xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

DEEL 8 - SCHULD EN BOETE

Het probleem met Dolers is, dat ze altijd onderweg zijn. Met spanning moest ook Bor wachten op het vervolg van Dolers avontuur in het petatkelderken. Nu heeft Bor Doler weer weten strikken en wat blijkt?

Weer had Dolertje een lesje geleerd!

Maar wat precies was hem niet duidelijk.
Hoe kon iets leuks, zo zondig zijn?

Voor alle zekerheid ging hij die week te biechten. Het viel niet mee om in het donkere hokje van de biechtstoel – het was er bijna zo donker als in het keldertje – aan de pastoor uit te leggen waar het om ging.
Dolertje concludeerde dat de pastoor misschien niet al te slim of doof was. Waarom bleef hij anders zoveel vragen stellen over iets waar Doler zo vlug vanaf wou?

Een akte van berouw en een halve paternoster verder, maakte Dolertje zich uit de voeten. Opgelucht dat zijn zieltje weer blank was.

De meisjes kwamen echter nooit meer spelen. De beide families spraken een tijdje niet meer met elkaar. Maar uiteindelijk raakte het voorval vergeten en ging het leven weer zijn gewone gangetje.

Er zouden Doler erger dingen overkomen, maar dat wist hij toen nog niet!

Kort daarop nam Dolers vader hem mee naar de kerk en sprak de pastoor aan.
"Onze Doler" zei vader "wil misdienaar worden".
Daar wist Doler helemaal niets van!

Maar nog doordrongen van schuldgevoel, berustte Doler in de beslissing. Misschien was het wel de goede manier om wat van het verloren terrein terug te winnen bij alle betrokken partijen.

Hij hoopte maar één ding… dat de pastoor vergeten was wat hij hem kort tevoren was komen opbiechten!