Ophokplicht xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het woord "ophokplicht" begint gemeengoed te worden in ons taalgebruik;
Het zit er weer aan te komen, vanaf 1 maart moeten ze het hok in, ons dierbare en onafscheidelijke pluimvee. Enkel onder een paraplu, mogen ze nog buiten.
Ge moest eigenlijk toch al een kieken zijn, om het zo ver te laten komen dat uw vertrouwen in uw baasje beloond word met een levenseinde in de braadpan of de microwaveÂ…
Het is een feit dat de vrolijk tokkelend kip op het erf, wiens levenseinde afhing van haar legcyclus, verworden is tot een gigantische industrie, waarin voor het simpele beest net genoeg plaats is om te bewegen, niet meer voedsel wordt gegeven dan nodig is, om na het op voorhand precies berekende aantal weken, dood en in hunnen bloten in de rekken van de grootwarenhuizen te belanden.
En dan hebben we het nog niet over de legbatterijenÂ…
De tokkelkip ging de pot in als ze eieren meer legde, met het nadeel dat ze dan wel eerst uren moest stoven wilde ze iet of wat gaar op tafel komen.
Die tijd is voorbij. We houden allemaal wel van een mals kippetje en een eitje op zijn tijd. Ik ook overigens...
Maar nu zit er een haar in de boter, of liever een pluim, of nog schrikwekkender een dodelijk virus!
Is de holocaust van het vogelrijk nabij?
En hoe zit het met het mensdom?
|