Likeurtje

Mijn vader die een groot voorstander was van bewegen, zelf aktiefturner in zijn Sneekse jonge jaren, kon het moeilijk verkroppen, datzijn enige dochter,waar hij bovendien dol op was,op een Zaterdagnamiddag in een hoekje van de kamer zat te lezen, inplaats van wat aktiefs te ondernemen en tot mijn verdriet riep hij dan:"Kom op, jas aan we gaan een stukje lopen zo koud is het niet." Door ervaringwijs geworden wist ik, dat zo'n eindje vaak een uur werd,zuchtendging mijn boek opzij, maar ik wist er wel een slaatje uit te slaan."Ookwat winkels in de stad kijken toch,niet alleen langs de grachten".OK na de grachten de stad in was zijn antwoord. Wandelen met mijnvader vond ik best fijn, hij liep tenminste stevig door.We liepen langs de Bijenkorf, mijn vader kocht sigaren, we staken de Dam over naarde Nieuwe Zijdsvoorburgwal."Gaan we ook nog naar Heck?"

Mijn vader lachte wat geheimzinnig "Nee niet naar Heck, we gaan naar Wynand Fokkink.Had ik nog nooit van gehoord "Wat is daar dan?" "Zal je wel zien,nog even nieuwsgierig blijven" Wynand Fokkink bleekeen wat donkere ruimte met een grote bar,ik vond het maar niets.

"Dit is mijn dochter"zei m'n vader tegen de man achter de bar en diemoest maar eens een likeurtje leren drinken. "Zo, zo en voor U een recht op en neer?Dit lokaal heet een proeflokaal jonge dame".

De barman zette twee glaasjes voor ons neer,die waren zo boordevol geschonken dat er als het ware een kop op de drank zat."Eerst heel voorzichtig de kop eraf drinkenhoor"adviseerde mijn vader.Als ik mijnogen dicht doe herinner ik me weer de scherpe smaak van de likeur .

"De eerste slok is nooit zo lekker jonge dame, neem nog maar een klein slokje" en inderdaad bij het tweede slokje smaakte de likeur veel beter.