Proost, mierzoet
Hoe vormen de wolken jouw naam strelend en teder wit
Schets ik je vormen, niet perfect,nee tuurlijk niet! jou treft geen enkele blaam.
Zo zuiver, zo puur en als het tegen zit,
Gieten we ons vol, drinken we de liefde heffen we het glas,
Proost, op ons. Mijn liefde...
|