Het lied van de muzen
Mijn reis is nu al begonnen.
Nu al dragen de muzen een nieuw
lied met hen mee.
Nu al verwelkomen zij mij uit
een toekomst, en lijken mij te
melden op zekere tijd reizen wij
met jou mee.
Heden ga ik op weg en in mijn
hoofd klinken de stemmen van de
muzen. Hun klanken op de stromen
van de wind lijken mij te willen zeggen:
'op zekere tijd zijn wij ook jouw muzen,
die aan jouw hart dan een nieuwe keuze
zullen voorleggen.'
Zij lijken mij te zeggen: 'om ons te
ontmoeten dien je op reis te gaan.'
'Wij brengen jou op weg naar een nieuwe
tijd, naar een nieuwe werkelijkheid.'
'Nu al zingen wij in ons lied van een
van een vrijheid in de morgen, die een
toekomst voor een ieder ziet; die nu
nog zo ver lijkt te zijn opgeborgen.'
'Na de droom zal die morgen komen,
die de werkelijkheid achter de illusie
doorziet.'
'Daar waar jij gaat overal ter wereld
vind je onze respons; overal waar jouw hart
zich door ons muzen vangen laat.
'Op deze reis door vele landen klinkt onze stem,
die met de hoop op een nieuwe toekomst,
elke wanhoop naar een nieuwe glorie praat.'
'Oh', ik mens van vele misverstanden.
Ik zwijg van gevoelens, die in mijn ziel
ooit zullen verzanden. Mijn innerlijk
stemt de beste muzen in mij door. Op de
juiste tijd heb ik hier aandacht voor.
Vandaag ga ik op weg. In mijn hoofd klinkt
de stem van de muzen. Sereniteit zingt samen
onder het gouden hemellichaam. Ik voel geen
behoefte meer om hier ooit nog tegen in te gaan.
|
