Ik ben Alexandra
Ik ben een vrouw en woon in Limburg (België) en mijn beroep is niet langer van belang door verplicht vervroegd pensioen.
Ik ben geboren op 03/06/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: reizen.
Na een trombose in 2007 reis ik eenhandig met reisgezel Gus-staaf de wereld rond.
Om een foto groter te bekijken: klik onderaan het bericht op een bijlage.
- was toch laat op en eet dan een vroege lunch in Guylian, een "Belgisch" cafe in George Street.
- regen voorspeld, maar het valt mee met een lichte motregen.
- Vandaag wil ik via Hyde Park naar het Australisch Museum, opnieuw een stevige wandeling voor mij.
- reken op veel banken onderweg om af en toe te rusten.
In Hyde Park bevindt zich het Anzac Memorial met meditatievijver, een monument voor Australische en Nieuw-Zeelandse soldaten die in diverse oorlogen sneuvelden.
De duif op het natte plaveisel drukt meer uit dan woorden kunnen zeggen
Verderop in het park zie ik reeds het standbeeld van James Cook, de Britse ontdekkingsreiziger.
De stilte is helend op zo'n ogenblik.
In het Australian Museum is het op een zondag met regen erg druk met rennende, roepende en spelende kinderen.
Meer dan de "Wild Planet" tentoonstelling op het gelijkvloers kan ik niet bezoeken, hoewel ik andere plannen had.
Bij de uitgang word ik compleet verrast door het uitzicht op de St Mary's Cathedral
Op de terugweg zie ik het standbeeld van Cook ook beter.
en de vijver voor het Anzac Memorial dient niet enkel voor de meditatie van mensen...
- regen werd er voorspeld en regen was er, de hele dag.
- ondanks het slechte weer toch de trein naar de Blue Mountains genomen.
- betekent niet te veel stappen en droog zitten en toch het avontuur van het treinen.
- vermits alle uitzichten wegvallen, dadelijk bestemming Katoomba geschrapt.
- Trein rijdt tot Lithgow en DAAR, weet ik, is het Outback Cafe, waar ik wil lunchen.
Via de inner circle naar het Centraal station gespoord. Daar moet ik overstappen op de Blue Mountains Line die mij in en over de bergen zal brengen. Het is nat en het is koud op het perron!
Emu Plains is gewoon een halte onderweg, maar ik vind de naam erg leuk.
De trein in een bocht fotograferen.. dat deed ik ook op de Transsiberische Express.
Rijden in de wolken vind IK stomweg plezant.
Halte Black Heath. Veel mensen stappen uit voor het paardenfestival.
Halte Mount Victoria. Het station heeft zijn ouderwetse charme behouden.
kort voor Lithgow passeert de trein halte Zig Zag: de bergen waren zo steil dat het oude spoor tegen de berg op in zigzag-patroon werd aangelegd. Het oude traject is gerestaureerd en is na een brand in 2014 weer in werking.
Het Outback Cafe in Lithgow heeft achterin een grote, overdekte veranda
met veel groen én lekker eten voor een redelijke prijs.
De veerboot naar Manly is robuuster gebouwd; hij steekt dan ook de open haven over.
Iedere afvaart blijft een klein avontuur..
..net als het varen.
Andere schepen...water en wolken vervelen nooit,
evenmin als de nu reeds bekende Harbour Bridge vanuit een heel nieuw perspectief.
Ik krijg er niet genoeg van.
Op Manly Wharf lijkt het mooi tijd voor een hapje en een drankje alvorens ik naar het hotel terugkeer. Heel verrassend wordt plots mijn eten dat ik onbeheerd liet staan om een vork te halen, weggehaald... Hier eten de vogels mee aan tafel! Weggaan betekent dat de vogels nu aan de beurt zijn! Het is maar een weet.
Zodra we de brug voorbij zijn en de rivier opvaren, lijkt het of we in een andere wereld zijn.
Het is er groener, het ruikt anders; er zijn andere geluiden, andere vogels
Sommige stukken lijken wilder
Elders dan weer is de oever bekist
Toch is ook dit Sydney en er zijn bloeiende jacaranda's en hoogbouw..
..dan weer lijkt de oever een goed onderhouden tuin
Aan de Parramatta halte is er de Port Bar/ Restaurant. De lunch hier op het terras is verrukkelijk.
Dan neem ik alweer de volgende veerboot, terug naar de Quay. De boten die hier varen, hebben minder diepgang en zijn de "river cats".
Op de Quay vind ik aansluiting op een veerboot naar Manly, aan de andere kant van de haven, maar niet voordat ik tijdens het wachten de Opera in de namiddagzon heb gefotografeerd!
-ondanks mijn goede voornemens minder te doen op 1 dag
-het blijkt te vermoeiend
- bezoek ik NA Mme Tussaud ook nog het Sea Life Aquarium.
- Na een uur ongeveer geef ik er de brui aan, zeker nadat ik er drie keer hetzelfde kringetje gelopen heb door de gebrekkige bewegwijzering.
-ze vinden het niet leuk, maar ik verlaat het gebouw door de ingang. DAAR staat wel iemand om de weg te wijzen
-maar mijn energie is stomweg OP.
Voorproefje van wat verderop te zien is: de penguins. Leuk, maar zelfs zij brengen mij niet tot verder stappen.
Zonder flits eens proberen vissen te fotograferen...
Ook die uit de diepzee
Anemonen met die kleine lichtblauwe visjes lukken misschien ook.
Op de terugweg naar het hotel (90 à 120 min stappen), bedenk ik dat ik beter in deze buurt kan lunchen. Het terras aan Sussex Street zit prettig en heeft een lekkere pasta-aanbieding.
De vogelstandbeelden lijken bijna echte!
Later passeer ik in Sussex Street heel onverwacht een gebouw waarvan ik graag een foto neem.
Mme Tussaud's is fascinerend en ik heb er beroemdheden gefotografeerd. Maar ook beroemdheid is relatief, want veel publieke Australische en Chinese figuren zijn onbekend voor Europeanen. Nelson Mandela is gekend natuurlijk
evenals Ghandi,
de Britse koninklijke familie,
Barack Obama,
de Dalai Lama,
Einstein,
Hitchcock,
Marilyn Monroe...of haar jurk ook opwaait? DAT is aan u te ontdekken bij een reis naar Sydney.
- te voet door George Street tot door Market Street
- voetgangersbrug over Sussex Street tot aan Pyrmont Bridge
- Daar een lift naar de kade beneden in Darling Harbour en het Aquarium
Tussen de kathedraal en het stadhuis is er in George Street een ondergrondse galerij met een wateval als fontein
Van hier ziet de St Andrew's Cathedral er weer anders uit
Door de Victoria Building heen naar Market Street gewandeld, maar geen foto genomen.Op de hoek van Sussex Street en Market Street ligt een leuk terras, goed zichtbaar vanaf de voetgangersbrug over Sussex Street
tot aan de Pyrmont Bridge.
Een lift brengt mij terug op de begane grond, op de kade tussen het Aquarium
en de Pyrmont Bridge
Na een rustpauze bezoek ik Mme Tussaud
Het is even wennen aan de levensechte wassen beelden van o.a. James Cook
James Cook bracht in de 18de eeuw grote gebieden in de Grote Oceaan in kaart tijdens 3 lange zeereizen.
- drink thee i.p.v. koffie, want voel mij niet lekker
- thee valt erg slecht, voel me zeer misselijk
-snel terug naar hotel en terug bed in
- gewone cola brengt mijn maag wat tot rust
- kan bezorgde receptioniste geruststellen aan de telefoon, ben ok, maar erg moe
Terwijl ik op de thee wacht, zie ik in de ruit dat ik per toeval nu toch het show cafe gevonden heb. Dat zocht ik reeds drie dagen. Uiterst vriendelijke bediening die ik helaas met misselijkheid beantwoord.
In de Chinese tuin is er zoveel te zien; er heerst een zalige rust en ieder hoekje nodigt uit tot even zitten, mediteren, fotograferen..
Dan herken je in de vijver een schildpad.
O en daar zit een ECHTE aalscholver op de steen.
In de waterspiegeling zwemt een koi
Of een bosje bamboe trekt het oog naar zich
en een paviljoen
Voor ik het weet, sta ik aan het berggedeelte, niet geschikt voor rolstoelen...maar ook met stok, zie ik het mij zelf wel aankunnen. Over en langs de rotsen dus maar.
Door een ander pad in te slaan sta ik in de waterspeeltuin van het Tumbalong Park. Hoewel de zon schijnt, waait er een ijskoude wind. Dat is geen beletsel voor kinderen die willen spelen.
Op een afstandje zie ik het jongetje met de pet, aangekleed en wel, in het water springen. Niet met opzet gefotografeerd, maar tel nu eens de volwassenen die met hun mobieltje bezig zijn...
De waterspeeltuin is nog uitgebreider
dan ik dacht.
Middagpauze is eetpauze... DAT weten de vogels in Sydney OOK!
Het plein voor de Chinese tuin van de vriendschap maakt daar ook deel van uit.
Evenals de leeuwen voor de ingang.
Een heerlijke tuin met tientallen verrassende plekjes, inkijkjes, binnenplaatsen..
- na de zware krachtinspanning gisteren "het MOET" opnieuw leren lossen
- veel kan, maar vooral zonder verplichting en nog belangrijker, op MIJN ritme en tempo
Vanuit mijn hotelraam zie ik op het einde van Liverpool Street een gebouw. DAAR wil ik heen op verkenning!
IK kom aan een voetgangersbrug met de vlaggen van Darling Harbour, steek die over en belandt in een heel andere wereld: ik ben in Tumbalong Park aanbeland.
De paden en banken nodigen uit tot verder wandelen.
Het gebouw waarvan ik 's avonds het licht zie branden, is het International Convention Center met een zeer specifieke knik in het groen begroeide dak.
Plots sta ik aan de kade van Darling Harbour, aan de andere kant van Pyrmont Bridge, waar ik gisteren ook was.
In de trottoirs zijn platen met uitleg gemetseld:
Hoeveel toeristen en Sydnyers zouden dàt weten?
Op mijn terugweg naar het park zie ik opnieuw een vogel zo kortbij de wandelaars, wonderlijk!
Hét beeld van de Sydnyer in de hele stad: blik standvastig op de cell phone gericht en dan maar oplopen tegen andere mensen. Dagelijks meegemaakt.
Na de lunch in een gloednieuwe galerij in Olympic Parc neem ik al veel stoutmoediger een ferry terug naar de Quay.
Ik weet niet altijd WAT ik zie, maar als het leuk is, neem ik een foto, zoals deze felgekleurde gevels aan de waterkant.
Het vuurtorentje betekent dat we in de buurt van het Maritiem Museum zijn, en dan zou die driemaster de Endeavour moeten zijn, een replica van het schip waarmee James Cook de Grote Oceaan verkende.
Harbour Bridge is gemakkelijk te herkennen..
..evenals de Opera.
Na de treinrit en de wandeling terug plof ik verzaligd op het terras van een Thais restaurantje, op de hoek van Liverpool Street en Kent Street
De bomen op het balkon helpen mij later om mij te oriënteren
bij het uitzicht vanuit mijn kamer...maar dan is het reeds hoog bedtijd!
- moet angst voor deze onbekende stad en het openbaar vervoer overwinnen; dat betekent 1x stoute schoenen aantrekken en het gewoon DOEN.
Gewapend met een stadsplan, een Opal Card en Gus stevig in de hand stap ik naar het metrostation in George Street. Op de hoek is er een muurtje omheen de kathedraal. Een ideale eerste en laatste rustplaats van en naar het hotel, zeker met al die werken in de stad.
Zittend kan ik ook gemakkelijker een foto nemen. Die bloeiende jacaranda blijft fascineren.
En diep onder de grond, bereikbaar via liften, leer ik al snel, rijdt niet de metro, maar de trein van de inner circle, zoals ze hier zeggen. Eerste doel is Circular Quay (Kie, niet Keej). Daar vertrekken de meeste veerboten.
Ik neem er een naar Darling Harbour, aanlegplaats Barangaroo. Opnieuw krijg ik daar een vogel in het vizier voor een kiekje.
Het water lokt en de volgende boot brengt mij reeds een stuk dieper de stad in, naar het Olympic Parc.
De bemanning van de boten gooit bij iedere aanlegplaats het touw rond een bolder en trekt de boot naar de drijvende pier..bruggetje tussen schip en wal en in- en uitstappen maar!
Onderweg valt er veel te zien.
(en iedereen wuift naar iedereen en fotografeert elkaar op het water)
Ik ben Alexandra
Niet met opzet gefotografeerd, maar tel nu eens de volwassenen die met hun mobieltje bezig zijn... 
