Alvis is een Engelssportwagen- en vrachtwagenmerk. Het merk is in 1919 in Coventry opgericht door Thomas George John. In eerste instantie als machinefabriek, maar in 1920 werd de eerste personenauto gebouwd. De herkomst van de naam Alvis is niet zeker.
Alvis bouwde voertuigen van goede kwaliteit, maar in kleine aantallen. In 1927 kwam de productie voor het eerst boven de 1.000 exemplaren uit, maar zakte daarna in en pas in 1939 kon het verkooprecord worden verbeterd. In 1925 werd een wagen met voorwielaandrijving geïntroduceerd. Voorwielaandrijving was wel bekend in Engeland, maar werd niet eerder op een productiewagen toegepast. De financiële crisis van 1929 leidde tot een daling van de verkopen. Geld voor experimenten ontbrak en de auto's met voorwielaandrijving werden alleen nog op bestelling gemaakt.
In 1931 werd de Speed 20 geïntroduceerd. Dit werd het meest succesvolle model. De motor telde zes cilinders en een vermogen van 87 pk. Zes jaar later kwam de opvolger, de Speed 25. De motor had een cilinderinhoud van 3.571 cc en had een vermogen van 110 pk. Dit leverde een topsnelheid op van 150 km/u. De 4.3 Litre was een van de laatste vooroorlogse modellen. Het had een zescilinder benzinemotor met een inhoud van 4.387 cc.
Alec Issigonis (bekend van de Mini) heeft in het begin van de jaren vijftig enkele jaren voor Alvis gewerkt en een interessant ontwerp afgeleverd voor een motor die zowel op 4 als 8 cilinders kon werken.
Bekende types waren de TG uit de jaren dertig, de Firefly, de TC (in de jaren vijftig, op basis waarvan onder meer Graber in Zwitserland carrosserieën bouwde) en de TD uit de jaren zestig.
De autodivisie van Alvis heeft vrijwel altijd met verlies gedraaid. Deze divisie werd in 1965 verkocht aan Rover, vlak voor Rover opging in British Leyland. Rover heeft nog een keer een prototype van een sportwagen ontwikkeld die als Alvis op de markt gebracht zou kunnen worden, maar het bleef bij een prototype.
Alfa Romeo is in 1910 ontstaan uit SAID, de Italiaanse vestiging van het Franse automerk Darracq. Het bedrijf kreeg eerst de naam ALFA (Anonima Lombarda Fabbrica Automobili), tot het werd overgenomen door Nicola Romeo
In 1906 werd de Società Anonima Italiana Darracq (SAID) in Italië opgericht door de FransmanAlexandre Darracq. Darracq dacht dat de Italiaanse automarkt, die op dat moment nog in de kinderschoenen stond in vergelijking met Duitsland en Frankrijk, rijp was voor zijn oudere en kleine modellen. SAID werd door hem gestart als onderdeel van zijn reeds bestaande Franse autofabriek (Darracq).
Alhoewel zijn gedachte de Italiaanse markt te veroveren met oudere en kleine modellen vanuit het perspectief van de econoom slim was, was Darracq niet succesvol met SAID. Zijn eerste twee modellen voor de Italiaanse markt waren motorisch te zwak voor de op dat moment slechte en steile Italiaanse wegen. SAID kon niet concurreren met de wagens die in Italië geïmporteerd werden.
Ondanks het naderende einde voor SAID was Darracq niet bereid betere modelontwerpen door te sluizen naar zijn Italiaanse bedrijf. In 1909 werd Darraq uitgekocht door de bedrijfsleider van de Italiaanse vestiging, Ugo Stella. Deze huurde Giuseppe Merosi in om nieuwe modellen te ontwikkelen die daadwerkelijk geschikt zouden zijn voor de Italiaanse markt. De associatie met de slechte modellen van Darracq werd verbroken door vanaf 24 juni1910 een nieuwe naam voor de onderneming te voeren, Anonima Lombarda Fabbrica Automobili, kortweg ALFA. De eerste echte Alfa was de 24 HP, met 4084 cc, vier cilinders en 42 paardenkrachten. Dit was viermaal de kracht van het grootste Darracqmodel, dat hij moest vervangen.
Rond 1916, tijdens de Eerste Wereldoorlog, verkocht het laatste Darracqfamilielid zijn aandelen aan de bank. Deze wist ze door te verkopen aan een pomp- en compressorfabrikant, Nicola Romeo. Romeo was succesvol met het fabriceren voor de oorlogsindustrie en had nieuwe fabrieksruimte nodig. Hij was, als mijnbouwkundige, geen liefhebber van automobielen. Romeo kocht voor zijn doel de overige aandeelhouders van Alfa volledig uit en kreeg zo het volledige bedrijf in handen. Hij begon de fabrieken te gebruiken om tractoren, vliegtuigmotoren en spoorwegmaterieel te fabriceren. Hoeveel er ook gefabriceerd werd, auto's rolden er niet meer van de band gedurende de oorlogsjaren. Tijdens deze jaren noemde Romeo de onderneming zelfs naar zichzelf.
Na de oorlog in 1918 stortte de oorlogsindustrie in. Nicola Romeo was een vaardig ondernemer en zag de kans om alsnog auto's te gaan produceren. De onderneming werd opnieuw hernoemd. De naam Romeo voor de wagens zou weinig betekenen buiten de mijnbouwwereld, waar Nicola Romeo tot de oorlog succesvol in was. Nicola wilde echter nog steeds zijn naam verbonden zien met het bedrijf en wilde niet gewoon de vooroorlogse naam ALFA gebruiken. Het compromis luidde "Alfa Romeo".
Om het nieuwe merk bekendheid te geven begon Alfa Romeo deel te nemen aan de diverse races die in Italië werden gehouden, en men wist hier de nodige successen mee te boeken en daadwerkelijk naamsbekendheid op te bouwen. De verkopen stegen gestaag. Rond 1925 werd Merosi als technisch hoofd opgevolgd door Vittorio Jano. Jano verliet voor zijn aanstelling het raceteam van FIAT. In die tijd was Enzo Ferrari het hoofd van het raceteam van Alfa Romeo (na ook veel races voor Alfa Romeo te hebben gereden) en Ferrari was ervoor verantwoordelijk Jano zover te krijgen FIAT te verlaten om voor Alfa Romeo te komen werken. Jano construeerde meteen de legendarische P2, een auto die zeven jaar lang de grand-prixwedstrijden zou domineren. In 1932 werd de P2 opgevolgd door de Tipo B, een wagen die gedurende twee jaar elke Grand Prix won waaraan hij deelnam. In 1933 dreigde Alfa Romeo failliet te gaan, maar de Italiaanse regering bracht redding en het IRI (Instituut voor Industriële Wederopbouw) werd eigenaar van het bedrijf. Meteen trok Alfa Romeo zich terug uit alle competities en het racen met Alfa's werd overgelaten aan Scuderia Ferrari. Tijdens de tweede helft van de jaren '30 gaat het Alfa Romeo voor de wind, en in 1938 wordt Alfa Corse opgericht om de controle over de racedivisie weer naar Alfa Romeo zelf te brengen.
De voorloper van Pierce-Arrow werd in 1865 opgericht en heette Heinz, Pierce and Munschauer. Dat bedrijf maakte consumentenproducten en was bekend om haar vergulde vogelkooien. In 1872 kocht medeoprichter George Pierce zijn twee partners uit. Hij veranderde de naam daarop in George N. Pierce Company. In 1896 begon het bedrijf ook fietsen te maken. In 1900 probeerde Pierce ook een stoomwagen te bouwen met een licentie van Overman, maar die plannen mislukten. Doch bouwde Pierce in 1901 een eerste auto, de Moterette, met een eencilinder onder licentie van De Dion-Bouton die 3 pk produceerde. De tweecilinder versie hiervan kreeg in 1903 de naam Arrow. Deze was al 15 pk sterk. In 1904 werd de motor vervangen door een van eigen makelij.
Het model met eigen motor werd Great Arrow gedoopt en had een viercilinder die 24-28 pk produceerde. De auto kostte $4000 en maakte Pierce tot één van de duurste merken op de Amerikaanse markt. De Great Arrow was een betrouwbare luxe-auto wat werd bewezen in uithoudingswedstrijden. Daardoor kreeg het model succes waardoor het bedrijf begon te groeien. Reeds in 1906 werd een tweede fabriek geopend.
In 1908 werd de George N. Pierce Company hernoemd tot de Pierce-Arrow Motor Car Company. De familie Pierce verkocht haar belang in het bedrijf en was daarna niet langer betrokken. Datzelfde jaar werd ook de Great Arrow stopgezet. In 1909 bestelde toenmalig Amerikaans president Taft twee Pierce-Arrows voor officieel staatsgebruik. Het waren de eerste officiële auto's van het Witte Huis.
Pierce-Arrow bleef verder groeien in grootte, luxe en prestige. In 1910 waren er drie modellen, Model 36, Model 48 en Model 66. Model 36 had een 6-cilinder van 36 pk en varieerde in prijs van $3850 tot $7200. Pierce-Arrow Model 66 had een grotere zescilinder die 60 pk sterk was. De prijs van dit model lag tussen $6500 en $8000. In die periode produceerde Pierce-Arrow ook even motorfietsen.
Vanaf 1913 werden elektrische koplampen standaard op Pierce-Arrows. In 1914 verscheen één van de meest opvallende stijlkenmerken: de koplampen werden van hun traditionele plaats naast de radiator naar een behuizing aan de uiterste zijkant van de wielkasten verplaatst. De auto's kregen hierdoor een breder voorkomen en het stijlkenmerk bleef behouden tot het einde in 1938. Nog in 1914 steeg de motorinhoud van de Model 66 tot 13,5 liter en was de Model 48 (48 pk) verkrijgbaar met een zelfstarter op ethyn (Model 48D). Tijdens de Eerste Wereldoorlog bouwde Pierce-Arrow militaire voertuigen.
Benz was het merk, waaronder Carl Benz auto's bouwde. Benz was de eerste autoproducent ter wereld en bouwde zijn eerste voertuig al in 1885. Hij patenteerde zijn motorwagen in 1886 en deed zijn eerste officiële proefrit door Mannheim in juli van dat jaar.
Benz' vrouw Bertha was wellicht de eerste persoon ter wereld die een echt autoritje maakte, toen ze van Mannheim naar Pforzheim (een afstand van 80 km) reed in 1888. Er zijn mensen die beweren dat dit ritje ervoor zorgde dat de auto zich bewees. Vrouw Bertha was een vindingrijke vrouw en dat was nodig ook, want de eerste auto was niet zonder problemen te besturen. Ze moest in het holst van de nacht op zoek naar benzine en vond een apotheek. Het eerste "benzinepompstation" ter wereld.
Na dit initiële succes werd Benz de eerste autoproducent ter wereld, toen hij de min-of-meer gestandaardiseerde Benz Victoria op de markt bracht. Deze auto werd door verschillende andere autofabrikanten in licentie geproduceerd. Een jaar later kwam de Benz Velo uit. Benz bleef te lang teren op zijn succes en uitvinding en tegen 1900 kwam het merk in de problemen. Mede door de ontwikkeling van de Blitzen-Benz, een racewagen, wist men het imago wat op te vijzelen. Desondanks werd het in Duitsland moeilijk om het hoofd boven water te houden.
Algemeen wordt erkend dat de eerste automobielen met verbrandingsmotorop benzinezo goed als gelijktijdig werden gebouwd door meerdere uitvindersdie onafhankelijk van elkaar werkten. Voor dit kon gebeuren ontdekte een Oostenrijksechemicus, Abraham Shreiner, eerst de benzine.
Benzine is kleurloos en bestaat uit een mengsel van koolwaterstoffen met doorgaans 4 tot circa 12 koolstofatomen, met name uit vertakte alkanen en moleculen met een benzeenring, zoals tolueen en xyleen. Het is wellicht verrassend dat, ondanks de naam, moderne benzine weinig tot geen benzeenbevat. Deze component is verwijderd omdat hij kankerverwekkend is. Ook zwavelverbindingen zijn verwijderd om luchtverontreiniging tegen te gaan.
Aan benzine die als brandstof gebruikt wordt, worden additieven (ook wel dopes genoemd) toegevoegd, onder andere om te voorkomen dat de motor gaat kloppen (ook wel pingelen genoemd). De klopvastheid wordt uitgedrukt in het octaangetal van de benzine.
Hoewel de eerste stoomauto’s al in 1769 werden geproduceerd, wordt de Benz Patent-Motorwagen gezien als de eerste auto ooit. Deze auto werd in 1886 ontwikkeld en had een voor die tijd hypermodere verbrandingsmotor, aangedreven door benzine. Tussen 1886 en 1893 werden er slechts 25 Benz Patent-Motorwagens gebouwd. Toentertijd kostte het 1.000 dollar. De eerste autorit ooit werd gemaakt door Bertha Benz, de vrouw van Karl Benz. Zij nam de auto stiekem mee en maakte een rit van 96 kilometer. Samen met haar twee kinderen reed ze van Mannheim via Heidelberg naar Pforzheim.
