Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Deurne () en mijn beroep is was 25j aktief in de bejaardenzorg, zowel in een instelling als bij onze ouderen thuis.
Ik ben geboren op 14/12/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: toneel, moto, natuur, kleinkindjes, koken, poppenhuizen,enz. enz..
Ben een supertrotse Bony van bijna 3 kleindochtertjes, fiere mama van 2 toffe zonen, heb 2 lieve schoondochters en last but not least een schat van een vriend (oja nog 1 hond 2 poezen en 1 hamster)Schoenmaat? Nee grapje
Bejaardeninstellingen.
Klachten!!!!!!!
15-10-2006
Luna
Lieve mensen ben er zo blij mee dat ik het zoveel mensen wou vertellen. Het eerste kleinkindje van mijn jongste broer en schoonzusje wordt vandaag gedoopt. Luna een wolk van een baby.
Zoals u ziet, en alvast (gelukkig) wel weet zijn er ook leuke momenten in een mensenleven . En die ga ik vandaag benutten samen met de familie en vrienden. Alhoewel met tranen in mijn hart omdat er één belangrijk iemand ontbreekt. Waarom ik dit vermeld??
Omdat we er misschien even kunnen bij stilstaan dat dagdagelijks in de bejaardeninstellingen wordt uitgekeken naar die enen iemand die maar niet komt.
Maar dat gegeven ga ik vandaag even opzij zetten en genieten van deze dag. Is alvast een opwarmertje voor de nakende geboorte van mijn derde kleindochter (begin november)
Lieve bloggertjes heel graag maak ik plaats voor deze boodschap. Met zijn allen, familie, vrienden kennissen op zoek in de kelder, op de zolder, in de garage naar speelgoed waar jullie bengels niet meer mee spelen. Overtuig hen dat er ook kindjes zijn waar de Sint niet komt. Spijtig genoeg bittere waarheid.
Waar kan je terecht in het Antwerpse om het speelgoed binnen te brengen? Bij mij!!!!!!!!!! Meyersstraat 50 2100 Deurne
Als u wil stuur me even en mailtje om af te spreken of bel me op het nummer 0474/73.44.63 zodat u niet voor een gesloten deur komt te staan.
Maria (fictieve naam) was een 77jarige dame, weduwe, en 1 dochter. Had vroeger een groot mooi huis en bestuurde haar huishouden met heel veel liefde, haar deur stond voor iedereen open. Haar lievelingsdieren waren haar poezen. Was lid van verschillende verenigingen en deed veel liefdadigheidswerk. Na een beroerte (op 76 jarige leeftijd) werd ze halfzijdig verlamd en door het langdurig liggen en zitten werd ze zwaarlijvig.(98kg) Kon niet langer thuis blijven wonen en belandde zo in een bejaardeninstelling. Wil u even deze gegevens meegeven zodat u zich een klein beetje een beeld kan vormen.
7uur: Met een beetje geluk wordt er op de deur van de kamer geklopt (anders valt men zo binnen), gordijnen open, "vingerkommetje" wordt gevuld in aanwezigheid van 1 washandje (zowel om in te zepen als af te spoelen), dekens worden teruggeslagen en een gemompel dat moet doorgaan voor een goede morgen wordt er aan het ochtendtoilet begonnen.
Lijkt meer op worstelen want door Maria's verlamdheid en zwaarlijvigheid is ze moeilijk hanteerbaar. Tijdens het wassen moet ze dringend haar natuurlijke behoeften doen,waarop ze de vermelding krijgt dat ze moet wachten tot na het ontbijt. Na een weigering om van kleed te "mogen" veranderen wordt ze in een "stalen verpleegster" gehangen, (moet u voor een aardigheid eens ervaren) en in haar rolstoel gezet en op de gang gereden. Uiteraard in de rij wachtende om naar de eetzaal gereden te worden.
Ontbijt. Nee... geen beleg naar keuze, geen malse broodjes zoals vroeger, maar men hoort haar niet klagen. Medicatie wordt rondgedeeld, en na lang aandringen wordt ze op het sanitair gezet. Breng het zelf maar eens af om zo lang te wachten. Opnieuw de rolstoel in en naar de "zitkamer "gebracht om daar te wachten tot het 10uur word om voorzien te worden van een verfrissing (uiteraard in een plastiek beker met tuitje) om het morsen te voorkomen.
Om 12uur opnieuw in de rolstoel voor het middageten, en wat is mag gezegd worden, de kok mag er heus zijn. Alleen.....door haar handicap word het eten gemalen en ziet eruit alsof het al eens gegeten is.Smakelijk!!
Dan...wat had u gedacht opnieuw in de rolstoel, opnieuw naar het sanitair, opnieuw in de zetel in de zitkamer, wachten op de koffie. Geserveerd in.....hoe raad u het een plastic bekertje met tuitje.
15.30uuur Maria wordt naar haar kamer gebracht en in bed gelegd, om te wachten tot het avondeten dat ze in bed nuttigt. Afruimen..........gordijnen dicht deur toe, en dat was het dan tot 19uur voor de laatste medicatie en verschoon.
Licht uit spots aan, (vergeet de spots) tot de nachtzuster haar ronde komt doen, en wakker of niet komt verschonen, even rust tot de volgende ronde om 5uur en dan slapen ???????? tot ja inderdaad om 7uur de deur terug open gaat en de geschiedenis zich herhaalt.
Weet u wat elke avond haar laatste woorden zijn, God aub kom me halen, en dat voor iemand die zo gelovig en levenslustig was.
Wat mist u in het plaatje?????????? En nee dit is geen strikvraag.
Het voor mij niet zo simpel is om een foto toe te voegen! HELP!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Volgens de "foon" van Minister Vervotte de meeste klachten gaan over het eten in de bejaardeninstellingen.
Vele instellingen niet voldoen aan de brandweervoorschriften (begrijpen wie kan)
U zich kan informeren op de site van de brandweer.
Dat dat in zeer duidelijke taal uitgelegd wordt.
Ik daar gisteren uren ben mee zoet geweest.
Dat sommige verzorgsters denken dat de bejaarden "theezakjes" zijn tijdens het baden.
Dat mijn droom is, ooit het geld te hebben om een instelling te kunnen openen, waarin de bejaarde echt maar dan ook echt centraal staat. (een mens mag al eens dromen he).
Dat ik daar reeds een paar heel toffe collega's voor heb.
Zelfs een dokter die ervoor honderd procent achter staat.
Dromen zelden uitkomen, en dat we het op deze manier gaan proberen te doen.
Eerst en vooral bedankt voor de lieve reakties. Als ik bij jullie op "bezoek" kom dringt het volledig tot me door dat ik nog heel veel te leren heb wat betreft lay out. Niet te geloven dat het door mensenhanden gemaakt is.
Nu..... terug even tot de kern van de titel.
Hoe lang is het geleden dat in de instelling waar u over spreekt nog eens een brandoefening gedaan is? Weet u waar de nooduitgangen zijn? Gaan de ramen langs buiten open? Zijn de deuren breed genoeg om een bed door te laten? Zijn er brandblusapparaten aangebracht? Hoe lang is het geleden dat die nog zijn nagekeken? Hangt er een zichtbaar evacuatieplan?
Kijk eens even rond u heen, en als u twijfelt vraag het, het personeel of de direktie. Ja ook dat recht hebt u. Want misschien is de resident zelf niet meer in staat om dat te doen, en toch kan het van levensbelang zijn.
Ik ben Rita
. En die ga ik vandaag benutten samen met de familie en vrienden. Alhoewel met tranen in mijn hart omdat er één belangrijk iemand ontbreekt. Waarom ik dit vermeld??
