Schoonmoeder Paola, kindermeisje Audre ,Yasmin en haar broertje Elias kwamen mij vandaag troosten , Paola had eten voor me in de ijskast gezet, zodat ik zo weinig mogelijk hoef te lopen en mijn enkel kan sparen. Elias ligt thuis 'smorgens in de zon in zijn wagen en hij had al een mooi gezond kleurtje. We hebben gezamenlijk geluncht, het was een hele fijne zondag .

Eventjes stoom afblazen, hoewel zo erg is alles ook weer niet,maar zelfs kleine verstoringen kunnen op oudere leeftijd al wat stress opleveren. Ik was genoeglijk aan het scannen van oude foto's toen er ineens een verfrommeld dun papiertje uit de" printerdie alles kan" stak "paper jam", hoe kan dat nu. Op de help knop geklikt en ik las daar, dat je nooit uit de voorzijde zoiets moet oplossen, aan de achterzijde zag ik inderdaad een knop waar ik op moest drukken , dan zou de achterklep open getrokken kunnen worden om eventuele papiersnippers van de rollers te verwijderen . Nu heb ik zoals vele ouderen weinig kracht in polsen en vingers, kind vriendelijke sluitingen zijn voor mij ook altijd een probleem. Maarten roepen gaat niet want die is twee weken het land uit. Mijn "alles in een printer" wordt voornamelijk in Spaans sprekende landen verkocht, enfin voorlopig maar niet scannen, er ligt op het balcon nog een moeilijke legpuzzel waar ik nog maar net aan begonnen ben. Behalve een moeilijke lepuzzel heb ik ook twee "moeilijke slapeloze nachten" achter de rug, ben weer eens door m'n enkel gegaan, pijn was de oorzaak van het niet kunnen inslapen en het daarop volgendegepieker, de uitdrukking <gezegende ouderdom>is aan mij niet besteed.

Yasmins uitgestelde verjaardagsfeestje waar ik al weer een tijd geleden over schreef, deed me denken aan een voorval uit mijn ver verleden. Ik zat nog maar ruim een half jaar op de lagere school toen ik in de eerste klas kennis maakte met een jarig meisje in de klas, waarvoor de juffrouw het liedje inzette "Lang zal ze leven"en wij allemaal mee gingen zingen.De jarige mocht op het podium naast de juffrouw staan Zij had een trommeltje bij zich ,ze ging trakteren omdat ze jarig was. Ik vond dat zo geweldig allemaal dat ik ineens uitriep "Ik ben ook jarig". Het echt jarige meisje riep meteen <waarom trakteer je dan niet> "Dat doe ik vanmiddag "riep ik. Na de ochtend schooltijd rende ik om 12 uur meteen naar huis en vertelde half snikkend dat ik 'smiddags trakteren moest omdat ik gezegd had dat ik jarig was. Mijn ouders losten dat heel lief op door een trommeltje te vullen met boterballetjes, 'smiddags kwam ik trots met mijn trommeltje in de klas.Maar ik heb het geweten, want elk jaar als dat meisje jarig was riep ze tegen mij "Jij bent toch ook jarig" en ik maar hopen, dat ze een keer zou blijven zitten, maar elk jaar ging zij net als ik over en riep ze "Jij bent toch ook jarig."Ik werd pas van haar verlost, toen ik na de zesde klas lagere school naar de Mulo ging en zij naar de huishoudschool. De onderwijzer vond mij te jong om direkt naar de HBS te gaan,ik moest eerst maar wennen in de Mulo aan verschillende lesuren met verschillende leraren en hij vond haar te dom om naar de Mulo te gaan. He, He,een hele opluchting