Heeft Karel De Gucht volgens U in het verleden reeds "gesjoemeld"?
Beoordeel dit blog
APENLAND
Waar Koning Filip I regeert En het ABVV en de PS de bevolking terroriseert
18-01-2010
Nieuwe Kardinaal Léonard en Sigrid Spruyt
Het was beschamend, het interview van Sigrid Spruyt met de kersverse kardinaal. Nu ben ik zelf niet de grootste katholiek, verre van, maar het interview was zo aanvallend negatief dat ik mij in plaats van Sigrid Spruyt enorm schaamde. Ik stel vast dat onze maatschappij steeds meer gedwongen wordt om een progressieve koers te varen. Al diegenen die niet meedoen aan deze levensfilosofie worden afgedaan als extremistisch, onverdraagzaam of oerconservatief.
De progressieve Vlamingen zijn in feite zelf zeer onverdraagzaam ten opzichte van traditioneel denkend Vlaanderen. Enkele voorbeelden: Spruyt viel Léonard aan omwille van het feit dat hij homofilie onnatuurlijk noemt. Pas op, Léonard staat niet alleen. Een filosoof als Gerard Bodifé werd eens op dezelfde manier aangevallen door Kristien Emmerechts omdat die net dezelfde bedenking maakte. Ik kan er niet aan doen maar ik treed de mening bij van een Léonard of een Bofifé. Homofilie is niet natuurlijk. De natuur heeft mannetjesdiertjes en vrouwendiertjes geschapen om zich voor te planten. Wanneer diertjes van hetzelfde geslacht gaan paren is er een probleem. Men kan zich niet voortplanten. Dat neemt niet weg dat iedereen in zijn leven van mij mag doen waar hij of zij zin in heeft, voor zolang hij de andere medemens niet schaadt. Dus als iemand er zijn plezier in schept om met soortgenoten van hetzelfde geslacht te paren dan is dat zijn zaak. Nu vind ik ook niet dat we dat moeten gaan verheffen tot de norm. Nu sociociologisch valt er ook wel wat te zeggen over homofilie. Het valt op dat als men muizen van hetzelfde geslacht in een klein kot steekt dat die ook met elkaar gaan paren. Homofilie is een misschien wel teken van overbevolking. En zou het ook niet de natuur zijn die zichzelf beschermt en daarom een bepaald dier onproductief laat paren om zo de overbevolking tegen te gaan? Ik heb ooit een filosoof horen verklaren dat alle nieuwe ziekten zoals Aids en de Mexicaanse griep het gevolg zijn van de overbevolking. Maar ja, als progressief Vlaanderen deze theorieën leest, wordt men wellicht hysterisch.
Nog een toffe opmerking van Spruyt ging over het stamcelonderzoek bij embryo's en de kritiek van Léonard hierop. Léonard herhaalde beleefd dat hij bepaalde bedenkingen had op het gebruik van levende wezens voor wetenschappelijk onderzoek. Inderdaad, hoe ver kan men hierin gaan? Kan men baby's beginnen te maken voor hun organen? Is het oerconservatief dat men hiertegen opkomt? En is het progressief dat men dat dit soort onderzoeken goed vindt. Op den duur geraakt men verzeild in een semantische discussie die totaal zinloos is. Ik denk dat men ieder intelligent leven op aarde moet respecteren. Extreem linksen eten zelfs geen vlees, maar zouden anderzijds wel onderzoek op embryo's steunen. Het houdt allemaal geen steek en wat meer is: Het heeft geen zin dat een Sigrid Spuyt zich verlaagt met iemand te stigmatiseren. Overigens wordt een dergelijke stereotypering niet door de progressieven opgeworpen als typisch voor een extreem-rechts denkend persoon, maar blijkbaar doet men zelf niet anders.
En dan de typische kritieken van de progressievelingen op de kerk: Abortus. Inderdaad, het in stukken snijden van ongeboren kinderen moet voor progressief Vlaanderen kunnen. Léonard had een interessante zienswijze. Hij zou ooit verteld hebben dat een moeder haar baby in de hemel terug zou zien. Iets om over na te denken...Maar natuurlijk dat Sigrid Spruyt moord en brand schreeuwde. Hoe durft men zoiets vertellen.
Het probleem van dit soort interviews is het feit dat het water veel te diep is tussen de reporter en de geinterviewde. Welk nut heeft het dat een "linkse rat" -om in de stijl te blijven van het interview- in debat treedt met traditioneel katholiek als men niet openstaat voor rede en men zich niet kan afzetten van zijn vooroordelen? Het interview geraakte niet verder dan het afschieten van oneliners en het diplomatische antwoord van de kersverse kardinaal.
Voor mij is kardinaal Léonard niet op voorhand slecht. Misschien moeten we eens herbronnen in de traditionele richting. Net zoals bij een slinger van een klok is er nu en dan eens nood aan een meer rechtse zienswijze. En ik weet het, de Vlamingen hebben op voorhand een aversie van een Waals gezagsdrager, dat is typisch voor de tijdsgeest. We spreken allemaal niet meer zo goed frans en zijn meer en meer engels georienteerd en dan krijgen we ineens een Waal als kardinaal. Dat kan nooit goed zijn. Maar laten we de nieuwe kardinaal niet op voorhand veroordelen en eens zien of de man ook iets positief kan betekenen voor onze maatschappij.
Officieel: Bisschop Léonard volgt Danneels op
BRUSSEL - Bisschop André-Mutien Léonard van Namen volgt kardinaal Godfried Danneels officieel op als nieuwe aartsbisschop van Mechelen-Brussel. Dat heeft kardinaal Danneels maandag op een persconferentie in Brussel bekendgemaakt.
'Er wordt gezegd dat ik strikt en conservatief ben', zei Léonard op de persconferentie. 'Maar geef de tijd om elkaar beter te leren kennen. Ik ben er zeker van, als we elkaar ontmoeten op het terrein, dat die clichés aan kracht zullen verliezen'. De opvolger van kardinaal Danneels begon de conferentie met een oproep naar steun voor Haïti.
Ander temperament
Léonard zou niet de eerste keuze zijn van Danneels. Vandaag zei de aftredende aartsbisschop dat er 'inderdaad een verschil is in temperament' tussen hem en Léonard, maar dat ze alletwee wel 'dezelfde liefde en geloof in de kerk en hetzelfde evangelie. Spijs kan op verschillende manieren worden opgediend, en op verschillende borden, maar het blijft dezelfde spijs', aldus de kardinaal.
De 69-jarige Léonard bedankte zijn voorganger Danneels, en paus Benedictus XVI voor 'het enorme vertrouwen dat hij in mij heeft om mij deze zware taak toe vertrouwen'. Hij zal de functie, gezien zijn leeftijd, slechts vijf jaar uitoefenen en moet hierdoor prioriteiten stellen.
Zo wil Léonard bij de paus aandringen op de komst van een derde hulpbisschop in het aartsbisdom Mechelen-Brussel. Hij wil, naar eigen zeggen, ook een beetje leven brengen in het aartsbisdom door systematisch pastorale bezoeken af te leggen.
Ten slotte wil hij in de voetsporen van kardinaal Danneels treden wat betreft diens 'sterke sociale bezorgdheid, in het bijzonder op het vlak van huisvesting'.
'Belgische Ratzinger'
Léonard is sinds 1991 bisschop van Namen en wordt beschouwd als de meest traditionele bisschop van België. Conservatief, intelligent en streng zijn kenmerken die hem dikwijls toebedeeld worden. Hij zou zelfs soms 'de Belgische Ratzinger' genoemd worden door zijn conservatieve karakter.
De nieuwe aartsbisschop werd op 6 mei 1940 in het Waalse Jambes geboren. Op 19 juli 1964 werd hij door bisschop Charue in Namen tot priester gewijd en in 1976 werd hij tot professor aan de UCL benoemd. Een aantal standpunten van monseigneur Léonard over onder meer homoseksualiteit en embryonaal stamcelonderzoek lokten felle kritiek uit.
Nieuwe omzendbrief voor eretekens dienstanciënniteit
NVT - Eind dit jaar worden de eerste eretekens aan agenten uitgereikt sinds de politiehervorming van 2001. Maar, agenten die een lintje willen, zullen daar zelf voor moeten betalen, waarschuwt minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom (Open VLD). Frans De Smet
Het gaat om eretekens voor dienstanciënniteit, die routineus ook aan andere ambtenaren worden uitgereikt: het kruis eerste of tweede klasse, of de medaille van eerste, tweede of derde klasse die na 25 of 35 jaar dienst worden toegekend.
Politiehervorming
Sinds de politiehervorming van 2001 ziet het politiepersoneel deze jaarlijkse lintjesregen aan zich voorbijgaan, bij gebrek aan omzendbrief waarin precies wordt vastgelegd wie wel en wie géén ereteken krijgt opgespeld. Sindsdien worden alleen per hoge uitzondering nog agenten onderscheiden, bij wijze van dankbaarheid voor daadwerkelijk bewezen diensten. Zo kreeg de vermoorde agente Kitty Van Nieuwenhuysen op haar begrafenis in 2007 postuum twee eretekens.
De opeenvolgende ministers van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael en Guido De Padt maakten van de routineuze toekenning van lintjes aan politiepersoneel niet bepaald een prioriteit. Wel werd er binnen de federale politie een 'werkgroep onderscheidingen en eretekens' opgericht. Maar de belofte dat vanaf de lente 2009 weer kruisen en medailles zouden worden opgespeld, werd niet waargemaakt. 'Eind 2010 kunnen de eerste eretekens weer worden uitgereikt', doet de nieuwe minister van binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom nu een nieuwe belofte, in antwoord op een vraag hierover van kamerlid Roel Deseyn (CD&V).
Wachten op software
Ze meldt dat er met de politiebonden overeenstemming werd bereikt over de lang verwachte omzendbrief zodat die nog deze maand wordt gepubliceerd. Maar dan nog wordt het nog wachten op de software waarmee de gegevens worden verwerkt over wie welk ereteken krijgt. 'Die informaticatoepassing zal midden 2010 operationeel zijn, zodat eind 2010 de eerste eretekens kunnen worden uitgereikt.'
Het gaat om een reusachtige operatie. Turtelboom mikt op 40 tot 50.000 dossiers: 'Dit is louter een schatting; het exacte aantal zal pas kunnen worden bepaald na analyse van de achterstallige dossiers'. Het zullen er eerder méér dan mínder zijn: in mei van vorig jaar had commissaris Guy Verdoodt, lid van de werkgroep, in een gesprek met deze krant het toen al over 47.000 dossiers.
Ongenoegen
Kamerlid Deseyn meldt groeiend ongenoegen onder het politiepersoneel over het eindeloze wachten. 'De toekenning van een ereteken is een vorm van waardering voor het werk van een agent. Het betaamt een overheid om rekening te houden met deze gevoeligheden.' Ook commissaris Verdoodt zei vorig jaar dat er ongenoegen heerst: 'Heel wat agenten zitten echt wel te wachten op zo'n erkenning. Het is misschien maar een medaille, maar voor de meesten betekent het echt wel iets. Ze riskeren toch elke dag hun leven.'
Nog even geduld, is de boodschap van Turtelboom. Het echte venijn zit in de staart van haar boodschap. 'De kosten van deze eretekens zijn ten laste van de personeelsleden die om de toekenning van een ereteken verzoeken'. Met andere woorden: wie een lintje wil, zal het zelf moeten betalen. Een boodschap die uiteraard het ongenoegen nog zal doen toenemen.
Blonde vrouwen zijn agressiever en meer vastberaden om hun zin te doen, dan brunettes of roodharigen. Dat is het resultaat van een wetenschappelijke studie van de Universiteit van California, uitgevoerd bij 156 studentes.
Gepriviligeerd "Wij hadden verwacht dat ons onderzoek zou uitwijzen dat blondines zich in het algemeen gepriviligeerder voelen dan andere vrouwen", vertelt wetenschapper Aaron Sell in de Britse krant The Daily Telegraph. "We zijn hier tenslotte in Zuid-Californië: de bakermat van de gepriviligeerde blondines. We hadden niet verwacht dat zij ook vaker voor zichzelf opkomen dan andere vrouwen."
Gevechten Volgens de studie worden blonde vrouwen in het dagelijkse leven beter behandeld en zijn ze bereid om te vechten om hun zin te krijgen. Maar als puntje bij paaltje komt, beweert de studie dat ze minder vaak in een echt gevecht terechtkomen. De reden hiervoor (volgens de wetenschappers): schrik voor hun uiterlijk.
Oja: vrouwen die hun haar blond verven, zouden deze eigenschappen ook aannemen. (adb)
Gisteren sprak ik met een oud-VLD-voorzitter die insinueerde dat er een band is tussen het Congobeleid van Karel De Gucht en het dossier Forrest. Ik heb eens zitten surfen op het internet en vond een oud artikel van Humo. Misschien dat iemand van jullie er meer over weet? George Forrest is alleszins bekend als mijnontginner, maar is er een band tussen De Gucht en Forrest? Of is dit een kwakkel?
"Een schandaal te veel: Pierre Chevalier kapt met de politiek
'Die overstap naar de VLD was de grootste vergissing van mijn leven'
'Weet u hoe moeilijk het tegenwoordig is om een journalist veroordeeld te krijgen?' Proberen gaat mee: het politieke einde van Pierre Chevalier.
'Wat wil je dat ik doe? Ik kan toch moeilijk naar een koord grijpen? Ik heb bij Alain Van der Biest gezien wat dit soort toestanden met een mens kan doen. Nee, contre la mauvaise fortune, il faut un bon coeur!' Pierre Chevalier moest vorige week voor de derde keer ontslag nemen als Belgisch regeringsfunctionaris: tegenslag, maar hij laat het niet aan zijn hart komen. Ook voor zijn afscheidsinterview komt hij met de hem kenmerkende zwierigheid binnenwaaien, en het hele gesprek lang blijft zijn humeur onverwoestbaar.
Wat voorafging: twee weken geleden raakte bekend dat Pierre Chevalier (56) door het Brusselse parket in verdenking was gesteld voor heling, witwassen en schriftvervalsing. Een dag na die onthulling bleek bovendien dat Chevalier in den duik afgevaardigd bestuurder was geworden in twee bedrijven van de niet geheel onbesproken mijnbouwmogul George Forrest. Chevalier had nochtans in 2007 ontslag genomen uit Forrest wegens onverenigbaar met zijn een mandaat als speciaal gezant voor de Verenigde Naties. Buitenlandminister Karel De Gucht was not amused, en dus mocht Chevalier zijn koffers pakken. Zijn derde en definitieve afscheid uit het publieke leven, wellicht.
Chevalier torst een verleden als brokkenpiloot. In 1990 had Chevalier (toen nog socialist) al eens ontslag moeten nemen als staatssecretaris Wetenschapsbeleid. Een gepeperde onkostennota voor een dienstreis naar Parijs kostte hem zijn hoofd. Tegenslag, maar niet getreurd: in 1999 mocht Chevalier het nóg 's proberen als staatssecretaris voor Buitenlandse Handel, ditmaal voor de VLD. Een jaar later was ie alweer werkloos: het Zwitserse gerecht verdacht hem van hand-en-spandiensten aan de internationaal gezochte oplichter Jean-Claude LaCote.
Toen LaCote begin april 2008 ontsnapte uit een Zuid-Afrikaanse gevangenis, zag Chevalier de donderwolken al boven zijn hoofd samenpakken.
Pierre Chevalier
«Toch niet híj weer, dacht ik. (lacht) Maar eigenlijk wil ik daar geen commentaar op geven. Ik was zijn advocaat, en dus ben ik nog altijd gebonden door het beroepsgeheim. LaCote is een individu als een ander. Helaas heeft zijn levenspad het mijne gekruist.»
HUMO Had u meteen door dat alles weer opgerakeld zou worden?
Chevalier
«Jaja. Dat wel. In die acht, negen jaar dat die zaak nu al duurt, heb ik vastgesteld dat bepaalde mensen bij het gerecht er plezier in scheppen mij te schaden. Door perslekken, bijvoorbeeld.
»Op een gegeven moment heb ik - van een journalist nota bene - een gelekte fax gekregen met het briefhoofd van de Gerechtelijke Diensten Brugge. Ik heb dat aan het gerecht bezorgd, dat helaas niet in staat bleek de verzender te identificeren. Als onze gerechtelijke diensten dat al niet kunnen, hebben ze een probleem. Zéér opmerkelijk.»
HUMO Waarom heeft men het op u gemunt?
Chevalier
«Dat vraag ik mij al jaren af.
»Ik ben in 2000 afgetreden als staatssecretaris omdat er in Zwitserland een onderzoek naar mij was geopend. In twee jaar tijd heeft het Zwitsers gerecht dat dossier afgerond. Met drie belangrijke conclusies. Eén: mijnheer Chevalier is onschuldig. Twee: hij is zelf het slachtoffer van LaCote. En drie: u krijgt van ons een schadevergoeding omdat we u ten onrechte hebben beschuldigd. Ik heb uiteindelijk meer dan 20.000 euro gekregen. Lang niet genoeg om mijn Zwitserse advocaten te betalen, maar ik zie ze het in België niet doen... (ironisch) Dat bedrag heb ik overigens netjes gedeclareerd bij de fiscus, zoals het hoort.
» In België sleept de zaak nu al acht jaar aan. U moet zich inbeelden: ik sta daar om acht uur mee op en ik ga daar om één uur mee slapen. Ik ben geen crimineel die dat van zich af kan schudden.»
HUMO U blijft erbij dat u geviseerd wordt?
Chevalier
«Ik hoed mij voor complottheorieën, maar dat was voor mij al duidelijk in 2000. Veertien dagen voor de gemeenteraadsverkiezingen is het eerste artikel verschenen over LaCote. Ik weet zelfs dat men vanuit het parket in Brugge aangedrongen heeft een huiszoeking te houden bij mij. Dat was duidelijk opgezet spel.»
wo 13/01/2010 - 16:13Een politieagent uit Lubbeek heeft twee maanden rijverbod gekregen voor het rijden onder invloed en het plegen van vluchtmisdrijf. De man moet ook een fikse boete betalen. De agent reed twee jaar geleden tegen een geparkeerde wagen aan na een nachtje stappen in Leuven. Hij ging te voet verder naar huis. Toen de politie bij hem thuis aanbelde, had hij nog 1,6 promille alcohol in het bloed.
Met regelmaat van de klok verschijnen er listings waarin men België quoteert ten opzichte van de rest van de wereld. Volgens de zeer objectieve lijst van de Verenigde Naties scoort België een dertiende plaats in de wereld. Bovenaan de lijst prijken meestal de landen van Noord-Europa. Op andere listings scoort België veel minder goed, zoals op de lijst van de mensen die in onroerend goed willen investeren. België scoort op het gebied van eigendom barslecht, eigenaars zijn hier vogelvrij verklaard, huurder kunnen gerust uw kot afbreken zonder dat er een serieuze sanctie volgt. Eigendom in België wordt bijna beschouwd aan diefstal. Dat hebben we natuurlijk aan onze socialistische politici te danken. Echt te zot is de lijst van het international living magazine: Daarin scoort België maar liefst een 8ste plaats! Dit wou ik natuurlijk eens beter bekijken. En wat blijkt, niets dan willekeur dat de klok slaagt. Een voorbeeld. België scoort redelijk op het gebied van gezondheidszorg, maar minder goed dan Spanje, Italië en Malta. Bent U ooit al eens naar een Spaans of Italiaans ziekenhuis geweest? Alstublieft zeg! Je mag al blij zijn dat de dokter het niveau haalt van een hoofdverpleegster van bij ons. Om nog maar te zwijgen van Malta. Het land is bijna een belastingsparadijs, maar op het gebied van hygiene zie je goed dat dit land dicht bij Afrika ligt. En dan het klimaat. België scoort volgens het International Living Magazine zeer goed op het gebied van het klimaat...Ja, het krijgt dezelfde score als de Verenigde Staten. Nu, de Verenigde Staten hebben een mild klimaat tot subtropisch. Dat is toch iets heel anders dan het gure Belgische weer. Nederland doet het dan plots veel slechter van klimaat dan België. Wat een zever zeg! Dit soort lijsten lijken opgesteld door een klas peuters. Ik vind het belachelijk dat de VRT en onze media aan dergelijke onzin belang hechten. Dat neemt niet weg dat ons "apenland" zeker kwaliteiten heeft, maar met dit gelul zijn we niet gebaat.
België in top 10 beste landen om in te leven
do 14/01/2010 - 14:13België staat op de achtste plaats in de wereldranglijst van beste landen om in te leven. Dat staat te lezen in International Living magazine, dat jaarlijks een ranglijst opstelt op basis van negen criteria.
Het onderzoek analyseerde 194 landen op basis van 9 criteria: De levenskosten, vrije tijd en cultuur, economie, milieu, vrijheid, gezondheid, infrastructuur, veiligheid en klimaat.
België sleept met een score van 78 op 100 een knappe achtste plaats in de wacht. Omgeven door parken, is Brussel de groenste hoofdstad van Europa, bemerkt International Living. Andere factoren die het mooie weer maken in Brussel zijn volgens het blad de bijzondere zorg voor straatkatten en de aanwezigheid van doventolken in de stadsbibliotheek. Minder gegoede burgers kunnen er fikse kortingen krijgen voor culturele evenementen, schrijft het magazine.
De wereldranglijst wordt aangevoerd door Frankrijk, dat maar liefst 82 procent van de punten haalt. Het is al het vijfde jaar op rij dat onze zuiderburen de trofee in ontvangst mogen nemen.
Andere landen die het ook nog beter doen dan België zijn Australië, Zwitserland, Duitsland, Nieuw-Zeeland, Luxemburg en de Verenigde Staten. De motivaties om een hoge score toe te kennen aan een land zijn ietwat uiteenlopend. In Duitsland verdienen werknemers het meest, Zwitserland heeft de meest discrete banken, Luxemburg heeft het grootste aantal restaurants met Michelin-sterren per vierkante meter en in de Verenigde Staten krijg je het snelst wat je wilt.
Landen die het iets minder goed dan België zijn Canada en Italië. Nochtans, in Canada voelt men de financiële crisis minder hard en in Italië heerst er een aangenaam klimaat, zo weet het magazine.
Landen waar het leven het slechtst is, bengelen onderaan de lijst. Somalië prijkt triest bovenaan de wereldranglijst van landen waar het slecht wonen is. Jemen, Soedan, Tsjaad, Afghanistan, Sierra Leone, Djibouti, Eritrea, Guinea en Angola vervolledigen die betreurenswaardige top 10.
Gina Heirman is de dochter van Mijnheer Heirman, gewezen PVV-schepen van Oudegem en oud-notarisklerk van Notaris Vanderdonckt te Dendermonde. Toen notaris Vanderdonckt stierf moest de oude notarisklerk Heirman naar de pijpen dansen van het jonge wicht Anne Vanderdonckt en dat botste bijna ogenblikkelijk. Mijnheer Heirman verhuisde naar notaris Celis te Antwerpen en bleef zijn leven lang gefrustreerd omwille van het feit dat hij zelf nooit notaris was geweest. Deze frustratie werd overgezet op zijn enige dochter Gina en nadien op zijn enige kleindochter Katrien.
Dochter Gina zou het waarmaken. Zij opende in Oudegem een ASLK-NMKN filiaal maar raakte al snel in de problemen en moest haar bankactiviteiten stopzetten. Ze werd midden de jaren tachtig de eerste maal veroordeeld voor verduistering en oplichting. De villa van de familie Heirman te Oudegem werd verkocht. Gina bleef zelf steeds rondlopen met een handtas vol met geld om te tonen hoever ze het had gebracht. Ook dit was een duidelijke uiting van haar frustratie.
Mijnheer Heirman zocht een oplossing voor zijn dochter en vond die in de politiek: Gina mocht aan de slag als secretaresse van PVV-boegbeeld Willy De Clercq. En natuurlijk dat ook deze historie niet lang duurde. Hilarisch waren de virtuele telefoongesprekken van Gina Heirman met Annemie Neyts en Willy De Clercq. Meestal zette ze zich in een druk café, liet zichzelf opbellen en begon dan luid te spreken "Dag Willy, je belt zeker voor de job die ik aan x heb aangeboden." Inderdaad, Gina beloofde aan Jan en alleman een job bij het Europese parlement. Ze was zo goed in haar functie dat ze op een bepaald ogenblik zelf oud-burgemeester Maurice Dierick wist te strikken. Meer dan een maand hield ze de man aan het lijntje voor een job in het Europees Parlement.
Ondertussen kwam ze in de media (Blik) als een oplichtster van een gehandicapte gestoorde man bij wie ze zichzelf uitgaf als een CIA-agente. Ook hier ging ze met een flinke som geld aan de haal. Ook kwam ze in de pers toen ze veroordeeld werd voor het stelen van briefwisseling en betalingen die ze bij de post trachtte te verzilveren.
Eind de jaren negentig verdween Gina uit het Dendermonds straatbeeld. Volgens haar entourage, haar moeder en haar dochter lag ze in het ziekenhuis. In feite was ze geïnterneerd in de vrouwengevangenis van Brugge. Toen ze uiteindelijk opnieuw vrijkwam verlegde ze haar werkgebied naar de Belgische kust, waar ze zich uitgaf als een nicht van beaulieubaas Jan De Clerck. En wat meer is ze sleurde haar dochter Katrien Van Nuffel mee in haar val.
Het verhaal leest als een onwaarschijnlijke thriller, maar is spijtig genoeg waar. Het verhaal toont zeer goed aan wat een mythomane is: Een ziekelijke leugenaar, die zodanig veel liegt, zelfs op momenten en tegen personen waarbij het absoluut niet nodig is. Een alledaagse leugenaar liegt enkel als hij in het nauw wordt gedreven of bij een direct persoonlijk voordeel. Een mythomane zal bij wijze van spreken zelf tegen haar hond liegen. Dergelijke mensen zijn zwaar ziek en zijn helaas een gevaar voor de maatschappij. En mensen die gevaarlijk zijn voor de maatschappij moeten blijvend worden geïnterneerd. Ik vrees als Gina Heirman binnen 3 of 4 jaar terug vrijkomt dat ze haar oude activiteiten terug zal verderzetten.
Haar zaak komt voor het Hof van Beroep te Gent op 25 januari.
*Hierbij een foto van Gina Heirman in de lagere school. Ze zit op de eerste rij, derde van links
'Je kon haar nooit op een leugen betrappen'
Doortrapte oplichtster krijgt zeven jaar cel
ANTWERPEN - Een 53-jarige vrouw uit Antwerpen is door de correctionele rechter in Brugge veroordeeld tot zeven jaar cel voor grootschalige oplichting. Ze misbruikte de naam van industrieel Jan Declercq om tientallen gedupeerden miljoenen te ontfutselen.
De feiten lezen als het scenario van een film. Jarenlang gaf Gina Heirman (53) zich uit voor de nicht van industrieel Jan De Clercq. Haar slachtoffers maakte ze wijs dat ze veel geld nodig had om de 1,3miljard oude Belgische franken vrij te krijgen die na de ontvoering van Anthony De Clercq in de Deposito- en Consignatiekas van de Belgische staat terecht waren gekomen. Ze zocht mensen op die door persoonlijk leed beïnvloedbaar waren en alle middelen waren goed om hen vakkundig te misleiden. Ze ensceneerde telefoontjes met Jan De Clercq en liet zich zelfs afzetten door haar zogezegde privé-chauffeur. Ze sloot 'vriendschap' met haar slachtoffers en belde hen om de haverklap voor een stand van zaken. Toen ze uiteindelijk geld loskreeg, verdween ze met de noorderzon.
'Ze beloofde ons de hemel', zegt een gedupeerde dame uit Oostende. 'We zouden onze investering in veelvoud terugkrijgen. Toen ze mij begin 2001 contacteerde, had ik net een zwaar ongeval achter de rug. Op zo'n moment sta je zwak natuurlijk en Gina wist dat uit te buiten. Om mijn vertrouwen te winnen, belde ze mij eens op vanuit de auto. Ze deed alsof ze naast Jan De Clercq zat. Ik hoorde inderdaad een man, die achteraf een handlanger bleek te zijn. Ze gebruikte werkelijk alles en iedereen om zich heen om geld af te troggelen. Uiteindelijk gaf ik haar 500.000frank. Twee weken later deed mijn zoon er nog 250.000frank bovenop. Als we te veel vragen stelden, werd ze kwaad. Als we klacht indienden zouden we ons geld nooit terugzien. We konden haar ook nooit op een leugen betrappen. Op alles wiste ze een antwoord. Tijdens onze laatste ontmoeting met Gina begreep mijn zoon plots dat we bedrogen werden. Spijtig genoeg kreeg hij gelijk. Gina zagen we niet meer terug.'
Heirmans dochter Kartrien Van Nuffel (31) uit Dendermonde speelde het doortrapte spelletje van haar moeder mee. Als (ex-)werkneemster bij een groot notariaat wist ze zeer goed hoe ze valse documenten officieel kon doen lijken om het vertrouwen te winnen van de slachtoffers. Er was nog een derde, Nederlandse handlangster betrokken bij de zwendel. De 63-jarige Francine Van Assel fungeerde als tussenpersoon voor Heirman, maar hield tijdens het proces altijd vol dat ze door Heirman misleid werd en zelf slachtoffer is in de zaak. De rechtbank tilt zeer zwaar aan de feiten en veroordeelde Heirman gisteren tot zeven jaar effectieve. Haar dochter kreeg 37maanden en de Nederlandse handlangster twee jaar. Alle drie zijn ze voor vijf jaar hun burgerrechten kwijt. Gina Heirman vertoeft momenteel in Spanje waar ze haar listige praktijken naar verluidt gewoon verderzet. De rechter beval haar onmiddellijke aanhouding.
Het valt op dat mensen steeds teruggrijpen naar stereotypen om hun grote gelijk te bewijzen. Mensen met een bruine huidskleur klagen steeds dat ze benadeeld worden wegens racisme. Dat is dikwijls waar, maar ook vaak niet waar. Vele -ismen worden in onze maatschappij misbruikt en het lijkt nog te werken ook. Een schoolvoorbeeld hiervan is het geval "Linda De Win". Ofschoon haar naam deed vermoeden dat ze de quiz "de slimste mens" ging winnen, beet ze uiteindelijk toch in het zand. Op het internet verschene -zoals reeds gezegd- haatmails en haatboodschappen en voilà de zogezegde analisten hadden direct hun antwoord klaar: Mensen verdragen geen vrouwelijk winnaar! Hoe belachelijk, hoe zielig en hoe triestig dat men in de 21e eeuw nog zo domme argumenten durft te gebruiken. Neen, sommige mensen hebben een sympathieke uitstraling en anderen hebben dat niet. Mevrouw De Win kan een perfect sympathieke dame zijn, maar ze heeft helaas een totaal andere uitstraling. Ik heb haar geobserveerd tijdens het spelprogramma en wat mij ook opviel was haar versteende glimlach. Men kan wel eens twee minuten met een tandpastaglimlach zitten, maar een half uur aan één stuk is er over. Andere uiterlijk storende elementen waren het steeds van haar plaats lopen, de dikke laag schmink. Verder wist Mevrouw De Win tijdens al de afleveringen geen enkele humoristische opmerking te maken, hetgeen haar een vrij saai, streverig imago gaf. Maar met sexisme heeft heel deze heisa niets te maken.
Linda De Win haalt Britse pers
De zegereeks van LindaDeWin in De Slimste Mens heeft bij ons al heel wat stof doen opwaaien, en ze heeft nu ook de Britse pers gehaald. Op de website van de kwaliteitskrant The Guardian legt columnist Khaled Diab uit waarom de politiek journaliste zoveel controverse opwekt bij het Vlaamse publiek.
'Geen enkele mannelijke deelnemer heeft ooit zoveel reactie uitgelokt, hoewel er al heel wat vervelende en arrogante exemplaren de revue gepasseerd zijn. Mooie jonge actrices en en modellen roepen bewondering op wanneer ze het redelijk doen in de quiz. Fans van 53-jarige DeWin zijn ervan overtuigd dat ze het slachtoffer is van puur seksisme', zo schrijft Diab.
'DeWin is volhardend en kort van stof. Terwijl dat net kwaliteiten zijn die bij oudere mannen erg gewaardeerd worden, zijn het eerder storende eigenschappen bij oudere vrouwen die werkzaam zijn in de media', stelt hij. 'De scherpe reacties op DeWin lokten in Vlaanderen ook een golf van medeleven en sympathie uit voor de journaliste. Haar mailbox loopt over van fanmail en ook op facebook verschijnen intussen de eerste steungroepen', besluit Diab.
Begin januari evenaardeLindaDeWin het record van elf deelnames aan de quiz De Slimste Mens ter Wereld, iets waar nog maar vijf deelnemers in geslaagd zijn. DeWin komt terug in de finaleweek en maakt dus kans om de quiz te winnen.
Man zit met penis vast in stalen pijp: brandweer grijpt in
Wat hem bezield heeft, wilde hij niet zeggen. Feit is evenwel dat een Brit zich in een ziekenhuis in Southampton aanbood met zijn penis gekneld in een stalen buis. The Sun was er bij.
Hard en gezwollen Om de zaak nog gênanter te maken, slaagden de artsen er niet in de man uit zijn benarde situatie te bevrijden. 's Mans penis bleef hard en gezwollen doordat zijn bloedsomloop geen vrij spel had. De dokters van het Southampton General Hospital riepen dan maar de brandweer te hulp.
Metaalschaar Een ploeg van niet minder dan zeven pompiers rukte uit naar het ziekenhuis. Met hun metaalschaar hadden zij een half uur nodig om de stalen pijp te verwijderen. Voorwaar een delicate ingreep waar ze in de kliniek het gereedschap niet voor hadden.
De piemel van de patiënt, een veertiger, bleek blauw en gezwollen na de operatie. Alles wijst er evenwel op dat hij paraat zal blijven voor de dienst.
Vaste hand "Het was een secure operatie, waarvoor een vaste hand noodzakelijk was", zei de brandweercommandant achteraf. "Onze ploeg probeerde vooral te voorkomen dat het hele zaakje niet oververhit geraakte. Het blijft hoe ook een van de meest merkwaardige oproepen die ons korps ooit gehad heeft".
Waarom Karel De Gucht echt ruzie zoekt met Congo...
Ik behoor niet tot die naïevelingen die geloven dat Karel De Gucht plots een menselijke "missie" heeft in zijn leven en dat hij plots begaan is met het lot van de lokale bevolking.
Karel De Gucht heeft maar één missie en dat is zijn eigen profijt. Ik heb hem meerdere keren persoonlijk ontmoet en heb niets menslievend in hem kunnen ontdekken. De Gucht is een meester-strateeg of een "sluwe vos" volgens een oud-PVV senator uit Lebbeke.
Ik heb mij laten vertellen dat Karel De Gucht in Congo met andere belangen bezig is dan de bevolking. Zo is er het verhaal dat er mensen uit de omgeving van De Gucht belangen hebben in bepaalde mijnen in het land. Maar de grondstoffen geraken niet geëxporteerd omdat Congo de toegang weigert voor transportvliegtuigen en ook weigert de dichtbijgelegen vlieghaven open te stellen. Daarop heeft Karel De Gucht gezworen het Kabila moeilijk te maken.
En alle andere analyses en bespiegelingen hebben geen enkele zin. Het is alleen spijtig dat geen enkele journalist zich in dit verhaal durft te verdiepen. Ja, de macht van deze meester-intrigant gaat zeer ver.
De Gucht mag Congo niet meer binnen
BRUSSEL - Congo verklaart EU-commissaris Karel De Gucht 'persona non grata', en noemt zijn analyse van de toestand in het land 'racistisch, respectloos en onverantwoordelijk'.
Van onze redactrice
Het is weer hommeles tussen de Congolese gezaghebbers en Karel De Gucht. Die werkt zijn laatste weken af als commissaris voor Ontwikkelingssamenwerking, voor hij aan Handel begint. Uit onvrede met nieuwe uitspraken over Congo door Karel De Gucht lokt Kinshasa een diplomatiek incident uit met de Europese Commissie.
De Congolese overheid heeft in een officiële nota, gericht aan de vertegenwoordiger van de Europese Commissie in Kinshasa, grote bezwaren geuit bij een toespraak die De Gucht op 16 december 2009 hield over de toestand in Oost-Congo voor het Europees Parlement in Straatsburg. Volgens het Congolese ministerie van Buitenlandse Zaken laat De Gucht zich 'in onmiskenbaar racistische, respectloze en onverantwoordelijke termen' uit over de situatie in de Kivu-streek, waar een bloedig conflict woedt.
De Gucht sprak voor het Europees Parlement namens de Europese commissie; de toespraak was vooraf goedgekeurd door Catherine Ashton, Europa's nieuwe verantwoordelijke voor buitenlands beleid. Die analyse was hard, maar wordt onder meer gedeeld door de gereputeerde mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch en de groep experts van de VN, die in recente rapporten over de Kivu's minstens even scherp waren als De Gucht.
Wellicht neemt Kinshasa vooral aanstoot aan De Guchts uitspraak dat 'Congo de voorbije twintig jaar een enorme knoeiboel is geworden. Het is een land waar bijna alles opnieuw moet worden gedaan, te beginnen met de heroprichting van de staat.' In het parlementaire debat dat in Straatsburg op zijn toespraak volgde, zei De Gucht ook nog dat men zich kan afvragen hoe effectief hulp aan Congo kan zijn, 'als je in de politieke arena geen degelijke gesprekspartners treft.'
In eerste instantie reageerde Kinshasa in december via zijn regeringswoordvoerder Lambert Mende: 'De Gucht ziet zichzelf als een goddelijke schenker, en vaak vragen wij ons af over welk land De Gucht praat. Over het Congo van tien of vijftien jaar geleden? Of over Belgisch Congo?'
In tweede instantie kwam dus de nota aan de Europese Commissie. In een mondelinge toelichting op die nota liet de Congolese minister van Buitenlandse Zaken, Alexis Thambwe, weten dat 'een bezoek van EU-commissaris Karel De Gucht aan Congo op dit moment niet gewenst is, en elke visumaanvraag voor Congo dan ook als een provocatie zal worden opgevat.'
De laatste dagen berichtte de media over het feit dat VRT-journaliste Linda De Win alles behalve populair geworden is door haar deelname in "De Slimste Mens". Echte haatmails en superdegoutante opmerkingen werden getoond. Men stelde zich de vraag waarom een Linda De Win zo onpopulair is als slimste mens en waarom een Bart De Wever dan weer zo populair werd door het VRT-programma. De feministen beweren dat het natuurlijk te maken heeft met het geslacht van Linda De Win en dat de bevolking blijkbaar niet rijp is voor een vrouw als slimste mens.
Larie en apekool...Iemand wordt als sympathiek aanzien als hij of zij een sympathieke toffe uitstraling heeft en iets humoristisch over zich heeft. Meestal gaan beide eigenschappen samen. Wat betreft de uitstraling van de journaliste loopt er iets fout. Een Martine Tanghe heeft iets lief moederlijks over zich, al heeft ze zich met het programma VOLT op een andere "hardere" manier getoond. Sindsdien hoor ik velen klagen als Tanghe het nieuws voorleest. Linda De Win heeft geen écht sympathieke uitstraling. Wanneer vlak na de opening van het programma ingezoomd wordt op haar gezicht ziet de kijker een dikke laag make-up, alsof ze iets te verbergen heeft. Verder is het steeds van haar plaats lopen "omdat ze niet goed ziet" één keer wel grappig of tof, maar vanaf de derde of vierde keer storend. En echt humoristisch is ze niet. Ze is zo gedreven om de kwis te winnen dat het bijna irritant wordt. Ik heb haar gedurende al de afleveringen geen enkele mop horen vertellen, zelfs geen domme mop. En dat was nu net anders bij een Bart De Wever. Die kwam steeds gevat uit de hoek. Het programma "De Slimste Mens" is een humoristisch programma en eigenlijk is een Linda De Win te saai en te streverig voor het publiek 's avonds. En alsof dat nog niet genoeg is, werd ze keer op keer geholpen door de quizmaster van dienst. Halve antwoorden, werden als correct aanzien, terwijl bij anderen de puntjes op i werden gezet. Ook dat was anders bij Bart De Wever. De sneuvelde op de laatste seconde omdat de quizmaster een antwoord goedkeurde dat men nooit op één seconde kon uitspreken. Het voelde aan alsof Bart De Wever een onrecht was aangedaan. De mensen sympathiseren steeds met de underdog, nooit met het seutje of strevertje van de klas.
Dus, beste feministen de hetse tegen Linda De Win heeft niets te maken met sexisme of discriminatie maar enkel en alleen met de uitstraling van de figuur Linda De Win. Persoonlijk vind ik wel dat de haatmails er serieus over zijn en dus zeker niet nodig waren.
Het onderwerp ligt gevoelig maar toch kan ik het niet laten een artikel te schrijven over Zuid-Afrika en haar recente evolutie. We herinneren ons allemaal nog levendig hoe het verguisde apartheidsregime in 1994 werd weggevaagd om een nieuw democratisch land te creëren. Blijkbaar is het nieuwe democratische Zuid-Afrika een land met polygamie en ook een land met een aparte kijk op Aids.
Zuid-Afrika ging nog niet zolang geleden door als een Westers land met een moderne infrastructuur, uitstekende ziekenhuizen en een welvarende economie. Het is stilaan duidelijk dat het land geleidelijk aan de weg op gaat van Zimbabwe. Maar het probleem ligt gevoelig. Want kritiek spuien op een "zwart" bestuur is steeds met racisme beladen, ook al is dat totaal niet aan de orde. Vanaf het ogenblik dat gelijk wie denkt in termen van huidskleur duikt de demoon op van het racisme.
Nobelprijswinnaar FW De Klerk heeft vele kansen laten liggen toen hij samen met Nelson Mandela het nieuwe Zuid-Afrika uittekende. Vandaag ligt de weg open voor ingrijpende sociale, economische en fiscale maatregelen die het land kunnen doen storten in een complete chaos. Waarom zou een ongeschoolde Jacob Zuma zonder enige background plots betere maatregelen invoeren dan de intellectueel Tsabo Mbeki? En onder Mbeki had men al een vorm van reverse-apartheid ingevoerd. Inderdaad, op basis van huidskleur werden blanke bedrijven extra belast. Wat anders is de "black empowerment act"? Neen, de ANC-leiders schamen zichzelf niet om naar de huidskleur te verwijzen in de titel van een wet. En de wereld die kijkt toe en doet natuurlijk niets. De meerderheid van de wereldbevolking is immers gekleurd en die hebben er hun plezier in om ook eens de blanken te laten voelen hoe het is om te overleven in een vijandig politiek klimaat. Begrijpelijk, maar niet menslievend en democratisch. En wat meer is, als men zijn eigen "hersenen" vernietigt, wordt men een plant. Je ziet nu al hoe Zuidafrikaanse studenten naar Vlaanderen komen studeren om hier een nieuw leven op te bouwen. Men zou zoiets reverse-immigratie kunnen noemen. Immers, na eeuwen komen deze van origine "Hollanders" terug naar de lage landen. Maar het is zielig. Zuid-Afrika loopt leeg. Grote Zuidafrikaans landgoederen staan nu voor een prikje te koop op het internet. Wat kunnen we doen? Niets. Onze wereldleiders schieten enkel in actie wanneer de grondstoffenbevoorrading in het gedrang komt en dat is hier niet het geval. Dus laat Jacob Zuma maar trouwen, Aids verspreiden en zijn land om zeep helpen...
NKANDLA - De Zuid-Afrikaanse president Jacob Zuma (67) heeft maandag zijn vijfde bruid Thobeka Mabhija (37) het jawoord gegeven. De twee trouwden in Zuma's geboortedorp Nkandla tijdens een traditionele ceremonie.
Ze waren al eerder voor de Zuid-Afrikaanse wet getrouwd. Na het officiële gedeelte barstte het feest los, zei Mike Zuma, broer van de bruidegom. ''Dit is een traditionele gebeurtenis en er wordt flink gedanst en gefeest'', zei hij.
Media waren niet toegestaan bij de privégebeurtenis, maar verslaggevers in de buurt van het dorp in de provincie KwaZulu-Natal meldden dat honderden hoogwaardigheidsbekleders met bussen naar het huwelijk werden gebracht.
Prints
Honderden dorpsbewoners gekleed in dierenhuiden en kleding met Afrikaanse prints begaven zich te voet over modderige paden richting de feestelijkheden.
Zuma en zijn kersverse vrouw hebben samen naar verluidt drie kinderen. Zuma heeft in totaal achttien kinderen. Onlangs zou de president de bruidsschat hebben betaald voor Bongi Ngema, die zijn zesde bruid zal worden.
Er gaat geen maand voorbij of een bekend lid van open VLD verlaat de partij. De verrotting van de liberale partij is al enkele jaren bezig. Het begon nochtans allemaal zo mooi. Guy Verhofstadt die zich in de jaren negentig als grote "ziener" profileerde, die een nieuwe actieve welvaartstaat wou uitbouwen en dan kwam de grote ontgoocheling. Verhofstadt bleek zeker geen grotere ziener dan een gemiddeld Belgisch premier. Hij koos wel voor een andere formule. Mede onder invloed van zijn progressieve artistieke vrienden koos Verhofstadt voor een soort van links-liberalisme. Op een bepaald ogenblik koos hij onomwonden voor Bill Clinton en dat terwijl hij een decennium voordien als "baby Tatcher" bekend stond. Nu, elkeen kan zijn mening herzien, maar bij de bevolking en vooral bij de liberale partij zelf ontstond er ongenoegen over de progressieve partijkoers. Bij de VLD is men dikwijls woest op "afvallige" partijgenoten, terwijl het net de top is die een andere koers begint te varen. Als gevolg van de nieuwe profilering van de partij raakte ze stilaan haar rechter vleugel kwijt. Zeker in Antwerpen, waar rechts de scepter zwaait verloor zij belangrijke boegbeelden. Ward Beysen-zaliger koos voor het liberaal appel en Hugo Coveliers sloot met zijn VLOTT bij het Vlaams Belang aan. Het ongenoegen bleef voortduren en ook Westvlaams boegbeeld Jean-Marie Dedecker werd op een weinig tactvolle manier buitengekegeld. En dan maar hopen dat zo'n partij het goed blijft doen bij de verkiezingen. Als men het politiek landschap in Vlaanderen aanschouwt, valt het op dat men met moeite nog een gemeente vindt waar Open VLD niet uiteen is gevallen. Soms lukt een scheurlijst, dan weer niet, maar het kwaad is toch geschied. Open VLD wekt naar buiten toe de indruk van een "ruziemakerspartij" waar er enkel nog plaats is voor een triumviraat met een aantal ordinaire jaknikkers errond. En het woord "ordinair" is zeer goed gekozen. De voorzittersverkiezingen moesten een zoveelste marketingstunt worden, maar zeker geen omwenteling. Het draaide net iets anders uit. Alexander De Croo werd verkozen, maar geniet bij de huidige partijtop geen enkel krediet. Ze willen hem zo snel mogelijk weg, liever vandaag nog dan morgen. De Croo erft een partij die volledig verkeerd gepositioneerd is in het politieke landschap. De rechterzijde van het politieke spectrum wordt nu volledig gedomineerd door het Vlaams Belang, het NVA en LDD. Van de open VLD is niets meer te bespeuren. Als we de geschiedenis van de Vlaamse liberalen aanschouwen sinds de Tweede Wereldoorlog, zien we hoe de liberalen eerst vrij "progressief" waren om dan met de PVV en onder de jonge Verhofstadt een steeds rechtsere koers te varen. Als progressieve -lees goddeloze- partij scoorden de Vlaamse liberalen nooit veel stemmen. Ze moesten het vooral hebben van een franstalige vrijzinnig bourgeoisie die zoals geweten in Vlaanderen aan het uitsterven is. Niet voor niets kwamen belangrijke kopstukken uit het Gentse. Na een tiental jaar succesvol rechts geweest te zijn, is de partij nu dus opnieuw naar het centrum opgeschoven. Nochtans wordt het centrum goed ingepalmd door de sympathieke Kris Peeters en zijn CD&V. En omdat de VLD recent haar rechtervleugel heeft buitengesmeten sukkelt de partij met een zwaar imagoprobleem om kiezers aan die zijde terug binnen te halen. Maar er zijn natuurlijk nog andere elementen die spelen. Zo was de verruiming van de kiesarrondissementen tijdelijk wel een goede zaak voor haar bekende kopstukken. Op termijn mist de partij belangrijke nieuwe gezichten. Deze gezichten proberen ze dan op te vissen in de media of in de bedrijfswereld. Maar men houdt eigenlijk niet van deze stemmentrekkers. Dikwijls laat men ze nadien vallen als een baksteen. De kandidaten voelen zich dan terecht volledig in de steek gelaten. Eigenlijk was Jean-Marie Dedecker ook zo'n figuur. Ze hadden hem graag voor zijn stemmen, maar voor het overige mocht hij zijn mond niet open doen. Het probleem is dat de "bekende" Vlamingen niet voor niets "bekend" zijn geworden. Meestal hebben zij zelf ook uitgesproken meningen. Ze stammen af uit een managementcultuur en dat is een totaal ander biotoop dan de politieke wereld waar soms totaal irrationele beslissingen worden genomen. Per slot van rekening, in de politiek speelt men met het geld van anderen en dat zorgt voor een totaal andere cultuur dan een bedrijf, waar men voor alles een kosten-batenanalyse maakt. Daarenboven kiest men in de politiek zelden voor de right man on the right place, hetgeen in de bedrijfswereld toch wel de regel is. Voor moderne managers is de politieke wereld als vloeken in een Godshuis. Alle regels van goed bestuur worden er aan hun laars gelapt. In de bedrijfswereld zoekt men een maximale efficientie, in de politieke wereld is er van efficientie totaal geen prioriteit. Waarom iets met één ambtenaar doen, als men het ook met twee -politieke benoemde- ambtenaren kan doen. In de politieke wereld kiest men eerst voor zijn kiezers en dan pas voor efficient werken. Pas op, ook andere partijen sukkelen met stemmentrekkers uit het bedrijfsleven. De topmanager van Volvo Gent, dhr Leyman werd eerst met veel applaus binnengehaald in de CD&V om dan enkele maanden later forfait te geven. In de bedrijfswereld is er ook een vorm van rivaliteit en loopt ook niet altijd alles gesmeerd, maar het uitgangspunt is toch volkomen verschillend. Ik heb zo de indruk dat de politieke klasse nu eerder kiest voor bekende "domme blondjes" je weet wel van het type Belgische missen. Van dergelijke figuren hoeven ze niets te vrezen. Zij moeten gewoon weten wanneer ze op de Ja-knop moeten drukken. Hilarisch zijn de foto's van Margriet Hermans die in het parlement zat te slapen. Nu, Margriet Hermans is wel geen Miss, maar ze voldoet verder aan het profiel van vrij braaf te zijn. De onhebbelijkheid van de partijtop van de VLD heeft er verder voor gezorgd dat er geen tussengeneratie is tussen de zestigers en de huidige twintigers. De veertigers met uitstraling hebben ondertussen al lang de partij verlaten of zijn simpele jaknikkers met een functie op één of ander kabinet. Of kunnen figuren als Bartje Somers plots de nieuwe generatie noemen?
Ik zie niet in hoe Alexander De Croo de "Open" VLD kan redden, althans toch niet op korte termijn. Er lopen teveel mensen rond van de oude garde of hun stoeipoezen. Zij willen hun luilekkerleventje niet zomaar opzeggen voor een "snotneus" die het hen eens komt uitleggen. De partij zal moeten wachten tot de huidige twintigers ervaring hebben opgedaan. Ik vraag mij af hoe de nieuwe jonge generatie zich zal profileren in de toekomst. Kiezen ze voor een soort links-democratisch adept of gaan ze terug de rechtse toer op? Eén ding is zeker: VLD al dan niet "open" zal het komende decennium geen enkele grote rol van betekenis meer spelen in ons politiek landschap.
Rik Remmery stapt uit Open Vld
Rik Remmery bij de voorstelling van zijn boek over de dreigbrieven.
Rik Vannieuwenhuyse-Remmery verlaat ontgoocheld Open Vld. Hij had naar eigen zeggen nooit het gevoel dat in de partij naar hem werd geluisterd.
Rik Vannieuwenhuyse (56), de voormalige zaakvoerder van het voedingsbedrijf Remmery uit Ledegem, werd in 2005 een bekende Vlaming. Hij had doodsbedreigingen ontvangen omdat hij weigerde zijn gesluierde werkneemster Naïma Amzil te ontslaan.
Vannieuwenhuyse kwam op voor Open Vld bij de Vlaamse verkiezingen van 2009 en haalde, tot zijn eigen teleurstelling, 5.094 voorkeurstemmen, schrijven de kranten van Corelio. Nu stapt hij op uit de partij. Hij had naar eigen zeggen nooit het gevoel dat naar hem werd geluisterd.
"Ik kies mijn toekomst elders. Als ik de juiste beslissingen neem, dan kan ik daar iets bereiken. In de politiek niet."
GOED BESTUUR: Hoe verkwisten wij het geld van de bevolking?
BRUSSEL - De Kamer heeft voor 139,5 miljoen euro een gebouwencomplex gekocht, dat het vier jaar geleden nog kon kopen voor 22,5 miljoen euro. Dat schrijft De Morgen.
Herman De Croo liet in 2005 zijn oog vallen op een verzameling gebouwen vlak achter het federaal parlement, waar op dat moment onder meer het Belgische Staatsblad en het Nationaal Instituut voor de Statistiek gevestigd waren. De Regie der Gebouwen zette het complex op een lijst met onroerende goederen die verkocht moesten worden. De vraagprijs bedroeg toen 22,5 miljoen euro.
De Kamer zag af van de verkoop wegens te groot en te duur. Het complex werd uiteindelijk verkocht aan vastgoedgigant Immobel voor 32 miljoen euro. Die renoveerde een van de gebouwen alvorens het opnieuw van de hand te doen. Deze keer voor 139,5 miljoen euro.
Het College van Quaestoren van de Kamer ondertekende aflopen vrijdag de verkoopsakte. De aanschaf maakt deel uit van een rationaliseringsoperatie, waarbij alle diensten van de Kamer onder één dak worden gebracht.
Deze middag ging ik dineren met mijn lieftallige echtgenote in restaurant Il carpaccio te Waasmunster. Ineens verscheen helicopter boven het restaurant die ostentatief op -jawel- de parking neerstreek. (Kenteken 00-CEO) Uit de helikopter sprong niemand minder dan Glenn Janssens die een date had met een (niet zo mooie) brunette met "fuck me botjes". Bij mijn weten is de koning van de bewegwijzering toch samen met Ilse De Meulemeester. Aan de lichaamstaal van beide individuen te zien zaten ze er niet om over zaken te spreken... Allé, iedereen moet doen in zijn leven waar hij zin in heeft, al heb ik wel te doen met Ilse De Meulemeester, die de indruk geeft toch vriendelijk te zijn.
Gisteren trakteerde de kwaliteitskrant De Standaard ons weer eens op een knap staaltje pseudo-journalistiek. Een nobele onbekende had er een opiniestuk geschreven waarin hij een mattheuseffect meende te herkennen in de evolutie van de vastgoedprijzen. Het baseerde zich op het gegeven dat de vastgoedprijzen de voorbije tien jaar verdubbeld zijn, terwijl de lonen slechts met een 20% stegen. En voilà, de auteur had zijn conclusie gereed: De rijken -met een huis- worden rijker en de armen -zonder huis- kunnen nu nog minder dan vroeger een huis kopen. Voor een leek lijkt deze analyse te kloppen, ware het niet dat de auteur vanuit een verkeerde premisse was vertrokken. Het is niet het absoluut inkomen dat het belangrijkst is in het verwerven van een woning, maar de kostprijs om aan geld te geraken. Indien de rentevoeten historisch laag staan en het geld spotgoedkoop is om te lenen is het niet zo erg dat de vastgoedprijzen hoger liggen. Bovendien ziet men een duidelijk verband tussen de evolutie van de vastgoedprijzen en veranderingen in de rentevoeten. Bij stijgende rentevoeten wordt het geld duurder en dalen de vastgoedprijzen en dalende rentevoeten doen vastgoedprijzen stijgen. Het is dus totaal verkeerd om een Mattheuseffect te zien in de evolutie van de vastgoedprijzen, want een Mattheuseffect gaat uit van een eenzijdige evolutie, een effect dat enkel groter wordt, maar nooit wordt gecorrigeerd. Bij een echt Mattheuseffect op de vastgoedmarkt zouden de prijzen alleen maar toenemen en zou de vastgoedkloof met de niet-eigenaars alleen maar groter worden. Dat dergelijke analyse complete onzin is, blijkt uit de evolutie van de vastgoedprijzen sinds de tweede wereldoorlog. Er zijn periodes geweest dat de vastgoedprijzen daalden, terwijl de inkomens enorm stegen. Bij voorbeeld tussen 1981-1985 en tussen 1989-1994. Dat alles had natuurlijk te maken met de hogere interestvoeten en de inflatie. De evoluties werden perfect in kaart gebracht door Phlippe Janssens van Stadim, iemand die als een expert geldt in de vastgoedmaterie. Ondertussen is er niets fundamenteel gewijzigd in ons economisch bestel om te kunnen aannemen de vastgoedprijzen niet meer zouden kunnen dalen. Overigens, momenteel staan al heel wat vastgoedprijzen onder druk. Denken we bij voorbeeld aan de villamarkt, waar de prijzen de voorbije maanden al met enkele procenten zijn gedaald.
Het fundamenteel probleem van dit artikel is dat het -ofschoon het wettenschappelijk niet klopt- toch een schijnargument geeft aan bepaalde progressieve politici om in te grijpen in de marktwerking met alle nefaste gevolgen vandien. Het is net dat ingrijpen met overreglementering dat ervoor gezorgd heeft dat de markt verstoord is en dat er een tekort ontstaan is aan bouwgronden. En voorkomen is veel beter dan genezen.
Wanneer gaat Martine Tanghe op pensioen? Is er iemand die het weet aub? Sinds mijn geboorte zie ik ze bijna wekelijks op de VRT en dat begint stilaan op de zenuwen te werken. Zeker het "ethisch correct" denken werkt danig op mijn systeem. Ze kan bijna geen items brengen zonder melodramatisch te doen. Hoe erg het is gesteld met onze fietsers, hoe zielig het is om dakloos te zijn, de armen, de sukkelaars, de kinderen, de bejaarden...
Kan het iets luchtiger alstublieft? Dagelijks worden wij ingelepeld om links progressief te denken. Mensen die "normaal" doen, die met een normale wagen rijden en die in normaal huis wonen, beginnen zich bijna te schamen als ze geconfronteerd worden met het progressief gedachtengoed van Martine Tanghe. Inderdaad, niet iedereen gaat met de fiets naar het werk en wilt een dakloze in huis nemen.
Er zijn nog altijd mensen die willen dat de ongebreidelde immigratiegolf moet stoppen en het zijn niet allemaal "extreem-rechtsen". Er zijn mensen die vinden dat "mensen zonder papieren" soms niet zo braaf zijn als ze eruit zien. Niet alle daklozen zijn échte sukkelaars. Er zijn ook doorsnee-burgers die vinden dat men niet moet overdrijven met flitspalen op elke hoek van de straat. Er zijn "normale" mensen die graag een zekere vrijheid hebben en die er niet van houden om betutteld te worden.
Dus please VRT tracht U iets meer centraal te positioneren in het ethisch-politiek debat.
BRUSSEL - Mochten er nu verkiezingen plaatsvinden, zou de N-VA zowel SP.A als Open VLD voorbijfietsen en na CD&V en Vlaams Belang de derde partij in Vlaanderen worden. N-VA-voorzitter Bart De Wever zou samen met Vlaams minister-president Kris Peeters ook uitgroeien tot de populairste politicus. Dat blijkt uit een peiling van La Libre Belgique.
Onderzoeksbureau Ipsos Belgium ondervroeg voor de online enquête tussen 3 en 14 december 2.000 Belgen van 18 jaar en ouder. De foutenmarge bedraagt 3,6 procent.
Opvallendste vaststelling is dat de N-VA haar opmars voortzet. De Nieuw-Vlaamse Alliantie tikt af op 15 procent, een stijging met 1,9 procent ten opzichte van de verkiezingen van juni en steekt zo Open VLD en SP.A voorbij. Bart De Wever en co moeten alleen nog CD&V en Vlaams Belang voor laten gaan.
CD&V (-0,7 procent) blijft met 22,2 procent veruit de grootste Vlaamse partij. Ondanks het openlijke intern geruzie maakt ook Vlaams Belang een sprong voorwaarts (+1,8 procent). De Vlaamse nationalisten zijn met 17,1 procent weer afgetekend de tweede partij in Vlaanderen. Open Vld blijft terrein verliezen (-1 procent) en zakt weg tot 14 procent. SP.A doet met 13,9 procent (-1,4) nog slechter. Groen! en LDD halen elk 7,2 procent.
De nieuwe partij van advocaat Mischaël Modrikamen haalt in Wallonië en Brussel al meteen 3,1 en 3,5 procent. In Wallonië moeten vooral MR en CDH daarvoor betalen. De PS blijft daar de autoritaire leider.
België op weg naar socialistische staat: Loonkloof het laagst
België bij landen met smalste loonkloof
BRUSSEL - De loonkloof tussen kaderleden en modaal personeel hoort in België tot de smalste ter wereld.
In België is het brutoloon van een hoger kaderlid 3,1 keer zo hoog als dat van een modale werknemer. In slechts zes landen uit een staal van 56 is de loonspanning nog lager. In Nigeria daarentegen, de nummer 1 in de lijst, bedraagt de verhouding 17,4. De cijfers komen uit het Management Pay Report van Hay Group, een specialist in beloningsadvies.
Het is niet zo dat kaderleden bij ons weinig verdienen', zegt Walter Janssens van Hay België. Maar het loon van de modale werknemer ligt relatief hoog. Dat komt doordat ons land een goed uitgebouwd sociaal overleg heeft en sterke vakbonden. Het is bij ons niet de topmanager die een hoog loon heeft, maar de gewone werknemer.'
Vanuit een egalitair standpunt is dat goed, maar het heeft ook nadelen, zegt Janssens. Een smalle kloof is bij ons gesocialiseerd, maar het zorgt ervoor dat mensen minder prestatiegericht zijn. Mensen worden maar matig gestimuleerd om door te groeien naar een hogere functie, en dat is eigenlijk geen wenselijke situatie.'
In veel landen wordt de breedte van de kloof bepaald door de wet van vraag en aanbod. In ontluikende economieën zoals China (nummer 2 op de lijst) is er een schaarste aan gekwalificeerd kaderpersoneel. Die mensen worden volop weggekocht', legt Janssens uit.
In het Management Pay Report werd ook onderzocht waar een kaderlid de grootste koopkracht heeft, dus waar hij met zijn loon het meeste kan kopen. Op deze lijst wordt de volledige top ingenomen door landen in het Midden-Oosten. Dat komt doordat daar heel lage belastingen worden geheven en een kaderlid dus veel overhoudt van zijn brutoloon. Ook op deze lijst bengelt België bijna onderaan. Door de hoge belastingen blijft er voor een kaderlid relatief weinig over', zegt Janssens. Zelfs in sommige Scandinavische landen als Denemarken en Noorwegen is de koopkracht hoger dan in België. Eens te meer is dit een factor die België minder aantrekkelijk maakt als vestigingsplaats. Topmanagers werken natuurlijk liever in een land waar ze meer overhouden', zegt Janssens.
