Column Liesbeth Goedbloed: Ik voel me zo pluk, pluk

‘Pluk, pluk, ik voel me zo pluk, pluk!’ In mijn hoofd dwalen allerlei losse flarden tekst rond en dit is zo’n flard: een herinnering aan een strip van Heinz de Kat die een levensblij ei voorbij ziet huppelen, onder het zingen van deze, blijkbaar onvergetelijke, woorden. Ik voel me vandaag ook een levensblij eitje. Vooral omdat er daadwerkelijk wat te plukken valt. Achter het huis, langs de randen van een groot en altijd leeg parkeerterrein, ziet het zwart van de bramen. En voor mijn huis ziet het blauw van de druiven. Die druif staat in een armetierig klein bakje grond – hij mag aarden in een ondiepte van 20 cm en een smalte van 30 cm – maar mijn verwachting dat een plant die de hete hoogvlaktes van Spanje overleeft, ook wel kan aarden in dit schamele stukje grond, is werkelijkheid geworden. Er zitten zo’n veertien druiventrossen aan. Wel zijn het uitzonderlijk pitrijke druiven, zodat Ies en Lea ze niet lusten, en hebben ze ook niet de pornografische gezwollenheid van winkeldruiven, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben.

Wat ik naast diepblauwe druiven nog wel kan hebben zijn tomaten. Van struiken waar ik geen vinger naar heb uitgestoken – o, wat was ik een luie moestuinier dit jaar! – maar die toch doorbuigen onder de groene vruchten. Ik voel me nog steeds zo pluk, pluk en even later liggen mijn vensterbanken vol met tomaten. In de zon kleuren ze wel bij. Een mooi vooruitzicht, want dan kan ik volgende week mijn lekkerste tomatenrecept maken: tarte tatin met kruidnagel, knoflook, witbier, balsamico-azijn en heel veel tomaat.

Columns

Kijken naar het Eurovisiesongfestival is een uitputtingsslag - van vulgariteit tot geluidsbehang

Het was best sterk geweest als Israël dit jaar niet had willen meedoen aan het songfestival. Gewoon omdat je als land misschien niet in de stemming bent, vanwege een bloedige oorlog, schrijft Reina Wiskerke.

Zwijgt God in beroemde kerken of kathedralen? Of moeten we beter leren luisteren

Als toerist loop je weleens een kathedraal of kerk binnen om je te verwonderen over de schoonheid. Maar hoor je daar ook iets in van God? Of zijn we te geprikkeld om goed te luisteren?, vraagt Lambert Pasterkamp zich af.

Als je de twee minuten stilte moet afdwingen, kun je er net zo goed mee stoppen

Direct na de Dodenherdenking bij het Nationaal Monument op de Dam schreven de media over een ‘waardig’ verloop. Toen Jan-Willem Wits dat las, kon hij zijn ogen niet geloven.

Onze oppas heeft maar één wens: met mensen werken. Van betekenis zijn. Maar dat mag ze niet

De oppas van Gerjanne van Lagen kan niet goed schrijven en doet daarom schoonmaakwerk. 'Ik kijk haar aan, zie een schuw musje, met de potentie van een adelaar.'

In elk nieuw huis komt ruimte voor huismussen, vleermuizen en gierzwaluwen; idee van Hugo De Jonge

Een gouden idee van minister Hugo de Jonge: elk huis dat vanaf nu nieuw wordt gebouwd, móet ruimte bieden aan huismussen, vleermuizen en gierzwaluwen.

Hoe ik dankzij Google achter een snipper van het leven van Sietje Bauling-Kuiper kwam

Het boekje lag onder de adem van de Amersfoortse Joriskerk op een oud vlooienmarkttapijt. Hans Werkmans vrouw kon het daar niet laten liggen. Daarna begon voor hem de zoektocht naar ‘S. Bauling. Kuiper’.

Lysanne van de Kamp werkt bij Micha Nederland en ontwerpt oogsttuinen.

Als je op dit moment helemaal in orde bent, dan is je medemenselijkheid dat niet

Wat Lysanne van de Kamp raakt is dat de hele wereld toekijkt, vastlegt en deelt hoe tienduizenden onschuldige burgers op de meest verschrikkelijke manieren vermoord worden, maar er toch nog steeds geen einde aan komt.

Hun omgeving heeft moeite met het leeftijdsverschil. 'Mijn familie denkt dat ik in een midlifecrisis zit'

Vanaf het eerste moment was het goed, zegt een stel tegen Feniks de la Fosse. Toch krijgen ze bezwaar vanuit hun omgeving vanwege het leeftijdsverschil. 'Mijn ouders zien me als hun kleine meid die ze willen beschermen.'

Julia ter Beek is journalist en werkzaam in de ouderenzorg.

Een ontevreden en zieke man leerde mij iets waar ik nog bijna elke dag aan moet denken

Hij leidt een pijnlijk en oncomfortabel leven, is afhankelijk van zorg. Echt léven zat er voor hem niet meer in, was zijn idee. Aan Julia ter Beek vertelt hij dat hij van dode bloemen houdt.

meer 'columns'

Meest gelezen

De Hersteld Hervormde Kerk verwelkomde een grote groep nieuwkomers. Wat deed dat met het kerkverband?

En dan word je als arts zelf ziek. ‘Er is een Christiaan voor en een Christiaan na maart 2010’

De scripts van De Joodse Raad durfde Rob Oudkerk niet te lezen. ‘Zou ik zo dapper zijn als mijn moeder?’

RTL Boulevard komt met extra uitzendingen over Joost Klein

Maximaal vijf kledingstukken kopen in een jaar, hoe doe je dat? ‘Stop je jeans in de vriezer’

Mozaiek Rotterdam doopte 50 mensen op één zondag. Vooral jongeren. ‘We staan erbij en kijken ernaar’

Hun omgeving heeft moeite met het leeftijdsverschil. ‘Mijn familie denkt dat ik in een midlifecrisis zit’

Homoseksualiteit afkeuren? Dat moet publiekelijk mogen, vindt deze christelijke Finse politica