"No hay" zei een van de drie ruziende meisjes achter de toonbank toen ik om een fles fino Cobos vroeg, mijn geliefd sherry merk. Nu was me dat al eens eerder overkomen en ook toen had ik er geen genoegen mee genomen."Si hay, seguro, seguro" en zowaar ook dit keer was er een vierde wel belangstellend winkelmeisje , dat in aktie kwam en mij een fles sherry van het door mij gevraagde merk aanreikte.Het leek ineens even op Curacao vlak nadat we daar woonden, je zag het artikel dat je wilde hebben zelf liggen,alleen het lag op de bovenste plank en daar moest een ladder bij komen,daar moest iemand opklimmen om het desbetreffende artikel te pakken en dat was allemaal veel te lastig. "Hebben we niet" zei dan het winkelmeisje in het hollands niet in het papiaments,die taal begrepen die vervelende macamba's niet.Maar macamba's geven niet gauw op, dus de mevrouw die dat artikel wilde bleef maar wijzen en roepen dat het op de bovenste plank lag. Zuchtend rolde dan het winkelmeisje de ladder naar de goede plaats, klom erop, pakte het artikel, rekende af zonder verder boe of bah te zeggen en och eigenlijk kon ik me haar houding wel een beetje voorstellen, ze verdiende een schijntje en voor een schijntje ga je als Curacaose geen ladder op. In het hedendaagse welvarende Spanje verdienen winkelmeisjes wel meer dan een schijntje,behoren echter tot de laagst betaalde klasse en veel moeite doen is er zeker niet bij als je daarvoor een ruzie met twee andere meisjes moet onderbreken,want die ruzie is belangrijk, die klant niet, die is maar lastig, het is immers niet hun eigen zaak. Een eigen zaak hebben is voor velen een droom die zelden uitkomt. In de mercado kan een eigen ruimte gehuurd worden,vele fruit-en groente telers doen dat om zo hun produkten te verkopen,'n enkeling zoals Maria,heeft buiten de mercado-hal om ,een eigen zaak opgezet,haar zaak ligt echter wat hoger dan de straat en ik hoop, dat ze nog geld genoeg heeft om een loopplank te laten aanbrengen,zodat de boodschappen wagentjes makkelijker haar winkel in kunnen. Huisvrouwen moeten nu die wagentjes de winkel in tillen en als ze vol zijn ook weer uit tillen. Je krijgt gauw de neiging om een makkelijker te bereiken fruteria op te gaan zoeken. "Als U mij opbelt en zegt wat U nodig heeft wil ik die boodschappen best bij U thuis brengen "zei Alfonso van super Torreblanca enkele dagen geleden. Die doet aan klantenbinding,als hij ziet dat ik loop te zoeken vraagt hiij waar ik naar zoek en legt de door mij gewenste artikelen op de toonbank, door deze klant vriendelijke houding zal hij nog wel eens chef worden, althans dat hoop ik voor hem.
zonnig bericht uit Spanje
