Tom Lanoye behoort bij de reeks pseudo-intellectuelen waaraan ik mij mateloos kan storen. Vooreest is er zijn uiterlijk. Het is niet omdat men homofiel is dan men zich als een soort "Bruno" -U weet wel het alterego van Borat- moet gedragen met een dito groene of rode bril. En dan is er dat steeds weer opnieuw het provocerende gedrag op politiek en ethisch vlak. Tom Lanoye was één van de eerste mensen die zichzelf (!) in de picture stelde met zijn homohuwelijk. Als hij zijn blote kont zou moeten laten zien om de media halen, zou hij er geen minuut over twijfelen. Zo erg is het.

ZUID-AFRIKA: WELK OMGEKEERD RACISME?

Ook zijn Zuid-Afrika connectie is er wat over. Zo kritisch als Lanoye is over de Vlaamse Nationalisten, zo soepel is hij ten opzichte van het nieuwe Apartheidsregime. Want wie het nog niet mocht weten, sinds de Black empowerment Act komt er in Zuid-Afrika geen enkele blanke nog aan de bak. Meer nog, bedrijven worden nu gedwongen zwarten op te nemen in hun management. Heeft men niemand, dan schenkt men maar 20% aandelen aan bij voorbeeld een zwarte "famous" voetbalspeler. De nieuwe managers rijden in hun BMW van bedrijf naar bedrijf om "hun" geld te incasseren. Ondertussen tiert de corruptie er welig en de criminaliteit is er het grootst van de wereld.

Tom Lanoye doet natuurlijk aan windowdressing. Kritiek op het nieuwe Zuidafrikaanse regime ligt niet goed bij progressief Vlaanderen en dat is begrijpelijk. Eerst hebben ze alle registers opengetrokken tegenover het racistische Zuidafrikaanse regime (onder Botha). Nadien kan men moeilijk toegeven dat men zich op zijn minst gedeeltelijk vergist heeft. Want zeg nu eerlijk, omgekeerd racisme is ook racisme. Van zodra een huidskleur bepaalt of iemand al dan niet een job krijgt, is men fout bezig. Heeft U Lanoye hier al horen over klagen? Lanoye schrijft ondertussen vlijtig in het Afrikaans, terwijl de taal langzaam maar zeker aan het uitsterven is. De meeste Zuidafrikaners bannen al jaren de "apartheidstaal" Afrikaans uit hun dagelijkse omgang en instellingen. Engels is nu de voertaal in het land. Ik stel mij overigens de vraag hoeveel werken van Lanoye er al verkocht zijn in het Afrikaans. Wellicht zullen ze dan nog in Vlaanderen worden uitgedeeld als een soort van curiosum.

NATIONALISME = NAZISME...

Lanoye is van oudsher gekant tegen alles wat rechts en nationalistisch is.
Ergens begrijp ik zijn frustratie wel als je de geschiedenis erop naleest met de onverdraagzame houding van de Nazi's ten opzichte van homo's. Maar Lanoye vergist zich duidelijk van vijand. Het zijn niet de Vlaams-Nationalisten die in het verleden homo's hebben vervolgd. Ooit hoorde ik hem op een écht zielige manier het werk voordragen van Dendermondenaar en mijn familielid Wies Moens. Ik had een plaatsvervangende schaamte. Lanoye kent Wies Moens nauwelijks, noch enige andere  nationalistische schrijver. De meeste van deze taalkunstenaars werden geboren in een francofoon Vlaanderen waar absoluut geen ruimte was voor de eigen cultuur en de eigen volkstaal. Het waren mensen zoals Wies Moens en Ernest Claes die ervoor zorgden dat nu in het Nederlands wordt onderwezen op de Vlaamse schoolbanken. Dankzij onder andere Wies Moens kunnen studenten nu de werken lezen van figuren à la Lanoye. De jonge Wies Moens stak zijn vrije tijd in het onderwijzen van de Nederlandse taal in de Dendermondse regio waar later ook Tom Lanoye opgroeide. Nog geen twintig jaar oud werd Wies Moens veroordeeld tot een effectieve gevangenisstraf, omdat hij mee had geholpen aan de opbouw van de Nederlandstalige Gentse Universiteit tijdens de Duitse bezetting (in WO I). Vanuit zijn cel schreef Wies Moens brieven naar zijn nicht (en mijn grootmoeder) die op kostschool zat te Zele. Deze brieven werden natuurlijk geschreven in het Frans. Brieven in het Nederlands waren immers begin 20e eeuw niet toegelaten in het onderwijs! Indien iemand Nederlands sprak op school volgde direct een straf. Ik heb de brieven van Moens vroeger zelf nog kunnen inkijken. Moens schreef verbloemde brieven. Terwijl hij werkelijk te lijden had onder het rigide regime in de gevangenis van Gent, schreef hij onder het pseudoniem "nicht Louise" over ingebeelde huishoudelijke activiteiten. Zo schreef hij over zijn brei waarmee hij zogezegd bezig was, terwijl hij in een kille houde cel zat te verkommeren. Uit die perdiode stammen natuurlijk Moens' gekende celbrieven.

WIES MOENS ALS FASCISTISCHE GEK

Iemand als een Wies Moens heeft zijn leven gegeven voor onze taal en ons volk. Hij verdient al lang een monument in zijn geboortestad. Hij groeide op te Sint-Gillis-Dendermonde (op Sint-Gillislaan waar nu bakkerij Willems gehuisvest is). Zijn gekende voorouders (langs vaders zijde) en zijn vader waren allen bakker te Sint-Gillis. Ook Moens' vader, Charles was zeer creatief aangelegd. Hij schilderde en was ook actief in de toneelverenigingen. Zijn oom Cesar Moens was de gekende bakker Moens op de Franz Courtensstraat te Dendermonde. (Op deze plaats is er momenteel een copycenter). Zijn tante was getrouwd met de bekende drukker Jules Van Lantschoot en woonde op de Vlasmarkt te Dendermonde. (momenteel fotowinkel). Door de harde repressie was Moens' jonge leven gebroken. Later richtte hij met Joris Van Severen het Verdinaso op. Over Van Severen zijn al veel onderzoeken gebeurd, maar niemand heeft hem ooit op misdaden of wandaden kunnen betrappen. Van Severen was een rechtschapen burger en werd op een laffe manier aan het begin van de Tweede Wereldoorlog vermoord. Moens kon zijn arrestatie ontlopen en werd tijdens de Duitse bezetting hoofd van het NIR, de voorloper van de huidige VRT. Na de Tweede Wereldoorlog vluchtte hij naar Nederland en werd bij verstek ter dood veroordeeld. Toch werd er nooit actief naar hem op zoek gegaan. Moens had immers niemand een haarbreed in de weg gelegd. De rest van zijn leven bleef hij zich inzetten voor onze taal en hij bleef ook lange tijd actief aan de Volksuniversiteit.

Moens ideeën waren zowel taalkundig als staatskundig. Op staatkundig vlak ijverde hij voor een Groot-Dietsland, waarmee hij doelde op een samengaan van Frans-Vlaanderen en het huidige Vlaanderen (Brussel incluis) met Nederland. Dit denkbeeld is verouderd en niet meer realiseerbaar. Frans-Vlaanderen en Brussel zijn volledig verfranst. Daarnaast staat bijna niemand in Vlaanderen te springen voor een samengaan met "Holland". Na zoveel eeuwen zijn wij volledig uit elkaar gegroeid. Wij Vlamingen ergeren ons mateloos aan de Hollandse arrogantie en cultuurverschillen. Er zijn de typische calvenistische hardliners. Er zijn de enggeestige mierenneukers en "pinnegaards". Wij associeren Nederland met kil, arrogant, zuinig en smakeloos. En de Nederlanders zien altijd op ons neer. Als een Vlaams bedrijf door een Nederlands wordt overgenomen, komt er direct een nieuw management, waarin er geen plaats meer is voor een Vlaming. Men doet dat dan nog op een zodanig arrogante manier, dat wij Vlamingen onze Noorderburen echt gaan haten. (Ik ken gevallen in Brussel waarbij universitairen van 40 jaar oud opzij worden gezet voor Hollandse arrogante snotneuzen met amper een bachelordiploma.) Natuurlijk zien de Hollanders ons wel zitten voor onze Bourgondische mentaliteit en onze goede keuken, maar de liefde is niet wederzijds. Neen, indien we ooit onafhankelijk zouden worden, zal het enkel met een kerngebied zijn. Wij hebben écht geen schoonmoeders nodig in Vlaanderen.

Om nog eens te kunnen scoren in de media heeft Tom Lanoye nu zijn pijlen gericht op het NVA. Lanoye is natuurlijk taalvaardig. Op zijn gekende ongezouten manier probeert hij nu de Vlaams-nationalisten de kop in te drukken. Maar opnieuw is hij te weinig objectief. En zoals dikwijl staan de beste stuurlui aan wal...Want als hij het werkelijk zo goed weet, waarom kiest hij zelf niet voor een politieke carrière? Maar dat is wellicht teveel gevraagd van deze aspirant-politoloog.  


Tom Lanoye: "Ik geloof niet in republiek Vlaanderen"

 

18-01-2011 om 03:52 geschreven door Dirk Apers