`Druïdisme.

Binnen de Druïdische ritualen probeert men in harmonie te komen met Natuur en Kosmos. Apollo toonde al aan (bij zijn leven hier op aarde) dat ziekten verdwijnen als je de zieke weer in harmonie weet te brengen met zijn omgeving.
De Druïden kenden de harmonieleer en hielpen de mensen bij het afstemmen op de menselijke basistonen. De mensen ervoeren dat als weldadig. De Druïdische invalshoek kennen we nu als de Keltische beschavingsvorm, een vorm die voor die mensen gelijkstond aan logisch menselijk gedrag. De Kelten waren dan ook verbaasd over het lompe en oneerlijke gedrag van de Romeinse bezetter. Hoe kon je ooit het Lichtland bereiken met een gedrag dat zo tegen de menselijke natuur en het menselijk welbevinden inging?
Het tegenwoordige geklaag van mensen over een gebrekkig welbevinden blijkt te wijten aan een niet harmoniëren met de menselijke-basistonen met als oorzaak het dragen van de last van een hun opgedrukt mens-vreemd patroon. In zo'n situatie zou een Druïde adviseren: "Gooi dat disharmonische patroon van je af en keer terug naar je basis".
De menselijke basiswaarden ontdek je door 'in je hart' te kijken. Je 'hart' zal jou bijvoorbeeld aanreiken dat jij het recht hebt om je 'een vrij mens' te voelen. Niemand heeft jou dus iets op te drukken. Wel mag iemand jou iets aanreiken, maar het is dan aan jouzelf om te beslissen of jij daar wel/niet iets mee doet (als een en ander overeenstemt met jouw basiswaarden).
Zou je kiezen voor een buiten jouzelf liggend normenpakket dan kun je problemen verwachten. Wie bijvoorbeeld zijn leven wenst in te richten naar de normen van de Bijbel of de Koran kan best wel eens te maken krijgen met niet sporende onderdelen binnen dat pakket. Nog moeilijker wordt het als je bv. zo'n Bijbel als norm moet/wilt aanblijven houden als je te weten bent gekomen dat die Bijbel op minstens 15000 plaatsen stevig gecorrumpeerd is. Als je ooit voor de Bijbel gekozen hebt omdat zijn inhoud spoorde met jouw eigen intrinsieke waarden, dan is dat uiteraard okay. Maar wat doe je met een norm die bij elke ontdekte corruptie verder gaat afwijken van je eigen norm? Stel dat je je visie baseert op een feit als 'Jezus is aan het kruis gestorven' terwijl hij bv. helemaal niet aan het kruis gestorven zou zijn? Sommigen blijken dan te kiezen voor het verdoezelen van de onwelkome echte waarheden middels sofistische spitsvondigheden om daarna zichzelf 'op te hangen' aan de zelfbedachte onzin-formules. Zoiets moet het welbevinden wel ondergraven.
Je kunt je dus alleen maar vrij voelen als de door jou verkozen normen overeenkomen met de toon van jouw 'hart'. Iemand die zich bijvoorbeeld door een ander tot kuisheid laat verplichten, terwijl zijn natuur anders in elkaar zit, zal dan ook verknipt gedrag gaan vertonen.
Als Kareltje kiest voor de RKK-bijbel en daarmee ook kiest voor het RKK-basis-idee dat HIJ een aflossingsschuld heeft t.o.v. van Jezus (omdat Jezus ook voor Kareltje gestorven zou zijn); en als Kareltje die schuld alleen maar kan goedmaken door zich voorbeeldig te gedragen naar de dogma's en het zonden-draaiboek van de paus, is het maar de vraag of Kareltje zich met zo'n last een vrij mens kan voelen? Kun je je een vrij mens voelen als je, je leven lang, opgezadeld bent met een aflossingsschuld? Een aflossingsschuld bovendien van een wel zeer onduidelijke herkomst. Een kruisdood stelt namelijk niets voor (de Romeinen hebben tienduizenden Joden gekruisigd) en bovendien is juist Jezus helemaal niet aan het kruis gestorven. En Jeshua (die Jezus tot voorbeeld strekte) al helemaal niet.

Een andere basiswaarde is dat iedereen zelfstandig op zoek mag gaan naar waarheid. Het gaat dus primair om JOUW bevind en niet om datgene wat de paus, de Koran, het bestuur, enz. vindt. Die lieden mogen jou gerust iets aanreiken, maar jij beslist of je er wel/niet iets mee doet. Als jouw bevind toevallig samenvalt met een advies van de paus dan is dat voor de paus mooi meegenomen, maar meer ook niet. Jou binnen een bepaald kader dwingen (bv. het kader van bovenbedoelde Bijbel) zal jouw welbevinden ondergraven omdat het jou verder onmogelijk maakt om zelfstandig naar waarheid te zoeken.

Het Druïdisme gaat er van uit dat jij, als jij je vrijelijk kunt gedragen naar je eigen inborst, gaat harmoniëren met de menselijke basiswaarden die tevens goddelijke basiswaarden zijn omdat ze door God in de mens (en zo ook in de natuur en in de Kosmos) zijn gelegd. Het Druïdisme leert je hoe je op zoek kunt gaan naar je eigen basiswaarden waarna je zelf kunt ontdekken dat jouw welbevinden evenredig verbetert naarmate je je beter weet af te stemmen op Natuur en Kosmos (die ook onderling harmoniëren naar het statement 'Zo boven zo beneden').
Julius Caesar was vol lof over het niveau en de kwaliteit van de Druïden en het Druïdisch onderwijs. Van hem horen we dat het Druïdisch onderwijs zowel een exoterische als esoterische poot had. Ook de Griekse schrijvers uit de oudheid waren eensluidend in hun visie over de Druïden die ze omschreven als zeer deugdzame ontwikkelde denkers die een belangrijke steun waren bij het harmoniseren van het volk. Men vergeleek de Druïden met de Indische Sjamanen, de Perzische Magi en de Joodse Profeten.
Toen de op een Druïdische golflengte geharmoniseerde Kelten geconfronteerd werden met het lompe gedrag van de Romeinse soldaten die brandstichting, slavendrijverij, uitmoording (decimering), verkrachting, verminking, vernieling, enz. als normaal gedrag vertoonden, werden ze door afschuw bevangen. Die Latijnen hielden kennelijk geen rekening met de geestelijke gevolgen van hun daden. De Kelten wensten zich dan ook niet in te laten met een dergelijk Latijns gedrag en bleven (gelijk Asterix en Obelix) met ware doodsverachting weerstand bieden en strijden voor hun eigen nobele waarden. Eerder waren het de Joden en Nazoreeërs geweest die om dezelfde redenen weerstand hadden geboden aan de Romeinse onbeschaafdheid (Jeshua liep daarbij voorop).
Toen ook nog bleek dat de Romeinen geleid werden door een keizer en een paus die zich liederlijk dachten te mogen gedragen (er waren pausen met een harem schandknapen waarmee ze zich in het openbaar vertoonden) stond het voor de Keltische bevolking vast dat het weldadige Druïdisme dichter bij de menselijke waarden lag dat dit Romeinse gedrag.
Aan keizer en paus werd het snel duidelijk dat De Kelten consequent kozen voor de hoogwaardiger Druïdische waarden. Ze besloten daarop om korte metten te maken met het Druïdisme. Men startte een campagne waarin de Druïden van allerlei onzin werden beschuldigd om daarna een Druïden-uitroeiingsprogramma te starten. Slechts enkele Druïden wisten de oerwouden te bereiken. De huidige RKK hanteert nu nog een Druïden-belasteringsprogramma waarbij ze er niet mee zitten om de Druïden overal van te beschuldigen (zelfs van mensenoffers terwijl dat meervoudig bewezen onzin is).
Paus Gregorius-de-Grote (600) maakte de situatie het duidelijkst door aan zijn missionarissen het advies te geven: "Noem alles zwart wat wit is en wit wat zwart is". Want Paulus had al gezegd dat je mocht liegen zolang dat liegen maar het belang van de paulinische waarheid diende (Rom.h3v7/8). Ongrijpbare notabelen moesten gehoond en belasterd worden, kortom 'op de persoon aangevallen worden'. Alle (zeer hoogwaardige) Druïdische kloosterstructuren en opleidingsinstituten werden vernield en uit de geschiedenisboekjes geschrapt. De plaatsen die de RKK nu aanwijst als de startplaatsen van de eerste RKK-kloosters zijn de plaatsen waar de Druïdische kloosterscholen al eeuwen stonden.
De Kelten die hierdoor in de verdrukking kwamen, kregen steun van hun bloedbroeders uit het Hoge-Noorden (de Goten). De keurige manier waarop die helpers acteerden tekent de klasse van de Kelten. De Romeinen werden namelijk op een ochtend stomverbaasd wakker om te merken dat geheel Rome (geruisloos) door de Kelten was ingenomen zonder dat er ook maar iets beschadigd was. De Keltische leiders volstonden met zich te vervoegen bij de Romeinse leiding om daar hun wensen te formuleren en weer te vertrekken toen de Romeinen daarmee akkoord gingen. Niet dat die Romeinen hun beloften nakwamen want binnen hun patroon was onoprechtheid, valsheid, verraad, vergiftiging, enz. normaal. Een dergelijk laf onwaardig gedrag stak schril af tegen dat van de Kelten (terwijl ook die lieden best hun hartstochten gehad zullen hebben).

Uit een ballade.
Tijdens een veldslag tussen Kelten en Romeinen kwamen de Keltische vrouwen hun mannen te hulp door hun sieraden vanaf de transen tussen de Romeinen te werpen. De in overtal verkerende Romeinen gingen (naar hun aard) in onderlinge strijd om de mooiste sieraden te bekomen waarna ze in de pan werden gehakt.
Bij de Latijns geïndoctrineerde Franken waren de Frankische vrouwen slechts bezig hun strijdende mannen verrot te schelden (kennelijk ter 'aanmoediging') iets wat die mannen geestelijk verwondde, wat nog nawerkte toen de veldslag allang voorbij was.

De door monniken-schrijvers beschreven (vreselijke!) Viking-overvallen waren niet meer dan acties die nodig waren om de oude Keltische rechten te heroveren (op de Romeins/Christelijke bezetter).

Het Druïdisme vigeerde over de hele wereld. Alle schrijvers over nieuw ontdekte volkeren waren dan ook vol lof over de leefsfeer waarin men de andere volkeren aantrof. Elke nieuw ontdekte Indiaanse groep werd aangetroffen in een 'gouden wereld' met tevreden vriendelijke trouwe mensen die zonder slinksheid of verraad hun leven leidden in samenhang met de hun omringende natuur. Men trof daar geen gezwoeg of rariteiten zoals seksuele verkniptheid. Met de komst van de Amerikanen kwam daar een eind aan want die maakten honderden afspraken met de Indianen die ze geen van alle nakwamen. Voor de Indianen was dat een onbegrijpelijk gedrag, want waar moet het met de wereld naar toe als je je afspraken niet nakomt? Die Amerikaans/Indiaanse contracten bestaan nog steeds. Maar, niet in de archieven, ze hangen in musea als curiositeit...
Toen de Romeinen op Ierland arriveerden (wat pas in de 6e eeuw gebeurde), schreven de Romeinse schrijvers vol lof over de mentaliteit die men daar aantrof bij de Ierse bevolking. De Romeinse schrijvers kenden een dergelijk Keltisch gedrag niet eens meer. Hoe de Romeinse soldaten daarna (met de hun vergezellende missionarissen) die Druïden plus die Keltische mentaliteit in korte tijd vernielde wordt overigens ook duidelijk beschreven.
Op het Schotse eiland Sint Kilda (57º49'N/8º34'W) arriveerde pas in 1705 de eerste missionaris. Hij trof daar nog twee Druïden aan plus een zeer spiritueel ingestelde bevolking.
Wereldreiziger Marco Polo wist te melden dat nergens, waar ze aan land gingen, seks als een zonde werd ervaren. Overal waar ze verbleven werden hun dames tot gezelschap aangereikt in een ongedwongen sfeer. Als later een RKK-verknipte Bounty-bemanning een dergelijk welkom wordt bereid (in Tahiti) hebben die meteen termen als 'hoeren' paraat. Enkele RKK-priesters, die het Bounty-verhaal hoorden, vonden het zelfs nodig om direct naar Tahiti af te reizen om de vrouwen aldaar in 'zakken' te hullen en de bevolking aan zo'n grote mond te confronteren dat ze voortaan al 'aangerand' opkeken als ze een schouderklopje kregen.
Als in 1717 de, tot dan toe door de Christenen onderdrukte, Maçons weer naar buiten kunnen treden, schrijft hun notulist (Anderson) dat het de bedoeling is dat de Maçons weer terugkeren naar de godsdienst waarin alle mensen overeenstemmen (het Druïdisme dus). In het Christelijke tijdschrift Thoth mochten we onlangs lezen dat Anderson met die godsdienst zeker de RKK moet hebben bedoeld (kennelijk rekenend op een slecht geheugen bij de mensen). De brutale Romeinse mentaliteit is dus nog steeds aanwezig.
De Maçons zien overigens 'het recht om een vrije mens te zijn' als een waarde en zij spreken ook het advies uit om 'zelfstandig naar waarheid te zoeken'.