Hoe zou dat toch komen, dat onrustige gevoel van "geen tijd versnipperen", maar trachten in 'n korte spanne tijds bv. tussen twee televisie programma's in , inplaats van rustig achterover te leunen beslist nog even willen proberen om die minuten zinnig te gebruiken, zo van "is er nog iets af te wassen", "kan ik nog even een computer spelletje spelen", wel is het zaak om dan aan de tijd van het volgende TV programma dat ik beslist wil zien te blijven denken en niet geheel in een computer spelletje op te gaan. Ontelbare kopjes koffie hebben bij mij dergelijke korte wachttijden opgevuld , aan een telefoongesprekje durf ik me niet meer te wagen, want die kunnen behoorlijk lang uitlopen.Vroeger dacht ik het zal wel door een te snelle werking van de schildklier komen, tegenwoordig denk ik "nou en" dan nog maar even iets anders doen als ik een wachttijdje moet opvullen.