DOCHTERS VAN VLAANDEREN !xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Alweer een oproep zal u zeggen….

Maar gisteren zat ik te kijken naar “Man Bijt Hond”. Zo was ik via het medium televisie getuige van een cursus “versieren” voor jonge boeren.

Het programma “Boer Zoekt Vrouw” had Vlaanderen reeds kennis laten maken met "den hoge nood” van de jongere, modale boer.

Barre ellende, vandaag de dag, stelde ik toen al vast. De moderne boerenzoon heeft een zware hindernispiste voor de boeg, om nog aan een kwieke Vlaamse Nele of een Tineke van Heule te raken.

Vandaar dus een cursus “versieren”.

Voor deze met den akker en de beesten opgegroeide jongens, niet totaal overbodig. Het is inderdaad een miskleun als zo’n overigens ferme boerenzoon aan een meisje om haar naam vraagt en dan enthousiast zegt “ Da’s toeval, ik heb nog een koe gehad die zo heette!”

Maar zonder onze boeren waren de “dochters” van ons mooie Vlaanderen nog steeds op zoek naar wortels en bessen, tal van kinderen barend, terwijl wij mannen op jacht, of gaan vissen waren. En zie ons dan nog terug hé... 
Dus meisjes reden om dankbaar te zijn, en gul uw armen en uwen “akker” te openen voor deze jongens.

Laat “den Vlaamschen boer” niet te teloor gaan. Ze mogen dan wat stug en stroef overkomen, maar van een zaadje hier en een zaadje daar...hebben ze beroepshalve verstand, mogen we aanemen... toch?.

Voor de jongens zelf heb ik maar één goede raad “zet de beuk er in mannen, ga d’r voor. Laat de veearts voor één keer thuis, want wat je zelf doet, doe je beter!…”