Dit is mijn eerste verhaal op mijn blog. Dus verwacht niet teveel, want ik moet er nog inkomen en sta bijlange na nog niet zo ver als mijn vriend Kees wie hier volledig in thuis is.
We zijn nog niet aan het pakken maar het begint te kriebelen. Afgelopen zaterdag zijn onze vrienden met wie we samen gaan reizen nog langs geweest en hebben nog enkele details besproken. De meeste onder jullie weten natuurlijk wel dat mijn lichaam niet meer de staat van nieuw heeft. Met +/- een dertig tal breuken in mijn ribbenkast welke niet meer willen helen en dus zomaar wat rond hangen in mijn body, met een open hartoperatie achter de rug, met maar één long en zonder milt is het geen allerdaags gegeven om zomaar een eind met de motor te gaan reizen. Daarbij komt dat ik alle dagen een 21 tal pillen moet innemen zonder rekening te houden met de nodige morfine als pijnstilling. Niet tegenstaande beginnen wij eraan met volle moed en overtuiging dat het gaat lukken, natuurlijk moeten er op tijd rustpauzes ingelegd worden. Dit is uiteraard verschillende keren besproken met de vrienden (Marc & Cristianne en Patrick & Rita), misschien kan er tijdens het beschrijven van de reis wat onduidelijkheid ontstaan daar er twee Rita's zijn die van Patrick en die van mij, maar dat hoor ik dan wel aan jullie reacties. De foto's van de motoren volgen nog tijdens de reis daar ik die nu nog niet heb: In ieder geval, de Marc rijdt met een BMW 1200 RT (de ultieme tour-machine) de Patrick met een Goldwing 1500 (het salon der motoren of ijscokar). Ikzelf rij met een BMW 1200 CL ook al een betrekkelijk oud beestje van 9 jaar. Ze doen het allemaal opperbest en kunnen de reis gemakkelijk aan zonder problemen.(normaal). De eerste dag moeten er door ons (Marc & ik) een 540 km worden afgelegd van Essen naar Saint Die des Voges van deze 540 km zijn er een kleine 200 km autostrade en de rest gaat allemaal binnendoor wat uiteraard veel gezelliger en plezanter rijden is dan autostrade. Je ziet en beleefd meer. Een beetje geluk (of tegenslag) zoals je het noemen wil, want ik kan op mijn motor een sigaretje aansteken en oproken want stoppen voor te roken doen ze natuurlijk niet want ik ben de enige die rookt. Maar we zullen toch regelmatig moeten stoppen om mijn lichaam te laten bekomen, want het zullen zondermeer zware ritten worden voor mij. Normaal gesproken rij ik maar een kleine 300 km per dag tenzij het autostrade is dan kan ik er meer doen omdat je er dan op dezelfde tijd meer kan doen. Een zes-tal uurtjes per dag op de motor is voor mijn kapotte body meer dan genoeg. Maar we zien wel, laten we hopen dat allemaal wat mee valt. Dus op 10 aug. 2013 vertrekken wij om 6 uur om onze vakantie aan te vatten. Vanaf dan ga ik proberen om alle dagen een verslag met wat fototjes op mijn blog te zetten. Hopelijk zullen er nogal wat lezers zijn die mij van repliek dienen. We zien het wel verschijnen? Tot 10 aug, s'avonds. Voorvakantiegroetjes van Armin & Rita
