfde geslacht in een klein kot steekt dat die ook met elkaar gaan paren. Homofilie is een misschien wel teken van overbevolking. En zou het ook niet de natuur zijn die zichzelf beschermt en daarom een bepaald dier onproductief laat paren om zo de overbevolking tegen te gaan? Ik heb ooit een filosoof horen verklaren dat alle nieuwe ziekten zoals Aids en de Mexicaanse griep het gevolg zijn van de overbevolking. Maar ja, als progressief Vlaanderen deze theorieën leest, wordt men wellicht hysterisch.
Nog een toffe opmerking van Spruyt ging over het stamcelonderzoek bij embryo's en de kritiek van Léonard hierop. Léonard herhaalde beleefd dat hij bepaalde bedenkingen had op het gebruik van levende wezens voor wetenschappelijk onderzoek. Inderdaad, hoe ver kan men hierin gaan? Kan men baby's beginnen te maken voor hun organen? Is het oerconservatief dat men hiertegen opkomt? En is het progressief dat men dat dit soort onderzoeken goed vindt. Op den duur geraakt men verzeild in een semantische discussie die totaal zinloos is. Ik denk dat men ieder intelligent leven op aarde moet respecteren. Extreem linksen eten zelfs geen vlees, maar zouden anderzijds wel onderzoek op embryo's steunen. Het houdt allemaal geen steek en wat meer is: Het heeft geen zin dat een Sigrid Spuyt zich verlaagt met iemand te stigmatiseren. Overigens wordt een dergelijke stereotypering niet door de progressieven opgeworpen als typisch voor een extreem-rechts denkend persoon, maar blijkbaar doet men zelf niet anders.
En dan de typische kritieken van de progressievelingen op de kerk: Abortus. Inderdaad, het in stukken snijden van ongeboren kinderen moet voor progressief Vlaanderen kunnen. Léonard had een interessante zienswijze. Hij zou ooit verteld hebben dat een moeder haar baby in de hemel terug zou zien. Iets om over na te denken...Maar natuurlijk dat Sigrid Spruyt moord en brand schreeuwde. Hoe durft men zoiets vertellen.
Het probleem van dit soort interviews is het feit dat het water veel te diep is tussen de reporter en de geinterviewde. Welk nut heeft het dat een "linkse rat" -om in de stijl te blijven van het interview- in debat treedt met traditioneel katholiek als men niet openstaat voor rede en men zich niet kan afzetten van zijn vooroordelen? Het interview geraakte niet verder dan het afschieten van oneliners en het diplomatische antwoord van de kersverse kardinaal.
Voor mij is kardinaal Léonard niet op voorhand slecht. Misschien moeten we eens herbronnen in de traditionele richting. Net zoals bij een slinger van een klok is er nu en dan eens nood aan een meer rechtse zienswijze. En ik weet het, de Vlamingen hebben op voorhand een aversie van een Waals gezagsdrager, dat is typisch voor de tijdsgeest. We spreken allemaal niet meer zo goed frans en zijn meer en meer engels georienteerd en dan krijgen we ineens een Waal als kardinaal. Dat kan nooit goed zijn. Maar laten we de nieuwe kardinaal niet op voorhand veroordelen en eens zien of de man ook iets positief kan betekenen voor onze maatschappij.
Officieel: Bisschop Léonard volgt Danneels op
BRUSSEL - Bisschop André-Mutien Léonard van Namen volgt kardinaal Godfried Danneels officieel op als nieuwe aartsbisschop van Mechelen-Brussel. Dat heeft kardinaal Danneels maandag op een persconferentie in Brussel bekendgemaakt.
'Er wordt gezegd dat ik strikt en conservatief ben', zei Léonard op de persconferentie. 'Maar geef de tijd om elkaar beter te leren kennen. Ik ben er zeker van, als we elkaar ontmoeten op het terrein, dat die clichés aan kracht zullen verliezen'. De opvolger van kardinaal Danneels begon de conferentie met een oproep naar steun voor Haïti.
Ander temperament
Léonard zou niet de eerste keuze zijn van Danneels. Vandaag zei de aftredende aartsbisschop dat er 'inderdaad een verschil is in temperament' tussen hem en Léonard, maar dat ze alletwee wel 'dezelfde liefde en geloof in de kerk en hetzelfde evangelie. Spijs kan op verschillende manieren worden opgediend, en op verschillende borden, maar het blijft dezelfde spijs', aldus de kardinaal.
De 69-jarige Léonard bedankte zijn voorganger Danneels, en paus Benedictus XVI voor 'het enorme vertrouwen dat hij in mij heeft om mij deze zware taak toe vertrouwen'. Hij zal de functie, gezien zijn leeftijd, slechts vijf jaar uitoefenen en moet hierdoor prioriteiten stellen.
Zo wil Léonard bij de paus aandringen op de komst van een derde hulpbisschop in het aartsbisdom Mechelen-Brussel. Hij wil, naar eigen zeggen, ook een beetje leven brengen in het aartsbisdom door systematisch pastorale bezoeken af te leggen.
Ten slotte wil hij in de voetsporen van kardinaal Danneels treden wat betreft diens 'sterke sociale bezorgdheid, in het bijzonder op het vlak van huisvesting'.
'Belgische Ratzinger'
Léonard is sinds 1991 bisschop van Namen en wordt beschouwd als de meest traditionele bisschop van België. Conservatief, intelligent en streng zijn kenmerken die hem dikwijls toebedeeld worden. Hij zou zelfs soms 'de Belgische Ratzinger' genoemd worden door zijn conservatieve karakter.
De nieuwe aartsbisschop werd op 6 mei 1940 in het Waalse Jambes geboren. Op 19 juli 1964 werd hij door bisschop Charue in Namen tot priester gewijd en in 1976 werd hij tot professor aan de UCL benoemd. Een aantal standpunten van monseigneur Léonard over onder meer homoseksualiteit en embryonaal stamcelonderzoek lokten felle kritiek uit.
|
