Straatje
je ligt er stil gehuld bij nu je niet wordt overreden met de dagelijkse lasten die je hebt te dragen
je ziet zwart, soms pokdalig voortgebracht door de snelheid die rechtlijnig staat op jouw in bochten gewrongen leven
je vraagt je ook nooit af waar je naartoe gaat wat nog voor je ligt je straat kent geen einde
de vele kruispunten in jouw leven wegwijzeren de landkaart die je als niemand kent maar iedereen verkent
|