Zon in het kwadraat vanmorgen en onder het motto "als je jezelf niet kietelt ,een ander doet het niet" hief ik mijn glas ochtendsherry op het toch -ondanks alle nachtmerries en verdriet- nog een soort leven, zie ik hen in mijn verbeelding duidelijk achter de gedekte lunchtafel van de luxe passagiersboot staan en hoor ik Maartens schallende stem IK DRINK DE WIJN. Wij hadden op uitnodiging van de kapitein van de Reina del Mar aangezeten met nog vier andere passagiers "aan een captains borrel", de tafel steward had me beloofd goed voor de tweeling te zorgen onder lunchtijd, dat zorgen bestond uit alles wat zij wilden eten opgeschept krijgen en daar hoorde natuurlijk een glaasje wijn bij -vond de steward-. Dit laatste tot groot vermaak van de tweeling, die zich ineens volwassen gingen voelen en dat wilde Maarten wel even aan iedereen laten horen, immers zij dronken nu wijn.

En zij hadden samen een schattig Italiaans vriendinnetje, zij sprak wel geen hollands, de tweeling geen italiaans, dat mocht de pret niet drukken, zij speelden gedrieen Monopoly, zij vond alles best, zelfs al snapte ze niets van dat spel en deed de tweeling nog zo zijn best om in heel duidelijk nederlands de spelregels nog maar eens te vertellen. meestal werd het spel na enige tijd gestaakt en zag je de tweeling met haar gezellig tusssen hen in hand in hand en tot groot vermaak van de andere passagiers rondjes over het dek maken.