Mijn onrust zoekt in december
December maakt zich van de
jaargang los, maar kwade
trouw is niet aan de orde.
De vraag wat geweest is of
zal worden gloeit na als een
rode blos.
Er daalt een blad naar het
afwachtend mos, omdat hier
en daar het loof verdorde.
Na december gaan de trossen
los, op de vlucht gejaagd
voor de oude woeste horde.
Er komt in mij een vreemd
soort onbehagen. Een diep
in mij knagend gevoel. Dat
de poort opent naar nieuwe
vragen. Mijn onrust zoekt in
december doel.
Maar in de schaduw van het
oude jaar verlang ik naar
december's lichte dagen.
Antwoorden liggen nu niet
klaar; december laat nog
heel wat vragen.
December, lichtjes in een
donker bos. Schaduw houdt
mij niet gevangen. Ik richt
mij op vanuit het mos. Het
nieuwe jaar doet mij verlangen.
Onder een dennenboom houd ik
stand; hoewel wat groen reeds in
mij verdorde. Ver verwijderd van
het vijandig land ben ik niet bang
voor de oude woeste horde.
|
