Zomaar een dag,
en wat voor een.....
Ik werk in de thuiszorg en heb schatten van mensen
waar ik kom......Ik kom iedere week bij dezelfde mensen
dus je bouwt een goeie band op met elkaar.
Je weet alles van die mensen en hun kinderen
je bent ook meteen een maatschappelijk werkster voor hun hahaha
Nu is afgelopen donderdag de man van mijn client heel onverwachts overleden
en dan vind ik het zo frapant dat ze graag willen
dat je toch langs komt,
al is het alleen maar even om te praten
en te steunen, terwijl de kinderen er ook zijn en ook hun kinderen weer.
Je voelt de pijn van die mensen en probeer zo goed mogelijk iets voor ze te betekenen.
Op dat moment lukt me dat wel,
maar zodra ik de deur achter me dicht doet,
dan komen de tranen........
Ik heb zo met die mensen te doen.
Mijn leidinggevende zeg iedere keer,
dat ik niet zo kloos moet worden met die mensen
maar dat gaat vanzelf, ik doe niets speciaals waardoor ze mij anders behandelen
heb een klik met al mijn clienten, dus als er dan iemand sterft
dan vind ik dat ik er voor diegene die overblijft moet zijn......
Is dat zo verkeerd dan.........
Gelukkig heb ik een schat van een vriend,
waar ik dan mijn verhaal als het een beetje hoog zit
kwijt kan, die luistert als ik eenmaal begin te ratelen
hahahaha.........
En daarvoor wil ik hem graag bedanken, dat die een luisterend
oor bied.
Dank je wel lieve schat
ik hou van je.
06-11-2012 om 18:12
geschreven door boeddha1958
Ik ben Loes Kemmings
