Psst: Leve het circus
Het grote Amerikaanse circus Ringling Bros gaf zondag de laatste voorstelling. Steeds minder bezoekers stapten de circustent binnen. Mensen willen geen kunstjes met wilde dieren zien. Ik ook niet. Tegelijk staan er hordes mensen te lachen bij een aap die zich in een dierentuin lijkt te vervelen voor een glazen raam.
Een circus had voor mij altijd iets magisch. Dat rondreizende bestaan en de kleurrijke kleding vond ik fascinerend.
Ik kende het circus overigens alleen van de televisie. Ik herinner me nog een programma waar kinderen in een derdewereldland circusles kregen en zo kans maakten op een beter bestaan.
Net als de kermis hoorde ook het circus bij de ‘brede weg’.
Als moeder zat ik als publiek na afloop van een kinderfeestje bij een heuse opvoering door eenwielers en mini-fietsjes. Zelf maakten mijn vriendin en ik een menselijke mini-piramide in de klas. En later probeerden we met gemeenteleden op een gemeentedag een menselijke toren te bouwen. Dat kan alleen als je samenwerkt, de juiste mensen op de juiste plek zet en elkaar vertrouwt en elkaar vastpakt. Leve het circus.
