vloeiden liefde

vloeiden liefde
 
 
ik ken
de druppel
heb hem mijn
hele leven gebruikt
steeds kleine beetjes
huilde nooit voluit
 
hij groeide
niet mee
prikte vaak
achter mijn ogen
meer stond ik
dan niet toe
 
boog voorover
kuchte wat
wendde mij af
snoot mijn neus
toen was het over
ik had geen keus
 
pas met jou
werd het anders
hij wilde erbij
druppels groeiden
vloeiden liefde
het alleen zijn voorbij

29-11-2017 om 16:30 geschreven door artist_creation

Spanning

niet weten
welke kant

’t opgaat
is het goed of fout

verzetten of
juist gelaten

de uitkomst
laten komen

dan zoekt ’t hart
hoe het wil reageren

gaat ’t hoofd mee
of staat alles stil?

24-11-2017 om 16:11 geschreven door artist_creation

Bestemming

De weg stopt
doodlopend maar niet zonder lering
de weg werd getoond
nu vrijgelaten

Mijn eigen weg vervolgend
de route lopend
enkele bestemming
mijzelf eren

Doen wat mijn hart mij toedraagt
wat mij wijst
hetgeen voelend
datgeen volgend

20-11-2017 om 22:36 geschreven door artist_creation

REGENDANS

Een grijze sluier
bedekt haar hele
wezen

Zij kan haar
passen sierlijk
lezen

In druppelvorm
gegoten dans
geeft haar
publiek
de kans

Om ademloos
te drijven
in de tijd

15-11-2017 om 13:08 geschreven door artist_creation

Niet meer

Niet meer

 

ik wil niet dat de druppels wit vriezen

zelfs niet dat ze nog vallen,

klinken als kleine bommen

 

die de hoop doet uiteen spatten

op de grauwe winterstenen

in een troosteloze tuin

 

hoe zal ik hopen als de dagen

als nachten zich aaneen rijgen

en de wolken donker spelen

 

zonder dat het licht wordt

 

hoe zal ik

10-11-2017 om 00:00 geschreven door artist_creation

Ooit

Ik lees en lees
vraag mezelf af waar het bleef
de woorden het uiten van
gevoelens die zijn verdwenen
alles zo ongrijpbaar
als leven in fantasie en dromen
overwalst door realiteit
gespleten in verlangen naar uitzicht
en hopeloos verwachten
dat het ooit weer beter wordt

08-11-2017 om 14:45 geschreven door artist_creation

Woorden

Woorden

bezige bijen
die woorden

verzachten de wonden
wat pleisters niet konden

laten je gissen
lozen je ergernissen


nemen je mee
over land over zee

vernietigen hoop
gaan met gedachten aan de loop

onderwijzen
prijzen

laten je geloven
en tevens beroven

geven je geluk
maken alles stuk

confronteren
amuseren

de kracht en de pracht
van woorden

06-11-2017 om 00:00 geschreven door artist_creation

mystieke rust

ik was verdwaald
bomen waren al
geschraald tot aan de top
 
zon scheen vaag
de theatrale kleuren
van het glas in lood
 
dat ons de vensters
bood van kathedralen
in het herfstig bos
 
na zomerlange
beden om verkoeling
heerst er nu mystieke rust
 
nog zucht de wind
kraken takken zacht
in een devoot ontroeren
 
zij bezielen nog het
kleurrijke palet  voordat
de kou het gaat beroeren

04-11-2017 om 23:16 geschreven door artist_creation