Mijn witte roos
Eens was ik alleen,
alleen in mijzelf,
met mijn eigen gedachten
en gevoelens.
Ik treurde alleen,
ik was gelukkig alleen,
ik was bezig alleen.
Maar toen kwam jij,
en ik was niet meer alleen,
ik kon mijn wensen delen,
mijn dromen, mijn gebreken,
mijn angsten.
Ik kon mijzelf delen met jou
en ik was niet meer alleen.
Het wonder der liefde,
het maakt de harten blij,
het kan iedere wond genezen.
Zo mooi kan het zich planten
in ieder hart
als het zich verzoent met de pijn,
gaat het bloeien.
Een schone witte roos
in vruchtbare aarde,
De geur die verspreid wordt,
is aangenaam en zoet.
Blijf bloeien mijn witte roos,
laat mij altijd genieten
van jouw aanwezigheid in mijn hart
tot de laatste dag,
als ik mijn adem uitblaas,
in eeuwigheid samen,
mijn witte roos.
|
