Vaak koop ik diepgevroren vis, muslitos del mar, kleine St Jacobsschelpen voor 'n apiratief en bij het middageten een diepgevroren kabeljauw of een merluza die meer weg heeft van onze schelvis.Mijn vader ging zo nu en dan heel vroeg in de morgen weg om te gaan vissen, ik verdacht hem ervan dat hij het huis even wilde ontvluchten en als excuus een hengel en aas mee nam, mijn moeder hoopte maar,dat hij geen snoek of baars ving, want die vissen zitten vol graten. Mijn broer ging een enkele keer mee, noch hij, noch mijn vader waren echte vissers,"niet onze goesting" zouden Vlamingen zeggen.

Als we in Bonaire waren, gingen we wel echt vissen,, dan hing er een lijn met een blinkertje achter de kleine catamaran en dan voor de passaatwind of nog beter iets oploevend met een rotgang over de zee scheren, zo snel, dat mensen die dat schouwspel zagen vaak niet wilden geloven,dat die snelheid alleen met het zeil van de kleine catamaran bereikt werd,er zou wel een hulpmotortje bij zijn. Ettelijke keren kwamen we ineens praktisch stil te liggen omdat een behoorlijk grote vis ons afremde en dan was het een heel gedoe om dat beest binnen boord te krijgen. Die zelf gevangen vissen uit de Caribische zee, vers gestoofd met kruiden smaken goddelijk, zo lekker heb ik hier de zeevis nog niet gegeten.