Musical Elly en Rikkert leert niet te oordelen
Den Haag
‘Weet iedereen nog wat hij na het eerste lied moet doen?’, vraagt meester Rick Krijtenburg. ‘Zorg ervoor dat je goed weet of je dan op het podium moet zijn of niet. Anders wordt het een rommeltje.’ Tegenover hem zitten veertig kinderen, twee groepen acht, op bankjes in een grote gymzaal. Ze schuiven heen en weer en maken grapjes onderling. Terwijl Krijtenburg een paar kinderen tot de orde roept, worden achter hem op het podium krukken klaargezet en microfoons getest. ‘Als je in de coulissen staat, moet je niet praten. Want door de microfoons horen jullie opa’s en oma’s dat tot achter in de zaal’, waarschuwt Krijtenburg.
De kinderen oefenen voor de eindmusical Wie de schoen past. Het is de eerste basisschool-musical van Elly en Rikkert Zuiderveld. De inspiratie voor het toneelstuk komt van een spreuk van een indianenopperhoofd: ‘Oordeel niet over iemand, tot je een dag in zijn schoenen hebt gelopen.’ In het verhaal brengt een stel indianen allemaal vreemde schoenen naar een schoenenwinkel. Wie ze aantrekt, verandert in degene van wie de schoenen zijn geweest. Zo zijn er schoenen van een zwerver, een voetballer en een stewardess. Na een dag in andermans schoenen, komen de kinderen erachter dat het toch fijner is om jezelf te zijn dan iemand anders.
‘Oordeel niet!’, schalt tijdens het openingslied over het podium. Voor de leerlingen is de boodschap van de musical duidelijk. ‘Sommige kinderen kunnen bijvoorbeeld niet zo goed rekenen, maar zijn wel heel goed in tekenen of taal. Iedereen is verschillend, maar niemand is minder dan een ander’, legt Raphael Kemmey (12) uit. Hij is een van de indianen in het stuk. Een rol met weinig tekst, maar dat wilde hij juist graag. ‘Vorig jaar ging ik bij de musical van groep acht kijken en toen was iemand zijn tekst vergeten. Daar moet ik niet aan denken’, lacht hij hoofdschuddend.
Sommige leerlingen moeten er nog wel even inkomen. ‘Jullie zijn een beetje aan het oplezen, jongens, probeer je wat meer in te leven. We doen dit stukje nog een keer’, zegt Krijtenburg. ‘We zijn sinds de meivakantie aan het oefenen. Maar dit is de eerste keer dat we het hier op het echte podium doen. Dat is voor iedereen even spannend’, vertelt Nella Maas, juf van de andere groep acht.
veel gepraat
De leerlingen zetten met de hele groep een lied in. Ze dringen om een goed plekje te bemachtigen bij de zes microfoons die op het podium staan. Sommigen kunnen het niet laten af en toe tussendoor wat in de microfoon te roepen. ‘Wacht maar’, lacht Krijtenburg, ‘volgende week, bij de generale repetitie, hebben de grootste monden ineens de kleinste hartjes.’ ‘Er wordt nu nog best veel gepraat, maar ik weet zeker dat iedereen zijn best doet bij de echte uitvoering’, zegt Chaimae Elkadi (11). Ze speelt Cynthia Citroen, de gemene buurvrouw van de schoenenverkoper. Ze is één van de twee personages met een solo-nummer. ‘Iedereen vindt dat ik goed kan zingen, dus toen kreeg ik die rol.’ Op de vraag of ze dat zelf ook vindt, haalt ze haar schouders op en kijkt ze verlegen lachend naar beneden. Ook Mert Uzun (13) heeft een grote rol. Hij speelt Alex van Zoeten, de vriendelijke eigenaar van de schoenenwinkel. Hij heeft zin in de uitvoering. ‘Ik kan heel goed acteren. En volgende week is alles ook nog versierd en zijn er van die gekleurde lampen op het podium. Ik zou eigenlijk willen dat het nog groter was.’
dansjes
De leerlingen voeren de musical twee keer op. ’s Ochtends is de generale repetitie, die spelen ze voor alle kinderen van de school. Dezelfde avond zijn familie en vrienden welkom bij de finale-uitvoering. Al het schoolwerk zit er voor de leerlingen inmiddels op. ‘We hebben al onze werkboeken al weggegooid’, glundert Raphael. ‘Vanaf nu zijn we elke dag voor de musical aan het oefenen.’ Het is voor de leerlingen de afsluiting van hun basisschooltijd. ‘Ik vind het wel moeilijk om van deze school af te gaan’, zegt Chaimae. ‘Het was hier heel leuk. Op een nieuwe school moet je weer nieuwe vrienden maken.’ Het is bijna pauze. ‘Indianen, waarom zitten jullie niet bij je wigwam?’, vraagt Krijtenburg. Een groepje kinderen haast zich uit de coulissen het podium op. ‘Laten we het laatste lied nog een keer doen, dan mogen jullie daarna naar buiten.’ De kinderen kunnen dit nummer dromen en zingen uit volle borst met de muziek mee. ‘We gaan ook nog dansjes erbij leren’, zegt juf Maas. ‘Maar dat komt later’, lacht ze. ‘Nu eerst pauze.’ <
Het idee voor een musical kwam niet van Elly en Rikkert Zuiderveld zelf. ‘Kinderen van een groep zeven in Hilversum vroeg of we er één wilden schrijven voor als zij in groep acht zaten. Wij zeiden toen: prima, kom maar op met ideeën. Veel kinderen wilden een verhaal over een tijdmachine, maar daar waren al tien musicals over. Maar het idee van iemand anders kunnen worden, hebben we wel gebruikt’, vertelt Elly Zuiderveld. In de musical komen verschillende personages aan bod. Zoals in elk verhaal zit ook in dit stuk een slechterik. ‘Toen we de rol van de ‘boze’ moesten invullen zei Rikkert: “Het moet een keer geen man worden.” Dus toen heb ik Cynthia Citroen bedacht. Ik vind haar één van de leukste personages.’ Of ze nog een musical gaan schrijven, durft ze niet te zeggen. ‘Het smaakt naar meer, maar het was ook wel een hele toestand hoor. We hebben wel vaker musicals geschreven, maar nooit eerder voor een groep acht. Je moet goed kijken naar wat kinderen van die leeftijd grappig of juist flauw vinden. Dus we hebben heel vaak samen met kinderen het verhaal doorgenomen. Er zat bijvoorbeeld een stukje in over een voetballer die zwaar geblesseerd raakt en vervolgens wel op de reservebank belandt. “Ja hoor, zo gaat dat niet in het echt”, zeiden kinderen toen. Dus we pasten telkens dingen aan tot het helemaal klopte.’
De musical is voor zowel christelijke als niet-christelijke scholen. Elly: ‘In het laatste lied zit wel één couplet waarin ze zingen over “wat Jezus heeft geleerd”. Niet-christelijke scholen mogen dat vers eruit halen als ze willen. Maar van wat ik hoorde, zingen kinderen van die scholen dat gedeelte ook gewoon.’
Door problemen bij de drukkerij konden scholen de musical later kopen dan gepland. ‘Gelukkig hebben we hem naar vier scholen vooruit kunnen sturen. Onder andere naar de Airborneschool in Renkum en de Parel in Amersfoort. Kinderen van die laatste school hebben samen met kinderkoor De Spetters de cd van de musical ingezongen. Volgend jaar kunnen alle scholen de musical gewoon op tijd bestellen.’
