Ik ben Alexandra
Ik ben een vrouw en woon in Limburg (België) en mijn beroep is niet langer van belang door verplicht vervroegd pensioen.
Ik ben geboren op 03/06/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: reizen.
Na een trombose in 2007 reis ik eenhandig met reisgezel Gus-staaf de wereld rond.
Om een foto groter te bekijken: klik onderaan het bericht op een bijlage.
Een reisverslag in foto's Deze reis werd gemaakt in oktober-november 2017
20-11-2017
Dag 43, maandag, 20 november 2017
De hele dag staat in het teken van de reis terug naar huis. Op het vliegveld van Sydney neem ik afscheid in stilte van Australië. Leuke dingen gezien en gedaan, maar ik ben vooral blij om terug naar huis te gaan.
Eerste tussenstop is Singapore. Die massagestoelen zien er interessant uit, maar ook deze tweede keer valt dit vliegveld vooral tegen voor een niet zo valide persoon. De geboden "special assistance" was er verschrikkelijk.
Mystery Island is een groot eiland in de Stille Oceaan.
Maar heel slim worden alle toeristen dadelijk naar een kleiner strandeiland gebracht..
..dat alles heeft waaraan "men" denkt bij zo'n eiland:zon, zand en helderblauwe zee!
Zelf blijf ik aan boord; de luide muziek lokt mij naar dek 13: het sportteam traint op de flowrider en loopt aan de rand op de klanken van "Chariots of Fire".
Ondertussen ook eens kijken bij "The Dunes", het minigolfparcours op dek 13.
De voorbereidingen voor een spectaculaire
act op de flowrider trekken mij weer naar daar
Zo oud zijn ze nog niet of ze vragen achteraf: "Waren we ook een beetje goed??" En dat waren ze!
Het indrukwekkendst vandaag zijn de 30 seconden absolute stilte over het hele schip ter herdenking van WO1 en de gesneuvelde soldaten. Later die dag vind ik het zwembad op dek 11
en aansluitend solarium op dek 12.
In de namiddag is er een show op de ijsbaan op dek 3...
naast andere activiteiten in het restaurant op dekken 3, 4 en 5.
- inscheping op de "Explorer of the Seas" voor de 2de cruise
- vertrek uit Sydney
In het Show Cafe zijn ze op de hoogte van mijn vertrek en na al die tijd is het dagelijkse ontbijt bij hen bijna tot ritueel geworden. Maar wat een verrassing wanneer de koffie (met extra melk) geserveerd wordt. Een lief afscheidsgebaar! Het oude jampotje voor tips op de toog vaart er wel bij.
Kort na de middag kan ik vertrekken. Het inchecken met aangevraagde rolstoel-hulp verloopt niet erg goed. Vanop dek 7 heb ik een een goed uitzicht op het promenadedek op dek 5. Wat is alles weer groot en verwarrend.
- wandeling naar het hart van China Town: Dixon Street
- in de namiddag inpakken, want ik vertrek morgen.
Waar Liverpool Street overgaat in de voetgangersbrug heb ik een muurtje gevonden met de voor mij ideale zithoogte om even uit te rusten. Een brutale raaf gaat in de bloembak zitten aan het begin van de brug.
Deze keer neem ik de zijstraat die uitgeeft op Dixon Street. Aan weerszijden van de straat staat een leeuw naast de poort.
Over het strandpad keer ik naar de halte van de veerboten terug. Op zee zie ik een windsurfer kortstondig in het water belanden. Hem storen de bordjes niet waarop het ontraden wordt hier te zwemmen vanwege de te grote waterververontreiniging.
Blijkbaar versta ik "meeuws", want ik hoor John en Oscar met elkaar overleggen WAAR ze zullen lunchen vanmiddag.
Oscar houdt twee broodjes etende dames in het oog...
John houdt het simpel bij het uitgestrooide voeder op het plein bij de werf.
Twee foto's om de beweging van de boot terug te laten zien: de reling beweegt in de deining...
...de horizon niet!
Wanneer de Opera opnieuw te zien is, naderen we Circular Quay.
Op de kade zitten 2 levende standbeelden te vissen naar muntjes
- storm voorspeld met hevige wind uit het zuiden= koud dus
- ik heb nog een ticket voor het Sealife Sanctuary in Manly
- daarheen dus.
Na de treinrit en de veerboot ben ik in Manly. Hoewel de zon schijnt, waait er inderdaad een fikse, koude wind, maar het regent niet meer!
De wegwijzer naar het sactuary wijst niet echt goed de richting aan. Neem ik het strandpad langs het water of het hoger gelegen trottoir langs de weg? Laatstgenoemde lijkt meer beschutting te bieden; daarom neem ik die weg...
die plots, zonder waarschuwing, eindigt in een heel steile helling. Afdalen met enkel stok lijkt bij proberen toch te gevaarlijk. Een rechterleuning ontbreekt, dan maar de beproefde "achteruit" methode toepassen, waarbij ik mij met de rechterhand aan de stevige leuning kan vasthouden.
En ik geraak ook heelhuids beneden...tot op het strandpad.
Het sanctuary heeft twee verdiepingen ondergronds en nog een verdieping onder het dak. Geen lift, enkel trappen. Op de eerste ondergrondse verdieping kom ik mijn "zusje" de zeemeermin tegen. Ik ga er naast zitten en zie pas later dat haar linkervin beschadigd is. Zo passen we nog beter bij elkaar. MIJN linkerkant is immers ook lichtjes beschadigd.
Nog een verdieping lagerl oop je door een tunnel IN een aquarium. De zeedieren zwemmen naast en boven ons. Fotograferen valt niet mee, want wat is zo'n pijlstaartrog GROOT..
..net als de haaien hier.
Tegen betaling mag er in hun gezelschap gedoken worden.
Drie verdiepingen hoger vind ik pinguins onder het dak, daarvoor wil ik ook nog eens achteruit de trap afdalen.
- was toch laat op en eet dan een vroege lunch in Guylian, een "Belgisch" cafe in George Street.
- regen voorspeld, maar het valt mee met een lichte motregen.
- Vandaag wil ik via Hyde Park naar het Australisch Museum, opnieuw een stevige wandeling voor mij.
- reken op veel banken onderweg om af en toe te rusten.
In Hyde Park bevindt zich het Anzac Memorial met meditatievijver, een monument voor Australische en Nieuw-Zeelandse soldaten die in diverse oorlogen sneuvelden.
De duif op het natte plaveisel drukt meer uit dan woorden kunnen zeggen
Verderop in het park zie ik reeds het standbeeld van James Cook, de Britse ontdekkingsreiziger.
De stilte is helend op zo'n ogenblik.
In het Australian Museum is het op een zondag met regen erg druk met rennende, roepende en spelende kinderen.
Meer dan de "Wild Planet" tentoonstelling op het gelijkvloers kan ik niet bezoeken, hoewel ik andere plannen had.
Bij de uitgang word ik compleet verrast door het uitzicht op de St Mary's Cathedral
Op de terugweg zie ik het standbeeld van Cook ook beter.
en de vijver voor het Anzac Memorial dient niet enkel voor de meditatie van mensen...
- regen werd er voorspeld en regen was er, de hele dag.
- ondanks het slechte weer toch de trein naar de Blue Mountains genomen.
- betekent niet te veel stappen en droog zitten en toch het avontuur van het treinen.
- vermits alle uitzichten wegvallen, dadelijk bestemming Katoomba geschrapt.
- Trein rijdt tot Lithgow en DAAR, weet ik, is het Outback Cafe, waar ik wil lunchen.
Via de inner circle naar het Centraal station gespoord. Daar moet ik overstappen op de Blue Mountains Line die mij in en over de bergen zal brengen. Het is nat en het is koud op het perron!
Emu Plains is gewoon een halte onderweg, maar ik vind de naam erg leuk.
De trein in een bocht fotograferen.. dat deed ik ook op de Transsiberische Express.
Rijden in de wolken vind IK stomweg plezant.
Halte Black Heath. Veel mensen stappen uit voor het paardenfestival.
Halte Mount Victoria. Het station heeft zijn ouderwetse charme behouden.
kort voor Lithgow passeert de trein halte Zig Zag: de bergen waren zo steil dat het oude spoor tegen de berg op in zigzag-patroon werd aangelegd. Het oude traject is gerestaureerd en is na een brand in 2014 weer in werking.
Het Outback Cafe in Lithgow heeft achterin een grote, overdekte veranda
met veel groen én lekker eten voor een redelijke prijs.
De veerboot naar Manly is robuuster gebouwd; hij steekt dan ook de open haven over.
Iedere afvaart blijft een klein avontuur..
..net als het varen.
Andere schepen...water en wolken vervelen nooit,
evenmin als de nu reeds bekende Harbour Bridge vanuit een heel nieuw perspectief.
Ik krijg er niet genoeg van.
Op Manly Wharf lijkt het mooi tijd voor een hapje en een drankje alvorens ik naar het hotel terugkeer. Heel verrassend wordt plots mijn eten dat ik onbeheerd liet staan om een vork te halen, weggehaald... Hier eten de vogels mee aan tafel! Weggaan betekent dat de vogels nu aan de beurt zijn! Het is maar een weet.
Ik ben Alexandra
