mystieke rust

ik was verdwaald bomen waren al geschraald tot aan de top zon scheen vaag de theatrale kleuren van het glas in lood dat ons de vensters bood van kathedralen in het herfstig bos na zomerlange beden om verkoeling heerst er nu mystieke rust nog zucht de wind kraken takken zacht in een devoot ontroeren zij bezielen nog het kleurrijke palet voordat de kou het gaat beroeren
|