Abuela huppekee noemde Yasmin me vanaf ongeveer haar tweede levensjaar, dat ik zo vaak huppekee zei had ik echt niet in de gaten gehad,ik ging er op letten en inderdaad als we naar elkaar een bal over de vloer rolden of kleine zachte sierbeestjes naar elkaar toegooiden zei ik vaak "een twee, huppekee",een nieuwe spelnaam was geboren en er werd een nieuwe spelregel toegevoegd, we mochten pas een sierbeestje naar elkaar toegooien als er eerst luid en duidelijk HUPPEKEE was geroepen. Als ik ietwat spel moe in een stoel ging zitten werd "huppekee" vervangen door "veo,veo", het antwoord hierop luidt "Que ves" en dan ik weer met "una cosita",dan Yasmin met "que cosita es", ik weer met "Una cosita con la letra d (bv.) en dan moest Yasmin het voorwerp raden dat ik gezien had, "veo, veo" is de Spaanse versie van "Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet". "Abuela huppekee" zit voorgoed in Yasmin's geheugen geprent, zo zal zij zich haar Oma Spanje wel blijven herinneren en later met haar eigen kinderen misschien ook wel eens "huppekee" gaan spelen.