En dan sta je met je camper opeens bovenop "la duna" en heb je een overweldigend uitzicht over die prachtige Middellandse zee. En die branding! Dag en nacht. Daar komt elk mens toch van tot rust? Zelfs de enigszins gestresste Vrouw -ze had het vreselijk druk gehad op haar werk- werd in Oliva na verloop van een paar dagen een ander mens! Was ze aanvankelijk nog wat rusteloos en moest er elk moment iets worden ondernomen, na een paar dagen zat ze zomaar weggedoken in haar luie stoel met een spannend grote-meisjes boek! En Lola? De lompe Barranco-hond had haar plekje gevonden: in de deuropening uitkijkend over het terrein voor de camper, haar territorium!
